Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η γλώσσα είναι κάτι που πάντοτε με συνέπαιρνε. Η γλώσσα είναι ένα πράγμα που με διέφθειρε. Η γλώσσα είναι κάτι που μου χάρισε μορφή. Η γλώσσα είναι κάτι που κατέστρεψε την μορφή μου. Γι' αυτόν τον λόγο είμαι ποιητής, πιθανότατα διότι είμαι πολύ ευαίσθητος με την γλώσσα - σωστή ή λάθος, της κλείνω το μάτι. Αδιαφορώ και περιφρονώ την γραμματική, η οποία πνέει τα λοίσθια, μα είμαι μέγας αναγνώστης των λεξικών και αν η ορθογραφία μου δεν είναι και τόσο σίγουρη, είναι γιατί δίνω ιδιαίτερη προσοχή στην προφορά, στην ιδιοσυγκρασία της ζωντανής γλώσσας. Εν αρχή δεν υπήρξε η λέξη, μ...

Ένα πορτρέτο υπήρξε η αφορμή για αυτά τα 23 "ερωτικά" ποιήματά μου. Ένα πορτρέτο κρεμασμένο στον τοίχο απέναντι από το γραφείο μου, που απεικονίζει έναν γυμνό νέο άνδρα. Έβαλα απέναντι από το πορτρέτο μια "ώριμη" γυναίκα, που έχει ζήσει πια αρκετά, για να μπορεί να πει ότι έχει κάνει τον κύκλο της ζωής της, και την άφησα να ζήσει και να στοχαστεί για τον έρωτα με το ωραίο, με το νέο, το νεότερο, το στιγμιαίο, το άπιαστο, το εφήμερο, και τελικά, ίσως, το πιο αληθινό και το περισσότερο "ασυμβίβαστο" της ζωής της. Το αιώνιο "μικρό αγόρι" που κάθε γυναίκα κρατάει στην αγκαλ...

Ξεκινάμε με βλέμματα γεμάτα εμπιστοσύνη / κόρες διεσταλμένες προς ένα ελπιδοφόρο μέλλον / ίριδες που αγκαλιάζουν έναν απέραντο ορίζοντα / -μάτια γεμάτα έρωτα για τη ζωή- / και καταλήγουμε ν' αναρωτιόμαστε: ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ / το όνειρο και η ελπίδα, / η πλατιά λεωφόρος πως κατέληξε σε αδιέξοδο, / με μάτια σκιασμένα από πρόωρους θανάτους / και διαψεύσεις.

Αν είχα γεννηθεί μεγάλη θα έβγαινα από το μαιευτήριο θα ναύλωνα ένα ταξί να με έκανε ένα γύρω στην πόλη. Θα μπλέκαμε στην κίνηση θα έβλεπα τον κόσμο να περνάει βιαστικά το φανάρι τους άστεγους τις τράπεζες τ' αυτοκίνητα και τα σχολεία τα νοσοκομεία και τα μαγαζιά. Αν είχα γεννηθεί μεγάλη ο οδηγός θα μου είχε διηγηθεί μια ιστορία μ' ένα κλειδί ένα φορτίο κι έναν χαφιέ. Αν είχα γεννηθεί μεγάλη θα έμπαινα σε ένα μπαρ και θα 'πινα με τους θαμώνες. Αν είχα γεννηθεί μεγάλη δεν θα φοβόμουν να γυρίσω σπίτι ό,τι ώρα μου κάπνιζε. Στην πόρτα δεν θα περίμενε...

27 ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ 24 ΩΡΕΣ Ευαγγελισμός. Η αγωνία της ψυχής να δώσει απαντήσεις για τη ζωή, για τον άνθρωπο, μετά, η ανάγκη που έχω να τις μοιραστώ μαζί σας. ιγ΄ Κάπως έτσι φύγαν τα καράβια. Σιωπηλά, σαν τα όνειρα που μακραίνουν και σε αφήνουνε δεμένο στο κρεβάτι. Κάπως έτσι φτάνει ο όρθρος ως τα σκαλοπάτια της εκκλησιάς. Σιωπηλά. Σαν τον ήχο που εγκλωβίστηκε στον πνεύμονα του κοχυλιού. Κάπως έτσι σώπασαν και τα βουβά κορίτσια. Σιωπηλά. Σαν το σφύριγμα Σειρήνας που σβήνει πυρώνοντας τα κρατητήρια της Μεσογείων. - 13:54

