Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ξημερώνει μία απλή, συνηθισμένη μέρα στο ποταμάκι και όλα τα ζώα ετοιμάζονται για το καθιερωμένο ετήσιο συμβούλιο. Μία φοβερή είδηση όμως φτάνει ξαφνικά και κάνει τους πάντες να ανησυχήσουν... Το ποταμάκι μολύνθηκε! Πανικός απλώνεται παντού. Τώρα τι θα γίνει; Είναι άραγε τα ζώα ικανά να προφυλάξουν το σπίτι τους ή θα οδηγηθούν σε βέβαιο αφανισμό; Θα καταλάβουν οι άνθρωποι το κακό που έχουν κάνει ώστε να το σταματήσουν; Μία ιστορία για το περιβάλλον και τους δεσμούς που ενώνουν όλους τους οργανισμούς πάνω στη γη, μικρούς και μεγάλους. Η προστασία του πλανήτη είναι στα...

Ξημερώνει μία απλή, συνηθισμένη μέρα στο ποταμάκι και όλα τα ζώα ετοιμάζονται για το καθιερωμένο ετήσιο συμβούλιο. Μία φοβερή είδηση όμως φτάνει ξαφνικά και κάνει τους πάντες να ανησυχήσουν... Το ποταμάκι μολύνθηκε! Πανικός απλώνεται παντού. Τώρα τι θα γίνει; Είναι άραγε τα ζώα ικανά να προφυλάξουν το σπίτι τους ή θα οδηγηθούν σε βέβαιο αφανισμό; Θα καταλάβουν οι άνθρωποι το κακό που έχουν κάνει ώστε να το σταματήσουν; Μία ιστορία για το περιβάλλον και τους δεσμούς που ενώνουν όλους τους οργανισμούς πάνω στη γη, μικρούς και μεγάλους. Η προστασία του πλανήτη είναι στα...

"Από 12 χρονών παιδί αρχίζω το γράψημο της ζωής μου. Εσύ που θα διαβάσης αυτά μη δώσης την προσοχή σου στην ομοιοκαταληξία και δεν καταλάβης την γενική ουσία του περηεχωμένου. Ποιός ήμουνα για τα αδέλφια μου τη υπόφερα για τα αδέλφια μου Πόση αγάπη δήχνω για τα παιδιά μου Αυτός ήμαι εγώ ο γράφων όλα αυτά". Νικόλαος Αντ. Παλήος Εν εξωτερικό Νοέμβριος 1979 Μέσα στο βαπορι m/ν Μούτσαινα

Ο ήλιος να κολυμπά στη θάλασσα, τα νερά γίνονται χρυσαφένια και τα ψάρια λούζονται την απέραντη ελευθερία τους. Κι εγώ νοερά να προσπαθώ να ξεφύγω από τη φυλακή μου, μια φυλακή που μου είχαν επιβάλει, χωρίς να ξέρω το γιατί. Έτσι ευχόμουν να ήμουν ψάρι... να γλιστρούσα τώρα, τούτη τη στιγμή και να έφευγα. Έτσι, θα άφηνα πίσω μου ό,τι με τυραννούσε. Εκεί, λοιπόν, ξαπλωμένη στην παραλία αγαλλίαζα και ξεδίπλωνα τα όνειρά μου. Και ήταν τόσο όμορφα όλα αυτά που ονειρευόμουν... Πόσες μάχες, άραγε, μπορεί να δώσει με τους δαίμονες του ένας άνθρωπος για να κρατηθεί ζωντανός και...

Μέσα απ' τον δυνατό έρωτα, σαρκικό και ψυχικό, δύο πολύ νέων παιδιών, βγαίνουν συμπεράσματα για την Κοινωνία, για τους Ανθρώπους που την απαρτίζουν, για τη Ζωή και τον Θάνατο. Όταν πεθαίνει ένας πραγματικός έρωτας, ακόμα κι' αυτό είναι ένας θάνατος. Ίσως ο πιο σκληρός... Το κείμενο "τρέχει", γραμμένο σε γλώσσα ζωντανή, απλή καθομιλουμένη, αυτή που ακούμε και μιλάμε καθημερινά. Κάθε ενότητα/ιστορία "μπαίνει" στην υπάρχουσα, ενώ τα πρωθύστερα και οι ανατροπές ερεθίζουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη, παρακολουθώντας την ερωτική ιστορία των πρωταγωνιστών. Γιατί, αν η φυσική ομορ...

