Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου που περιλαμβάνει όλες οι προηγούμενες συλλογές και αδημοσίευτο υλικό.

Ποιητική σύνθεση μ' άξονα τον αρχαίο πολιτικό, σοφό και ποιητή Σόλωνα.

Άκουσε το θρόισμά της· πάλλεται μία ψυχή, απ' τους στίχους-κολυμπήθρα αναδύεται γυμνή! Είναι εργάτης λόγου του, μα στην ψυχή μαστόροι οι ποιητές σ' εγρήγορση, δεινοί και καρποφόροι... Καλλιεργούνε την ψυχή στα άψυχα χαρτιά τους με τις αράδες-γιασεμιά σκορπούν την ευωδιά τους. Είναι αυθόρμητοι, αγνοί, ποικίλλει η γραφή τους, δανείζουνε σχηματικά την καθαρή ψυχή τους...

Βύζαινα σκοτεινό ουρανό Αχόρταγα μες στο όνειρο Κι όπως γύριζα πλευρό Άστρψε φως κάπου μακριά Κι απλώθη νύχτα έναστρη Η νύχτα του Βικέντιου. Όλγιος συνέχιζα να βυζαίνω Από τις ρώγες Που αστέρια Είχε βάλει ο ζωγράφος Ξινό μού φάνηκε Κι αποτραβήχτηκα Γέμισε ο πίνακας Με μαύρο γάλα.

Η συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του Αλέκου Ε. Φλωράκη από το 1968 έως το 2018.

Ο Σερένι θεωρείται ο αρχηγέτης της νέας γενιάς ερμητικών μετά τον Μοντάλε και ιδιαίτερα εκείνων που προσδιορίστηκαν από τον κριτικό Λουτσιάνο Αντσέσκι το 1952 ως η "Γραμμή της Λομβαρδίας" (Linea Lombarda). Οι στίχοι του αντιπροσωπεύουν ένα από τα υψηλά δείγματα της ιταλικής ποίησης του 20ού αιώνα. Η εμπειρία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αποτυπώνεται στη δεύτερη ποιητική του συλλογή "Ημερολόγιο της Αλγερίας". Μεταδίδοντας τους ήχους και τις σιωπές εκείνης της "ζωής", ψηλαφώντας και το φως και τις σκιές της εποχής, το "Ημερολόγιο της Αλγερίας", έργο της ωριμότητας του Σερένι, δ...

"Ο Πούχνερ είναι μια εκλεκτή περίπτωση "ηρωικού μηδενισμού", όπως τον περιέγραφε ο Καμύ στο δοκίμιό του για τον Σίσυφο και αλλού· το δοκίμιό του έκλεισε λέγοντας ο Καμύ, ότι τελικά φαντάστηκε τον ακαταπόνητον ηρώα του μύθου "ευτυχισμένο". Αυτό ταιριάζει και για τον Πούχνερ, έστω και αν αισθάνθηκε το χρέος να πει την αλήθεια πάντα, με διάφορους τρόπους". Μιχάλης Μερακλής "Η στοχαστικότητα της ποίησης του Πούχνερ διαπνέεται από έναν λυρισμό που υπονομεύει τον κίνδυνο της διανοητικής σκλήρυνσης, και από μια διάθεση εξομολογητική που, όπως και ο φιλοσοφικός εκλεκτικισμός τ...

Το σκηνικό έχει στηθεί Απαιτητικός ο ρόλος Παρατηρείς, παίζεις Στέκεις στο πεζούλι και θαυμάζεις σιωπηλά πόσο μεγάλωσαν τα παιδιά, που χτες γέμιζαν τις αλάνες Δίχως μιλιά, αποχαιρετάς αυτό που τελειώνει, σαν τον ορίζοντα που δέχεται τον ήλιο στη δύση του Πίνεις καφέ με τον εαυτό σου και μετράς χωρίς λόγια τα λάθη σου και τα σωστά Τα πικρά σου μάτια κονταροχτυπιούνται με μια πραγματικότητα που αφήνει αιμόφυρτα τα όνειρά σου Αχ, να μπορούσαν, σκέφτεσαι, τα μικρά σου τα χέρια να φτιάξουν έναν κόσμο καλύτερο... Δαγκώνεις αμίλητος μια μπουκιά του νόστου σου Κι η σκ...

