Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο χρόνος απασχόλησε και απασχολεί ζωηρά όχι μόνο την επιστημονική και την καλλιτεχνική, αλλά και την απλή λαϊκή σκέψη. Και αυτό είναι φυσικό, γιατί ο χρόνος διέπει την ζωή και την υπόσταση του ανθρώπου. Διέπει την φύση και τον κόσμο ολόκληρο. Διέπει ακόμα κάθε έννοια και σκέψη του ανθρώπου γι' αυτόν.

O χρόνος είναι χωρίς αμφιβολία μια πρωτεύουσα διάσταση της ύπαρξής μας. Mπαίνοντας σε αυτή τη μυστηριώδη περιοχή της συνείδησης, ο συγγραφέας διερευνά τους ποικίλους τρόπους με τους οποίους βιώνεται ο χρόνος, το πώς διαφοροποιεί και διαφοροποιείται από τα ανθρώπινα συναισθήματα και τις ενορμήσεις που τα διακινούν. Kεντρική σημασία έχει η επίδραση της ψυχοπαθολογίας στην αντίληψη του χρόνου, η σχέση του χρόνου με τις νευρωτικές, οριακές, ναρκισσιστικές και ψυχωτικές καταστάσεις, καθώς και με πολλούς άλλους παράγοντες, όπως τα όνειρα, τα φάρμακα, η ηλικία και ο φόβος του θανά...

Προσωπικότητα διεθνούς πλέον κύρους ο Giorgio Agamben σ' αυτό το νεανικό του δοκίμιο διατρέχει μετά λόγου γνώσεως τους κυριότερους σταθμούς στις μέχρι σήμερα θεωρίες για το χρόνο και την ιστορία, για να λάβει θέση -ως συνεπής μαρξιστής- και πάνω στον τρόπο απεμπλοκής μας από την αντεπαναστατική τους δυναστεία. Το τομίδιο επικουρούν δυο παρεμβάσεις σε επιμέρους ζητήματα της θεωρητικής του περιδιάβασης, από τον Ηρακλή Δ. Λογοθέτη και τον Ανδρέα Χριστινίδη.

Ο χρόνος του κεφαλαίου κυριαρχεί επάνω μας, αλλά παράγουμε μια εναλλακτική χρονικότητα που εκφράζει έναν αγώνα ενάντια στην κυρίαρχη χρονικότητα. Αυτός ο χρόνος φτάνει πέραν του κεφαλαίου στη μορφή των ρήξεων και των εμπειριών που απορρίπτουν την αφηρημένη χρονικότητα και προωθούν έναν τρόπο οργάνωσης του χρόνου που ενισχύει τη αξία χρήσης του. Ο κοινός χρόνος, όντας χρόνος της αυτονομίας, είναι ένας τρόπος οργάνωσης που δεν βασίζεται στην αφαίρεση των συγκεκριμένων διαδικασιών της παραγωγής της ζωής, αλλά στην επικοινωνία της ετερογένειας αυτών των διαδικασιών. Το κεφάλαιο...

Ο Jacob Needleman, καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιό του San Francisco και ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές της εποχής μας, μεταφέρει με μαγικό τρόπο το μεσήλικα ήρωά του πίσω στο χρόνο, ώστε να συναντήσει τον εαυτό του στην ηλικία των 16 ετών. Μέσα από αυτό το συναρπαστικό ταξίδι στο χρόνο, ο ήρωας -και μαζί του ο αναγνώστης- κονταροχτυπιέται με μερικά από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που καθορίζουν τη ζωή μας. Γιατί ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός; Πώς μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν; Τι μας περιμένει στο μέλλον; Και πάνω απ' όλα, πώς μπορούμε να βρούμε τον αληθι...

Παρ' ότι ο Πυθαγόρας δεν έγραψε τίποτα όσο ζούσε -ούτε καν το πυθαγόρειο θεώρημα- η γνώση και η σοφία του άλλαξαν τον κόσμο κι έφτασαν ως τις μέρες μας. Τα "χρυσά έπη" θεωρούνται το απόσταγμα της διδασκαλίας του Πυθαγόρα. Πρόκειται για εβδομήντα ένα δίστιχα που αποτυπώνουν την ηθική φιλοσοφία του. Λειτουργώντας ως προτροπή, ρίχνουν σε μία κοίτη το ανθρώπινο και το θεϊκό στοιχείο. Ορίζουν το σημείο σύγκλισης των δύο και μας δείχνουν πώς να κατακτήσουμε την ανώτερη αρετή στην καθημερινή πρακτική μας. Η έκδοση περιλαμβάνει τα 71 δίστιχα, την απόδοσή τους στα νέα ελληνι...

