Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μεταφερμένος στον περίβολο με το αψευδές σημάδι: χόρτο, απογεγραμμένο. Οι πέτρες, λευκές, με τις σκιές των καλαμιών: Μη διαβάζεις πια - κοίταζε! Μην κοιτάζεις πια - προχώρα! Με τις πρώτες λέξεις του ποιήματος, που ο Celan έγραψε το 1958, αρχίζει η δυσκολία της κατανόησης, συνάμα όμως και η δυνατότητα να αναγνωρίσουμε πώς τα παραδοσιακά μέσα της ανάγνωσης αμηχανούν. Ιδιαίτερα όταν εφαρμοστούν πάνω σε κείμενα, τα οποία χαρακτηρίζονται ως δύσκολα, παραχαράσσουν την ανάγνωση όπως και το ανάγνωσμα. Το ποίημα "Στρέττο" ("Engfuhrung") του Paul Celan αποτελεί το έκτο μέρος...

Ήμεροι κι ανοχύρωτοι Δεν περιμένουν πια εισβολείς Επιδρομές και πολιορκίες δεν υπάρχουν Δεν συνηθίζονται οι αιφνιδιασμοί Η κεφαλή των μακριών τους τραπεζιών Κοιτά σαν φωτισμένη πλώρη Ίσια στο δρόμο Κι εκείνοι από τις δυο πλευρές Με ελαφριά ενδύματα και υψωμένα κύπελλα Κοιτούν ο ένας τον άλλον Απορροφημένοι Και υπολογίζουν στην αβροφροσύνη των περαστικών Ανάμεσά τους ζήσε Χωρίς να φθάνεις Και χωρίς να αναχωρείς

The essays collected in "Pastoral Palimpsests" examine nine instances in the reception of Theocritus and Virgil. They cover a 2000-year time span and a variety of topics: the literary and metaliterary importance of rustic pride in the pseudo-Theocritean Idyll 20 (Marco Fantuzzi); the linguistic significance of a bucolic locus amoenus contained in the Life of Aesop (Richard Hunter); the position of the piscatory eclogues in Jacopo Sannazaro’s poetic career (Thomas Hubbard); the imitation of the Virgilian career in John Milton’s Epitaphium Damonis (Philip Hardie); William Wor...

KΑΜΙΑ ΦΟΡΑ Καμιά φορά περνάω έξω από τα βράδια σου βλέπω τα φωτεινά παράθυρα μέχρι κάτω μοσχοβολάνε δυο χέρια άσπρα σαν πρώτη φορά στον ήλιο Πατάω πάνω στο χρόνο και ξεφουσκώνει σφυρίζοντας Στο τέλος μένει ένα βρόμικο πρωί στο πρόσωπό σου κάνει κρύο Αέρας φυσάει απ’ όλες τις κατευθύνσεις Ύστερα, οι μήνες μεγαλώνουν γρήγορα κόβονται στις άκρες ίσα ίσα να ’ρθουν στα μέτρα μας Τα λυγερά βράδια, τα πράσινα ξαναβγαίνουν κι όταν, σπάνια πια, θα ’ναι ο δρόμος μου από κει, η εικόνα σου χάνεται στη νύχτα γρήγορα αναβοσβήνοντας σαν κόκ...

Η Ποίηση είναι ένας παρατεταμένος στεναγμός. Η Ποίηση είναι ένα δάκρυ που δεν χάνεται μες στη βροχή, μα μένει αιώνιο. Η Ποίηση είναι ένα γέλιο που ακούγεται μες στον Ύπνο της Λογικής, μες στη Νύχτα του Θεάματος, όπου όλες οι αγελάδες είναι γκρίζες, όλοι οι Φιλισταίοι καθεύδουν, όλοι οι άλλοι θαυμάσιοι τρόποι μας σιωπούν. Η Ποίηση είναι ένα ουρλιαχτό με σιγαστήρα. Η Ποίηση είναι ένας ψίθυρος που κραυγάζει. Η Ποίηση είναι ένα σημάδι ανεξίτηλο στο εσωτερικό του αριστερού μηρού μας που λέει ότι ζούμε ακόμα. Η Ποίηση είναι ένα χρυσό βλέμμα που χαμογελάει, που βουρκώνει, που σπαρ...

Ό,τι ακούς, εδώ, καθώς πέφτουν τα μικρά, λεία βότσαλα, είναι ο ψίθυρος της χαμένης Ενότητας, που επιστρέφει σαν σύνθεση ή, ακόμη χειρότερα, σαν συναίρεση όλων των διαβαθμίσεων του λογοτεχνικού φάσματος. Όμως οι πιο πρακτικοί από μας, θα πρέπει πλέον να παραδεχτούμε ότι δεν έχουμε κάτι καλύτερο· κι ίσως δεν θα 'χουμε ποτέ. Λοιπόν, αυτή η παραδοχή (αυτή η ταπεινότητα) είναι το λογοτεχνικό "θραύσμα", η μορφή που ο ποιητής Οκτάβιο Παζ θεωρεί ως εκείνη "η οποία καθρεφτίζει καλύτερα την κινούμενη πραγματικότητα όπου ζούμε και υπάρχουμε..." Σ' ένα τέτοιο καθρέφτισμα πάνω, γράφτηκε...

Ήταν ο σκελετός απ’ τα γυαλιά κόκκινος στο χρώμα του. "Για να το καταλάβεις αυτό πρέπει να πας μακριά..." Μα ήρθαμε κοντά με κινήσεις απαλές αέναες γύρω τριγύρω με μια βουτιά κάτω ξαφνική. Κι εγώ να κοιτάζω το χρώμα του κορμιού.

A blissful world pervasive into few elegant pages... Fellow travelers with light bright steps the hope, the expectation, the will in pomegranate lanes where the silver rain falls and the renaissance appears to the walts of love with life... Welcome to my blissful world!

[...] "Το ενδιαφέρον μου στράφηκε στην αρχαιολογία. Μελέτησα και παρακολούθησα το ερευνητικό έργο των Ελλήνων και ξένων αρχαιολόγων που την περίοδο εκείνη βρισκόταν σε έξαρση: Αρχαία Αγορά Αθηνών, Μυκήνες, Πύλος, ακτές της Αττικής. [...] Τα πρώτα μου ποιήματα που χρονολογούνται από την εποχή εκείνη, τα έγραψα στα γαλλικά. Τη ζωή μου είχε σφραγίσει ο γάμος μου με τον Γάλλο φιλέλληνα δημοσιογράφο Jean Delamotte. Μαζί του ζούσα την ιστορία και τα προβλήματα της σύγχρονης Ευρώπης." [...] Μαριάννα Κεφαλά - Delamotte

[...] In a gloomy period when there is widespread pessimism over the decline of classical studies, I believe that the world of Homer's values is ever vital and timely. For young people who have not had an opportunity to become familiar with the legend of Odysseus, this book will, I hope, constitute a captivating introduction to the Odyssey, and perhaps even an incentive to enjoy the poem in its original language. For the older reader, may it bring back pleasant memories from his or her childhood when, like a little questioning Odysseus, he set the world in motion with his c...

"others spelling out in chalk words strange and enigmatic: ROES, ESA, ARIMNA, NUS, MIROLTAMITY, YELTIS* [...]" Axion Esti The Genesis, #5 * ROES... YELTIS: Anagrams of favorite motifs in Elyti's poetry, that is, Eros, Sea, Marina, Sun, Immortality, Elytis.