Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Την 1η Νοεμβρίου του 1755 έγινε ένας ισχυρότατος, καταστρεπτικός σεισμός στη Λισσαβώνα της Πορτογαλίας, ο οποίος έγινε αισθητός μέχρι την Βενετία. Επακολούθησαν τσουνάμι και πυρκαγιές με αποτέλεσμα την καταστροφή μεγάλου μέρους της πόλης. Ο αριθμός των νεκρών έφτασε τις 20.000! Το γεγονός συγκλονίζει την Ευρώπη, τους διανοουμένους και τους απλούς ανθρώπους, που θέτουν ερωτήματα για το ποιος ευθύνεται για την φοβερή καταστροφή: η φύση, ο Θεός ή ο άνθρωπος; Ή όλα αυτά μαζί; Οι διανοούμενοι διασταυρώνουν τα ξίφη τους δίνοντας διάφορες ερμηνείες. Το 1756 ο Βολταίρος δημοσιεύει...

«Φύσις» για τους Αρχαίους Έλληνες, είναι η «ολότητα πάντων» όσων υπάρχουν, την οποία συνέχουν η «φιλία», η «κοσμιότητα», η «Δίκη», η «τάξη», το «μέτρον», η «αρμονία», ο «λόγος». Έτσι η «Φύση» είναι «κόσμος». Μέσα στον «κόσμο» της Φύσης αναπόφευκτα ζει ο άνθρωπος ως το μόνον ιδιαίτερο ον. Αυτός δε ο «κόσμος» είναι «χορηγός» και «διδάσκαλος» του ανθρώπου προς ευδαιμονία. Αυτή την ευδαιμονία κατορθώνει ο άνθρωπος, όταν σέβεται τον «κόσμο» της Φύσης. Αντίθετα όταν ο άνθρωπος ασεβεί προς τον «κόσμο» της Φύσης, τότε παραβαίνει και διαταράσσει την τάξη και την αρμονία της Φύσης, τ...

Το πρώτο βιβλίο είναι ένα Κάλεσμα στη ζωή του πνεύματος. Ένα Κάλεσμα στη συνεργασία, στην ομορφιά, στη χαρά. Ένα Κάλεσμα στο Νέο Κόσμο. Όπως και το δεύτερο βιβλίο, αποτελεί ένα είδος εισαγωγής, θέτοντας τη γενικότερη προβληματική της Διδασκαλίας, η οποία αναλύεται και φωτίζεται πολύπλευρα στους επόμενους Τόμους.

Η ανταπόκριση στο "Κάλεσμα" έχει ως αποτέλεσμα τη "Φώτιση" ή έμπνευση, την πύρινη βοήθεια του Ανώτερου Κόσμου, που είναι μια επικοινωνία εν πνεύματι. Η έμπνευση αυτή οδηγεί σ' έναν ανώτερο τρόπο σκέψης, φωτισμένης και δημιουργικής.

Μετέφρασα τα κείμενα αυτά του Φρειδερίκου Νίτσε για άσκηση της προσοχής και της μνήμης μου, περισσότερο όμως επειδή τα αγάπησα. Η επιλογή έγινε χωρίς ν' ακολουθήσω άλλο παρά τη διάθεσή μου, τη συγκίνηση και την ευχαρίστησή μου, κάθε φορά που η λάμψη του πνεύματος του συγγραφέα με παρέσυρε, με ενθουσίαζε, κάθε φορά που διέκρινα μέσα από το έργο, την ανώτερη πνευματική ρώμη και το εύθραυστο ανθρώπινο πλάσμα. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Κατά τον ίδιο τρόπο που ο Ευκλείδης μεταμόρφωσε τη γεωμετρία, αρθρώνοντάς τη σε αξιωματική βάση, έτσι και ο Γκόττλομπ Φρέγκε (1848-1925) θέλησε να μεταμορφώσει την αριθμητική, στηρίζοντάς την στον στέρεο βράχο της λογικής αλήθειας. Το σύστημα του Φρέγκε κατέρρευσε. Η προσπάθειά του, όμως, δεν ήταν μάταιη. Στο πλαίσιο του επιβλητικού μαθηματικού του προγράμματος, ο Φρέγκε ανακάλυψε μιαν εντελώς νέα μορφή λογικής -τη σύγχρονη τυπική λογική- βάζοντας τέλος στην υπερδισχιλιετή κυριαρχία της αριστοτελικής θεωρίας του συλλογισμού. Επιπλέον, δίχως ο ίδιος να το συνειδητοποιεί, ο Φ...

Μισέλ Φουκώ και Πωλ Βεν. Ο φιλόσοφος και ο ιστορικός. Δυο μεγάλες μορφές του κόσμου των ιδεών. Δυο ανένταχτοι. Δυο "παράκαιροι" που επί μακρόν πορεύτηκαν και πολέμησαν μαζί. Ο Πωλ Βεν συνθέτει εδώ το απροσδόκητο πορτραίτο του φίλου του και ξανανοίγει τη συζήτηση σχετικά με τις πεποιθήσεις του. Διατείνεται: "Όχι, ο Φουκώ δεν είναι αυτός που πιστεύει ο κόσμος! Ούτε δεξιός ούτε αριστερός, δεν ορκιζόταν ούτε στην Επανάσταση ούτε στην καθεστηκυία τάξη. Ακριβώς όμως γι' αυτό, επειδή δεν ορκιζόταν στην καθεστηκυία τάξη, η δεξιά τον απέρριψε, ενώ η αριστερά πίστεψε ότι αρκούσε π...

