Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός, συγγραφέας του 4ου μεταχριστιανικού αιώνα, είναι μια ιδιαίτερα αξιοσημείωτη περίπτωση ανθρώπου που στα ελάχιστα χρόνια της ζωής του (συνολικά τριάντα τρία) έκανε παρά πολλά και σε συνθήκες που δεν του έδιναν ψυχική άνεση να γίνει συγγραφέας μεγάλης ποσότητας έργων. Η πνευματική προπαιδεία του υπήρξε γόνιμη και οδήγησε στην παραγωγή έργων που δείχνουν ότι μελέτησε πολύ κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και ενέταξε την προσπάθειά του στο πλαίσιο της λεγόμενης "δεύτερης σοφιστικής". Από φιλοσοφική άποψη ανήκει στον χώρο του νεοπλατωνισμού. Είν...

[...] Ο Φραντζής μετά από πολλά ταξίδια και περιπέτειες κατέληξε στην Κέρκυρα στη μονή Ταρχανιωτών, όπου το 1648 εκάρη μοναχός και το 1472 έγινε μεγαλόσχημος με το όνομα Γρηγόριος. Σαν μοναχός κατέγραψε και εξιστόρησε τα γεγονότα από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου μέχρι και το έτος 1478. Το έργο του αποτελείται από το "Μικρό Χρονικό", που είναι γραμμένο συντομογραφικά και το "Μεγάλο Χρονικό", που είναι πολύ πιο εκτεταμένο και λεπτομερειακό. Από το δεύτερο, που είναι και το πιο περιγραφικό, παίρνουμε τα γεγονότα της Άλωσης, όπως τα έζησε και τα κατέγραψε ο ίδιος.

Το λογοτεχνικό είδος του "βασιλικού ανδριάντος" αποτελεί την ουσιαστικότερη και την πλέον περίτεχνη εκφορά πολιτικού λόγου στο Βυζάντιο. Αποτυπώνει με ενάργεια την πολιτική σκέψη των Βυζαντινών, η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη του Βυζαντίου σε μια από τις μακροβιότερες αυτοκρατορίες στην ιστορία της ανθρωπότητας και ενέπνευσε τα πολιτικά οράματα πολλών λαών που ήρθαν σε επαφή με αυτό. Οι δύο "βασιλικοί ανδριάντες" με αποδέκτη τον αυτοκράτορα Λέοντα Σ΄ τον Σοφό αναδεικνύουν με τρόπο αριστοτεχνικό την πολιτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο παλάτι κατά τη βασιλεία...

[...] Αντικείμενο της προκείμενης εργασίας είναι η εξέταση της χειρόγραφης παράδοσης και η κριτική έκδοση της μετάφραση του ψευδοαυγουστίνειου έργου "Soliloquia animae ad deum" από τον Δημήτριο Κυδώνη. Για μια ολοκληρωμένη μελέτη, ωστόσο, αυτής της μετάφρασης πρέπει να συνεκτιμηθεί το πνευματικό κλίμα της εποχής εκείνης αφενός και αφετέρου η συνολική λατινική παιδεία και μεταφραστική δραστηριότητα του βυζαντινού λογίου, καθώς και οι θεωρητικές του απόψεις όσον αφορά τους δυτικούς Πατέρες. Δεδομένου, εξάλλου, ότι η πολιτική δραστηριότητα του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη...

Η βασιλεία του Λέοντος του ΣΤ΄ του Σοφού (886-912) συνιστά μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περίοδο της βυζαντινής ιστορίας για πολλούς λόγους. Ο Λέων ΣΤ΄ είναι ο μόνος ορθόδοξος χριστιανός που παντρεύτηκε τέσσερεις φορές με τις ευλογίες της Εκκλησίας. Τα σχετικά με την τεταρτογαμία του γεγονότα προσφέρουν πλούσιο υλικό, στο οποίο αναμφίβολα θα αφιέρωναν διαδοχικά πρωτοσέλιδα οι εφημερίδες και τα "κοσμικά" περιοδικά της εποχής μας. Παρόμοιες καταστάσεις, αρκετούς αιώνες μετά, οδήγησαν την Αγγλία του Ερρίκου Η΄ σε σχίσμα με την Καθολική Εκκλησία της Ρώμης, με άμεση συνέπεια τη γέν...