Η Νεφέλη και ο Γιάννης είναι δυο νέοι, που ζουν σε ένα ορεινό χωριό. Από νωρίς βίωσαν τη μοναξιά και την απόρριψη στη ζωή τους. Η καρδιά τους σκίρτησε, όταν συναντήθηκαν εργάτες στα χωράφια. Έτσι είναι η ζωή... Τον όμοιό σου τον μυρίζεσαι από μακριά και θες να πας κοντά του. Ο έρωτας τους μάγεψε και παντρεύονται, παρασυρμένοι από την ορμή και την αθωότητα της νιότης. Το ταξίδι τους στους δρόμους της ζωής κυλούσε ευτυχισμένα μέχρι που σε ένα σταυροδρόμι έπεσαν στον λάκκο με τα φίδια. Οι απανωτές αναποδιές, τα χτυπήματα της μοίρας και η φτώχια τους προσγείωσαν βίαια στην πρα...

Ο Γιάννης, ένα όμορφο παλληκάρι, ζει κάτω από τον σκληρό νόμο της βιοπάλης στα καμποχώρια της Ηπείρου, στις αρχές του 1900. Ορφανός από πατέρα και πέμπτος στη σειρά από τα αδέρφια του, μένει μαζί με τη μητέρα του σ' ένα φτωχικό καλύβι και δουλεύει στα χωράφια ενός μεγαλοκτηματία του χωριού. Ερωτεύεται την κόρη του αφεντικού του και μετά από πολλά εμπόδια καταφέρνει να την κάνει γυναίκα του. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια... "Επειδή πιστεύω πως την Ιστορία τη γράφουν και οι απλοί άνθρωποι της υπαίθρου, με τον μόχθο τους και τον ιδρώτα τους σε καιρούς ειρήνης και με το αί...

Τράβηξες μία τελευταία ρουφηξιά απ' το τσιγάρο Το πέταξες κάτω Το πάτησες να σβήσει Κι έφυγες... Όπως πετάμε κάθε τι που έχει "τελειώσει" Λέξεις... φράσεις... σχέσεις Κάτι πήγες να ψελλίσεις, αλλά δεν σ' άφησα Οι λιποτάκτες ψελλίζουν κι εγώ δεν ήθελα να σε δω έτσι ...και μετά έφυγες Χωρίς ούτε μία προειδοποίηση, ένα μήνυμα Χωρίς ούτε καν μία ταμπελίτσα που να λέει: "ΠΡΟΣΟΧΗ! Σχέση ζωής με ημερομηνία λήξης" ...και μετά έφυγες Και δεν άφησες ούτε καν τον ήχο του γέλιου σου Αυτό το γέλιο που μ' έκανε να λέω αστεία έτσι απλά για να τ' ακούω ...και μετά έφυγες...

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα ένα βιβλίο για το πώς χτίζουν χαρακτήρα οι άνθρωποι. Για το πώς και γιατί ασυμβίβαστοι μα και ταυτόχρονα παραδομένοι άνθρωποι λαχταρούν και διεκδικούν αντίστοιχα. Ένα βιβλίο για την φρίκη που μπορεί να βιώσει ένα παιδί και αυτό να του διαμορφώσει την στάση απέναντι στην ζωή μα και για τον Έρωτα που δεν ρωτά ποτέ. Η Αρετή, παιδί της φρίκης μα και η ηρωίδα της ζωής της, δεν τον αρνήθηκε αυτόν τον έρωτα. Τον καλωσόρισε. Τον υπερέβη. Τον πλήρωσε. Άλλωστε πάντα πληρώνουμε πολύ ακριβά ότι μας κάνει να νιώθουμε πραγματικά πλήρεις. Ο Ανδρέας, παιδί...

... Πρέπει να σώσεις τα σκυλιά. Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις. Δεν είσαι ο πιο δυνατός αλλά έχεις ένα ιδιαίτερο χάρισμα: το μυαλό σου. Είσαι πολύ έξυπνος και μπορείς να συντονίζεις τα άλλα ζώα. Σέβονται τη γνώμη σου και σε ακούνε γιατί έχεις καλή ψυχή... πρέπει να σώσεις τα σκυλιά... πρέπει να σώσεις τα σκυλιά... ... Και τα σκυλιά τρελάθηκαν Πάρη... καλή τύχη, είπε ενώ η εικόνα του άρχισε να σβήνει από μπροστά μου...

