Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Καλλιτεχνικός διευθυντής της Φωτογραφικής Συγκυρίας είναι φέτος ο Eric Auzoux που υπήρξε ένας από τους συνιδρυτές της Φωτογραφικής Συγκυρίας το 1988. Μας προτείνει ένα ταξίδι μέσα από μονοπάτια πολύ λιγότερα μακρινά από εκείνα της Φωτογραφικής Συγκυρίας 2001. Μέσα από πιο προσγειωμένες αλλά εξίσου, μερικές φορές, ποιητικές διαδρομές, επιχειρεί να μας φέρει κοντύτερα στην πραγματικότητα, στους ανθρώπους και στον άνθρωπο, στη ζωή την ίδια και στο πώς βιώνεται, στην επιβίωση και στη συμβίωση. [...] (από το εισαγωγικό σημείωμα, Άρις Γεωργίου)

Ο Κώστας Μπαλάφας είναι ένας γνήσια λαϊκός καλλιτέχνης, αφενός γιατί ο λαός είναι ο βασικός πρωταγωνιστής των φωτογραφιών του, αφετέρου γιατί σ' αυτόν κυρίως απευθύνεται αυτό το έργο. Εκτός από ανεξάντλητη πρώτη ύλη δηλαδή, οι άνθρωποι του λαού αποτελούν και τον τελικό αποδέκτη του έργου του. Η θεματική του έργου του, με ελάχιστες ίσως μικρές παρενθέσεις, είναι αξιοσημείωτα συνεχής και συνεπής, και υπήρξε κατά βάση η καταγραφή μιας μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας σε κάθε της έκφανση. Η Ελλάδα όμως μέσα από τις φωτογραφίες του Κώστα Μπαλάφα δεν είναι γραφική, καρτ-ποσταλι...

Ξεφυλλίζοντας τα φωτογραφικά μου αρχεία διαπίστωσα ότι ένα μεγάλο ποσοστό είναι φωτογραφίες που έγιναν σε κλειστούς χώρους. Διαπίστωσα, ομολογώ με έκπληξη, ότι ένα μεγάλο μέρος της φωτογραφικής μου ενασχόλησης ή έκφρασης έγινε σε κλειστούς χώρους. Το ένα μέρος αυτής της κατηγορίας φωτογραφιών έγινε στα δωμάτια ή στους χώρους όπου ζούσαν οι εικονιζόμενοι άνθρωποι. Είναι γεγονός ότι πάντα ήθελα να φωτογραφίζω ανθρώπους στον χώρο τους, γιατί έχω προσέξει ότι οι άνθρωποι είναι πιο κοντά στον πραγματικό τους εαυτό και αυτό με ενθουσιάζει. Είχα επισημάνει επίσης ότι η διακόσμηση...

Στο ενδέκατο φωτογραφικό λεύκωμά του, ο Φώτης Καζάζης "φωτό-γράφει" για έναν τόπο πλημμυρισμένο από φως, τη Μάνη. Ο τίτλος "Μάνη, Άνθρωπος και τόπος" αποδίδει γλαφυρά την εντυπωσιακή ιδιοτυπία αυτού του ελληνικού τόπου. Tο δυνατό στοιχείο της φυσιολογίας - φυσιογνωμίας της Μάνης με άμεση επιρροή στους ανθρώπινους τύπους της, μάγεψε τον Καζάζη που προσπάθησε να απομονώσει - ίσως και ασυνείδητα μερικές φορές- τα χαρακτηριστικά τα συνθετικά της επίδρασης της φύσης πάνω στον άνθρωπο που είναι παιχνίδισμα θεϊκής φαντασίας. Η χρονική διαδρομή των φωτογραφιών αριθμεί τέσσερις δ...

