Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε για πρώτη φορά στον Ίκαρο το 1983 και σήμερα επανεκδίδεται μετά από αρκετά χρόνια απουσίας. Από τον Μάρτιο του 1886 (όταν πρωτοεμφανίστηκε στην δημοσιότητα, σε ηλικία 23 ετών) ως τον Ιούλιο 1901 (οπότε άρχισε την συστηματική αναθεώρηση της Ποιητικής του), ο Καβάφης δημοσίευσε συνολικά 34 ποιήματα. Από αυτά, μόνο 11 περιλαμβάνονται στο επίσημο σώμα του έργου του. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται τα 23 αυτά αποκηρυγμένα ποιήματα, μαζί με τις αρχικά δημοσιευμένες μορφές 4 ξαναγραμμένων ποιημάτων, καθώς και 5 έμμετρες μεταφράσεις από τα αγγλικά (τις οπ...

Μια Αποκάλυψη που δεν έχει καμία σχέση με την θρησκευτική Αποκάλυψη του Ιωάννη που γνωρίζουμε. Εδώ ο ποιητής φτιάχνει την δικιά του Αποκάλυψη. Την Αποκάλυψη του 21ου αιώνα. Την Αποκάλυψη της Παγκόσμιας Νέας Τάξης Πραγμάτων. Μια αριστουργηματική Ποιητική Τριλογία που τρομάζει με την ωμή της πραγματικότητα και φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με την ίδια του την ψυχή. Σε μέλλον αβέβαιο μια μήτρα μάς πέταξε. Κρυφά κάποια κάμερα από πίσω μάς κοίταξε. " ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ " φώναξε. Γυρίσαμε... κι έριξε στο ψαχνό. Τρεις Εποχές, Επτά Σφραγίδες. Ένας ζοφερός, εφιαλτικός κόσμος,...

... Πάμπολλες φορές παλούκωσα τούτο το κορμί μες στις ανήλιαγες φανφάρες της ηθικής το παλούκωσα και το κρέμασα από το δοκάρι...

Γνωρίζει πάντα περισσότερα από τη μητρόπολη. Μιλάει μια νόθα γλώσσα. Οι διηγήσεις της είναι πόλεμος. "Όπως στην αποικία πίσω από τη γνωστική μας πλάτη έτσι βυθίζεται το σκάφος αναίμακτα από τη θάλασσα βγαίνουμε στεγνοί και δια παντός αθώοι από θεό". (Σαίξπηρ, "Τρικυμία")

ΕΛΠΙΔΑ Τα χελιδόνια της καλοκαιριάς Χτίζουν φωλιές στα στήθια μας Λουλούδια παρδαλά στις εξοχές Στους ανέμους αρώματα Και στους μεγάλους δρόμους φτερωμένα βήματα Της συννεφιάς τα πέτρινα τ' αλώνια Στρώνονται με δεμάτια φως Λούζονται οι ξωμάχοι στους καρπούς Και τα παιδιά με το μικρό τους δάχτυλο Σχεδιάζουνε το πρόσωπο της αυριανής ημέρας.

Joseph Schneller. Γεννήθηκε στις 30-2-1878. Γόνος αστικής οικογένειας. Ύστερα από διάφορες επισκέψεις σε γιατρούς και ψυχιατρεία, εγκλείσθηκε στο ίδρυμα Έγκλφινγκ (1907) με διάγνωση κατατονίας. Παρέμεινε στο ίδρυμα μέχρι την εξόντωσή του (Ιούλιος 1943) από ασιτία μακράς διάρκειας. Ένας από τους δεκάδες χιλιάδες "μη αποδοτικούς ανθρώπους" που εξόντωσαν οι Ναζί. Ανάμεσα στα έργα του καταπιάστηκε (1936) με την εκπόνηση ενός μεγαλόπνοου αρχιτεκτονικού σχεδίου: επρόκειτο για ένα κολοσσιαίων διαστάσεων κτίριο, η κατασκευή του οποίου, σύμφωνα με τον ίδιο, απαιτούσε 400 χρόνια. Ήθ...

"Σαν μισοφέγγαρα" Όταν καμιά φορά ταξίδευε στην άλλη συνοικία έβλεπε/ τα ίδια δέρματα φιδιών στο τείχος που μας χώριζε/ και φτάνοντας στην αγορά/ τους γείτονες του άλλου στρατοπέδου/ βγαίνοντας κι αυτοί σαν μισοφέγγαρα/ από την άλλη βάρδια και τη γαλαρία/ της υπεραξίας. (από τη σελ. 24 του βιβλίου)

Και χάθηκα στηριγμένος από μια τρίχα, του μανιασμένου ανέμου, στα ξέμπλεκα γένια. Τον ακολούθησα σαστισμένος στο πάτημα της φυγής του καθώς τα πάντα ισοπέδωνε. Και εξαφανίστηκα μέσα σε αυτόν τον χαλασμό. Και δεν με έψαξα. Γιατί μπορεί να μην έζησα πραγματικά ποτέ.

Πρόκειται για μια ποιητική σύνθεση με άξονα την πόλη, τους χρήστες, την καταγωγή, τις πολύπλευρες όψεις και τους παλμούς της. Το αστικό τοπίο εγκλωβίζει τις λέξεις, οι οποίες παλεύουν με τις ανάσες. Δεν έχει λάθος πλευρά Δεν αναστέναξε χωρίς τόπο -η πόλη- Δεν συγχωρέθηκε π ο τ έ Από τη μητρική γη Δεν νύχτωσε Σε μια και μόνο γωνιά της

"...κι ένας ψίθυρος ανεπαίσθητος πλανιέται μες στο πηχτό σκοτάδι πάνω σ' ερείπια ναών και είδωλα πέτρινα θαμμένα όνειρα σε ξεχαμένα δάση..." Μια ποιητική συλλογή γεμάτη απόηχους. Είναι οι απόηχοι των ανεκπλήρωτων ελπίδων μας. Οι απόηχοι όσων χάθηκαν ή όσων δεν έχουμε ζήσει ακόμα.

Ο Βασίλης Καραβίτης είναι ίσως ο μονιμότερα και βιωματικότερα φιλοσοφών και θυμοσοφών ποιητής της β' μεταπολεμικής ποιητικής γενιάς· αν και σωστότερο θα ήταν να έλεγα ότι αρέσκεται σε μια εύστροφη - και με διακριτικότητα φορτισμένη συγκινησιακά - αναγωγή όλων όσα βιωματικά ή εμπειρικά αποκομίζει "εκτίοντας" τον βίο του, σε ποιητικά αποφθέγματα, φιλοσοφικού ή θυμοσοφικού περιεχομένου. Η ανάγκη του για έκφραση είναι στενότατα συνυφασμένη με μια γοητευτικά έμμονη διάθεση για πολύτροπες προσεγγίσεις και αναψηλαφήσεις θεμελιωδών ή και δευτερευόντων - πλην όμως για τον ίδιο ζωτικ...