Απόδειξις, ότι ουχ ώρισται του καθέκαστον η ζωή. Διαλεγόμενος ή περί του όρου
Βλεμμύδης Νικηφόρος
Ακαδημία Αθηνών (1985)
The series "Philosophi Byzantini" is published by the Academy of Athens under the auspices of the international union of academies and the supervison of an international commitee (L. Benakis, R. Browing, H. Hunger, C. A. Trypanis, G. Verbeke, D. Zakynthinos). Director of the series is Linos Benakis.
Περιδιαβάζοντας το συνειδέναι του ωραίου και της τέχνης
Τσόχας Κωνσταντίνος Α.
Λύχνος (1985)
[...] Για τώρα, θα αρκούσε τούτο: μια 'μέρα, το καλοκαίρι του 1983, ανασκαλεύοντας κάποια συρτάρια, βρήκα έτσι μορφοποιημένο το χειρόγραφο αυτού του μικρού βιβλίου. Ήταν ξεχασμένο. Το διάβασα και αποφάσισα την πρώτη - ουσιαστικά τη δεύτερη, ύστερα από την κυκλοφορία μιας τυπωμένης διάλεξης με θέμα η "Διαστροφή και τέχνη" που δόθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1953- αυτή εκτύπωση, δίχως να αλλάξω τίποτα απ' το κείμενο ή τη γλώσσα του, πέρα απ' την μετατροπή του σε μονοτονική. Μπορεί κάποιες θέσεις σήμερα να έχουν συμπληρωθεί, μπορεί - κι είναι φυσικό - ο χρόνος ν' αύξησε τις εμπειρί...
Δοκίμια φιλοσοφίας της ιστορίας
Μαρκάκης Μανώλης
Ιδιωτική Έκδοση (1985)
[...] Στα κείμενα τούτα θα δούμε ότι στην ιστορική δυναμική συντελείται η ανθρώπινη συνείδηση και διαγράφονται τα όρια του νόμου της. Θα δούμε, ακόμη, ότι η ελευθερία είναι ο κύριος καθοριστικός συντελεστής της ιστορικής πράξης. Κι όμως η ιστορία δεν είναι η έσχατη κρίση. Η ιστορία εμπεριέχει την ουτοπία της. Το δόγμα - κάθε δόγμα - επιφέρει τον τερματισμό της αναζήτησης, δηλαδή την απολίθωση του ιστορικού πνεύματος και όρων του. Η αναζήτηση της αλήθειας στον ιστορικό χρόνο είναι ελεύθερη και γίνεται γόνιμη, όταν η ελευθερία είναι αληθινή. Στα όρια του δόγματος τείνει ν'...
Οι περιπέτειες της διαλεκτικής
Merleau - Ponty Maurice 1908-1961
Ύψιλον (1984)
Εκείνο που μετατρέπει τη μαρξιστική κριτική σε δόγμα και την εμποδίζει να είναι αυτο-κριτική είναι η βεβαιότητα του ότι κρίνεται η ιστορία εν ονόματι της Ιστορίας, ότι δε λέγεται τίποτε το όποιο να μη λέει η ίδια, ότι εκφέρεται για το παρόν μία ετυμηγορία εγγεγραμμένη στο ίδιο το παρόν, ότι εκφράζονται σε λέξεις και σε ιδέες σχέσεις που προϋπάρχουν αυτούσιες μέσα στα πράγματα, κοντολογής ο υλισμός. Είναι επομένως αδύνατο να κοπεί ο κομουνισμός στα δύο, να του δοθεί δίκηο σε ό,τι αρνείται και άδικο σε ό,τι θέτει: γιατί συγκεκριμένα ο τρόπος με τον όποιο θέτει είναι ήδη παρών...