Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με σημείο εκκίνησης τον Πύργο της προπολεμικής Ελλάδας και τελικό σταθμό τη Ναυτιλία, ο Διονύσης Κοτσώνης διαγράφει μία διαδρομή ζωής μεστής από εμπειρίες, που του χάρισε την καταξίωση μιας επίζηλης επαγγελματικής πορείας. Τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια των παιδικών του χρόνων στο κτήμα του Πύργου, το Κολέγιο Αθηνών, η Νέα Υόρκη των σπουδών αλλά και αφετηρία της σταδιοδρομίας του ως καθηγητή και ερευνητή οικονομολόγου στην Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής, η μετάβαση στην Ουάσινγκτον ως ειδικού εμπειρογνώμονα σε οικονομική επιτροπή επί προεδρίας Κένεντι, η ανελέητη Γουόλ Στριτ, η...

Ήταν σοφή και απαραίτητη η έμπνευση της Juliana Schmemann να μας διηγηθεί σ' αυτό το βιβλίο της, τη ζωή της με τον σύζυγό της π. Αλέξανδρο (που εκοιμήθη το 1983). Από την τρυφερή και ανθρώπινη διήγησή της προκύπτει η εικόνα ενός συζυγικού δεσμού στεφανωμένου από αμοιβαίο σεβασμό και αγάπη, κοινούς αγώνες, αλλά και κοινό έρωτα στον Σωτήρα Χριστό, μέσα σε δοκιμασίες, πολέμους, ανέχειες αλλά και στιγμές χαράς, πνευματικής δημιουργίας, προς δόξαν Θεού. Ένας έγγαμος βίος αγιασμένος και αξιομίμητος...

Με λένε Εύα, Εύα Κουμαριανού. Δε με λένε δηλαδή ακριβώς έτσι, αλλά έτσι το θέλησα εγώ. Και έτσι με γνωρίζουν όλοι οι φίλοι και ο περίγυρός μου. Φαίνεται ότι μόλις ξεκίνησες να διαβάζεις τις πρώτες αράδες αυτού του βιβλίου και ειλικρινά δε θα μπορούσα να σου υποσχεθώ πολλά. Η ζωή ξέρεις με έχει κάνει να συγκεντρώνω τα θέλω μου στο δικό μου πεδίο απαιτήσεων και να δίνω μόνο όσα μπορώ και αυτό θα πρέπει να το σεβαστείς. Είμαι τρανς, τρανσέξουαλ, τραβεστί, περίπου με αυτά τα επίθετα μπορείς να με προσδιορίσεις και, κρατάς στα χέρια σου την αυτοβιογραφία μου, όσα δηλαδή θ...

Το βιβλίο αυτό περιγράφει πραγματικά περιστατικά, όπως τα έζησε ο μικρός Ίωνας, φεύγοντας κυνηγημένος από τους Τούρκους στη Μικρασιατική Καταστροφή.

Στην επάνω Κούλια υπήρχε μικρή στρατιωτική μονάδα με επικεφαλής έναν Τουρκαλβανό με το όνομα Βελής. Ήταν ομορφάντρας και φορούσε φουστανέλα, κόκκινα τσαρούχια με φούντες, γαλάζια σεγκούνια με πλατιά μανίκια και κόκκινη σκούφια. Ήταν και γυναικάς και ως κατακτητής δεν είχε κανένα πρόβλημα. Έπαιρνε αυτό που επιθυμούσε μπαίνοντας στο μάτι των παλικαριών του χωριού που περίμεναν να τους δοθεί κάποια ευκαιρία να τον εξοντώσουν.

Εδώ τελειώνει μια εποχή που κράτησε τρεις δεκαετίες από το τέλος της Κατοχής και την απελευθέρωση μέχρι το τέλος της δικτατορίας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Ξεκίνησε από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού με τις πρώτες ζωγραφιές, συνεχίστηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, τις σπουδές και τη διαμονή μου στο Παρίσι μέχρι την οριστική επάνοδο και εγκατάσταση μου στην Ελλάδα. Ήταν τα δύσκολα χρόνια της φυγής, της πάλης για επιβίωση των σπουδών του προβληματισμού, της επιλογής της τέχνης, της δημιουργίας, της αμφιβολίας. Μια εποχή γεμάτη ενθουσιασμούς, απογο...

