Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Heraclitus (c. 535 BC), son of Bloson of Ephesus, probably came of royal blood, was a pre-Socratic Ionian Greek philosopher. Known for his doctrine of change being central to the universe and for the establishing the term 'Logos' in Western philosophy, is recorded as having written a single book "On Nature", divided into three discourses, one on the universe, another on politics and a third on theology. The book was deposited in the great Temple of Artemis in Ephesus and made available to visitors for several centuries after Heraclitus' death. However, his writings only sur...

Ο πραγματικός κόσμος του καθημερινού λόγου είναι ο κόσμος της πάλης για την ύπαρξη. Βέβαια, είναι ένας κόσμος εντελώς συγκεχυμένος, θολός και σκοτεινός που οπωσδήποτε χρειάζεται περισσότερη καθαρότητα. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι το ξελαμπικάρισμά του μπορεί να έχει και θεραπευτικό αποτέλεσμα [...]. Η φιλοσοφία θα πραγματοποιήσει αυτό το σκοπό, όταν απελευθερώσει τη σκέψη απ' το κατεστημένο του λόγου και της συμπεριφοράς, όταν δείξει καθαρά τον αρνητικό χαρακτήρα του "κατεστημένου", όταν προβάλει τις δικές της προοπτικές. Βέβαια, η φιλοσοφία δεν μπορεί ν' αντιταχθεί ή να...

[...] Από τις λιγότερο γνωστές στο ευρύ κοινό εργασίας του Αδ. Κοραή είναι οι ιατρικές πραγματείες του για τον Ιπποκράτη. Στο έργο αυτό βρήκε ένα πεδίο στο οποίο μπορούσε όσο κανείς άλλος να συνδυάσει την ιατρική επιστήμη που σπούδασε και γνώριζε πολύ καλά και την φιλολογία που αγαπούσε. Την κριτική ικανότητα του Αδ. Κοραή για την αποκατάσταση των έργων του Ιπποκράτη αποδέχθηκαν πολλοί ειδήμονες και σπουδαίοι φιλόλογοι της εποχής αλλά και μεταγενέστεροι. Στο έργο αυτό προτείνει διορθώσεις συντακτικές, γραμματικές, γλωσσικές, ιατρικές. Οι συνεχείς αντιγραφές, όχι πάντα...

Homo Aestheticus ή το ερώτημα της τέχνης σήμερα. Αρχίζοντας από τις απαρχές της νεότερης Αισθητικής, το 17ο αιώνα, το βιβλίο αυτό επιχειρεί να διαγράψει την πορεία της αισθητικής σκέψης μέχρι τη μετανεωτερικότητα. Μεγάλοι του σταθμοί θα είναι καταρχάς η προκαντιανή σκέψη, αλλά και ο ίδιος ο Kant με κυρίαρχο το ερώτημα κατά πόσον είναι δυνατή μια οποιαδήποτε αισθητική λογομαχία. Ο Hegel και η επιστροφή στο απόλυτο, ή η μετατροπή της τέχνης σε "τέχνη εξόδου από την τέχνη" και επιστροφής στη θρησκεία. Και, βέβαια, ο Nietzsche και η κατάλυση της τέχνης με τη στενή έννοια προς ό...

Η φωτογραφία αναλαμβάνοντας να συλλάβει το ασύλληπτο της πραγματικότητας, τεμαχίζοντάς την και αποδίδοντάς την σε εικόνα, επιχειρεί ταυτόχρονα να συλλάβει, μέσα στο συμβολικό πλαίσιο του λόγου, την επιθυμία του ανθρώπου να δει πέραν της πραγματικότητας, πέραν της εικόνας. Μα, την ίδια αυτή στιγμή, η ίδια η εικόνα γίνεται εμπόδιο σε αυτό. Η φωτογραφία εκκινώντας από τη σχέση της με τη φθορά, το χρόνο, το θάνατο υπόσχεται το ψεύδος εκείνο για το οποίο έλεγε ο Nietzsche ότι έχουμε ανάγκη για να ζήσουμε. Μια δήθεν νίκη επί του παράλογου. Μια υπόσχεση ότι θα υπάρχουμε και "με...

Πότε ο ποιητής ήτανε τόσο ξένος, εξόριστος, αλλότριος από τον άλλο άνθρωπο όσο σε καιρούς χαλεπούς σαν τους δικούς μας, σε χρόνους στερημένους; Κι αν ο Χαίλντερλιν έθετε το ερώτημα στην αυγή των Νέων Καιρών, ποια απάντηση θα δινόταν στο βαθύ λυκόφως μιας εποχής παγκοσμιοποιημένης αλλοτρίωσης; Η εξορία του ποιητή είναι το μέτρο της αποξένωσης του ανθρώπου. Εξόριστος ο ποιητής από τον τόπο, εκτός τόπου εν παντί τόπω, διαμένει στον Ου-Τόπο αυτού που δεν υπάρχει ακόμα. Εξόριστος είναι ο ποιητής και από το χρόνο του, εκτός χρόνου εν παντί χρόνω, μένοντας όμως πάντα πιστός στις...