Αποφάσεις. Κάθε μέρα, σε διαφορετικές καταστάσεις, σε διαφορετικά σκηνικά, με διαφορετικές συμπρωταγωνιστές, αυτό που καλούμαστε να κάνουμε στη σύντομη παράσταση της ζωής μας είναι να παίρνουμε αποφάσεις. 18 ιστορίες, 18 πρωτότυπες καταστάσεις, λιγότερο ή περισσότερο φανταστικές, με ανθρώπους σε δυσχερείς, περίεργες ή επικίνδυνες θέσεις. Οι επιλογές τους ταλεύονται ανάμεσα στην ασφάλεια, την επιθυμία, την ελπίδα και τα πιστεύω, προσπαθώντας να ισορροπήσουν τη λογική με το συναίσθημα - και αυτές οι επιλογές θα οδηγήσουν τους ίδιους και τους συνανθρώπους τους από το κά...

Τα δοκίμασα όλα, χωρίς αποτέλεσμα... Χορτοφαγία, εθελοντισμός, αιθέρια έλαια, παραδοσιακοί χοροί, σεξ με ζώα, κομματικές νεολαίες, μπρέικ ντανς. Τίποτα... Τα ίδια άλυτα προβλήματα ξανά και ξανά, ο ίδιος φαύλος κύκλος με αρχή και τέλος την αποτυχία. Μετά, κάποιο βράδυ, γυρίζοντας σπίτι αργά, σκόνταψα πάνω σε ένα παλιό σκουριασμένο λυχνάρι. Να ήταν άραγε αυτό το τέλος όλων των προβλημάτων; Σήκωσα το λυχνάρι και άρχισα να το τρίβω και να το χαϊδεύω παντού με μανία. Δυστυχώς, λίγο πριν εμφανιστεί το τζίνι, με συνέλαβαν για σεξουαλική παρενόχληση σκεύους και χωρίς πολλά-πο...

Η επετειακή έκδοση αυτού του βιβλίου, που έμελλε να αποδειχτεί "προφητικό", προλογίζεται από τον Γιάννη Μακριδάκη, και συνοδεύεται από κείμενα των: Μανώλη Αναγνωστάκη, Τάσου Βουρνά, Ανάστου Παπαπέτρου, Αγγελικής Κώττη, Γιώργου Σκούρτη, Άγγελου Ελεφάντη, Κώστα Μπαλάσκα, Χρήστου Γ. Λάζου, Βασίλη Ραφαηλίδη, Μιχάλη Μόσχου, Ροζέ Μιλιέξ. Ακριβώς τριάντα χρόνια πριν, ο Χρόνης Μίσσιος έγραφε: "Τους νεκρούς μας τους θυμόμαστε, βέβαια, δε λέω, αλλά σαν νεκρούς, όχι σαν εκφραστές των μεγάλων οραμάτων, του ονείρου της ανθρωπότητας. Έτσι, και όταν τους θυμόμαστε, είναι σα να τους σκ...

Η μελέτη αυτή διερευνά τις αναπαραστάσεις του δημοσιογράφου-ερευνητή στο σύγχρονο ελληνικό και αγγλόφωνο αστυνομικό μυθιστόρημα. Παραδοσιακά, ο δημοσιογράφος ως λογοτεχνικός ήρωας ενσάρκωνε ενίοτε τον έντιμο υπερασπιστή της αλήθειας και ενίοτε τον "κακό" της υπόθεσης που χρησιμοποιεί και αθέμιτα μέσα προκειμένου να επιτύχει το στόχο του. Ο ρεπόρτερ της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας σκιαγραφείται με τρόπο ρεαλιστικότερο, ισορροπώντας ανάμεσα στις δύο προηγούμενες αναπαραστάσεις. Στα μυθιστορήματα που αναλύονται εδώ εμφανίζεται ως μια πολύπλοκη διασταύρωση δύο κόσμων, του...

