Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Άρτσι Κόχραν γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Σκωτίας, το Γκάλασιλς. Κέρδισε υποτροφία για το Κολλέγιο Κινγκς του Κέμπριτζ κι ενώ κατόρθωσε να αποφοιτήσει με διπλό άριστα, δεν ακολούθησε τις προοπτικές μιας λαμπρής καριέρας στην Ιατρική. Ταξίδεψε στην Ευρώπη όπου ήρθε σε επαφή με τους ψυχαναλυτές, τον Φρόιντ και τον Ράικ, αλλά και με τον επερχόμενο ναζισμό. Θεώρησε την ψυχανάλυση γοητευτική, αλλά την εγκατέλειψε σχετικά γρήγορα λόγω της απουσίας τεκμηρίων για την αποτελεσματικότητά της. Πρόσωπο ακραίας ευθύνης, διέκοψε ξανά και ξανά τις ιατρικές του σπουδές για να πολεμήσε...

Η Ελλάδα παρά τη θέλησί της, κυρίως εξαιτίας της γεωπολιτικής της θέσεως, αναγκάστηκε να εμπλακή σε δύο παγκοσμίους πολέμους και, σαν μην έφταναν αυτά, να οδηγηθή αμέσως μετά και σε έναν εμφύλιο. Στην περίοδο των μεγάλων πολέμων έτυχε να γεννηθώ και εγώ, σε μια εδαφικώς μη ευνοούμενη περιοχή, από γονείς φτωχούς και αγράμματους μα φιλεργατικούς και επιπλέον πολύτεκνους (έντεκα παιδιά - τέσσερα κορίτσια και εφτά αγόρια). Αυτό δυσκόλευε τη ζωή όχι μόνο των γονιών μου, αλλά και όλων ημών των παιδιών, γιατί έπρεπε να επιζήσουμε μέσα στις δύσκολες συνθήκες της Κατοχής και του Εμφ...

Από τον Πρόλογο: [...] Στο έργο αυτό αποθησαυρίζονται σημειώματα όχι μόνο δικά μου, αλλά και άλλων σκαπανέων της ιστορικής έρευνας (Βασίλη Καλογερά, Δημήτρη Καρατζιτζή, Γιώργου Γαλέτσα, Αρίστου Πολυχρονιάδη κ.ά.). Το υλικό αυτό συγκεντρώθηκε την τελευταία εικοσιπενταετία από πλήθος πηγών (βιβλιογραφία, δημοσιεύματα τύπου, προσωπικά αρχεία, διαδίκτυο κλπ.) μα κυρίως, από συνεντεύξεις των ίδιων των πρωταγωνιστών και αφορά στη ζωή και στη δράση πολλών Λέσβιων Λαϊκών Αγωνιστών, άλλων περισσότερο και άλλων λιγότερο γνωστών, που έχουν πια φύγει από τη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει...

Από τον Πρόλογο: [...] Στο έργο αυτό αποθησαυρίζονται σημειώματα όχι μόνο δικά μου, αλλά και άλλων σκαπανέων της ιστορικής έρευνας (Βασίλη Καλογερά, Δημήτρη Καρατζιτζή, Γιώργου Γαλέτσα, Αρίστου Πολυχρονιάδη κ.ά.). Το υλικό αυτό συγκεντρώθηκε την τελευταία εικοσιπενταετία από πλήθος πηγών (βιβλιογραφία, δημοσιεύματα τύπου, προσωπικά αρχεία, διαδίκτυο κλπ.) μα κυρίως, από συνεντεύξεις των ίδιων των πρωταγωνιστών και αφορά στη ζωή και στη δράση πολλών Λέσβιων Λαϊκών Αγωνιστών, άλλων περισσότερο και άλλων λιγότερο γνωστών, που έχουν πια φύγει από τη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει...

Δεν είναι μόνον αυτοβιογραφία το μικρό αυτό βιβλίο· είναι μια ανάπτυξη των ιδεών και των θεωριών του, είναι μια καλή Εισαγωγή στο έργο του, και όχι μόνο. Θίγει όλα τα μεγάλα προβλήματα του 20ού αιώνα, αφού ο Πόππερ τον διήνυσε από την αρχή μέχρι το τέλος του (1902-1994) - μια γρήγορη ματιά στα περιεχόμενα μας πείθει. Εκτός από τις φιλοσοφικές του ιδέες, τη διανοητική και επαγγελματική του εξέλιξη, περιγράφει μοναδικά και την εποχή του. Μιλάει για τα δύσκολα λόγω του πολέμου -του Α' παγκοσμίου- παιδικά και νεανικά του χρόνια, για την πείνα και τη δυστυχία στη Βιέννη των νεαν...

