Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα τελευταία είκοσι χρόνια, το Μούι Τάι, γνωστό και ως Ταϊλανδέζικη Πυγμαχία, έχει γίνει δημοφιλές σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ασκούμενοι επιλέγουν αυτή την πολεμική τέχνη είτε ως γυμναστική, ως αγωνιστικό άθλημα ή για αυτοάμυνα. Ο Κρίστοφ Ντελπ έχει μελετήσει εντατικά σε πολλά γυμναστήρια και προπονητικές εγκαταστάσεις της Ταϊλάνδης. Στο βιβλίο του "Οι προχωρημένες τεχνικές του Μούι Τάι" μοιράζεται τις εμπειρίες του από τους ανθρώπους, την ιστορία και τις παραδόσεις αυτού του συναρπαστικού κομματιού της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας. Οι τεχνικές που πρέπει να μάθουν...

Δεν είναι σύμπτωση, ότι η "Das Schwarze Korps", η εφημερίδα των Schutzstaffel του Αδόλφου Χίτλερ, έφερε μια σειρά επιφυλλίδων με τίτλο "Οι Σαμουράι, Ιππότες της Αυτοκρατορίας με Τιμή και Πίστη". Οι νόμοι κατά τους οποίους οι λαοί γίνονται τρανοί ισχύουν για όλους, όπως επίσης και οι νόμοι κατά τους οποίους οι λαοί εκπίπτουν. Είναι καλό για μας να φέρνουμε συνεχώς στο νου μας ως μαθητές τις ζωές άλλων λαών. Απ' αυτήν τη σύντομη ιστορία των Σαμουράι θέλουμε να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας κάτι που έχει εδώ και πολύ καιρό ξεχαστεί: το γεγονός ότι ήδη σε παλαιότερες εποχές αυτός...

Το ερέθισμα για την παρούσα μελέτη δόθηκε το 1987, με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας της Ελλάδας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996. Το μεγάλο ερώτημα που είχε τεθεί εκείνη την εποχή ήταν αν η Ελλάδα θα μπορούσε πραγματικά να διοργανώσει ένα τόσο μεγάλο παγκόσμιο αθλητικό / πολιτιστικό γεγονός. Εκείνη τη χρονιά παρακολουθούσα το Β΄ έτος σπουδών του Γραφιστικού Πληροφοριακού Σχεδιασμού στο Harrow School της Αγγλίας. Επειδή η όλη προσπάθεια με φόρτισε συναισθηματικά, με οδήγησε να ασχοληθώ με την πιθανή σηματοδότηση των Αγώνων της Αθήνας και να εστιάσω στα σχεδιαστικά...

Το βιβλίο αυτό είναι ένα πολυχρηστικό εργαλείο για γραφίστες, τεχνολόγους γραφικών τεχνών, τυπογράφους, φωτογράφους, σχεδιαστές και όσους σχετίζονται με το χώρο των γραφικών τεχνών γιατί μέσα στις σελίδες του έχει συγκεντρωθεί και ερμηνευτεί η ορολογία των γραφικών τεχνών στην αγγλική και την ελληνική γλώσσα. Επιπλέον, πολλοί από τους όρους συνοδεύονται εκτός από την ερμηνεία τους και με εικονογράφηση ώστε να γίνεται ακόμα πιο σαφής η επεξήγηση τους! Το μοναδικό στο χώρο των γραφικών τεχνών!

Το Πα Κουά Τσανγκ είναι μία από τις πιο φημισμένες Κινέζικες Εσωτερικές Πολεμικές Τέχνες, με μοναδικές μεθόδους εξάσκησης και ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Το θέμα που παρουσιάζεται και αναλύεται ενδελεχώς στα πλαίσια αυτού του βιβλίου είναι τα 64 Χέρια του Πα Κουά Τσανγκ, μία όμορφη, δυναμική και επιβλητική φόρμα, που αναπτύσσει δύναμη, συντονισμό, ευελιξία και πάνω από όλα μαχητική ικανότητα, η οποία παρουσιάζεται και αναλύεται, μαζί με τις μαχητικές εφαρμογές της, με δεκάδες έγχρωμες φωτογραφίες και επεξηγήσεις. Στη φόρμα αυτή δεν δίνεται έμφαση στον βηματισμό σε κύκλο· οι...

Ο συγγραφέας επιχειρεί να δώσει μια συνοπτική και ταυρόχρονα ολοκληρωμένη εικόνα της ιστορίας και της φιλοσοφίας των πολεμικών τεχνών. Το ιστορικό ταξίδι στις περιοχές, στις οποίες αναπτύχθηκαν οι πολεμικές τέχνες είναι μεγάλο και έχει πολλούς και σημαντικούς σταθμούς: Μεσοποταμία, Αίγυπτος, Ελλάδα, Ινδία, Κίνα, Κορέα, Ιαπωνία, Okinawa, ΝΑ Ασία, Ευρώπη και Αμερική. Ο αναγνώστης, δεν χρειάζεται να έχει προσωπική εμπειρία με τις πολεμικές τέχνες για να επικοινωνήσει με τον τεράστιο ιστορικό και φιλοσοφικό πλούτο που υπάρχει στην παράδοσή τους. Αυτές είναι το όχημα για να γνω...

All about Pagration (Pan + Kratos), ancient Greek martial art. The ancient hellenic martial art of Pammachon is the fighter that fights to win in two Olympic Games (Pigmi, Wrestling, Pagration). The one part of Pammachon is known in many names today, such as: Pangkration, Pancraio, Papadosimos, Pankration, Pancratium, Pangratius, Pancrace, Pankratos, Pancrazio, Pagration, Pangration, Sanda, etc. Research includes many ancient scripts from ancient texts from many countries and many archaeological items from many places. Περιέχονται οι ενότητες: - Προλεγόμενα...