Η έκφραση "κατάθεση ψυχής" ενός δημιουργού στο έργο του, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην περίπτωση των φωτογραφιών του Φώτη Καζάζη, ψυχή που χαρίζει απλόχερα και στο βιβλίο αυτό. Η γνωριμία μου με το Φώτη έχει την απίστευτη ηλικία των πενήντα δυο ετών και μου δίνει έτσι το δικαίωμα και τη μεγάλη χαρά να σκιαγραφίσω, μέσα από τις γραμμές αυτές την εικόνα του φίλου, του ανθρώπου και με τις φτωχές φωτογραφικές μου γνώσεις, του ευαίσθητου καλλιτέχνη, πραγματικού εραστή του ωραίου. Παρ' όλο που γνωρίζαμε κατά τα γυμνασιακά μας χρόνια την καλοκαιρινή απασχόλησή του στο φωτογρ...

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα αντιμετώπισε από την ίδρυσή του ήταν αυτό του εποπτικού υλικού. Τα φωτογραφικά αλλά και τα λοιπά υλικά τεκμήρια του Αγώνα είναι δυσανάλογα λίγα προς την εθνική του σημασία και τον ιδιαίτερο συμβολισμό του για μας τους Μακεδόνες. Μολονότι στα χρόνια της λειτουργίας του το Μουσείο και το ερευνητικό του κέντρο, το ΚΕΜΙΤ, κατάφεραν να συγκεντρώσουν αφθονία γραπτών πηγών, ωστόσο η εικονογράφηση των γεγονότων ήταν πάντοτε περιορισμένη. Η συνεχής επανέκδοση των ίδιων φωτογραφιών σε κάθε βιβλίο για την ιστορία τη...

H φωτογραφία μου είναι κυρίως βιωματική. Όταν ξεκίνησα φωτογραφία δρόμου, δεν φανταζόμουν πως οι άνθρωποι που θα φωτογράφιζα θα με βοηθούσαν μια μέρα να εξηγήσω τους εσωτερικούς μου κόμπους. Όταν άφησα αυτούς τους ανθρώπους να μπουν ως φωτογραφία στη ζωή μου, με έκαναν να τη δω σαν έναν ατέλειωτο δρόμο, όπου οι άνθρωποι και οι ματιές τους μου έθεταν το μεγάλο ερώτημα πώς θα μπορούσα να αποδώσω με τη μηχανή μου τους ρόλους που μου παρουσίαζαν ως φωτογραφικά θέματα. (απόσπασμα από το Σημείωμα της Σοφίας Βικάτου)

Πρόκειται για τον κατάλογο της ομώνυμης φωτογραφικής έκθεσης που παρουσιάστηκε το Νοέμβριο του 1998 στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Μέσα από τις σελίδες του λευκώματος αυτού παρουσιάζονται οι 44 φωτογραφίες του διακεκριμένου περιηγητή φωτογράφου James Robertson, δωρεά της Ρένας Ανδρεάδη στα Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη. Θεματογραφικά ο Robertson ακολουθεί την καθιερωμένη διαδρομή των φωτογράφων του 19ου αι. Με το φακό του απαθανατίζει τα μνημεία της Ακρόπολης και τα μνημεία της κάτω πόλης. Η σύγχρονη Αθήνα εικονίζεται είτε σε δεύτερο πλάνο είτε ως περίγυρος των αρ...

ΖΑΓΟΡΙ 1983 Πολλούς δρόμους στα Ζαγοροχώρια έκανε η ΜΟΜΑ. Σε κάθε εργοτάξιο βρισκόταν ένα φυλάκιο βαγόνι με φύλακα φαντάρο. Στο βαγόνι υπήρχε κρεβάτι, σόμπα, τραπέζι, πετρέλαιο και ξύλα. Εκείνη την Κυριακή επισκέφθηκε τον φαντάρο η κοπελιά του από τα Γιάννενα. Πήγε να του μαγειρέψει φαγητό και ίσως... ZAGORI 1983 Somewhere in Epirus, the Greek Army was building roads. At every construction site, there was a wagon-post, with a soldier. On the wagon, there was a bed, a heater, a table, petroleum and wood. That Sunday, the soldier's girlfriend came from Ioannina to visit...

