Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αμμόχωστος. Η δική μου Άγια Πόλη που καρτερά ν’ ανοίξουν τα συρματοπλέγματα. Να λάμψει ξανά στο φως η χρυσοστολισμένη αγκαλιά της.

"Mη σκοτεινιάζεις απόψε. Ήρθαν άσχημες μέρες και ξύπνησες χαμογελώντας. Δεν κρύφτηκες από το φως. Το θαύμαζα αυτό. Έλεγες ότι, όταν εξαντληθούν τα όνειρα, θα είμαστε καλοδουλεμένες μηχανές, ότι το σύστημα που σε τρέφει είναι αυτό που σε ξεγυμνώνει συναισθηματικά και πρέπει να αντισταθούμε σθεναρά σ' αυτό."

ΑΠΟ ΦΟΒΟ Βάζω πάντα την αγάπη, στοργικά, σε όλα τα ποιήματά μου. Ίσως για να την προφυλάξω, γιατί αλλού, κατάλαβα, δυσκολεύεται να ζήσει. Αίγινα 2020

Μα σαν οι ανθρώποι αγαπηθούν στο λίγο δεν αρκούνται, φτιάχνουν βαρκούλα στ' όνειρο κι εκεί ξαναγεννιούνται. Μα σαν οι ανθρώποι αγαπηθούν χειμώνες αφοπλίζουν, σαν γιασεμιά μες το βοριά, που σ' ένα βράδυ ανθίζουν.

Ένα ανοιξιάτικο διήμερο σε μια δυτική μεγαλούπολη. Ένα οποιοδήποτε διήμερο στην Αθήνα. Ένας διάλογος με την πόλη, με το φευγαλέο και το καθημερινό, εντυπώνεται σε ποίηση και εικόνα, με τον τρόπο του χάικου. Μια συλλεκτική έκδοση - έργο τέχνης

Το έργο επικεντρώνεται στον έρωτα και στα εγκλήματα που γίνονται εις βάρος του από την υπολογιστική και κατά συνέπεια ανέραστη κοινωνία. Ο έρωτας σαν κινητήρια δύναμη διαχέεται παντού από τη φύση η οποία τον γεννά, τον εκπορεύει και τον θεώνει. Τυχεροί όσοι τον νιώθουν σε αυτή τη φυσική του διάσταση.

ΣΧΕΔΟΝ ΣΑΝ ΙΩΒ Δεν αποζητώ καμία έξοδο από την κοιλιά του κήτους. Ακόμα κι αν το σκοτάδι με καταπίνει καθημερινά αμάσητο και με αποβάλλει αναίσθητο στ’ αχώνευτα η υπομονή μου με συνεφέρνει τελικά. Έτσι κι αλλιώς έξω η θάλασσα αλυχτά για τον πνιγμό μου.