Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Θεοφάνης μας άφησε την υπέροχη "Χρονογραφία" του, την οποία συνέγραψε κατά τα έτη 811-814 μ.Χ. Είναι ένα ιδιότυπο είδος μεταξύ Ιστορίας και απομνημονευμάτων με εξιστόρηση των γεγονότων κατ' έτος, που αρχίζει από τα χρόνια του Διοκλητιανού (284 μ.Χ.) και φτάνει μέχρι την πτώση από το θρόνο του Μιχαήλ του Α΄ του Ραγκαβέ (813 μ.Χ.). Αποτελεί την πιο σημαντική Ιστορική πηγή της περιόδου και είναι πράγματι μια αποκάλυψη. Ο Θεοφάνης μας παίρνει απαλά από το χεράκι και μας ταξιδεύει στο χώρο και στο χρόνο, από έτος σε έτος, για να μας διδάξει, να μας ωφελήσει και να μας συγκινήσ...

Ο Θεοφάνης μας άφησε την υπέροχη "Χρονογραφία" του, την οποία συνέγραψε κατά τα έτη 811-814 μ.Χ. Είναι ένα ιδιότυπο είδος μεταξύ Ιστορίας και απομνημονευμάτων με εξιστόρηση των γεγονότων κατ' έτος, που αρχίζει από τα χρόνια του Διοκλητιανού (284 μ.Χ.) και φτάνει μέχρι την πτώση από το θρόνο του Μιχαήλ του Α΄ του Ραγκαβέ (813 μ.Χ.). Αποτελεί την πιο σημαντική Ιστορική πηγή της περιόδου και είναι πράγματι μια αποκάλυψη. Ο Θεοφάνης μας παίρνει απαλά από το χεράκι και μας ταξιδεύει στο χώρο και στο χρόνο, από έτος σε έτος, για να μας διδάξει, να μας ωφελήσει και να μας συγκινήσ...

Ο Θεοφάνης μας άφησε την υπέροχη "Χρονογραφία" του, την οποία συνέγραψε κατά τα έτη 811-814 μ.Χ. Είναι ένα ιδιότυπο είδος μεταξύ Ιστορίας και απομνημονευμάτων με εξιστόρηση των γεγονότων κατ' έτος, που αρχίζει από τα χρόνια του Διοκλητιανού (284 μ.Χ.) και φτάνει μέχρι την πτώση από το θρόνο του Μιχαήλ του Α΄ του Ραγκαβέ (813 μ.Χ.). Αποτελεί την πιο σημαντική Ιστορική πηγή της περιόδου και είναι πράγματι μια αποκάλυψη. Ο Θεοφάνης μας παίρνει απαλά από το χεράκι και μας ταξιδεύει στο χώρο και στο χρόνο, από έτος σε έτος, για να μας διδάξει, να μας ωφελήσει και να μας συγκινήσ...

"Χρονικόν". Ο Φραντζής, που έζησε "εν θερμώ" την ιστορικώτατη, αλλά και θλιβερώτατη εποχή του Βυζαντίου, ήταν ασφαλώς ο πιο κατάλληλος για την ιστορική αποτύπωση των γεγονότων, εξ ιδίας αντιλήψεως και γνώσεως προσώπων, συνθηκών, αιτίων και αιτιατών. Αρχίζει την εξιστόρησί του από το 1258 (αυτοκρατορία Νικαίας) και, καλύπτοντας περίοδο δύο αιώνων, τελειώνει το 1467. Από τις σελίδες του παρελαύνουν προσωπικότητες φιλικές και εχθρικές. Καταγράφονται επιτυχίες και αποτυχίες, με κορυφαία την τραγωδία της αλώσεως. Περιγράφονται τόποι. Εξιστορούνται συνωμοσίες και εμφύλιες διαμάχε...

"Χρονικόν". Ο Φραντζής, που έζησε "εν θερμώ" την ιστορικώτατη, αλλά και θλιβερώτατη εποχή του Βυζαντίου, ήταν ασφαλώς ο πιο κατάλληλος για την ιστορική αποτύπωσι των γεγονότων, εξ ιδίας αντιλήψεως και γνώσεως προσώπων, συνθηκών, αιτίων και αιτιατών. Αρχίζει την εξιστόρησί του από το 1258 (αυτοκρατορία Νικαίας) και, καλύπτοντας περίοδο δύο αιώνων, τελειώνει το 1467. Από τις σελίδες του παρελαύνουν προσωπικότητες φιλικές και εχθρικές. Καταγράφονται επιτυχίες και αποτυχίες, με κορυφαία την τραγωδία της αλώσεως. Περιγράφονται τόποι. Εξιστορούνται συνωμοσίες και εμφύλιες διαμάχε...

