Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάθε στιχάκι μια γλυκιά ή μια πικρ' ιστορία, αφού η ζωή μια θάλασσα που 'χει μπουνάτσα σήμερα και αύριο τρικυμία.

Πράξη και κάθαρση/ είναι καμπύλες συναιρούμενες/ "εις τα εις εαυτόν"/ σε συνείδηση/ στο αενάως επαναλαμβανόμενο μέσα μας/ πρόσωπο του Θεού. (από τη σελ. 25 του βιβλίου)

Περιέχονται οι ποιητικές συλλογές: "Εφηβικό όνειρο" "Ώριμα στάχυα" "Μονοκοτυλήδονα"

ΟΔΥΣΣΕΑΣ Στων σπηλιών σου τους κόλπους, θεά, υδρατµοί αναδύονται, µυρωδιά νυχτολούλουδου και αναθυµιάσεις θείου. Κι εγώ, αµφίβιο που κολυµπά στις βάθρες των χυµών σου. Στα απαλά σου στήθη, θηλαστικό που γεύεται το πρώτο γάλα της ζωής. Και στων χειλιών σου τη φωτιά, αγριεµένο σύννεφο, τη διψασµένη γη σου ραντίζω. ΚΑΛΥΨΩ Κάνε µε εταίρα σε έναν ξενώνα στους Δελφούς, θυµωµένη µαινάδα στην Αρκαδία, και γίνε κάπρος άγριος που µε θηλάζει µε µανία. Γίνε θυσία στου οµφαλού µου το βωµό προτού δεχτώ τον καρπό της συνουσίας. Κοίταξέ µε. Το βλέµµα µου πάνω σου απλώνεται σαν το...

Δέκατο τέταρτο ποιητικό βιβλίο του Σταύρου Ζαφειρίου, και όγδοο από τις εκδόσεις "Νεφέλη", τα "Φυσικά πράγματα" έρχονται να διευρύνουν την προβληματική τού ποιητή γύρω από το γνωστό και το άγνωστο μέρος του κόσμου, καθώς και τη θέση του όντος μέσα σε αυτόν.

Τα φώτα απέναντι είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Χρήστου Αγγελάκου. Ο χωρισμός της σε τρία μέρη: "Τα ασπρόμαυρα", "Τα έγχρωμα", "Πορτρέτα", υποδηλώνει πως και τα ποιήματα μπορεί να εμφανίζονται αργά, σαν τις φωτογραφίες, μόνο που σε αυτή την περίπτωση, της γραφής, το ατύπωτο έχει συχνά μεγαλύτερη δύναμη από το τυπωμένο.

Τα φώτα απέναντι είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Χρήστου Αγγελάκου. Ο χωρισμός της σε τρία μέρη: "Τα ασπρόμαυρα", "Τα έγχρωμα", "Πορτρέτα", υποδηλώνει πως και τα ποιήματα μπορεί να εμφανίζονται αργά, σαν τις φωτογραφίες, μόνο που σε αυτή την περίπτωση, της γραφής, το ατύπωτο έχει συχνά μεγαλύτερη δύναμη από το τυπωμένο.

Σ αυτούς που δεν γελάσανε ποτέ Τα μάτια του είχανε τιναχτεί έξω από τις κόγχες. Ξεροκατάπινε συνέχεια. Και τα δόντια του χτυπούσανε από το τρέμουλο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μπροστά του άρχισαν να σχηματίζονται θολές φιγούρες. Έβλεπε την κόκκινη Πόρσε με τα πετάλια και το Σπύρο στη θέση του οδηγού, να χαμογελά ειρωνικά. Άκουγε φωνές να του τρυπούνε το τύμπανο: "Έλα γιε της πλύστρας, σπρώξε, πρόσεχε ηλίθιε! Θα μου το χαλάσεις! Έλα, ω, ω τι ωραία που τρέχει το αμαξάκι μου! Εμπρός, χαζέ, σπρώξε κι άλλο, είσαι ο δούλος μου!"

Πιστή στη μακραίωνη παράδοση των χαϊκού, η Ρένα Πετροπούλου-Κουντούρη, σε μια μέρα και σε μια νύχτα, εξετάζει τον ανθρώπινο βίο, στοχεύοντας στη συνθηκολόγηση με το αναπόφευκτο. Τα ερώτηματα, παρ' όλη τη συνθηκολόγηση, εξακολουθούν να τίθενται, με τον ακαριαίο τρόπο του χαϊκού. Απόσπασμα από το βιβλίο Με κρατάς απ' το χέρι δε μετάνιωσα που περίμενα χρόνια Δεν μυρίζει πια το νυχτολούλουδό μου είναι θλιμμένο Σύννεφα μαύρα ανάμεσα στην κοίτη των ματιών σου Μέρες και νύχτες γερνώ περιμένοντας τον ερχομό σου.