Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κι όταν το δέρμα σου γίνει λείο και η λάβα σου σβήσει, και δεν έχει πια το κουράγιο να ερωτευτεί Τότε εγώ θα είμαι αυτή που θα σπρώξω τις ιδέες και τα θέλω σου να βουλιάξουν σε ένα νερό νεκρό Σε μια γη που ζωντανό ον δεν υπάρχει, σε μια αμμουδιά που ψάρια νεκρά θα τρώνε τα όνειρα που ποτέ δεν έκανες για ‘μένα.

Χειμερινό ιντερμέτζο Αδέσποτος άνεμος απ’ τη χαραμάδα κι έξω βοή του άγριου χειμώνα κρύο, σφιχταγκάλιασμα η θαλπωρή φουντώνει στο λάγνο μου αηδόνι. Στο φλογισμένο στήθος σου έρωτας, αγάπης ξεχείλισμα -Σε θέλω, μου ψέλλισες... Το πρωί με το ξύπνημα ήταν όλη η γη στα λευκά - Ευτυχία, ευτυχία σου φώναξα!

[...] ομοίωμα εκ γενετής μιας πόρνης καθόλου δεν με νοιάζει αν μια βόλτα με ποδήλατο διαρκεί λιγότερο από τη βύθιση του δακτύλου μου στις πυκνές λέξεις (Από το ποίημα "Λευκός πρίγκηπας των χιλιάδων εγώ")

Ρόδι ο ήλιος γεμίζει τη θάλασσα πορφυρά σπόρια.