Το ιστορικό έργο του Γεωργίου Ακροπολίτη, η "Χρονική συγγραφή", πραγματεύεται τα γεγονότα από το 1203 ως το 1261. Παρουσιάζει την παλινόρθωση της βυζαντινής αυτοκρατορίας μετά την άλωση από τους Σταυροφόρους, το 1204. Έζησε από κοντά ένα μεγάλο μέρος των γεγονότων και οι σημερινές γνώσεις μας για την εποχή εκείνη βασίζονται κυρίως στη διήγησή του. Ο συγγραφέας σκιαγραφεί με αριστουργηματικό τρόπο τον περίπλοκο συσχετισμό δυνάμεων, μετά την πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, και τους ακατάπαυστους αγώνες που διεξήγαν όλοι εναντίον όλων. Με ανάγλυφο τρόπο παρουσιάζει τη συστ...

Η βυζαντική ιστοριογραφία, που εμφανίζεται στη σειρά "Βυζαντινοί Συγγραφείς" με το έργο του Γεωργίου Ακροπολίτη, γνωρίζει τα τελευταία χρόνια μια ιδιαίτερη λάμψη στους κύκλους των μορφωμένων νεοελλήνων, από τη χρονική στιγμή μάλιστα που άρχισε να μεταβάλλεται η αρνητική αντίληψη για το Βυζάντιο, τόσο στον ιδεολογικό κόσμο της Ευρωπαϊκής διανόησης, όσο και στη ζύμωση των ιδεών του νεοελληνικού μας πολιτισμού. [...] (από τον πρόλογο του Βασίλη Κατσαρού)

Codex Baroccianus graecus 131, a thirteen century miscellany, contains among other things a rare sample of philosophical teaching material (fols. 397v-446r) which can be dated in its compilation stage to the eleventh and twelfth centuries A. D. The collection as a whole seems to be unique and its importance has been recognized as such for some time. Its similarity with other collections of the eleventh century, necessitated a comparative study with them and in particular M. Psellos' "Omnifaria doctrina". After a careful analysis of the material of both collections one iclin...

O παρών τόμος δημοσιεύεται στο πλαίσιο του Προγράμματος "Γεωργίου του Παχυμέρη, Φιλοσοφία" του Κέντρου Eρεύνης της Ελληνικής και Λατινικής Γραμματείας (ΚΕΕΛΓ) της Ακαδημίας Αθηνών. Το πρόγραμμα αυτό εγκαινιάσθηκε το 2002 με την κριτική έκδοση (editio princeps) του έργου "Μετά τα Φυσικά", ήτοι του δεκάτου βιβλίου της "Φιλοσοφίας", που εκπόνησε η ερευνήτρια του Κέντρου Ελένη Παππά. Με την κριτική έκδοση του ενδέκατου, και προτελευταίου, βιβλίου της "Φιλοσοφίας", όπου παρουσιάζονται "εν τύπω και κατά σύνοψιν" τα "Ηθικά Νικομάχεια" του Αριστοτέλους, συνεχίζεται ή προσπάθεια για...

The series "Philosophi Byzantini" is published by the Academy of Athens under the auspices of the International Union of Academies and the supervison of an international commitee (L. Benakis, R. Browing, H. Hunger, C. A. Trypanis, G. Verbeke, D. Zakynthinos). Director of the series is Dr. Linos Benakis. The present edition is the outcome of a seminar in the edition of Greek texts, held in the Department of Classics, State University of New York at Buffalo, in the fall of 1983. The participants were: Thomas A. Gadra (1960), B.A.; Sion M. Honea (1952), B.M., M.A.; Patricia...

