Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Παραθύρια διάπλατα νοσταλγώντας τη θάλασσα κάτοπτρα δακρυσμένα από του χρόνου τα χνώτα θολά ευωδιάζουν κι απόψε σταγόνες αίμα πηχτές κόκκινα ρόδα σε κήπο χάρτινο τα ποιήματα μαύρα.

Άγριος άνεμος βογκάει λυσσασμένος, κοιτάζω το θεριό πια τρομαγμένος. Τελειώνουν όλα, σκέφτομαι, εδώ. Αρπάζω το χαρτί, θέλω να γράψω, να βάλω τον φόβο κάτω, να τον δω. Τον χώνω στο μπουκάλι, τον ρίχνω στο νερό, πιάνω το τιμόνι, κάνω τον σταυρό· υπάρχουν ομορφιές που θέλω να ξαναδώ.

Να κλέψω μια νύχτα από τη Μοίρα και να στη χαρίσω! Να κλέψω μια μέρα από τη Μοίρα... και να αρχίσω πάλι από την Αρχή!

Σ' αυτόν τον σύντομο τόμο, ο Κωνσταντίνος Μπούρας καταγράφει ένα ακόμη ποιητικό κατόρθωμα - θυσία για τις εποχές που θα έρθουν και θα υπάρξουν ελλείψεις σε νερό, φρούτα της Γης και σε ανεκτικότητα απέναντι στην χωρίς όρια έρευνα της Αλήθειας. Όπου ο σεβασμός χάνεται και η Ελευθερία ποδοπατιέται, το άτομο καταφεύγει στο "θεό" του και προσεύχεται ζητώντας σωτηρία κι απελευθέρωση από τις αλυσίδες του. Το "μυστικό" αυτού του βιβλίου είναι απλό: όλοι είμαστε Ένα, σταγόνα νερού στον Ωκεανό κι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι, ευθυτενείς κάτω από τα αστέρια, κάποιοι με τη συνείδησ...

Πρόκειται για μελέτη του μνημειώδους αυτού έπους, η οποία πραγματεύεται θέματα "ηθικά" και "τεχνικά", ενώ παράλληλα διερευνά "συνδέσεις" και συσχετισμούς χωρίων απομακρυσμένων μέσα στο ποίημα αλλά ακόμη και σχέσεων της Οδύσσειας με την Ιλιάδα. Η συγγραφέας επικεντρώνει την έρευνά της στον Τηλέμαχο και στην ενότητα που ονομάζεται "Τηλεμάχεια", και αποδεικνύει ότι η ενότητα αυτή ανήκει στην αρχική σύλληψη της ιστορίας του έπους και συνεπώς δεν είναι συμπληρωματική ή δευτερεύουσα στην κυρίως ιστορία του Οδυσσέα. Στη νέα αυτή έκδοση οι διαφοροποιήσεις είναι κυρίως τεχνικής...

Αθλιότητα σαββατόβραδου στην εκκωφαντική σιωπή. Πότε η ομορφιά θάμπωσε; Πότε η έλξη έγινε ξεχασμένο τροπάρι και σώμα με σώμα αίσθημα δεν αγγίζει; Απόψε ένας ψίθυρος ανταλλάσσει λίγα λεπτά με μερικές ώρες, για να λάβει μόνο μικρές εκλάμψεις από ένα όνειρο παλιό. Ένα όνειρο αληθινό, σαν έμβρυο στα σπλάχνα. Ήταν θυμάμαι μια Κυριακή με άπνοια που άλλαξαν όλα. Ίχνος ανάσας δεν υπήρχε να κρατηθεί. Στο εφημερεύον φαρμακείο, σφίγγοντας ο ένας το χέρι του άλλου, ρωτήσαμε διστακτικά για τα αστέρια που πέφτουν. Για την κατάποση της πτώσης. Από τότε φοβάμαι τον ουρανό. Ορφά...

Εμείς οι πολίτες αυτής της χώρας, που ανάμεσά μας αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν, εξακολουθούμε να ελπίζουμε ότι το πέρασμά μας από αυτή τη γη δεν θα είναι μόνο μια πορεία σταύρωσης προς τον Γολγοθά των προβλημάτων αλλά και μια ανάσταση στο όνειρο ότι άξιζε τελικά η γνωριμία μας με την πανέμορφη αυτή πατρίδα, με την πανέμορφη αυτή γη. Σε αυτή την "ανάσταση" στοχεύω με τον λόγο μου, σαν το δικό μου λιθαράκι μέσα στη γενικότερη συλλογική προσπάθεια για καλύτερη ποιότητα ζωής παρά τις δυσκολίες. Ο αγώνας, η αγωνία και οι αναζητήσεις του σύγχρονου...

