Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το έργο "Η εξουσία και το άτομο" γράφτηκε το 1949. Για ένα παραδοσιακό φιλελεύθερο, που ψάχνει τον άνθρωπο πέρα από καθεστώτα και συστήματα, φράσεις σαν το "δεν ξέρω γιατί πρέπει να 'μαι ευγνώμων στο Λένιν" είναι αντικειμενικά αντιφατικές. Κι όμως εξηγούνται. Ο Ράσσελ έχει προφανώς υπ' όψη του τη σταλινική εμπειρία. Έπειτα, αν ο μαρξισμός αποβλέπει στην απελευθέρωση του ανθρώπου σα μέλους μιας σύνολης κοινωνίας, ο ωφελιμιστής, φιλελεύθερος Ράσσελ, φέρνοντας στην πλάτη τα μπαγκάζια του αιώνα του (ή μάλλον των δύο αιώνων του) δε βλέπει τον άνθρωπό του παρά σαν Άτομο. Κι...

Το μέλλον προσδιορίζεται από τις πολιτικές αποφάσεις που παίρνουμε σήμερα. Πώς όμως να αποφασίσουμε αν δεν έχουμε γνώση του παρόντος; Και πώς θα αποκτήσουμε μια σωστή εικόνα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας και των δυνατοτήτων που έχει την στιγμή αυτή ο ελληνισμός, αν πρώτα δεν επιτελεστεί ο δημοκρατικός μετασχηματισμός των νοοτροπιών των κυβερνώντων και του λαού, και αν δεν οπλίσουμε με σωστή μέθοδο επίστασης της κοινωνικής ζωής; Η αναζήτηση των στοιχείων που περιγράφουν τις διαστάσεις της πραγματικότητας, με τη βοήθεια της οπτικής συστήματος, και η κριτική επιλογή...

Αυτό το βιβλίο βασίστηκε πάνω σε διαλέξεις που δόθηκαν αρχικά, ατό Κολλέγιο Ruskin στην Οξφόρδη. Τρεις απ' αυτές επαναλήφθηκαν, εν συνεχεία, στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Το τελευταίο κεφάλαιο σε τούτο το βιβλίο ήταν η διάλεξη προς τιμήν του Lloyd Roberts, που δόθηκε στη Βασιλική Εταιρεία της Ιατρικής, στις 29 Νοεμβρίου τον 1949.

Το βιβλίο αυτό περιέχει τις απόψεις που ο συγγραφέας του είχε υποβάλλει στην τρίτη Παναμερικανική Συνδιάσκεψη Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών, τον Νοέμβρη του 1967 στον Άγιο Δομίνικο. "Εάν υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου άνθρωποι, που μιλάν ακόμη για ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατούμενες χώρες, αυτό γίνεται γιατί δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει ότι ο πενταγωνισός έχει πάρει τη θέση του ιμπεριαλισμού...."

"Όταν η αμάθεια κυριαρχεί στην κοινωνία και η αταξία στα μυαλά των ανθρώπων, οι νόμοι πολλαπλασιάζονται, η νομοθεσία προσδοκά να τα κάνει όλα, κι ενώ κάθε καινούργιος νόμος είναι ένα νέο στραβοπάτημα, οι άνθρωποι οδηγούνται συνεχώς στο ν' απαιτούν απ' αυτόν ό,τι μπορεί να προκύψει μονάχα από τους ίδιους, από τη δικής τους εκπαίδευση και τη δική τους ηθική". Δεν είναι επαναστάτης αυτός που τα λέει αυτά ούτε έστω ένας μεταρρυθμιστής. Είναι ο νομικός Dalloy, συγγραφέας της συλλογής του γαλλικού δικαίου που είναι γνωστή σαν "Ευρετήριο της νομοθεσίας". Κι όμως, μολονότι αυτές οι...