Ο τάφος. Ο κύκλος του τάφου. Ο πρώτος λόγος των παραδείσων
Παλαμάς Κωστής 1859-1943
Ιδεόγραμμα (1998)
Ανοιχτοί σχολιασμοί στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη
Αργυρίου Αλέξανδρος 1921-2009
Εκδόσεις Καστανιώτη (1998)
Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται επτά μελέτες για το έργο του Οδυσσέα Ελύτη, που γράφτηκαν σε χαρακτηριστικές περιόδους της πνευματικής του πορείας, όταν απαιτούσαν να χαρτογραφηθεί η αποδεδειγμένη απήχηση της προσφοράς του. Οι προκείμενες μελέτες επιχείρησαν να απαντήσουν σε κάποια από τα θέματα που ανακινούσε η τολμηρή ποιητική γραφή, η οποία ανταποκρινόταν σε αιτήματα μιας επικαιρότητας, άθικτης από τα εφήμερα και φθαρτά φαινόμενα. Στην παρούσα σύναξή τους δοκιμάζουν να δείξουν αν όχι την αντοχή τους στο χρόνο -αυτό αποτελεί ζητούμενο με άλλες προοπτικές- αλλά τη σημασία...
Αθανάτου μνήμης σημεία
Υφαντής Γιάννης 1949-
Ζήτη (1998)
Ποιητικα φιλοσοφικά δοκίμια για τον Οιδίποδα και το Μαντείο των Δελφών.
Για τον Θ. Δ. Φραγκόπουλο
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (1998)
Περιέχονται τα κείμενα: Γιωργή Κότσιρα, "Θεόφιλος Δ. Φραγκόπουλος, συνοπτική θεώρηση του ποιητικού έργου του", Στέλιου Καραγιάννη, "'Άλλη γραφή' ή για την τιμή των αρωμάτων στην αγορά", Γιάννη Βαρβέρη, "Ένας Γιούγκερμαν", και Δημήτρη Κονιδάρη, "Φύσει φυγάς".
Απαλό σκοτάδι
Runefelt Eva
Υπερίων (1998)
Το " Απαλό σκοτάδι" στη συλλογή της Εύας Ρούνεφελτ είναι κυρίως το σκοτάδι του θανάτου. Είναι απαλό, επειδή ο θάνατος δεν ερμηνεύεται ως άρνηση, αλλά ως καταφατικό μέρος της ζωής. Οι νεκροί ζουν ανάμεσά μας, συνομιλούν με τους ζωντανούς, τους θρέφουν και θρέφονται απ' αυτούς. Μια απαλή, αλλά αποφασιστικής σημασίας διερεύνηση της ζωής, την οποία η Εύα Ρούνεφελτ, από τους σημαντικότερους ποιητές στη Σουηδία σήμερα, παρακολουθεί με γλώσσα αποσπασματική, λιτή και, πάνω απ' όλα, πυκνή. Οι λυρικές της εικόνες ξαφνιάζουν και με τη δύναμη των λεπτών παρατηρήσεών της και με το βά...
Ώστε από τη φωτιά σου
William - Olsson Magnus
Υπερίων (1998)
Ο Μάγκνους Γουίλλιαμ - Ούλσον, κορυφαίος ποιητής της γενιάς του στη Σουηδία, προσπαθεί να συλλάβει και να αποδώσει τον θαυμασμό που του προκαλεί το ίδιο το γίγνεσθαι της ποίησης. Η προσέγγιση της πηγής του λυρισμού και των μορφών του, όπως αυτές διαμορφώνονται μεσ' από το γίγνεσθαι του ανθρώπου, τον έχει οδηγήσει από τους προσωκρατικούς και τη Σαπφώ στους Νίτσε, Ρίλκε, Χάιντεγκερ. Οι μεταμορφώσεις του χρόνου, του χώρου και του λόγου, τα παράδοξα και τα αινίγματα που προκύπτουν από τη σύγκρουση του ανθρώπου με τον κόσμο δεν αποτελούν απλώς ποιητικά θέματα. Κυρίως συμβάλλου...