Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το πλύσιμο των χεριών είναι πολύ σημαντικό για την υγεία μας. Πως μπορούν τα παιδιά να κατανοήσουν την σπουδαιότητά του; Η Κίκα και η Ρίκα καταφέρνουν, μ' ευχάριστο τρόπο, να πείσουν τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους να πλένουν τα χέρια τους.

Πάνω στο βράχο Μ'ορμή σπάει το κύμα Μάνας αγκαλιά

Ο παππούς και η γιαγιά αποτελούν ένα από τα πρώτα και σημαντικότερα σημεία αναφοράς στη ζωή ενός παιδιού. Με την εμπειρία και τις γνώσεις τους, είναι οι μεγαλύτεροι αρχικοί υποστηρικτές και σύμμαχοι στη ζωή των εγγονιών τους. Ο ρόλος τους είναι καθοριστικός για την ανάπτυξη της θετικής εικόνας, της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησης των παιδιών. Συχνά αλληλεπιδρούν έτσι, που τα παιδιά μαθαίνουν από τη σοφία των παππούδων τους και οι παππούδες ανανεώνουν τη διάθεσή τους από τα παιδιά. Είναι μια σχέση, πολύτιμη και αναντικατάστατη και σε μεγάλο βαθμό καθορίζει τη θέση κα...

Μια κούκλα είναι ο σύντροφος ενός παιδιού στο δρόμο της φυγής. Την πιο δύσκολη στιγμή η κούκλα πέφτει στα κύματα για να σώσει το φίλο της. Στα χέρια του παιδιού, έμεινε μόνο το Σανταλάκι της. Θα δει άραγε ξανά τη χαμένη κούκλα; Θα της φορέσει το σανταλάκι για να γυρίσουν πίσω στο σπίτι τους; Θα βρει το παιδί ένα νέο φίλο να το βοηθήσει και να κάνει μαζί του την ευχή: "Να γίνουν φίλοι οι εχθροί Ειρήνη να 'χει όλη η γη" γιατί κάθε παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώνει στο σπίτι του με ασφάλεια, σ' έναν κόσμο δίκαιο, με φίλους και παιχνίδια, σ' έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχ...

Σε κάθε σημείο του κόσμου, όταν γεννιέται ένα παιδί γεννιέται μια ελπίδα. Τι κι αν το λένε Γιώργο ή Τζωρτζ, Αντόνιο ή Αντουάν, Γεσού ή Ιησού, η γέννησή του έχει τη δύναμη: να μαλακώνει τις πιο σκληρές καρδιές και να χαρίζει χαμόγελα από φέτες φεγγαριού, να κάνει τ' αστέρια να λάμπουν στον ουρανό και να φωτίζουν δρόμους αγάπης στη γη. "Στο Κιπέρα, εκεί στην Αφρική Όταν γεννιέται ένα παιδί χαρά κι ελπίδα χαρίζει στη γη".

"Κάτω κάτω είναι η ζωή του κυρ Οδυσσέα, πάνω η δική μου, η μια τελειωμένη, η άλλη σ' εκκρεμότητα" τέλειωσε με μια ανάσα όσα είχε να πει το Μαρικάκι. "Αυτό δεν είναι ζωή. Αυτό είναι δυο Οδύσσειες χωρίς Ιθάκη..." Απ' τον Οδυσσέα στον Δυσσάκο. Ένα πέρασμα από τη μια γενιά στην άλλη με τα όρια του προσωπικού βιώματος να διαχέονται στο συλλογικό. Η προσωπική μυθολογία των ηρώων συνυφαίνεται με το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο των τελευταίων 50 χρόνων στην Ελλάδα. Και οι ήρωες αυτοί είναι, μεταξύ άλλων, ο Δυσσέας, ο Οδυσσέας, ο Δυσσάκος (ή Δισάκος), το Μαρικάκι, η δασκάλα,...

Αρκετές φορές ανάμεσα στους ανθρώπους και συχνά αυθαίρετα, μπαίνουν εμπόδια, περιορισμοί και όρια. Όμως, οι δύο φίλοι, ο Έραλντ και η Ερασμία, με τη βοήθεια της φύσης, βρήκαν το μυστικό τρόπο να τα νικήσουν... ΄ Ήμουνα κι εγώ εκεί και με κέρασαν φακή μου είπανε το μυστικό, άκου τώρα θα στο πω... "Θα περάσεις τη γραμμή αν το θέλεις πάρα πολύ"

Συγγραφείς του τόμου: Καλλιόπη Αναστασάκη, Ελένη Αναστασοπούλου, Λίνα Βαλετοπούλου, Μαρία Γκέκη, Αννα Μαρία Γραμμένου, Ελευθερία Καζάκη, Αννα Κακουλλή, Εύα Κατσιαούνη, Μαίρη Κολοβού, Σόφη Μιχαηλίδου, Αρτέμης Μούλος, Ελβα Μπιρπανάγου, Ειρήνη Οντόγκ Κατωπόδη, Σταύρη Παπαλεξοπούλου, Αλεξάνδρα Πιπλικάτση, Μαρίνα Πογιατζιάν, Κωστής Στεφόπουλος, Σοφία Στέλλα Σώσειλου, Μάχη Τζαβέλλα, Γεωργία Τσολάκη, Άνθια Χριστοδούλου Θεοφίλου. Το ανθολόγιο διηγήματος έχει μια πρωτοτυπία και μια πρωτιά. Οι είκοσι ένας συγγραφείς που περιλαμβάνονται σ' αυτό δεν επιλέχτηκαν με κάποιον λογοτε...

Οι ήρωες των διηγημάτων -η Μυρτώ, η Αργυρούλα, ο Μίμης, ο Πάτσιαβους, ο Σάλιαγκας κτλ.- με την αρμόζουσα τεχνική της συγγραφέως συνθέτουν μια οικεία αλλά και φανταστική κοινωνία, της οποίας θα ήθελε ο καθένας μας να είναι μέλος ως πρωταγωνιστής ή παρατηρητής της εκάστοτε ιστορίας. Με κοινωνική ευαισθησία, με χιούμορ και ευφυείς μεταβάσεις από το δράμα στο χαμόγελο και στο γέλιο και τανάπαλιν, η Ελένη Αναστασοπούλου αρθρώνει πειστικά έναν ελκυστικό κόσμο.

- Το φως του ήλιου καρφώθηκε στα μάτια μου. Χώθηκα κάτω από την κουβέρτα. Στα σκοτάδια. Σαν τον ασβό. "Κρύψου" σκέφτηκα κι έσφιξα με δύναμη τα δόντια μου. - Ο ήλιος φίλησε την άμμο. Η άμμος ρίγησε από πόθο και στέναξε ηδονικά. Η θάλασσα άνοιξε την αγκαλιά της κι έκλεισε δυο κοχύλια. - Κατέβασα την τέντα στο μπαλκόνι αρκετά χαμηλά, ώστε να μην μπορεί να εισβάλει καμιά συμμορία ηλιαχτίδων. - Ανοίγω την κατσαρόλα και δε νιώθω τίποτα. Απέραντη ησυχία. Σα να μην υπάρχει μέσα φαγητό. - Η ερώτησή του έσβησε στον αέρα αφήνοντας πίσω της πολλά ερωτηματικά. Επικράτησε απόλυτη σιω...