Οι "Χώρες της θεωρίας" περιλαμβάνουν δεκαεπτά πρωτότυπα κείμενα που, από διαφορετική σκοπιά το καθένα, απαντούν στο ερώτημα "ποια Θεωρία, σήμερα;" Ο τόμος αυτός, αντί να αναπολεί και να αρχειοθετεί τα παλιά επιτεύγματα της Θεωρίας, αποπειράται να πιάσει τον σφυγμό της στον ελληνόφωνο χώρο και τον παρόντα χρόνο. Επιδιώκει έτσι να δώσει συνέχεια στην εργασία της θεωρίας, να την εξιστορήσει και μαζί να γίνει στιγμιότυπό της, να εντοπίσει μερικά από τα τυφλά σημεία της χωρίς να σημάνει λήξη εργασιών και, ενδεχομένως, να υποδείξει νέες κατευθύνσεις αποφεύγοντας τον πειρασμό του...

Πότε και κάτω από ποιες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ο άνθρωπος άρχισε να παράγει την τροφή του; Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στον παλαιολιθικό κυνηγό και τροφοσυλλέκτη και στο νεολιθικό γεωργοκτηνοτρόφο; Ό,τι ονομάζεται σήμερα "οικονομία της αγοράς" πόση σχέση έχει, έστω και στην "πρωτόγονη" μορφή του, με την αρχή και την εξέλιξη του παραγωγικού σταδίου; Μπορεί η επιστήμη της αρχαιολογίας να προσφέρει απαντήσεις για τα παραπάνω ερωτήματα; Μια απόπειρα προσέγγισής τους επιχειρείται σε τούτο το βιβλίο, αφού πρώτα καθορίζονται τα θεωρητικά πλαίσια μέσα στα οποία κινείται...

... Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται η διάχυτη ρήξη μεταξύ της αναλυτικής και της ηπειρωτικής φιλοσοφικής παράδοσης κατά τον 20ό αιώνα υπό το πρίσμα ενός εξαιρετικά σημαντικού καθοριστικού συμβάντος. Κατανοώντας τη συνάντηση του Νταβός από τις διαφορετικές προοπτικές καθενός από τους τρεις πρωταγωνιστές μας, μπορούμε, ελπίζω, να αντιληφθούμε και εμείς τα εν λόγω ζητήματα από μια ιδιαίτερα διαφωτιστική προοπτική. Συγκεκριμένα, θα δούμε πώς η σχετικά λιγότερο γνωστή φιλοσοφική θέση που σταδιακά αναπτύχθηκε από τον Κασσίρερ αυτή την περίοδο μπορεί να ιδωθεί ως μια ηρωική απόπειρα...

Πρόκειται για μια συνολική παρουσίαση μιας διαφορετικής προσέγγισης των διαδικασιών αγωγής, που επιχειρεί να διαμορφώσει μια νέα σπουδή και ένα καινούργιο μεθοδολογικό εργαλείο στο πλαίσιο των παιδαγωγικών επιστημών, με τρόπο που βασίζεται στην παιδαγωγική αξιοποίηση του υλικού χώρου.

Ο μύθος υπήρξε η πρώτη μορφή "κοσμοθεωρίας". Στο ανιμιστικό σύμπαν των πρωτόγονων λαών, ανθρωπόμορφα όντα καθόριζαν τα φυσικά φαινόμενα και τη μοίρα των ανθρώπων. Υπερβαίνοντας τις ανιμιστικές κοσμογονίες, οι προσωκρατικοί επιχείρησαν να ερμηνεύσουν τα φυσικά φαινόμενα με φυσικά αίτια. Οι φυσιοκρατικές κοσμολογίες τους αποτέλεσαν την ιστορική-διαλεκτική άρνηση των αρχέγονων κοσμογονιών. Μετά από δύο χιλιάδες χρόνια περίπου, είχε έλθει η ώρα της επιστήμης, η οποία, με τη σειρά της, αποτέλεσε τη διαλεκτική άρνηση και υπέρβαση των ορθολογικών κοσμολογιών και γενικότερα της φι...

