Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας με τους ενδεικτικούς τίτλους: της "Κατοχής", του "Εμφύλιου", της "Δικτατορίας". Δεν είναι ιστορική καταγραφή, ούτε ημερολόγιο, ούτε βέβαια απομνημονεύματα. Είναι κάποιες μνήμες ορισμένων γεγονότων που φαίνεται πως επιζούν, επειδή βιώθηκαν βαθύτερα από άλλα, δίνοντας όχι τόσο το πολιτικό στίγμα μιας εποχής, όσο κυρίως το κλίμα. Το κλίμα μέσα στο οποίο ζει και δρα ο άνθρωπος σαν ιστορικό υποκείμενο και όχι απλά σαν "μάζες".

Ανάμεσα στο 1850 και 1914, η Ευρώπη, και ιδιαίτερα η δυτική, επεκτείνει την κυριαρχία της στον κόσμο. Την παραμονή του πολέμου, φθάνει σε πραγματικό απόγειο, διότι ο πολιτικός και οικονομικός ιμπεριαλισμός που ασκεί της επιτρέπει να κυριαρχεί στον πλανήτη με εξαίρεση τις Ηνωμένες Πολιτείες, που είναι τέκνο της, και την Ιαπωνία, στην οποία χρησιμεύει ως μοντέλο. Για να φθάσει στο απόγειο αυτό, η Ευρώπη κατάφερε να έχει, με το μέρος της πρώτης σημασίας πλεονεκτήματα. Έχει καταρχήν, ανθρώπους να εξαγάγει, αφού η δημογραφική ανάπτυξη την οποία γνωρίζει δεν της επιτρέπει να απορ...

[...] Ο ιστορικός έχει μεγαλύτερη άνεση να διακρίνει τα σημάδια, για εκείνον σαφή, μιας πραγματικής ρωγμής της ευρωπαϊκής ενότητας. Η ρωγμή αυτή θα εκδηλωθεί ανάμεσα στα 1789 και 1848. Υπό τον κλονισμό των τεχνολογικών νεωτερισμών και των επαναστάσεων, βλέπουμε να θραύονται οι παλιές κοινωνικές δομές και να γεννιέται η αστική Ευρώπη: όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε προς τα ανατολικά της παλαιάς Λοθαριγγίας, τόσο περισσότερο οι αντιστάσεις υπήρξαν σθεναρές και παλαιά οικονομικά και κοινωνικά συστήματα έχουν έτσι συνυπάρξει με τις νέες, σε ταχεία ανάπτυξη, κοινωνίες. Ο κλονισ...

Σ' αυτό το βιβλίο τα καράβια αρμενίζουν· τα κύματα επαναλαμβάνουν το τραγούδι τους· οι αμπελουργοί κατηφορίζουν από τους λόφους των Cinque Terre στη γενοβέζικη Ριβιέρα· στην Προβηγκία και στην Ελλάδα τινάζουν τα δέντρα για να πέσουν οι ελιές· στην ήρεμη λιμνοθάλασσα της Βενετίας ή στα κανάλια της Τζέρμπα οι ψαράδες τραβούν τα δίχτυα τους· οι ξυλουργοί κατασκευάζουν βάρκες ίδιες με κείνες του χθες... Και για μια ακόμη φορά κοιτάζοντάς τους βρισκόμαστε εκτός χρόνου. Το ταξίδι στη Μεσόγειο είναι μια συνάντηση με πράγματα πολύ παλιά, που είναι όμως ακόμη ζωντανά και συνυπάρχ...

Το 1882 ο Χαρίλαος Τρικούπης αποφασίζει να κατασκευάσει, μέσα σε πέντε χρόνια, σιδηροδρομικό δίκτυο μήκους 1.800 χιλιομέτρων και κόστους 250 εκατομμυρίων δραχμών. Τελικά, το ποσόν αυτό δαπανήθηκε για 1.600 χιλιόμετρα και ο χρόνος που αποκτήθηκε ήταν πενταπλάσιος. Στο βιβλίο αυτό αναλύονται: η προϊστορία της σιδηροδρομικής ιδέας και οι μορφές που πήραν τα σιδηροδρομικά δίκτυα άλλων χωρών· οι εκδοχές που εκφράστηκαν αναφορικά με τη μορφή που έπρεπε να πάρει το δίκτυο, καθώς και οι γεωπολιτικές και οικονομικές αντιλήψεις που συνδέονται με αυτές· ο τρόπος χρηματοδότησης και η σ...