Αποτελεί τη συγκλονιστική και δραματική αυτοβιογραφία τής συγγραφέα, που ήρθε να γνωρίσει τον Θεό ως Ζωντανή Πραγματικότητα και να ζήσει μαζί Του χρόνια προσωπικής πληρότητας και επαγγελματικής δημιουργίας, όσο και γιατρειάς από το άγχος τής νεύρωσης. Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

Ο Χρήστος Περπατάρης, μια σημαντική προσωπικότητα της Πετρούπολης και φίλος μας, συνέβαλε με την δράση του στον πολιτισμό και συγκεκριμένα στον τομέα του χορού. Η συνεισφορά του ήταν μεγάλη και δίδαξε για πάρα πολλά χρόνια παραδοσιακούς και άλλους χορούς σε άτομα όλων των ηλικιών. Η πρόωρη απώλειά του μας γέμισε όλους θλίψη, ενώ το κενό που άφησε, κατά την άποψή μας, είναι δυσαναπλήρωτο. Κυρίως για τις γνώσεις που κατείχε, αλλά και για τον εξαίρετο χαρακτήρα του. Ο Χρήστος μετά από δική μας πρόταση, αποτύπωσε αρκετές γνώσεις και σκέψεις του σε κείμενα για τους χορο...

Το βιβλίο αυτό έχει κατά κάποιο τρόπο την έννοια του ηµερολογίου, γιατί αναφέρεται διαχρονικά στην πολιτική µου δραστηριότητα και στη δηµόσια συµπεριφορά µου στα χρόνια της πολιτικής µου παρουσίας στο Νοµό Ρεθύµνης. Γράφτηκε κυρίως για να παροτρύνει τους νέους ανθρώπους να µην παρασυρθούν από το γενικότερο κλίµα απαξίωσης της πολιτικής ζωής και αφήσουν τη διαχείριση των υποθέσεων του τόπου τους σε ανθρώπους αδιάφορους, ωφελιµιστές ή "επαγγελµατίες" της πολιτικής. Γράφτηκε για να τους δείξει ότι, αν κανείς αγαπά τον τόπο του, µπορεί να αποβεί χρήσιµος σ' αυτόν και...

Ένας νεαρός άνδρας που αγωνίζεται να παραμείνει στην επιφάνεια αφηγείται την ιστορία του. Άλλοτε αιχμηρές και άλλοτε κωμικές, οι αναμνήσεις του Πολ Όστερ αποτελούν μια αυτοβιογραφική έκθεση με θέμα το χρήμα -και, κυρίως, το τι σημαίνει η έλλειψή του. Παραπατώντας από τη μια βαρετή δουλειά στην άλλη, από το ένα αποτυχημένο σχέδιο στο άλλο, ο Όστερ εξερευνά την προσωπική του καταπιεστική εμμονή να δημιουργήσει τέχνη και περιγράφει τις ιδιοφυείς, συχνά ακραίες προσπάθειές του να επιβιώσει με το τίποτα. Ο συγγραφέας ταξιδεύει από τους δρόμουος της Νέας Υόρκης, του Δουβλίνου...

Η αυτοβιογραφία του πιο διάσημου, εν ζωή, επιστήμονα του κόσμου. Η αίσθηση να έχεις ένα εντελώς λειτουργικό μυαλό μέσα σε ένα σώμα που σε περιορίζει, και σε κρατά καθηλωμένο, είναι τρομακτική. Η αυτοβιογραφία του Στίβεν Χόκινγκ έχει ανεκτίμητη αξία. Πρόκειται για ένα μοναδικό έργο, γεμάτο άγνωστες ιστορίες και αδημοσίευτες φωτογραφίες, εμπλουτισμένο με δόσεις αυθεντικής επιστήμης και φλεγματικού χιούμορ. Είναι σαν να διαβάζεις την αποχαιρετιστήρια επιστολή ενός επιστήμονα που εμφανίζεται στην ανθρωπότητα μία φορά στα εκατό χρόνια - ενός ανθρώπου που αρνήθηκε τη μοίρα...