Ο Ιωάννης Χολέβας έζησε μία ζωή που συνταυτίζεται και συμπορεύεται με την ίδια την σύγχρονη ελληνική Ιστορία.,.. Αφιέρωσε την ζωή του με αστείρευτο πάθος στην Ελλάδα, με λατρεία στην Μακεδονία, με αφοσίωση στην Επιστήμη του... Απετέλεσε χαρακτηριστικό δείγμα της εθνικής διανοήσεως που εξέφρασε το ανανεωτικό πνεύμα της γενεάς του και της συμμετοχής της στην Εξουσία. Όταν οι εθνικές περιστάσεις το απαίτησαν, δεν δίστασε να αναλάβει δημόσια αξιώματα με οδηγό του μόνο την ανιδιοτελή εργασία και την προσφορά στην Πατρίδα... Ο Ιωάννης Χολέβας δεν συνέγραψε απλά ιστορία. Υπήρξε...

Η Ρέα Μανέλη με πατέρα τον δημοφιλή κωμικό Φραντζέσκο Μανέλη και μητέρα την ηθοποιό Μαίρη Λαϊδου ακολούθησε και αυτή τον δρόμο που είχαν χαράξει οι γονείς της αλλά και η γιαγιά της. Όταν η Ρέα έφτασε στη σχολική ηλικία ο παππούς της Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, ο δεύτερος και αγαπημένος σύζυγος της Ευτυχίας, κάλεσε σε συμβούλιο τους γονείς της δίνοντάς τους τελεσίγραφο: "Η σταματάτε τις τουρνέ, το θέατρο και τα ξενύχτια για το παιδί, και μένει κοντά μας και μεγαλώνει σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας του, κι εσείς συνεχίζετε τις τουρνέ και τη ζωή σας ή το παίρνετε μαζί σας και φεύ...

Θεώρησα ιερό καθήκον μου, ως εγγονός του Μακεδονομάχου παππού μου, να συγγραφεί το παρόν βελτιωμένο πόνημα, η βάση του οποίου είναι χειρόγραφο κείμενο, το οποίο μου το άφησε μεν ως βιωματική νουθεσία αλλά αποτελεί μια διαχρονική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Όσα γνώριζα και όσα μου είχε αναφέρει ο παππούς μου φρόντισα μαζί με τον συν-συγγραφέα να αποτυπωθούν. Θεωρώ ότι η μελέτη είναι στο πνεύμα του Μακεδονομάχου και επιτελέστηκε ένα σημαντικό έργο το οποίο φέρνει εις το φώς της δημοσιότητας πολιτιστική γνώση. Μέσα από το βιβλίο αναδεικνύεται όχι μόνον η προσ...

Ο βίος και η πολιτεία του Πέτρου Σωκρ. Κόκκαλη διαθέτουν όλα εκείνα τα συστατικά στοιχεία για μία συναρπαστική ιστορική ανάπλαση και ταυτόχρονα αφήγηση. Σπουδές στην Ευρώπη, κοσμοπολιτισμός, μεγαλόπνοα ιδανικά, εμπλοκή στον Εθνικό Διχασμό και τον Εμφύλιο, ακαταμάχητη γοητεία, γνωριμία με τις εκρηκτικότερες επαναστατικές φυσιογνωμίες του 20ού αιώνα, θαυμασμός προς τους μεγάλους εικαστικούς και μουσικούς δημιουργούς, Κατοχή και Αντίσταση, υπέρβαση των ταξικών γραμμών, μεταπήδηση από τον έναν κόσμο στον ιδεολογικά αντίθετο, ιατρικά επιτεύγματα, οξυδέρκεια, ευφυής υιοθέτηση του...

Η μητέρα μου δεν είχε απαίτηση να την επισκεπτόμαστε συχνά. Όταν κάποιος της έλεγε, για να την πειράξει, εάν εμείς της έχουμε ανταποδώσει την αγάπη και τη φροντίδα που έχει δώσει εκείνη σε μας, έλεγε: "Άκου να σου ειπώ. Μια φορά ήταν ένας πατέρας που αγαπούσε υπερβολικά και περιποιείτο πολύ τον γιοτου. Κάποια ημέρα ρώτησε τον γιο του εάν θα κάνει και αυτός το ίδιο για τον πατέρα του, όταν γεράσει. Η απάντηση του γιου ήταν: "Και εγώ τον γιο μου θα τον αγαπάω και θα τον περιποιούμαι όπως εσύ εμένα"". Και η μητέρα μου συνέχισε: "Ακούστε, η αγάπη πάει "τα μπρός" και όχι προς τα...