Δε λέω, όπως νόμισαν κάποιοι ότι ο Θεός είναι ποτέ, αλλά ότι είναι ήδη σε κατάσταση του να είναι. Ό,τι λέω είναι ότι ο Θεός ως έχων πραγματικά τη θεότητα, δεν υπάρχει, αλλά ότι είναι ένα ιδεατό, πως στην πραγματικότητα γίγνεται ως ενεργών. Ο Θεός όμως ως το όλο σύμπαν που κινείται, που τείνει προς τη θεότητα, υπάρχει. Η Θεότητα είναι μία ποιότητα, και ο Θεός ένα ον. Ο πραγματικός Θεός είναι το προλέγειν και καθώς είναι, υπάρχει ως μεγαλύνων τον ιδεατό Θεό. Samuel Alexander

Ο παρών τόμος Α΄ της "Χωροχρονικής θεωρίας", " Η φιλοσοφία του χωροχρόνου" επαναπροσδιορίζει τους σκοπούς, τις μεθόδους και τις προϋποθέσεις της φιλοσοφίας, διευρύνοντας τη μεταφιλοσοφική έρευνα. Η πραγματεία της "χωροχρονικής του θεωρίας" είναι αποτέλεσμα δύο αντιθετικών λειτουργιών: η μία είναι ότι τα πρωτογενή της στοιχεία προέκυψαν απρόβλεπτα κατά τη συστηματική εξέταση και παρακολούθηση της συμπεριφοράς των χορδών, του ήχου τους και των κυματομορφικών τους σημάτων και η άλλη ότι η υστερογενή της πορεία βασίστηκε στη μεθοδευμένη μελέτη αυτών των πρώτων, τυχαίων αλλά...

Η οντολογία του κοινωνικού Είναι και εντός του πνεύματος αυτού η κοινωνική οντολογία στον Χέγκελ αποτελούν την ύστατη φιλοσοφική προσπάθεια του Λούκατς να αναμετρηθεί με ολέθριες ιδεολογίες και με τερατώδεις φαντασιακές οντογενέσεις του σύγχρονου φιλοσοφικού μηδενισμού. Κατ' αυτή την αναμέτρηση, το στοχαστικό του βλέμμα δεν το στρέφει μόνο προς τον έξω κόσμο των εν λόγω ιδεολογιών και οντογενέσεων προς τον πολιτικό καιροσκοπισμό ή τον ανεπιστημονικό οικονομισμό και ιστορικισμό, εμφανιζόμενο μάλιστα με μαρξιστικό μανδύα, αλλά και προς τον εσωτερικό κόσμο της συνείδησης, της...

Στην εικονιστική κοινωνία οι απαισιόδοξες φωνές προβλέπουν ένα ζοφερό μέλλον υποδούλωσης του ανθρώπου στους αλγορίθμους, την βιολογική μετάλλαξή του σ' ένα ανεπιθύμητο είδος ακόμη και την ολοκληρωτική εξαφάνισή του. Από την άλλη οι αισιόδοξες φωνές διακηρύσσουν ότι θα προσαρμοστούμε βαθμιαία στην τεχνική εξέλιξη, απολαμβάνοντας τα οφέλη της, ή ότι ανατέλλει μια νέα εποχή για το ανθρώπινο είδος, που υπερβαίνοντας τους βιολογικούς περιορισμούς θα αποικίσει τελικά το σύμπαν εκπληρώνοντας το πεπρωμένο του. Είναι δυνατόν να παραμείνουμε κριτικοί τόσο ως προς το ευαγγέλιο των υπε...

Ενώ η σχέση της "Διαλεκτικής του διαφωτισμού" με την κριτική της πολιτικής οικονομίας έχει διερευνηθεί εκτενώς στην πλούσια δευτερογενή βιβλιογραφία, αυτό δεν ισχύει, σε καμιά περίπτωση στον ίδιο βαθμό για την αναφορά της σε εκείνη την άλλη σημαντική θεωρητική πηγή της, την φροϋδική ψυχανάλυση. Και εδώ επίσης υπάρχει στο κείμενο μια πληθώρα από ουσιαστικές αναφορές, ρητές και υπόρρητες συνδέσεις και οριοθετήσεις, ως επί το πλείστον χωρίς αυτές να χαρακτηρίζονται σαφώς ως τέτοιες. Εδώ ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο για την εμμενή, ιστορική και συστηματική ερμηνεία. Είναι το επίτευ...