Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, στο πλαίσιο της πολιτιστικής τους δράσης, εμπλουτίζουν τις λογοτεχνικές τους εκδόσεις με μία ανθολογία ποιημάτων του ποιητή Ηλία Γκρή με τίτλο "Ο Ταχυδρόμος φέρνει γράμματα ποιήματα". Η ανθολογία περιλαμβάνει ποιητικά θέματα 160 ποιητών με ευθεία αναφορά ή αναγωγή στον Ταχυδρόµο, μορφή που εμπνέει διαχρονικά τους δημιουργούς. Η εν λόγω ανθολογία, ξεκινώντας από τον Διονύσιο Σολωμό, περιλαμβάνει ποιητές απ’ όλες τις περιόδους (Κ. Παλαμάς, Κ. Καβάφης, Κ. Καρυωτάκης, Γ. Σεφέρης, Ο. Ελύτης, Γ. Ρίτσος, Ν. Βρεττάκος, Α. Εμπειρίκος, Α. Αλεξάνδρου, Μ. Αν...

D. D. Το αποβατικό κουνιέται και είμαστε έτοιμοι για την εμπλολή. Οι πρώτες ριπές έρχονται από τη στεριά. Είμαστε μούσκεμα και το σιδερένιο πάτωμα γεμάτο εμετούς. Τα όπλα μας είναι ολοκαίνουργια, ο εξοπλισμός ασήκωτος. Ένας στρατιώτης προσεύχεται. Στο πρόσωπο του έχει σχηματιστεί ο τρόμος. Το αποβατικό φτάνει στη στεριά. Οι σφαίρες σαν βροχή, οι πρώτοι νεκροί, διάτρητα σώματα. Πέφτω στη θάλασσα από τη δεξιά πλευρά του αποβατικού. Γεύομαι το θαλασσινό νερό και το αμερικάνικο αίμα. Βγαίνοντας από τη θάλασσα αντικρίζω το χειρότερο θέαμα, μια από τις εκατομμύρια σ...

Ο "Ουρανός δωματίου" είναι η ανάμνηση ερωτικών στιγμών, ξεθωριασμένων ημερών, "φωτογραφιών που δεν θυμάσαι γιατί τις τράβηξες", όπου η χαρά εκφέρεται με τρεμάμενα χείλη, ο λόγος συνομιλεί με τα τραύματά του, το ανίατο σήμερα με το φορτισμένο χθες, ώσπου επιστρέφει ανακουφιστικός, όπως ο ήχος του σκουπιδιάρικου που περνάει κάθε βράδυ, όπου τον λυρισμό συνοδεύει η σχεδόν κωμική δραματικότητα της καθημερινότητας σε αποβάθρες σταθμών, μπαρ και σαλόνια, στον βυθό της μπανιέρας και στην αγκαλιά του κρεβατιού, σε ένα βλέμμα, που οδηγεί ξανά σ' ένα χαρτί, σε ένα ταβάνι, στον ουρανό...

Επρόκειτο για ένα ενιαίο σπονδυλωτό κείμενο - ποίημα, το οποίο αποτελείται από μικρά ποιήματα και σκέψεις, δομημένα με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να δημιουργούν μία ερωτική ιστορία. Διαβάζουμε τις πρώτες σκέψεις, τα πρώτα ερωτικά βιώματα ενός νέου ανθρώπου. Αυτή η πρώτη αίσθηση αυτού του πρωτόγνωρού μέχρι τότε συναισθήματος. Σαν μέσα από αλληλογραφία αναβιώνετε ο εξ αποστάσεως σύντομος εκρηκτικός νεανικός έρωτας, καθώς το τέλος του βιβλίου, περικυκλώνουν ερωτήματα γύρω από τον Έρωτα ως "Ιδέα".

Το παρόν σύγγραμμα εμπεριέχει τις ετυμολογήσεις των κυρίων ονομάτων και τοπωνυμίων που αναφέρονται στα Ομηρικά Έπη, τα οποία φθάνουν τον αριθμό των χιλίων πεντακοσίων. Ο αναγνώστης, πέρα από το διαχρονικό "εγχειρίδιο χρήσεως ως προς τις δυσκολίες της ζωής", που αποτελεί ο Ομηρικός Λόγος, τον τρόπο δηλαδή δια του οποίου ο Έλλην Άνθρωπος οφείλει να ανταπεξέρχεται στις προκλήσεις, θα ανακαλύψη και την λογική, βάσει της οποίας ο σοφός ονοματοθέτης σε πανάρχαιες εποχές ωνόμασε πόλεις, τόπους και πρόσωπα. Τα Ομηρικά Έπη υπήρξαν πάντοτε και θα είναι ες αεί η Βίβλος των Ελλήν...

ΣΕ ΣΤΑΔΙΟ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ (Γ.Δ.Χ.) Τ' Αγριολούλουδα σου άστραφταν από ομορφιά Στο πενιχρό κιβούριό σου. Σε έβλεπα ακίνητο. Με ένα Πλήθος - προς Επίρρωσίν σου. Δεν ήξερα τι έκανα Εκεί. Ούτε μπορούσα να σε Αναστήσω. Ήθελα όμως. Μάλιστα. Διακαώς.

Στεγνοί σα χορτάρια του βράχου ατενίζουμε το αύριο κι είναι στιγμές που η οργή αποφασισμένη σε μια γροθιά κουβαριάζει τα δάχτυλα, ενώ η καρδιά προσπαθεί με αγωνία ν’ αφουγκραστεί τα βήματα της άνοιξης, μιας άνοιξης που καρτερούμε από καιρό και δεν ήρθε ακόμα...

Ποίηση ονειρική, λυρική, ερωτική Ποιήματα που συνενώνουν την αγάπη, την ελπίδα, τη νοσταλγία, τον ίμερο, το κάλλος, ποιήματα-ύμνοι στη ζωή Ποιήματα που μετρούν λέξη προς λέξη το ανθρώπινο πάθος για ελευθερία

ΚΟΥΤΣΟ Λίγο ζαβό το ποίημα, τραυλίζει σαν ανόητο σπουργίτι, χοροπηδάει κουτσό πάνω στο πληκτρολόγιο να πέσει στον γκρεμό των αριθμών, και έτσι το νόημα της αναπνοής, να τετραγωνισθεί ολοκληρωτικά, στον πάτο ενός αβυσσαλέου κύκλου.

... Πάμπολλες φορές παλούκωσα τούτο το κορμί μες στις ανήλιαγες φανφάρες της ηθικής το παλούκωσα και το κρέμασα από το δοκάρι...

Πάσχιζες να διαλευκάνεις την παρουσία σου με ακροβασίες λεκτικές φωνές εντός σου παράλληλες. Ο λόγος ο αληθινός μόνο τη σιωπή καταδέχεται.

Η απουσία ως αναγκαίο κακό. Ο πόθος για το άγνωστο. Η μοιραία συγγένειά μας με τον θάνατο όσο και η σφοδρή επαφή μας με τον έρωτα, συναντιούνται και ως ένα σώμα ψάχνουν το φως στο τέλος του μονοπατιού...