Δυσπιστία στις μετα-αφηγήσεις, θεαματικές κοινωνίες, αποτυχία συνδυασμού ατομικότητας και ανήκειν,απώλεια ταυτότητας, άρνηση θνητότητας, εκφυλισμός της γνώσης, καταναλωτισμός, μικρο-αφηγήσεις, αλλοίωση της κοινωνικής συνοχής και σχετικοκρατία, αποτελούν τα κυριότερα χαρακτηριστικά της μεταμοντέρνας/μετανεωτερικής εποχής. Μπορεί η τέχνη και στην προκειμένη περίπτωση η ποίηση, να βοηθήσει στην αποφυγή αυτής της δυστοπίας;

Στην ποίησή του γίνεται φανερό πως δεν μένει απλός θεατής της τελετουργίας, αλλά συμμετέχει στην αέναη, συμπαντική ιεροτελεστία. Είναι μέσα στο τοπίο και μέρος του αποτελεί. Και, καθώς βρίσκεται εντός του, μαγεμένος από την τόση ομορφιά, "ακούει", ψυχανεμίζεται τους μυστικούς ψιθύρους όλων όσων σκεπάζει ο ουρανός και κυριεύεται από το κοσμικό δέος. Νιώθει πως κάτω από την πολυμορφία του Σύμπαντος υπάρχει ένας συνδετικός ιστός και αυτόν ανακαλύπτει και μας παρουσιάζει. Άννα Λυδάκη Εν τέλει, αυτό είναι η Ποίηση: να σε μεταφέρει σε άλλες διαστάσεις, να σου υποβάλλει τον...

Στην αρχή ήταν ο Ράμα, κι ο Ράμα έδρευε στον αέρα, και στον αέρα παντού, η παγκόσμια ύλη. Εκ πλήξης, έπλασε με τα χέρια τους υιούς. Έπλασε τα χώματα, τα νερά, τα ζώα και τους ανθρώπους. Δώρο στην πλάση οι χαρισματούχοι, άνθρωποι με ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Κάθε χρόνο γεννιόνταν 365 χαρισματούχα παιδιά, ένα, κάθε ημέρα. Η πλειονότητα των Ομοίων ζει υπό το σύστημα των Καστών. Οι Όμοιοι ως αρωγοί των Θείων Νόμων φροντίζουν για την εφαρμογή τους, λιντσάροντας κάθε Ανόμοιο. Έτος ΔΛΛ-ΛΔ μετά της πρώτης θεμελίωσης Οι Αδελφές ανακαλύπτουν στα υπάρχοντα της Βαλτιμόρια την ανεξ...

Η ποιήτρια, μεταφράστρια και θεωρητικός της ποίησης Λύντια Στεφάνου (1927-2013) είναι μια από τις σημαντικότερες πνευματικές φυσιογνωμίες της Α΄ Μεταπολεμικής Γενιάς, με έντονη παρουσία στην πνευματική ζωή του τόπου: ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, του Ελληνικού Τομέα της Byron Society και της Ο.Ε. του Συμποσίου Ποίησης. Ήταν επίσης μέλος της συντακτικής ομάδας πολλών περιοδικών. Πρωτοστάτησε στη θέσπιση της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης. Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται 37 αθησαύριστα και ανέκδο...

Από το Καβαφικό έργο, δεν απουσιάζει ο Θεός. Εκλείπει, όμως, το όνομά του. Στους στίχους του Αλεξανδρινού, συναντάμε ολόκληρη την ελληνική θεολογία, τόσο στην πολυθεϊστική της εκδοχή όσο και στη χριστιανική. Πουθενά, ο ποιητής δεν δογματίζει μήτε κηρύττει. Το θείο για τον Καβάφη είναι μέλος της συμπεριφοράς του ανθρώπου στην κοινωνία του με τη ζωή. Μερικές φορές, απαντά στην απόγνωση για να προσδώσει νόημα, ενώ, άλλοτε, σιωπά ερμητικά. Ενίοτε, το υπερβατικό ανθρωποποιείται, περιπλανώμενο στα σοκάκια των θνητών ή περιφέρεται αόρατα στα δώματα της ιστορίας. Σε κάθε περίπτωση,...

Τι γίνεται όταν η αλήθεια δεν είναι αυτό που περίμενες; Είμαι βέβαιος ότι η ερώτηση αυτή σε έκανε να σκεφτείς αρνητικά τη συνέχεια. Μάλλον γιατί βιάστηκες και η βιασύνη σε καταδίκασε. Εμένα να δεις. Ένιωσα πώς είναι πραγματικά να νιώθεις και απαρατήρητα το προσπέρασα. Επέτρεψα στη βιασύνη και τα παράγωγά της να κατακτήσουν τα εδάφη της ακρίβειας και της ευαισθησίας μου, αβίαστα, και έβλεπα τον κινητό ορίζοντα της συνείδησής μου, αργόσυρτα, να καθετοποιείται. Αν, ένα πράγμα είναι σίγουρο σε αυτόν τον κόσμο, τότε είναι σίγουρα ο παραλογισμός. Το ότι όλα βαίνουν κα...