Τρίτη 1η Φεβρουαρίου 1944. Στις 9.30 το πρωί, δολοφονείται στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά στο άγαλμα του Βύρωνα, ο Κίτσος Μαλτέζος, ο τελευταίος απόγονος του Στρατηγού Μακρυγιάννη, το χαρισματικό παιδί της γενιάς του '40. Τη δολοφονία, που θυμίζει δράση τρομοκρατικής οργάνωσης, έχει αναλάβει ο ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας. Έκτοτε το γεγονός θα μυθοποιηθεί και θα μεταμορφωθεί σε ένα από τα ισχυρότερα ταμπού της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Η "Αριστερά" θα αρνείται επίμονα την οποιαδήποτε αναφορά σε μιαν από τις πιο σκοτεινές σελίδες της δράσης της, ενώ η σκληρή μετεμφυλιακή "Δεξιά" θα...

Το 1935 η Λουίζα Ντάρρελ και τα τέσσερα παιδιά της -ο Λόρενς (Λάρρυ), ο Λέζλι, η Μάργκαρετ (Μάργκο) και ο Τζέραλντ (Τζέρρυ)- πήγαν να ζήσουν στην Κέρκυρα. Η οικογένεια Ντάρρελ απαθανατίστηκε στο εµβληµατικό βιβλίο του Τζέραλντ Ντάρρελ "Η οικογένειά µου και άλλα ζώα", καθώς και πρόσφατα στην τηλεοπτική µεταφορά του βιβλίου "Η οικογένεια Ντάρρελ". Ποια ήταν όµως η αληθινή ζωή των µελών της µοναδικής αυτής οικογένειας; Ποιος ήταν ο λόγος που εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα - και τι απόγιναν αφού έφυγαν από το νησί; Η πραγµατική ιστορία των Ντάρρελ είναι αντάξια της µεγάλης λογο...

55 προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, της επιστήμης και των επιχειρήσεων, έτσι όπως τις γνώρισε και τις αποτύπωσε στο χαρτί των αναμνήσεών του ο Ραφαήλ Μωυσής. 55 εκδοχές επιτυχίας και καταξίωσης προβάλλουν μέσα από τις αυτοβιογραφικές σελίδες του συγγραφέα, καθώς διασταυρώνονται με τη δική του κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη από τα χρόνια της Κατοχής ως τα χρόνια της Κρίσης. 55 αληθινά και ανέκδοτα αφηγήματα πίσω από ισάριθμα πορτραίτα, από τον Τζoν Κέννεντυ και τον Ταγίπ Ερντογάν, μέχρι τον Γιώργο Κατσιφάρα και τον... θυρωρό της πολυκατοικίας του. Ο Ρ...

"Πώς να ξεχάσω τις βόλτες στο Νείλο, τις σπιτικές λεμονάδες, τη μυρωδιά των μπαχαρικών, το τραγούδι της ερήμου, τα ατελείωτα απογεύματα στις υπαίθριες αγορές, τις φυλές που συναντούσαμε! Τη μία και μοναδική φορά που έγιναν στο Σουδάν εκλογές!" Μέσα από είκοσι αυτοβιογραφικά σημειώματα, η Μαίρη Λίπκοβιτς ανακαλεί τις μνήμες της μαθήτριας που μεγαλώνει στην ελληνική παροικία του Χαρτούμ τις δεκαετίες '60-'70, αλλά και της δασκάλας που επιστρέφει στην αγαπημένη πόλη μετά τις σπουδές της για να διδάξει την επόμενη γενιά.

Θα μπορούσε να έχει τίτλο "Το Χρέος". Ένα χρέος που έπρεπε να έχουμε εκπληρώσει εδώ και χρόνια εμείς οι Έλληνες, σε έναν άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του μένοντας πιστός στον όρκο που έδωσε προς την Πατρίδα και στην αποστολή που του ανατέθηκε, αν και γνώριζε ότι το "παιχνίδι ήταν χαμένο και προδομένο". Πρόκειται για το βιβλίο "Νικόλαος Κατούντας - Ο Λεωνίδας της Κερύνειας", στο οποίο οι συμμαχητές του από την 33 Μοίρα Καταδρομών εξιστορούν τις τελευταίες ηρωικές στιγμές της θυσίας του μεγάλου αυτού ήρωα, που έπεσε μαχόμενος στις πύλες της Κερύνειας, τις 22 Αυγούστου 1974, τ...

ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ "WIRIL" -7.2.1944- 11.40 π.μ. "...Ο Πέτρος Ν. Άντωβικ την ώρα εκείνη καθόταν σ' ένα τραπεζάκι στην προκυμαία και κατέγραφε τα εκφορτωνόμενα είδη. Στην προσπάθεια του να ανέβει στο βαπόρι δέχτηκε μια σφαίρα που είχε αποστρακιστεί και η οποία του διαπέρασε το κρανίο και τον έριξε νεκρό..." (Γ. Κ. Πλουμής. -Εφημερίδα. "ΠΡΟΟΔΟΣ"- 16.2.1954)

Η ζωή µου για πολλά χρόνια συνδεόταν µε µια βαλίτσα. Από πολύ νωρίς γέµισε µε τα απαραίτητα από τη µάνα µου, για να µε ακολουθήσει σ' όλη την πορεία της ζωής µου, πιστός σύντροφος και συνοδοιπόρος. Μια βαλίτσα που γέµιζε κι άδειαζε κάθε τόσο, µα πάντα µε περίµενε για τον επόµενο προορισµό. Από το Μέγα Ρεύµα στη Χάλκη κι αποκεί στη Θεσσαλονίκη. Κι αν φάνηκε προς στιγµήν πως στην Κοµοτηνή θα χωρίζανε οι δρόµοι µας, η ζωή ήρθε πολύ γρήγορα να µε οδηγήσει σε νέους δρόµους και καινούριες περιπέτειες. Μια βαλίτσα γεµάτη εµπειρίες, ανθρώπους, τόπους, συναισθήµατα. Μέσα σ' αυτήν...

Η Ουρανία Νιζαμίδου, γεννημένη το 1926, έζησε την "τυπική" ζωή των Ελλήνων κομμουνιστών της ηλικίας της: συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ, διώξεις τον καιρό του εμφυλίου πολέμου και τη μετεμφυλιακή περίοδο από το κράτος των εθνικοφρόνων, αγώνες για τη δημοκρατική ομαλότητα και την κοινωνική προκοπή μέσα από την ΕΔΑ, ξανά διώξεις με τη χούντα των συνταγματαρχών, ενδοαριστερές διαμάχες και ένταξη στην ανανεωτική Αριστερά, κοινωνική και πολιτική δράση μετά τη Μεταπολίτευση. Από τον Ιανουάριο μέχρι και το Μάιο του 2010 κάθε Σάββατο και Κυριακή στο γαλή...

"Ήρθα στην Ελλάδα το 1827, χωρίς καμία σύσταση, χωρίς υποστήριξη. Εκείνη την εποχή η χώρα ήταν ένας πραγματικός πύργος της Βαβέλ. Κανείς δε ρώταγε ποιοι είμαστε.Από πού ερχόμαστε; Πού πηγαίνουμε; Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε". "Επόθουν να λυτρώσω την πατρίδα μου του ψόγου ότι ουδείς των υιών αυτής προσήλθεν εκουσίως αρωγός των εν Χριστώ αδελφών, και αψηφών την ύπαρξίν μου ενεπνεόμην υπό της ιδέας ότι θέλω αποθάνει υπέρ ενδόξου σκοπού". Νικολάι Ράικο Πάτρα, Ιούνιος 1829: η πόλη χρειάζεται ικανά πρόσωπα να την ανοικοδομήσουν. Καποδιστριακές προσπάθειες και αντικαποδιστ...

Ο Δημήτριος Καμπέρος (1883-1942) ξαναπετάει με τα φτερά αυτού του βιβλίου. Υπήρξε ο πρώτος στρατιωτικός αεροπόρος· θρύλος για τα κατορθώματά του τόσο σε πόλεμο όσο και σε περίοδο ειρήνης. Η μόνη του "τρέλα" ήταν η περιφρόνησή του για τον κίνδυνο και η λαχτάρα του να κατακτήσει τους αιθέρες. Με ενθουσιασμό και τόλμη, ο "τρελο-Καμπέρος" έσπασε τα ρεκόρ της εποχής του. Χάρη στα ριψοκίδυνα ακροβατικά του στον αέρα και στις τολμηρές πτήσεις που έκοβαν την ανάσα του μαγεμένου πλήθους, έμεινε στην ιστορία με την έκφραση "τρελοκαμπέρος" που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα για να χα...