[...] Η ιδέα γι' αυτή την έκθεση αντλήθηκε από μια εναναλαμβανόμενη παραρήρηση πάνω στη δουλειά του Νετζμί - οι φωτογραφίες του μοιάζουν συχνά με στατικά καρέ ταινιών που δεν έχουν δει ποτέ· είναι λες και γυρίζει ταινίες χωρίς η εικόνα να κινείται. Η έκθεση "Φωτογραφίες από ταινίες που δεν έγιναν", μια συνεργασία του Νετζμί με τον Βρετανο-Αυστραλό συγγραφέα και κάτοικο Κωνσταντινούπολης Σάμιουελ Ουίλιαμς, φαντάζεται τις ακίνητες ασπρόμαυρες φωτογραφίες του έργου του ως στιγμιότυπα ταινιών τις οποίες δεν μπόρεσε να κάνει. Για κάθε εικόνα, ο Ουίλιαμς εισάγει δεξιοτεχνικά ένα...

Αναδρομή στο σύνολο της φωτογραφικής παραγωγής του Άρι Γεωργίου που συνδυάζεται μ' ένα προσωπικό αφηγηματικό κείμενο, στο οποίο εκτίθεται και ο προβληματισμός του δημιουργού μαζί με το φωτογραφικό του έργο.

Με τηv έκθεση "Φωτεινές Σφαίρες -Σκοτεινοί Σταθμοί Η τέχνη του Σολομών Νικρίτιν (1898-1965">. το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Tέχνης εγκαινιάζει τη συνεργασία του με τnv Κρατική Πινακοθήκη Τρετιακόφ της Μόσχας. Η συνεργασία αυτή αρχίζει με έναν θαυμάσιο τρόπο: Την παγκόσμια πρώτη αναδρομική έκθεση του Νικρίτιν. ενός καλλιτέχνη που αποτέλεσε σταθμό στη λεγόμενη "νεώτερη γενιά της ρωσικής πρωτοπορίας" και συμμετείχε με ιδιαίτερη δημιουργική δραστηριότητα σε κινήματα όπως ο Ηλεκτρο-οργανισμός και ο Προβολισμός. Επειδή αυτά τα κινήματα δεν έχουν ακόμη μελετηθεί συστηματικά. δίνετα...

Kατάλογος της ομώνυμης ομαδικής έκθεσης φωτογραφίας που οργάνωσε το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, με ογδόντα ασπρόμαυρες φωτογραφίες νέων καλλιτεχνών από οκτώ χώρες -Στέλιος Ευσταθόπουλος (Ελλάς), Νίνα Νικόλοβα (Βουλγαρία), Μπέβις Φούσσα(Αλβανία), Στάνκο 'Aμπατζιτς (Κροατία), Ίμρε Σάμπο (Σερβία), Βιρτζίλ Μλέσσνιτσα (Ρουμανία), Τιμουρτάς Ονάν (Τουρκία), Μίλομιρ Κοβάτσεβιτς (Βοσνία): "H Χερσόνησος των Βαλκανίων ήταν απλώς ένα μικροσκοπικό αντίγραφο του υπαρκτού ανθρώπινου σύμπαντος, με τις ίδιες ακριβώς προκαταλήψεις και τις ίδιες ακριβώς ενοράσεις· βέβαια, ίσως να τις εξέφραζε...

Ένας πολυεπίπεδος "διάλογος" ανάμεσα στην ποιητική και την εικαστική μανιέρα δυο δημιουργών που αναδεικνύει το ερωτικό στοιχείο και καταγράφει με λυρισμό και αμεσότητα την περιπέτεια του γυναικείου σώματος στο ταξίδι της ζωής. Ένα βιβλίο όπου η φωτογραφική ανάπλαση του γραπτού λόγου και η ποιητική προσέγγιση της εικόνας λειτουργούν εξαγνιστικά, ως αυτοδύναμα στοιχεία αλλά και ως συλλογικές ματιές πάνω στο μεγάλο μυστήριο των αισθήσεων. Η γυναίκα απλώνεται σε κάθε κόκκο του περιβάλλοντος χώρου μας ως ιδιωτική λεπτομέρεια των πιο μύχιων στιγμών ή ως ακόμα ένα εκούσιο μέσο...