Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Υπήρξα ολόκληρος και θα υπάρξω διάφανος την ώρα της Δίκης φορώντας ένδυμα γαμήλιο την ένδοθεν αποδοχή...

ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ας ήμουν Ένα κοχύλι άσημο στην παραλία Το φλιτζάνι ενός καφέ στην Αμοργό Μια σταγόνα κύματος στα Κύθηρα Το φύλλο μια χωριάτικης πίτας Χελιδόνι σε σταθμό τρένου αδειανού Παράθυρο αμαξοστοιχίας να κοιτάω τον κάμπο Ας ήμουν Λιγότερο δειλός

ΔΕΙΠΝΟ ΟΝΕΙΡΩΝ Αργά τη νύχτα όταν για να κοιμηθεί ξαπλώνει στο στενό κρεβάτι αναρωτιέται αν κοιμάται με τον εαυτό του ή με κάποιον άλλο Μήπως και ο εαυτός κάποιος άλλος είναι; Με ποιανού τα όνειρα σιτίζεται; Παγιδευμένος έτσι στο παιχνίδι του πιο πικρού καθρέφτη ξέρει ότι όποια απάντηση και αν δώσει σίγουρα κάποιον εξαπατά.

Η Κατίνα Βλάχου, η Αλεξία Αθανασίου και ο Βασίλης Πανδής γεννήθηκαν και ζουν στην Κέρκυρα. Γνωρίστηκαν πριν από δύο χρόνια, καλύπτουν ένα ευρύ ηλικιακό φάσμα και έγιναν φίλοι μέσα από την αγάπη τους για τη συγγραφή. Έχουν εκδόσει βιβλία -πεζά ή ποίηση- σε διάφορες χρονικές στιγμές. "Η συνάντηση" είναι η σφραγίδα της πρόσφατης φιλίας τους.

Πόσο όμορφη γίνεσαι αγάπη μου όταν αναπνέεις την αιωνιότητα τυλιγμένη στα ρόδινα υφαντά της σιωπής...

Στον κήπο με τ' αγάλματα που παίζαμε μικρά παιδιά Εμείς πια μεγαλώσαμε, μα αυτά μένουν αγέραστα Το όνειρο τελείωσε κι εγώ δεν το κατάλαβα Και άνοιξα τα μάτια μου με βλέφαρα μαρμάρινα

Πάντα κατά νου (απόσπασμα) Είχε πάντα κατά νου ένα παιδί που έτρεχε με την ταχύτητα του ποιήματος. Παιδί αίλουρο, κουλουριασμένο τα βράδια μπροστά στο μεταλλικό της κλουβί. Ηρώο για όσους έπεσαν στην πρώτη γραμμή του σώματός της.

Ταραμπούρα! Αναπόληση και ρεμβασμός με παθιασμένες αγάπες από πληγωμένα ταξίδια στην Οδησσό, την Αλεξάνδρεια και τη Σμύρνη, αμέριμνοι σε πλοία φαντάσματα, γεμάτοι με μνήμες από φρικτές προδοσίες και προσαράξεις ναυαγίων.

Άκαρδη χαρά φεύγεις με το πρώτο φως· μιας νύχτας στάση. Με τον χρόνο μου σμίγαμε τις σκιές μας· με σημάδευε. Άνυδρη σκέψη· ήλιος της συνήθειας θαμπός, πληκτικός.

Πριν πετάξω όμως πίσω στον Κόσμο μου θέλω να ξέρω. Εσύ, θέλεις να ξανάρθω; Ναι, μου γνέφεις. Χαμογελώ Σου υπόσχομαι πως θα ξανάρθω Θα με περιμένεις με την ίδια λάμψη στα μάτια;