Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δείγμα γραφής: ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ρίζες στα πόδια, φτερά στις πλάτες, στο ράμφος το συκώτι. Σώμα καταδικασμένο με τελεσίδικες αποφάσεις θεών.

[...] Γιατί πεθαίνουν και οι μαμάδες, μαμά; Και τις φοβούνται τις μαμάδες, μαμά, όταν έχουν πεθάνει; Και τις φοβούνταν κι όταν ήταν ζωντανές; [...]

Μέσα σ' αυτό το βιβλίο θα βρείτε τα πάντα, μέσα του κρύβεται ένας ολόκληρος κόσμος γεμάτος ποίηση βγαλμένη απ' τη ψυχή. Θα μάθετε τι σημαίνει ο χρόνος για εμάς τους ανθρώπους και θα καταλάβετε πόσο γρήγορα περνά ο καιρός. Αυτό το βιβλίο θα αφυπνίσει τις αναμνήσεις σας και θα δώσει ρυθμό στο μέλλον σας.

Η παρούσα συλλογή περιλαμβάνει 70 Χαϊκού και ένα Κικό. Πέτρες και σκόνη. Πέφτουν τα παλιά σπίτια. Πίσω τους κήποι.

There was a road ran past our house Too lonely to explore. I asked my mother once - she said That if you followed where it led It brought you to the milk-man’s door. (That’s why I have not traveled more). Ο δρόμος έξω από το σπίτι Ήτανε όμορφος, γεμάτος μυστικά. Ρώτησα κάποτε τη μάνα μου - είχε πει Πως άμα πας εκεί που οδηγεί Στην πόρτα θα βρεθείς του γαλατά. (Γι’ αυτό δεν ταξιδεύω πια).

Δεν αξίζουν τον χαμό μας τα εγκόσμια θρήνος και κοπετός στους τέσσερις ανέμους διασκορπισμένα δάκρυα πληγές του σώματος για ποιον, για τι για λίγο φως στα έγκατα της ύπαρξης απεγνωσμένοι ήρθαμε απεγνωσμένοι πάμε τα μάτια σου, τα μάτια σου μην μου τα ξανακλείσεις

80 ανοξείδωτα κομμάτια, άρρηκτα ενωμένα μεταξύ τους, συνθέτουν αυτήν την στοιχειωτική, ακλόνητη, έμμετρη πολεμική μηχανή. Heavy Metal θεματολογίες, μόνο για ατσάλινα νεύρα.

Νοήματα... Συναισθήματα... Συγκινήσεις... Ηδονές... Δανεικά είναι όλα στη ζωή... Γράφω για να ξεπληρώσω το ΧΡΕΟΣ που μου αναλογεί...

Τα ποιήματα αυτά, αποτελούν έναν συμβολικό φόρο τιμής στην Αθήνα, την πόλη που γεννήθηκα, εργάστηκα και μεγάλωσα. Την πόλη από την οποία πρόλαβα να δω και βλέπω, ένα τμήμα των μεταλλάξεών της στον καιρό που μου έχει δοθεί. Τις εικόνες που ζωγραφίζονται από αυτές τις μεταλλάξεις, όμορφες και άσχημες, τις έκλεισα εδώ μέσα.

Σαράντα τρία ποιήματα... Σαράντα τρεις ιστορίες ζωής, ιστορίες της καθημερινότητας... Άλλες έχουν μείνει ανεξίτηλες στον χρόνο και άλλες παραμένουν επίκαιρες όσα χρόνια και αν περάσουν...

Στα πενήντα τρία ποιήματα της συλλογής "Χειμώνες απουσίας" απεικονίζεται η έλλειψη του αγαπημένου προσώπου με έντονη γλώσσα και μεταφορές, πότε είναι μια βασανιστική τιμωρητική πείνα, πότε μια ατελείωτη πορεία ενός μοναχικού προσκυνητή για να τιμήσει μια θυμωμένη θεότητα, κι άλλοτε άδειοι χειμώνες που δεν υπόσχονται καμία αναλαμπή άνοιξης.