Ο παρών τόμος της "Βυζαντινής φιλολογίας" είναι ο πρώτος στη σχεδιαζόμενη τρίτομη έκδοση του όλου έργου. Αρχίζοντας από τους προδρόμους συγγραφείς των προβυζαντινών χρόνων και παρουσιάζοντας παράλληλα τα πρόσωπα και τα έργα της εθνικής και της χριστιανικής γραμματείας των πρώιμων βυζαντινών αιώνων σε μορφή προσωπογραφικής ανθολογίας, ο συγγραφέας αποσκοπεί στο να δώσει μια κατά το δυνατόν πλήρη εικόνα της ελληνόγλωσσης γραμματείας, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη ιστορική περίοδο, όπως είναι εκείνη της μετάβασης από την αρχαία στη βυζαντινή εποχή. Ξεκινώντας από την αρχή ότι τα π...

[...] Με τον Λεόντιο Νεαπόλεως γνωρίστηκα ως φιλόλογος, και ειδικότερα, ως μελετητής της ιστορίας της γλώσσας μας και των διαλέκτων της, ιδιαίτερα των νεοελληνικών. Εκείνο που με εντυπωσίασε ήταν το λαϊκότροπο ύφος, το θαρρείς διηγηματικό και παραμυθιακό, και το λεξιλόγιο του συγγραφέα, ενός φωτισμένου ιεράρχη που μιλούσε στο εκκλησίασμα της Κύπρου και στο αναγνωστικό του κοινό απλά, κατανοητά, ίσως κυπριακά. Και λέω ότι εντυπωσιάστηκα από τη διαπίστωση αυτή, γιατί ως διαλεκτολόγος συμμεριζόμουν -και συμμερίζομαι- τη γνώμη του P. Kretschmer, του Γ. Αναγνωστόπουλου και των κ...

Ο Βίος του Θεσσαλονικέως Πορφυρίου, που γράφτηκε από τον μαθητή του Μάρκο, το διάκονο και καλλιγράφο, είναι ένα κείμενο ολοζώντανο, της νέας θρησκείας του Χριστιανισμού, σε μία απόμακρη γωνία της βυζαντινής αυτοκρατορίας, την Γάζα Παλαιστίνης. Ο νεαρός Πορφύριος (378-420), καταγόμενος από πλούσια αριστοκρατική γενιά της Θεσσαλονίκης, φεύγει στην Αίγυπτο όπου ασπάζεται το μοναχικό βίο στην περίφημη Σκήτη, κατόπιν στις όχθες του Ιορδάνη και τελικά στα Ιεροσόλυμα όπου χειροτονείται ιερέας και στην συνέχεια επίσκοπος Γάζης. Μέσα σε αυτό το γενικό πλαίσιο παρελαύνουν σπουδαί...

[...] Το παρουσιαζόμενο και εκδιδόμενο εδώ χειρόγραφο είναι ένας σύμμεικτος κώδικας, απ' αυτούς που κυκλοφορούν στον ελληνικό λαό και είναι γνωστοί με το όνομα "σολομωνικές". Η συλλογή αυτή δημιουργήθηκε προφανώς από έναν ή περισσότερους μάγους ή και ενδιαφερόμενους για τη μαγεία -που αντέγραφε από άλλα, παλαιότερα μαγικά χειρόγραφα που έβρισκε, με σκοπό να καταρτίσει μια χρηστική μαγική εγκυκλοπαίδεια, ίσως και για προσωπική του χρήση. Γι' αυτό και συναντούμε σε διαφορετικά σημεία του χειρογράφου παρόμοιες, παραπλήσιες η αντίστοιχες μαγικές συνταγές για το ίδιο ζήτημα η ζη...