Στο αρχαϊκό ρωμαϊκό δίκαιο είναι ξεκάθαρος ο ρόλος του Homo sacer όπως και η σημασία του για τη δόμηση της κυριαρχίας και της βιοπολιτικής. Πρόκειται για μια φιγούρα στην οποία αποτυπώνεται για πρώτη φορά η παράδοξη σχέση εξουσίας/κυριαρχίας και απλής βιολογικής ζωής. Γιατί αυτός ο χαρακτήρας παρουσιάζει τόσο ενδιαφέρον; Μα γιατί πρόκειται για κάποιον που ενώ η κοινότητα τον έχει κρίνει για κάποιο έγκλημα, εντούτοις δεν τον καταδικάζει με τους συνηθισμένους τρόπους, αλλά του αποδίδει μια ιερότητα που απαγορεύει μεν τη θυσία του, επιτρέπει όμως σε οποιοδήποτε άλλο μέλος της...

Το "Homo Sacer" του Ιταλού φιλοσόφου Τζόρτζιο Αγκάμπεν έρχεται να ανανεώσει τις κριτικές μελέτες γύρω από την έννοια της κυριαρχίας και να εμβαθύνει στους τρόπους με τους οποίους ασκείται και εμπεδώνεται η βιοπολιτική. Κυρίαρχο μοτίβο αποτελεί η γυμνή ζωή του homo sacer, αυτής της σκοτεινής φιγούρας του ρωμαϊκού δικαίου στην οποία αποτυπώνεται για πρώτη φορά η παράδοξη σχέση εξουσίας/κυριαρχίας και απλής βιολογικής ζωής. Μια φιγούρα η οποία, παρ' όλη την ιερότητα που της αποδίδεται, βρίσκεται στο όριο, είναι φονεύσιμη και εκτείνεται στα πεδία της μη ύπαρξης. Με εκκίνηση το...

Το "Homo Sacer" του Ιταλού φιλοσόφου Τζόρτζιο Αγκάμπεν έρχεται να ανανεώσει τις κριτικές μελέτες γύρω από την έννοια της κυριαρχίας και να εμβαθύνει στους τρόπους με τους οποίους ασκείται και εμπεδώνεται η βιοπολιτική. Κυρίαρχο μοτίβο αποτελεί η γυμνή ζωή του homo sacer, αυτής της σκοτεινής φιγούρας του ρωμαϊκού δικαίου στην οποία αποτυπώνεται για πρώτη φορά η παράδοξη σχέση εξουσίας/κυριαρχίας και απλής βιολογικής ζωής. Μια φιγούρα η οποία, παρ' όλη την ιερότητα που της αποδίδεται, βρίσκεται στο όριο, είναι φονεύσιμη και εκτείνεται στα πεδία της μη ύπαρξης. Με εκκίνηση το...

Όπως σε όλα τα τρίγωνα ισχυρών παραμέτρων οι διάφορες εντάσεις και δυναμικές δημιουργούν το πλαίσιο μέσα από το οποίο αναδύονται τα πιο γόνιμα (ή τα πιο εφήμερα) σχήματα, έτσι και σε τούτη τη μελέτη: Ενθουσιασμός, Τρέμισμα, Πνεύμα ορίζουν τις παρυφές ενός τέτοιου τριγώνου. Ένα εντασιακό μόρφωμα αναδύεται από επιφανή ή αφανή διαχρονικά πεδία ιδεών, πράξεων και κινημάτων, αισθημάτων και αισθητικών αναζητήσεων. Η αφήγηση της σύμπραξης αυτής αναδεικνύει κυρίως το πάθος εκείνο που καιροφυλακτεί πίσω ακόμη και από τον πιο άτεγκτο ορθολογισμό, αλλά που ξεσπά συχνά και σε εντελώς α...

Highly complex issues on sociological methodology are tackled in this monograph. In Aristotle significances and viewpoints are activated by the corresponding mental images. The sort of realism in such mental states implies that Aristotle's essentialism is declining. Talking about minds certainly is not talking about matter. There is a stern warning in Aristotle to avoid matter reductionism. But this is not necessarily true the other way round. Aristotle defends empiricism. A line of demarcation is accurately stressed by Giouli in her monograph regarding what we can explain...

Ο Ούγκο Γκρότιους εισάγει στο παρόν έργο του ένα πλήθος καινοτόμων ιδεών που χαρακτηρίζουν την σύγχρονη εποχή μας καθιστώντας τη σκέψη του πάντα επίκαιρη. Ασκώντας κριτική στην κατά Μποντέν έννοια της κυριαρχίας εισαγάγει την διάκριση των εξουσιών 150 χρόνια πριν από τον Μοντεσκιέ όπως επίσης και την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας, αποδεικνύοντας με νομικά επιχειρήματα το γιατί έχουν κυριαρχία τα αντιπροσωπευτικά σώματα. Αντλεί την επιχειρηματολογία του από την Αρχαία Ελλάδα (Θουκυδίδη, Αριστοτέλη), την Ρώμη, το Βυζάντιο και τη σχολή του Ακινάτη. Δείχνει λογικά το δικαίωμα κή...

Ο John Dewey υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της φιλοσοφίας του πραγματισμού και ηγετική μορφή του κινήματος της προοδευτικής αγωγής. Στοχάστηκε συστηματικά πάνω στο νόημα των σύγχρονων πειραματικών επιστημών, της δημοκρατίας και της μεταξύ τους σχέσης. Συγκρότησε μία πρωτότυπη φιλοσοφία της πράξης, με επίκεντρο τη ριζοσπαστική θεώρηση της δημοκρατίας. Με φόντο τη σύγχρονη σημασιολογική απροσδιοριστία της δημοκρατίας, το βιβλίο εξετάζει κριτικά το έργο του Dewey, εστιάζοντας στη σχέση πειραματικής επιστήμης και δημοκρατίας. Ποιος είναι ο ιδιαίτερος...