Είκοσι και πέντε "προσευχές" ταπεινών και αδύναμων όντων

(Το καθένα προς τον δικό του "θεό")

Veinticinco "oraciones" de seres humildes y débiles (cada uno a su propio dios)

Σ' αυτόν τον σύντομο τόμο, ο Κωνσταντίνος Μπούρας καταγράφει ένα ακόμη ποιητικό κατόρθωμα - θυσία για τις εποχές που θα έρθουν και θα υπάρξουν ελλείψεις σε νερό, φρούτα της Γης και σε ανεκτικότητα απέναντι στην χωρίς όρια έρευνα της Αλήθειας. Όπου ο σεβασμός χάνεται και η Ελευθερία ποδοπατιέται, το άτομο καταφεύγει στο "θεό" του και προσεύχεται ζητώντας σωτηρία κι απελευθέρωση από τις αλυσίδες του. Το "μυστικό" αυτού του βιβλίου είναι απλό: όλοι είμαστε Ένα, σταγόνα νερού στον Ωκεανό κι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι, ευθυτενείς κάτω από τα αστέρια, κάποιοι με τη συνείδηση της Ενότητας κι άλλοι με την ψευδαίσθηση της μοναξιάς. Στη σχολαστική ανάγνωση αυτού του βιβλίου, μοναχικά ή σε ομάδες, είναι καλό να αφεθούμε στον αυτοσχεδιασμό, στο τραγούδι, στο χορό, στη μίμηση εκείνων των ταπεινών κι ανυπεράσπιστων όντων και να θεραπευτούμε από το δράμα, που είναι η καλύτερη κι ασφαλέστερη μέθοδος, δεδομένου ότι δεν προβλέπει ερμητικότητες και χρησμούς. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εξαφανίστηκαν οι εαυτών εξοχότητες. Τώρα έχει έρθει η ώρα να κοιτάξουμε μέσα από την ομίχλη της νέας Αναγέννησης που έρχεται και ν' αφήσουμε πίσω το Σκότος της Άγνοιας, της Αμορφωσιάς, της Δεισιδαιμονίας, του φανατισμού και των προκαταλήψεων, με μόνο μας όπλο, την Ενσυναίσθηση, που οδηγεί στην κατανόηση όλων, στη συμπόνια, στην Αγάπη και στη συγχώρεση. Χοσέ Αντόνιο Μορένο Χουράδο