Ο Δ.Ν Μαρωνίτης, μετά την μετάφραση της Ιλιάδας, προσφέρει μια ανθολογία ιλιαδικών παρομοιώσεων και μελέτη, όπως είχε κάνει παλαιότερα και με τις ομηρικές παρομοιώσεις της Οδύσσειας. Στην προκείμενη έκδοση ανθολογούνται 24+2 ιλιαδικές παρομοιώσεις. Οι πρόσθετες 2 επονομάζονται "γέφυρες": η μία εισόδου και η άλλη εξόδου. Στον κορμό των 24 επιλέγονται 17 παρομοιώσεις από την "Πατρόκλεια" (ραψωδίες Π-Ρ) και 7 από την "Έκτορος αναίρεσιν" (ραψωδία Χ). Πρόκειται για δύο κορυφαία επεισόδια της Ιλιάδος με ισόρροπη ανταπόκριση: στον βίαιο φόνο του Πατρόκλου από τον Έκτορα ανταποκ...

"Δεν είμαι σε θέση να πω εάν τίμησα το πρωτότυπο και ασφαλώς δεν θα μάθω ποτέ εάν σεβάστηκα δεόντως τα αισθήματα του νεαρού της ιστορίας μας. Μοιάζει χειμώνας πάντα ο καιρός της μετάφρασης, θαμπός χειμώνας, πολύ μακριά από το πρωτότυπο που ιδεαστήκαμε και αγαπήσαμε, και καθιστά ακόμη πιο αφανή τα αισθήματα της νεότητας. Κι ας είναι πάντα καλοκαίρι εκεί όπου τα σονέτα, ως ερωτικά εγκώμια, ευδοκιμούν ακόμη με όλες τις απροσδόκητες αποφύσεις τους, και όπου ο χρόνος της μετάφρασης, πολλά χρόνια μετά, πάει να συναντήσει τον άλλο χρόνο, τον ανέφικτο. Θα κριθούμε όλοι εκ του αποτε...

Η γλώσσα είναι κάτι που πάντοτε με συνέπαιρνε. Η γλώσσα είναι ένα πράγμα που με διέφθειρε. Η γλώσσα είναι κάτι που μου χάρισε μορφή. Η γλώσσα είναι κάτι που κατέστρεψε τη μορφή μου. Γι' αυτόν τον λόγο είμαι ποιητής, πιθανότατα διότι είμαι πολύ ευαίσθητος με τη γλώσσα - σωστή ή λάθος, της κλείνω το μάτι. Αδιαφορώ και περιφρονώ τη γραμματική, η οποία πνέει τα λοίσθια, μα είμαι μέγας αναγνώστης των λεξικών και αν η ορθογραφία μου δεν είναι και τόσο σίγουρη, είναι γιατί δίνω ιδιαίτερη προσοχή στην προφορά, στην ιδιοσυγκρασία της ζωντανής γλώσσας. Εν αρχή δεν υπήρξε η λέξη, μα η...

Ο ΠΑΛΜΟΣ Όλα ξεκινούν μ'έναν παλμό. Μ'ένα καρδιοχτύπι ανεπαίσθητο. Έτσι ξεκίνησε κι αυτό. Δε σε ρωτάει αν το θες. Ποτέ δε σε ρωτάει. Απλά, φωλιάζει στις ανυποψίαστες καρδιές και ομορφαίνει τους παλμούς τους. Και τους παλμούς όλου του κόσμου. Ύστερα γίνεται ποτάμι και σε παίρνει. Κι εσύ, πιασμένος από ένα τόσο δα κλάδάκι, υποκρίνεσαι ότι αντιστέκεσαι στο ρέμα. Όταν πια, λίγο μετά, τ'αφήσεις να σε πάρει, τότε προσμένει, ταξιδεύοντας μέσα στα ορμητικά νερά, τον επόμενο παλμό που θα ομορφύνει πάλι τη ζωή σου.

Ο Γεώργιος Δ. Παχτίκος (Ορτάκιοϊ Βιθυνίας 1869 - Κωνσταντινούπολη 1916), διακεκριμένος εθνομουσικολόγος, συνθέτης, πολύγλωσσος φιλόλογος (γνώριζε, εκτός από τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, τουρκικά, γαλλικά, γερμανικά και τα ιταλικά) και ήταν μέλος του "εν Κωνσταντινουπόλει εκκλησιαστικού μουσικού συλλόγου", δημοσιεύει εδώ τη δική του συλλογή δημοτικών τραγουδιών. Πρόκειται για 260 τραγούδια των ελληνικών χωρών (του ελληνικού βασιλείου, της Ηπείρου και της Αλβανίας, της Μακεδονίας, της Θράκης, της Μικράς Ασίας [της Βιθυνίας, της Καππαδοκίας και του Πόντου], της Κρήτης,...