Φίλε αναγνώστη, Πολύ σ' ευχαριστώ που κρατάς στα χέρια σου και φυλλομετράς αυτό το όμορφο βιβλίο. Μπορεί να 'χεις ακούσει για τον Ρωμανό το Μελωδό. Έζησε πολλούς αιώνες πριν από εμάς, στα χρόνια τα Βυζαντινά. Έδρασε κυρίως στην εποχή του Ιουστινιανού του Μεγάλου, προερχόμενος απ' τη Συρία. Ασκήτεψε στο Μοναστήρι της Παναγίας του Κύρου στην Κωνσταντινούπολη. Έλαβε θεία φώτιση και έγραψε ένθεα ποιήματα, που ονομάσθηκαν Ύμνοι και αργότερα Κοντάκια. Έβαζε στην αρχή κάθε Ύμνου μία στροφή, που λέγεται προοίμιο, όπου εκθέτει με συντομία την υπόθεση του Ύμνου. Κι έπειτα μια σειρά...

Το τρίπτυχο αυτό των ύμνων ανήκει στα δεσποτικά και θεομητορικά κοντάκια του Ρωμανού του Μελωδού και καλύπτει τη Γέννηση, τη Σταύρωση και την Ανάληψη του Κυρίου. Και τα τρία κοντάκια είναι "ιδιόμελα" και ψάλλονται σε ήχο πλάγιο β΄. Έχουν ακροστιχίδα που δηλώνει το όνομα του Ρωμανού. Παρουσιάζονται στην έκδοση αυτή στο πρωτότυπο και στην έμμετρη ποιητική μετάφρασή τους από τον Κύπριο ποιητή Κυριάκο Χαραλαμπίδη. Το πρωτότυπο βυζαντινό κείμενο στηρίχτηκε στη χειρόγραφη παράδοση των πατμιακών κωδίκων, που εκδόθηκαν κριτικά υπό την εποπτεία του καθηγητή Νικόλαου Β. Τωμαδάκη....

[...] Μολονότι ο πατριάρχης που εμπνεύστηκε και δημιούργησε το "Νόμιμον" απομακρύνθηκε από τη θέση του λίγους μήνες αργότερα, η νομική αυτή συναγωγή παρέμεινε σε επίσημη χρήση στη διάρκεια και των επόμενων οκτώ πατριαρχιών -με τον Ιέρακα να παραμένει και εκείνος όλο αυτό το διάστημα οφφικιάλιος του Πατριαρχείου. Τα ίχνη το "Νόμιμου" χάνονται από το Πατριαρχείο περί το 1593. Έκτοτε το χειρόγραφο της νομικής αυτής συναγωγής πέρασε σε άλλους κτήτορες, γνώρισε απώλειες αρκετών φύλλων του, ενώ κάποιοι από τους μεταγενέστερους κατόχους ή χρήστες του έγραψαν στα φύλλα του διάφορ...

Το "Επαρχικόν Βιβλίον", δηλαδή το βιβλίο του επάρχου της Πόλεως, περιλαμβάνει διατάξεις που ρυθμίζουν τον τρόπο λειτουργίας ορισμένων επαγγελματικών σωματείων στην Κωνσταντινούπολη. Όπως δηλώνεται στον τίτλο του, εξεδόθη από τον Λέοντα ς΄ τον Σοφό (886-912). Το κείμενο εντοπίστηκε το 1890 σε κώδικα βιβλιοθήκης της Γενεύης. Οι πληροφορίες που προσφέρει το αναδεικνύουν σε μία από τις σημαντικότερες πηγές για την έρευνα της βυζαντινής κοινωνίας και οικονομίας. Μελετώντας το περιεχόμενό του γίνεται αντιληπτό πόσο ελλιπείς ήταν οι γνώσεις πάνω στα θέματα αυτά, πριν εντοπισθεί κα...

Ο " Περί Θεωνυμίας " λόγος του Θεοδώρου Β΄ Δούκα Λάσκαρι είναι ο τέταρτος από τους οκτώ λόγους του θεολογικού του πονήματος περί της του Θεού Σοφίας, της Αγίας Τριάδος και της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, και αποτελεί μέρος των έξι λόγων του περί " Φυσικής Κοινωνίας ". Στους λόγους αυτούς, που περιέχονται στον 44ο τόμο της Ελληνικής Πατρολογίας Migne, προσπαθεί μέσω μαθηματικών, γεωμετρικών και φυσικών θεωριών να αποδείξει θεολογικά τη συνοχή του φυσικού κόσμου. Στον " Περί Θεωνυμίας " λόγο, επειδή, όπως λέει στην αρχή του λόγου " το θείον ανάμεσα στα άλλα με πολλά ονό...