Ο Πιερ Μασερέ ακολουθεί σε αυτή τη μελέτη το μονοπάτι που οδηγεί από τον Φουκώ στον Μαρξ και επιχειρεί να διαβάσει ορισμένες από τις κομβικές έννοιες του Μαρξ υπό το φως των αναλύσεων του Φουκώ. Παρουσιάζει έτσι μια πρωτότυπη εισαγωγή στη θεωρία του Μαρξ για τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και συγχρόνως αναδεικνύει την επικαιρότητα των επεξεργασιών του Φουκώ για τις έννοιες της εξουσίας, της αντίστασης και της βιοπολιτικής. Προτείνει, σε αυτή τη βάση, την έννοια του "παραγωγικού υποκειμένου" ως ένα κομβικό σημείο συνάντησης των δύο στοχαστών και ως κλειδί για την κατανόησ...

Πώς ορίζει ο Φουκώ την "όραση" και την "ομιλία", για να σχηματίσει μια νέα σύλληψη της Γνώσης; Τι είναι, υπό αυτήν την έννοια, η απόφανση, εν αντιθέσει προς τις λέξεις, τις φράσεις, τις προτάσεις; Με ποιον τρόπο προσδιορίζει ο Φουκώ τις σχέσεις δυνάμεων, για να σχηματίσει μια νέα σύλληψη για την Εξουσία; Γιατί χρειάζεται ένας τρίτος άξονας, που μας επιτρέπει να "διαβούμε τη γραμμή"; Τι είναι η γραμμή του Έξω, στην οποία αναφέρεται συνεχώς ο Φουκώ; Ποια η πολιτική, λογοτεχνική και φιλοσοφική της σημασία; Υπό ποία έννοια ο "θάνατος του ανθρώπου" δεν συνιστά ούτε θλιβερό ούτε...

Από την αισθητική στο ποινικό σύστημα, από την τρέλα και τον πολιτισμό στον Νίτσε και την πρωτοπορία, τα κείμενα του Μισέλ Φουκώ (1926-1984) άσκησαν ισχυρή επίδραση στη σύγχρονη σκέψη κατά τα τέλη του 20ου αιώνα. Εντούτοις το έργο του, παρά την πολύπλευρη θεματολογία του και την επίδραση που άσκησε, το συνοδεύει η φήμη του δυσνόητου και απροσπέλαστου. Ο Gary Gutting μας προσφέρει μια εξαιρετικά εισαγωγή στο έργο του Φουκώ, που εκτείνεται στο πεδίο της λογοτεχνίας, της πολιτικής, της ιστορίας και της φιλοσοφίας. O Gary Gutting κατέχει την έδρα της φιλοσοφίας στο πανεπιστή...

Ποια είναι η σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με το σώμα του; Τι σημασία έχουν στη ζωή του θέματα, όπως η "ομορφιά", η "νεότητα", η "θηλυκότητα", η "αρρενωπότητα", το "αδύνατο και καλογυμνασμένο σώμα", η "σωματική συντήρηση"; Πόσο σημαντική είναι η διαχείριση του σώματος και η δημόσια εικόνα του στη σύγχρονη κοινωνία του "φαίνεσθαι"; Πώς η αισθητική πλαστική χειρουργική συμβάλλει στη δημιουργία ενός επιθυμητού εαυτού; Πόσο έντονο έχει γίνει σήμερα το φλερτ με την ιδέα της αλλαγής του σώματός μας, της προσέγγισης του ιδεατού μας εαυτού, της πραγμάτωσης του προτύπου ομορφιάς που...

[...] Ο Διογένης Λαέρτιος είναι συγγραφέας μιας αρχαίας ελληνικής "ιστορίας της φιλοσοφίας", ενός συνθετικού έργου με τίτλο "Φιλοσόφων βίων" και "δογμάτων συναγωγή", σε δέκα βιβλία, που, με τελευταίο στην καταγραφή το φιλόσοφο Επίκουρο, αναφέρεται στους φιλοσοφήσαντες από την αρχαιότατη εποχή ως τις μέρες που τελούν υπό τη βάσανο και τον έλεγχο, σχετικώ τω τρόπω, του συγγραφέα. Όπως συνάγεται από τον τίτλο του έργου, ο Διογένης Λαέρτιος συνδυάζει στη συγγραφή του λίγα ιστορικά στοιχεία με πολλά φιλοσοφικά δεδομένα των προσώπων που αναφέρονται στην ιστορική έκθεσή του. Το πλ...

[...] Ο Διογένης Λαέρτιος είναι συγγραφέας μιας αρχαίας ελληνικής "ιστορίας της φιλοσοφίας", ενός συνθετικού έργου με τίτλο "Φιλοσόφων βίων" και "δογμάτων συναγωγή", σε δέκα βιβλία, που, με τελευταίο στην καταγραφή το φιλόσοφο Επίκουρο, αναφέρεται στους φιλοσοφήσαντες από την αρχαιότατη εποχή ως τις μέρες που τελούν υπό τη βάσανο και τον έλεγχο, σχετικώ τω τρόπω, του συγγραφέα. Όπως συνάγεται από τον τίτλο του έργου, ο Διογένης Λαέρτιος συνδυάζει στη συγγραφή του λίγα ιστορικά στοιχεία με πολλά φιλοσοφικά δεδομένα των προσώπων που αναφέρονται στην ιστορική έκθεσή του. Το πλ...