Θα πρέπει να ήμουνα στο γυμνάσιο (εξατάξιο). Δε θυμάμαι που το διάβασα, είναι όμως από τα πράγματα που παίξανε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησής μου, μια επιλογή η οποία καθόρισε τη σπουδή στην τέχνη μου. Είχα διαβάσει ότι ο Μπέρναρντ Σο σε μια συνέντευξή του είχε πει: "Εγώ είμαι μεγάλος καλλιτέχνης, όμως δεύτερης κατηγορίας". Κάπως έτσι το κατάλαβα. Με απασχόλησε το τι εννοούσε, με βασάνισε πολύ, πολλά χρόνια. Και αποφάσισα ότι εγώ θα γίνω πρώτης κατηγορίας, χωρίς να με νοιάζει αν θα μείνω μικρός καλλιτέχνης. Όλες τις επιλογές μας τις πληρώνουμε με τη ζωή μας. Κ...

Η ζωή των Ωνάσηδων μοιάζει με τραγωδία. Μονο που, σε αντίθεση με τις ελληνικές τραγωδίες, οι Ωνάσηδες πεθαίνουν πάντα επί σκηνής. Στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στα δελτία ειδήσεων. Κατά μία έννοια συνεχίζουν να πεθαίνουν και σήμερα, στο τέλος κάθε ιστορίας που αναπαράγει τη ζωή τους. Είναι άραγε η μοίρα ο μόνος τραγωδός; Η Χριστίνα Ωνάση χόρεψε το τελευταίο της τανγκό με το θάνατο στο Μπουένος Άιρες. Ένας επαρχιακός γιατρός πιστοποίησε το θάνατό της. Πολύ ανίσχυρος για να ακουστεί μέσα στο θόρυβο και στις διαβεβαιώσεις ισχυρών ανθρώπων, που έλεγαν πως η Χριστίνα πέθαν...

Κωνσταντινούπολη, Σεπτέμβριος 1955. Τα δύο παιδιά της οικογένειας Ιωαννίδου, η Λυδία και ο Μάρκελλος, κοιμούνται ανέμελα, όταν φωνές, ιαχές και άναρθρες κραυγές από έναν οργισμένο όχλο διακόπτουν τον γαλήνιο ύπνο τους. Η μικρή Λυδία τρέχει στο παράθυρο κι αντικρίζει ένα πλήθος πεντακοσίων, χιλίων ή και περισσότερων, με ρόπαλα, με πέτρες, με ξύλα, με μπαλτάδες, να σπάνε και να καταστρέφουν στο πέρασμά τους ό,τι ελληνικό. Εκείνο το βράδυ, η οικογένεια Ιωαννίδου σώθηκε από τη μεγαλοψυχία μίας Τουρκάλας γειτόνισσας, η οποία, προβλέποντας τις ταραχές, είχε φροντίσει να αντικατα...

Καλοκαίρι του 1946. Ελλάδα. Η Ζωρζ κάνει τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. Το όνειρο παλεύει να γίνει πραγματικότητα. Παραμονές του Εμφυλίου. Ο εχθρός είναι παντού. Αυτός ο εχθρός κι ο φόβος θα την αναγκάσουν να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να καταφύγει στο Παρίσι. Καλοκαίρι του 1962. Η Ζωρζ αφήνει πίσω της το Παρίσι κι επιστρέφει στην Αθήνα με την οικογένειά της, με τα παιδιά της. Η νέα αρχή είναι δύσκολη για όλους. Για να σώσει την κατάσταση, φεύγει με το θίασο του Ροντήρη περιοδεία σε όλη την Ευρώπη. Εμπειρία ζωής. Η Ευρώπη παλεύει για δημοκρατία. Μαζί και η Ελλάδα. Μάη...

[...] Στο εν λόγω σύγγραμμά του ο Αλέξ. Οικονόμος παρακολουθεί την πορείαν του Π. Πρωτοπαπαδάκη από τα πρώτα παιδικά του βήματα στο χωριό όπου είδε το φως του ήλιου, στην Απείρανθον της Νάξου. Η εξιστόρηση του βιογράφου είναι συναρπαστική, καθώς επενδύει τα στοιχεία του με λογοτεχνικήν δεξιότητα, την οποίαν ως προσωπογράφος έχει αναγάγει σε ζηλευτήν περιωπήν. [...]