Στο "... Κάτι ν' αλλάξει! Μα πώς;" παρακολουθούμε τη ζωή της Ειρήνης στα χρόνια 1979-1984, μια εποχή που η κοινωνία διψούσε για "αλλαγή". Η Ειρήνη, μόνη σε μια άγνωστη πόλη, στη Θεσσαλονίκη, περνάει δύσκολες μέρες, ώσπου μέσα από τη συμμετοχή της στη νεολαιίστικη οργάνωση Ρήγας Φεραίος ενσωματώνεται στη φοιτητική κοινωνία. Ζει τη φοιτητική ζωή: σινεμά, ταβερνεία, φιλίες, έρωτες ή ερωτικές δοκιμές· εκδίδει ένα περιοδικό· μετά την αρχική απώθηση προς τα αμφιθέατρα και τα μαθήματα, ανακαλύπτει τη χαρά της μάθησης, ενώ ταυτόχρονα προβληματίζεται για τους θεσμούς και την εκπα...

Πόσο αντέχει κάποιος να στέρξει ενδόμυχα τα ισχυρότερα πιστεύω του, όσο κι αν οι άλλοι θέλουν να τον αλλάξουν σύμφωνα με τα δικά τους; Ένας τρόπος, η άρνηση να βιώσει μια επιβαλλόμενη ζωή αντιπαραθέτοντας κομμάτια από τη δική του, έστω κι αν κάποια είναι φανταστικά, για να επιβιώσει. Αναπτύσσει κι άλλες αρσενικές παρουσίες για ν’ αντιμετωπίσει τους λευκοφορεμένους θεράποντες, οι οποίοι θα εποπτεύουν έως ότου παρ’ ελπίδα εμφανιστεί αυτός που ψάχνει μια ζωή. Όμως, μήπως είναι κι εκείνος ένα αποκύημα ή είναι όντως αληθινός; Πόσο ειλικρινής μπορείς να αντικατοπτρίζε...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό ιστιοπλοϊκό καραβάκι. Τα πανάκια του ήταν συνήθως τυλιγμένα, μιας και οι διαδρομές που έμελλε να κάνει ήταν πολύ κοντινές, οπότε και έπλεε με τη μηχανή του. Ήταν φορές όμως που τ' άνοιγε για να αρμενίσει λιγάκι παραέξω, κι εκεί ήταν που έβλεπες την πιο πολύχρωμη μαΐστρα* με τις πιο όμορφες σκότες*, διαμαντάκι σωστό, να κυλά πάνω στα νερά, να βρέχεται, να πιτσιλιέται, να γελά και να χαίρεται.

Το 1930 είχε σχεδόν ξεχαστεί η Μικρασιατική καταστροφή και η ζωή στην Ελλάδα άρχισε να ξαναπαίρνει σιγά σιγά την κανονικό της ρυθμό. Στο μικρό χωριό Καλαμώνα της Κρήτης η Αλεξάνδρα είχε την τύχη να μεγαλώνει χωρίς μεγάλες στερήσεις, όμως η μοίρα αποφάσισε να είναι μαζί της ακόμα πιο γενναιόδωρη. Την πήρε μαγικά στην αγκαλιά της, τη μετέφερε στην Αθήνα να τελειώσει το γυμνάσιο, δικαίωμα απαγορευμένο για τα κορίτσια της επαρχίας, και παράλληλα να σπουδάσει πιάνο, τη μεγάλη της αγάπη. Ο ελληνογερμανικός πόλεμος όμως την ανάγκασε να επιστρέψει στον Καλαμώνα, να εγκαταλ...

Η Αθηνά, μεταφέρεται κάποιο βράδυ στο νοσοκομείο. Δεν έχει επαφή με το περιβάλλον και όλα δείχνουν ότι δε θέλει να ζήσει. Ενώ γύρω της συγκεντρώνονται οι δικοί της άνθρωποι, μέσα στο σκοτισμένο μυαλό της ένα κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα του σιγά σιγά. Η ζωή της με το γιο που μεγάλωσε μόνη της, οι αγώνες, οι ανησυχίες, οι προσδοκίες απλώνονται μέσα σ' ένα εύρος πενήντα ετών. Μέσα σε οκτώ μέρες, μνήμες ξαναγυρνούν, σελίδες ημερολογίου που κάποτε γράφτηκαν και ζωηροί διάλογοι ξαναζωντανεύουν με γεγονότα ευτράπελα και συγκινητικά περιστατικά. Μικρές ίντριγκες και σχέδι...