Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αισθήματα -βουτήματα- Σκέψεις -μπουκιές σε μπολ-. Γλυφό νερό το στόμα σου. Το βλέμμα, σε ματώνει. Πώς μια στιγμή, μετάλλαξε Το πρωινό -σε δείλι- -σε δείλι μες σε μια στιγμή- που, μονομιάς νυχτώνει. Άδηλα, δόλια δειλινά Όπως παλιά θυμητικά. -στημένο φονικό-. Με μια ματιά, πρωθύστερα -μέσα στη σάλα βόλι- πριν την ηχώ της τουφεκιάς το: -"Άντε Γεια!" Σκοτώνει.

ΤΟ ΑΔΗΛΟ Εκείνο το άλλο Το άλαλο Ωσάν λέξη Το άδηλο Πίσω από τη σκιά που έκλεινε άνοιγε παλιά συρτάρια Μοναχικά βήματα στο διάδρομο Τραγούδια Αλέριο... Αλέριο Σμήνη πουλιών Γύρω από λέξεις που Χάθηκαν από το νόημά τους Αλίσμονε Αλισμόνη (από την ενότητα "Ωσάν λέξεις") ΝΑ ΧΑΝΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ... Να χάνομαι να βρίσκομαι στη Μιλτιάδου Κι ο ήλιος να ομορφαίνει στα μαλλιά μου Παραλυτικούς και επαίτες Τι λες κι εσύ Παναγιά μου Σκεπασμένη με τόσα τάματα Πώς ανασαίνεις τον μικρό Ιησού δίχως ίχνος θαύματος. (από την ενότητα "Κάτω Ουρανός")

"Ναι! Υπάρχει ένα καταφύγιο ενάντια στο θάνατο. Να κάνεις τέχνη πριν από αυτόν. Όμως εσύ έγραψες μετά. Κι εκτός τόπου, εκτός χρόνου, βρέθηκε το καταφύγιο - έωλο, να συντροφεύει τα όνειρα της αγρύπνιας μας. Και τις αγωνίες της επόμενης μέρας. Λένα, παιδική μου φίλη. Λένα, από πάντα φίλη μου, από τότε που όλα ήταν άλλα κι εμείς αμέριμνοι και νέοι. Αμέριμνα νέοι. Δίχως το θάνατο. Tότε που τίποτα δεν προμήνυε τη συμφορά, γιατί η συμφορά είναι αυτή που δεν χωρά μέσα στα σημάδια. Και κανένα σημάδι δεν μπορεί να υπάρξει για να χωρέσει τη μέρα εκείνη. Η μέρα ήταν Τρίτη. 14 Σεπτεμβρ...

Ναι! Υπάρχει ένα καταφύγιο ενάντια στο θάνατο. Να κάνεις τέχνη πριν από αυτόν. Όμως εσύ έγραψες μετά. Κι εκτός τόπου, εκτός χρόνου, βρέθηκε το καταφύγιο - έωλο, να συντροφεύει τα όνειρα της αγρύπνιας μας. Και τις αγωνίες της επόμενης μέρας. Λένα, παιδική μου φίλη. Λένα, από πάντα φίλη μου, από τότε που όλα ήταν άλλα κι εμείς αμέριμνοι και νέοι. Αμέριμνα νέοι. Δίχως το θάνατο. Tότε που τίποτα δεν προμήνυε τη συμφορά, γιατί η συμφορά είναι αυτή που δεν χωρά μέσα στα σημάδια. Και κανένα σημάδι δεν μπορεί να υπάρξει για να χωρέσει τη μέρα εκείνη. Η μέρα ήταν Τρίτη. 14 Σεπτεμβρί...

Δεν έµαθα για πού τραβάει ο χρόνος τις νύχτες τις άφεγγες όταν τα πλάσµατα τρέµουν στην ερηµία τι παίρνει µαζί του τι αφήνει δεν έµαθα έτσι σπαταλώντας τη ζωή µου σ’ εκείνο το ελάχιστο από πραγµατικότητα άβατη ή ανέφικτη τόσο µπόρεσα. "Η ποίηση ήταν πάντα για µένα η πρώτη ύλη η ακατέργαστη των βιβλίων µου, το µεταφυσικό στοιχείο της όρασής µου". Αυτό είχα γράψει στα "Μονοπάτια του Αγγέλου µου", που ήταν σελίδες από τα ηµερολόγια που κρατούσα µια ζωή. Και είχα γράψει ακόµα πως "η ποίηση είναι το αρχέγονο υλικό της χαµένης µνήµης ή, αλλιώς, το περπάτηµα της ψυχής...

