Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"...ο χρόνος είναι μια κόκκινη τελεία που σημαδεύει από μακριά την καρδιά σου. Ένας ταχυδακτυλουργός που σέρνει ένα μεγάλο μπαούλο πίσω του. Ποτέ δεν ξέρεις τι έχει μέσα. Ο χρόνος είναι γεμάτος φίδια εκπλήξεις. Ο χρόνος είναι ο Μαιτρ οπότε αναγκαστικά εσύ θα είσαι η Μαργαρίτα. Θα σε οδηγήσει σε μια πόρτα. Που οδηγεί σ ένα σπίτι. Που ΄χει μια σκάλα Που ανεβαίνει σ ένα δωμάτιο Που χάνονται οι τοίχοι Και γίνεται τρισδιάστατο. Να που φτάνουμε λοιπόν στο τέλος και αγγίζουμε πάλι την αρχή. Ο χρόνος τα κάνει αυτά. Είναι ένας σκύλος που κυνηγάει την ουρά του. Όταν τον σ...

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ Μέσα στην τρέλα που ονομάστηκε φθινόπωρο τα εξωτικά φρούτα στις λαϊκές αγορές συγκεντρώνουν τους ανοϊκούς πολίτες τους απάγουν στα σπίτια τους όπου μονότονα επαναλαμβάνουν Mara cuya, passion fruit mango macadamia Manprag tamarind papaya li chi νομίζοντας ότι είναι ένα είδος SUDOKU και θα καθυστερήσει τη σήψη του μοναδικού καρπού, που δεν θα ωριμάσει, καθώς το φθινόπωρο προχωρά στην τρέλα του, τον μόνο προορισμό του, που δεν είναι παρά πτώματα χιονάνθρωπων.

Ανάπαυλα, περισυλλογή, μια αναδρομή στο μέχρι τώρα έργο, μια summa media, δοκίμια για την τέχνη, τους αρχαίους καιρούς, το κενό στην ανθρώπινη επικοινωνία, για τις μυστηριώδεις λέξεις, για μια μέρα χαρμολύπης, για ένα ερωτικό κάλεσμα, για την ουτοπία... Κι ένα πέταγμα σε άλλους τόπους, στην Αραβική Χερσόνησο, "σε γη αμμώδη και πετραία", στο σουλτανάτο του Ομάν, στη μεριά του πλανήτη όπου γεννιέται το φως, εκεί όπου για κάποιον, ο ζωοδότης ο ήλιος, πάνω σε ολόχρυσο φλεγόμενο τέθριππο, ανατέλλει διπλός.

Δαίμων πορφυρός, οσμή επουράνια. Παραπλάνηση. Ένα ουράνιο ταξίδι αναζήτησης με όχημα τη φόρμα των παραδοσιακών ιαπωνικών ποιημάτων χαϊκού και προορισμό την απεραντοσύνη του αληθινού μας εαυτού, η πρωτότυπη αυτή ποιητική συλλογή του Ντέμη Κυριάκου. Μια αλχημιστική και μεταμορφωτική διεργασία, μέσα από πολύτιμες στιγμές επίγνωσης, που κορυφώνεται καθώς όλα στο σύμπαν γίνονται ένα.

Το πόνημα αυτό βασίζεται σε ομιλία του συγγραφέα σε σεμινάριο για τη νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία, που οργανώθηκε το 1874 στη γαλλική πρωτεύουσα παρουσία του Κωνσταντίνου Σάθα και του Emile Legrand. Με αφορμή το έργο του Αλ. Σούτσου, του Ι. Ρίζου-Νερουλού και του Ραγκαβή, των ιδρυτών της Ρομαντικής Σχολής των Αθηνών, ο μαρκήσιος de Saint Hilaire τονίζει και αναδεικνύει την αυτοτελή αξία της νεοελληνικής ποίησης και λογοτεχνίας, ως κάτι το εντελώς ξεχωριστό από την αρχαία γραμματεία. Υπογραμμίζει ότι ιδιαίτερα η ποίηση του Σούτσου και του Βηλαρά, βασική έμπνευση των οπο...

Η παρουσίαση της μετάφρασης ορισμένων αποσπασμάτων της συλλογής του Saint-John Perse "Amers" από τον Γιώργο Σεφέρη δεν αποτελεί φιλολογική μελέτη για τον Σεφέρη, ούτε υπήρξε τέτοια η φιλοδοξία της, για δύο λόγους: κατ' αρχάς, διότι τα μεταφρασμένα αποσπάσματα δεν αποτελούν επ' ουδενί ένα "κείμενο", εφόσον δεν έχουν ολοκληρωθεί· είναι απλά σχεδιάσματα, κείμενα δηλαδή με λάθη, μετέωρα και ημιτελή, που έχουν γραφτεί ως επί το πλείστον a prima vista. Συνεπώς, οφείλουμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν αυτό ακριβώς που είναι, ως σχεδιάσματα, όπως επίσης οφείλουμε να είμαστε ιδιαιτέρως...

Η μετάφραση ποίησης όπως αυτή του Καβάφη σε μια ακόμα γλώσσα, κινεί την περιέργεια, αν όχι το ενδιαφέρον, και προβληματίζει για το σκόπιμο ή όχι του κάθε παρόμοιου νέου εγχειρήματος. Η επανειλημμένη όμως προσπάθεια στην ίδια γλώσσα (στην περίπτωση του Καβάφη την αποκλειστικότητα φαίνεται να έχει η αγγλική) μοιάζει με εξατομικευμένη ενέργεια ενός εκάστου μεταφραστή, μια πρωτοβουλία που τον αφορά αποκλειστικά, ενώ ήδη κυκλοφορούν άλλες δημοσιευμένες με την ενδυμασία της γλώσσας αυτής. Ωστόσο, όταν αλλάζουμε φορέματα κατ' ανάγκη προσδίδουμε ένα χαρακτηρισμό χρηστικό στο μήνυμα...

Ανάχουακ: ονομασία της Κοιλάδας του Μεξικού στη γλώσσα των Αζτέκων και κατ' επέκταση ολόκληρης της χώρας που βρισκότανε υπό την κυριαρχία τους. Συλλογή τεσσάρων ποιημάτων γραμμένων στο Μεξικό κατά το μήνα Μάρτιο του 2001, σε τρεις γλώσσες (Ισπανικά, Ελληνικά, Αγγλικά).

"Μια νύχτα ονειρεύτηκα κάτι που ’χα ξεχάσει Το όνειρο το αλλιώτικο και το αλλοτινό Ένα Φεγγάρι όμορφο στην πιο γλυκιά του χάση Που το υμνούσα εκστατικός σαν ωδικό πτηνό Κι ακόμη ονειρεύτηκα θάλασσες και πελάγη Και ένα δάκρυ κρύσταλλο, διαμάντι καθαρό Τα θαύματα που κάνανε του Ύνυς Μόνα οι μάγοι Που τέτοια άλλα παρόμοια δεν έχω δει θαρρώ Τα γαλανά τα μάτια της, τα κόκκινά της χείλη Το δέρμα, την ανάσα της, το γέλιο, τη φωνή Την ομορφιά της που ’τανε σαν σπάνιο κοχύλι Που με γεννά και με πονά και με δολοφονεί Μα όσο κι αν με κέντησε, όσο κι αν με σκοτώνει Α...