Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δύο οικογένειες. Ο Άλκης, ο στοχαστικός αλλά απόμακρος δημοσιογράφος, που έχει κάνει τη ζωή του μαντάρα. Η Έλενα, η πρώην σύζυγος και μητέρα του παιδιού του, που τον κατηγορεί για όλα. Ο Ιάσονας, ο γιος τους, που σπουδάζει στο εξωτερικό και δεν μιλάει με τον πατέρα του. Η κυρία Όρσα, η μυστηριώδης άγνωστη που ζει στο απέναντι διαμέρισμα. Η Βέρα, η γοητευτική κόρη της, που ξενιτεύτηκε για να γλιτώσει από την τρέλα της μάνας της. Δύο οικογένειες, δύο διαφορετικές ιστορίες με ελάχιστα κοινά μεταξύ τους. Ή μήπως όχι; Όταν ο Άλκης απολύεται από την εφημερίδα στην οπο...

Τίποτα από όσα περιγράφονται σε αυτές τις ιστορίες δεν υπάρχει. Κανένας ήρωας, κανένας Ρομπέρτο μπάρμαν, κανένας κύριος υπουργός και κανένας ψάλτης που τον λένε Χαραλάμπη. Ούτε βέβαια η Ζωή και σίγουρα ο κύριος Ος και σε καμία περίπτωση η διπολική δημοσιογράφος Νάγια. Ο Σάκης ο ξινός δεν θα εξαπέλυε ποτέ την μιζέρια του δημοσίως και η Καταρίνα δεν θα σπαταλούσε ούτε δευτερόλεπτο από τα δεκαεννιά της χρόνια για τον Αμερικάνο που θρηνούσε τον χαμένο του γιο στο World Trade Center. Ή μήπως δεν είναι καθόλου έτσι; Μήπως αυτές οι ιστορίες υπήρχαν στην ατομική μνήμη των 8 που...

Οι άνθρωποι του Δικτύου Ανταλλαγής και Αλληλεγγύης Αγίας Παρασκευής αποφάσισαν να υπερβούν την καθημερινή κοινωνική δράση τους στη γειτονιά και να απευθυνθούν στο πανελλήνιο, προκηρύσσοντας έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό διηγήματος με θέμα -τι άλλο;- την Αλληλεγγύη. Κάλεσαν λοιπόν το συγγραφέα Δημήτρη Νόλλα, το συγγραφέα και δημοσιογράφο Χριστόφορο Κάσδαγλη, τον Κώστα Παπαδόπουλο από τις εκδόσεις Ταξιδευτής, τη δημοσιογράφο και σύμβουλο ανθρωπίνων σχέσεων Κρυσταλία Πατούλη, τη συγγραφέα Πέλα Σουλτάτου, το συγγραφέα και λέκτορα στο ΕΜΠ Πέτρο Στεφανέα και την Τζένη Θεοφανοπούλου...

Έτσι κύλησε η ώρα και η Άννα σηκώθηκε να φύγει γιατί είχε μάθημα, και "θα τηλεφωνηθούμε", είπαν κοι οι δυο σχεδόν ταυτόχρονα. Μετά από λίγο σηκώθηκε κοι ο Max. Ο ήλιος πήγαινε να δύσει και άρχισε να κάνει κρύο. Ο Max κούμπωσε το μπουφάν του και κατευθύνθηκε προς την παραλία. Πήδηξε στην άμμο. Είχε σηκώσει κύμα και αέρα. Σήκωσε το φερμουάρ μέχρι το πιγούνι και με τα χέρια στις τσέπες και το βλέμμα μπροστά, άρχισε να περπατά και τα παπούτσια του βούλιαζαν στην υγρή άμμο. Κάτι έλαμπε στην άμμο. Έσκυψε και το πήρε. Ήταν μια ρόδα από ένα παιδικό παιχνίδι. Σκέφτηκε το μικρό τραυμ...