Η ποίηση του Σωκράτη Σκαρτσή δίνει και σε αυτή τη συλλογή δυνατές στιγμές λυρισμού και ερωτικής διάθεσης και προδίδει τα πάθη και τις δημιουργικές εμμονές του ποιητή, ο οποίος δίνει ένα ακόμα δείγμα της σταθερής πορείας δεκαετιών που ακολουθεί στο χώρο της γραφής.

ΛΕΥΚΗ ΣΕΛΙΔΑ Τίποτα πιο παρήγορο απ' τη λευκή σελίδα· σεντόνι απλωμένο πάνω απ' τα λάθη σου αφρός σκεπάζει σκοτάδια και βάθη σου. Τίποτα πιο τρομακτικό· πελώρια αυλαία τρέμει μπρος στα φώτα η αλήθεια σου άδεια σκηνή και πώς να στήσεις τα φανταχτερά τα παραμύθια σου; Σ' έρημο απέραντη βαδίζουν γυμνά του μυαλού σου τα πλάσματα. Σε μια στάλα γης πώς να στριμώξεις θεούς και φαντάσματα; Ποδιά νωπή κι αγκαλιά μέσα της σβήνουν οι λυγμοί σου θάλασσα χαρωπή να την οργώνει τρελοκάικο η ψυχή σου! Χώμα τραχύ ζητά το δάκρυ και τον ιδρώτα σου. Διστάζει...

Μία συλλογή είκοσι εκλεκτών ποιητικών έργων που περιγράφουν έναν εσωτερικό διάλογο της ποιήτριας σε μία ατέρμονη και πυρετώδη διανοητική και συναισθηματική διαδικασία για την στήριξη του υπό κατάρρευση αληθινού, φωτεινού και ηθικού που βάλλεται καθημερινά από την αμφισβήτηση και την άρνηση. Το αντικείμενο της συνομιλίας αυτής στον καθρέφτη είναι η ίδια η ποιήτρια, ακόμα κι όταν σκέφτεται τους άλλους... Η πάλη της συνεχής και ενεργοβόρα μεταξύ υποσυνείδητου και συνειδητού απαιτεί θυσίες, αφοσίωση, πίστη και πολύ αγάπη για τον πλησίον, καθώς η υπεράσπιση του ηθικού της άξονα...

... μια λεπτομέρεια της τέχνης του: / στο κάτω βλέφαρο του αριστερού ματιού/ μια μικρή αυγή - απαρατήρητη σχεδόν/ σαν υγρασία που νοτίζει καθώς- / σα δάκρυ κρατημένο/ στον καιρό.

Σε έναν κόσμο ρημαγμένο από τις αυταπάτες και την εικονική πραγματικότητα, η συλλογή "Ωροσκόπια νεκρών" είναι ένας διάλογος μεταξύ ζώντων και τεθνεώτων, όπου οι ζωντανοί λένε τα πάθη τους στους νεκρούς και οι νεκροί τα λάθη τους στους ζωντανούς. Εκτός κινδύνου ύστερα από σοβαρό τροχαίο, οι νεκροί, μέσω του ωροσκόπου τους, συνομιλούν με τη ζωή σε ένα παράλληλο με το δικό μας σύμπαν, διεκδικώντας το δικό τους μέλλον στη μετά θάνατον ζωή. Η συλλογή θέτει εκ νέου το ζήτημα της αποστολής της ποίησης: να πηγαίνει κατευθείαν στη ρίζα των πραγμάτων και στην ουσία της ζωής. Τα "Ωροσ...

Ο Αιμίλιος είναι ένα "χρυσόψαρο" κλεισμένο στην γυάλα του. Χαρακτηριστικό δείγμα νεοέλληνα που ως γνήσιος δήθεν επαναστάτης κατά καιρούς αντιμάχεται με το πληκτρολόγιο του, τους εφιάλτες του σύγχρονου κόσμου. Μέσα σε ένα τοπίο που δεν τον χωράει πια, σπαταλά τη ζωή του και ελπίζει να μην ξυπνήσει απότομα... Το μόνο που φοβάται αληθινά είναι αυτό το κοίταγμα στον καθρέφτη χωρίς προσωπεία και είδωλα... Πώς να ναι πλέον το αληθινό του πρόσωπο όταν πέσει η μάσκα; Αποφάσισε να θέσει ένα προσωπικό στοίχημα με τον χρόνο. Μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες θα έγραφε εικοσιτέσσερα σατυρι...