ΤΡΑΥΜΑ ΕΚΤΟ , ΑΠΟ ΣΑΪΤΙΑ ΘΕΑΣ Χύθηκε στο είναι μου η παρουσία σου Λαχανιασμένη, ιδρωμένη Με το τόξο στα χέρια Το άνοιγμα του ρούχου σου αντιφέγγιζε την ηδονή μου Θεά του κυνηγιού με πέρασε το βέλος σου Από αιώνα σε αιώνα Καίνε τα σωθικά μου Αιμορραγώ από την πληγή σου Αιμορραγώ σπασμένες λέξεις Μέρες μικρές και μέρες ατελείωτες Αιμορραγώ στιγμές, εικόνες, υποσχέσεις Κοιμήθηκα ψιθυρίζοντας το όνομά σου Ίσως το ψιθύριζα όλη νύχτα Ίσως το ψιθύριζα από τότε που γεννήθηκα

Αγάπη μεταφυσική που έγινες θρησκεία, δεν λείπει το μυστήριο από το τυπικό σου, μήτε και η καρδιακή υπέρτατη λατρεία, μήτε και το συμπόσιο το αγαπητικό σου. Δεν λείπουνε οι ψαλμουδιές, οι ύμνοι, τα τροπάρια, το μέλος το ευλαβικό που τόμους απαρτίζει, μήτε και των αγίων σου τα τίμια συναξάρια, μήτε και το μαρτύριο στεφάνια που χαρίζει. Δεν λείπει η αναφορά στο όνομά σου, αγάπη, τα πάντα που προσφέρονται απ' τη δική σου χάρη, σε σένα που επιστρέφουνε και στον πιστό επετράπη τον δούλο σου τον ταπεινό μεταλαβιά να πάρει. Ένα της λείπει: τα κεριά, το λάδι, τ...

Η μνήμη της ποίησης Η ποίηση, οι ποιητές, τα ποιήματα υμνούν τη γλώσσα, τις λέξεις, τον μύθο και τη διαδρομή τους στον χρόνο. Από την εποχή του Ομήρου έως και σήμερα, περιγράφουν τον βίο των ανθρώπων με κώδικες που ορίζουν τα μικρά και τα μεγάλα της ύπαρξής τους, τα μικρά και τα μεγάλα με τα οποία δονείται η καθημερινότητα των σύγχρονων ανθρώπων. Η δράση των ποιητριών και των ποιητών όπως αυτή καταγράφεται στον εκδοτικό χώρο, τρανή και ουσιαστική, συνεισφέρει με τον δικό της τρόπο στη διαμόρφωση του πολιτιστικού ορίζοντα της σύγχρονης Ελλάδας. Καθ' όλον τον εικοστό αι...

"Κάτω από το φως του έναστρου ουρανού και υπό τη λάμψη ενός άσπρου κεριού, που η φλόγα του τρεμοπαίζει με έναν πόθο ασύλληπτης έντασης, κατεσταλμένο και συμπιεσμένο-έτοιμο πάραυτα να εκραγεί, κρύβεται το πάθος της δημιουργικής φαντασίας καθώς ερωτοτροπεί δειλά με την πραγματικότητα. Η στιγμή της γέννησης δεν είναι μακριά. Πηγή έμπνευσης οι αγαπημένες μορφές, πηγή Λόγου οι αποθήκες συναισθημάτων, πηγή γραφής οι έντονες επιθυμίες, πηγή δημιουργίας οι ελεγχόμενες εκτονώσεις.. Πώς χωράνε όλα σ ένα λευκό χαρτί; Πώς κινείται το μολύβι, πώς δίνεται η εντολή, πώς το "νιώθω" ντύνετα...

Τα περισσότερα από τα "ερωτικά ποιήματα" του Μπρεχτ είναι "ποιήματα για τον έρωτα", όπως δηλώνει ο τίτλος της πολύ επιτυχημένης ανθολόγησής τους στην έκδοση του Β. Χεχτ (Gedichte uber die Liebe, α' εκδ. 1982). Η βασική στάση του ποιητή Μπρεχτ και στην ερωτική αυτή ποίηση, όπως και στην πολιτική του ποίηση και, προπαντός, στο τεράστιο θεατρικό και γενικότερα, σ' ολόκληρο το λογοτεχνικό του έργο, δεν είναι η - ρομαντική, ατομική - "έκφραση", η "υποβολή", αλλά η "χειρονομία" (Geste), όπως έλεγε ο ίδιος, ή, όπως θα μπορούσαμε να την αποδώσουμε: η "δείξη". Όπως η "πολιτική" ποί...

Έτσι έπλασες εσύ εμένα ελεύθερα έγινες εγώ.