Ο Καστοριάδης είχε θέσει με ιδιαίτερη δριμύτητα το θέμα του νοήματος αλλά και του μέλλοντος της καλλιτεχνικής δημιουργίας πολύ προτού ξεσπάσει η διαμάχη για "την κρίση της σύγχρονης τέχνης". Η διάγνωσή του ήταν ζοφερή. Η παρούσα κατάρρευση της καλλιτεχνικής δημιουργίας είχε βαριές επιπτώσεις τόσο για το παρελθόν όσο και για το μέλλον. Για το παρελθόν, καθόσον "εκεί όπου δεν υπάρχει παρόν δεν υπάρχει ούτε και παρελθόν". Για το μέλλον, καθόσον "η ζωντανή μνήμη του παρελθόντος και ο σχεδιασμός ενός εκτιμημένου μέλλοντος εξαφανίζονται ταυτόχρονα". Δυστυχώς, στο τελευταίο τέταρτ...

Η επιλογή του τίτλου με βασάνισε πολύ. Περισσότερο ίσως και από την επιλογή των κειμένων που απαρτίζουν το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου. Αναρωτιέμαι δηλαδή αν ανταποκρίνεται, και κατά πόσο, στον ομολογουμένως ανώμαλο ειρμό της νοητικής του συγκρότησης, καθώς και στον άλλοτε άτακτο, άλλοτε τακτικό ρυθμό της λογικής του ακολουθίας. Δεν ξέρω, με άλλα λόγια, ως ποιο βαθμό το "Πάρεργα" μπορεί να καθρεφτίζει, ταυτόχρονα όμως και να δικαιολογεί, την αβέβαιη ενίοτε καθαρότητα και την ασταθή συχνά συνοχή του σκεπτικού τών υπό εξέταση θεμάτων. Όπως δεν ξέρω και αν στο "άκαιρα, ανεπί...

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 1935 η Καθημερινή αναγγέλλει ότι "την προσεχή Παρασκευήν και ώραν 7 1/4 μ.μ. θα δοθή εις την Λέσχην Καλλιτεχνών διάλεξις με ομιλητήν τον κ. Α. Εμπειρίκον και θέμα "Περί Σουρρεαλισμού". Η περίφημη αυτή διάλεξη, λίγους μήνες πριν από την κυκλοφορία της Υψικαμίνου, είχε χαθεί από τα τέλη της δεκαετίας του '30 και βρέθηκε πρόσφατα. Ο Ελύτης παρακολούθησε τη διάλεξη και μας έδωσε τις δικές του εντυπώσεις. "Την άλλη μέρα, έγινε η διάλεξη μπροστά σε μερικούς βλοσυρούς αστούς που άκουγαν, φανερά ενοχλημένοι, ότι εκτός από τον Κονδύλη και τον Τσαλδάρη, υπήρχαν...

"Έζησα ανάμεσα σε ζωγράφους", έγραψε ο Γκαίτε, "και έμαθα, όπως αυτοί, να βλέπω τα αντικείμενα με μάτι καλλιτέχνη... Το μάτι ήταν το κατ' εξοχήν όργανο με το οποίο αντιλαμβανόμουν τον κόσμο". Ο Γκαίτε ίδρυσε δύο βραχύβια περιοδικά τέχνης και επί έξι χρόνια διοργάνωνε ετήσιους ζωγραφικούς διαγωνισμούς στην Βαϊμάρη. Ζωγράφιζε και ο ίδιος και τα γραπτά του δείχνουν πως ήταν μεγάλος τεχνοκρίτης. Τα κείμενα του παρόντος τόμου χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: Δοκίμια γενικής αισθητικής, μελέτες για την τέχνη της κλασικής αρχαιότητας και παρατηρήσεις για τη Μεσαιωνική και Αναγεννη...

Τέτοιος είναι ο βίος· χάνεται, βουλιάζει ή ίσως κυλάει γύρω-γύρω ακίνητος, παρών ες αεί, οπότε αρκεί να φωτίσεις ένα σημείο του κύκλου, για να επανέλθει ακέραιος, με την δύναμη της αξέχαστης οσμής του, ή της εξαίσιας μυρουδιάς του, με την ιδιαίτερη γεύση του. Έτσι στα όνειρά μου φανερώνονται βαλτότοποι, καλαμιές, σανιδένια οικήματα, εγκαταλελειμμένα, περίπλοκες συνοικίες, δρόμοι ατελείωτοι, συρροή κόσμου, σκάλες πανύψηλες, εσωτερικά πνιγηρά και άνομα κρεβάτια, πληκτικές εσπερίδες, λόγια ακατανόητα, αινίγματα, χοροδιδασκαλεία, τρελά φερσίματα, έρημοι τόποι, σκοτεινά μηνύματα...

Ένα βιβλίο που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για κάθε ερευνητή, μαθητή ή δάσκαλο πολεμικών τεχνών. Ο Κώστας Δερβένης και ο Νεκτάριος Λυκιαρδόπουλος, δύο από τους σημαντικότερους εκπαιδευτές πολεμικών τεχνών στην Ελλάδα, παρουσιάζουν μια έγκυρη και επαναστατική έρευνα που αποδεικνύει για πρώτη φορά -μέσα από πληθώρα αρχαίων παραστάσεων και αναφορών- ότι όλες οι πολεμικές τέχνες και τα σύγχρονα μαχητικά αθλήματα έχουν τις ρίζες τους στην Αρχαία Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.

Εξερευνήστε τον κόσμο της τέχνης μέσα από τους πιο διάσημους πίνακες ζωγραφικής στον κόσμο! Η ζωή της Φρίντα Κάλο ήταν τόσο φωτεινή και πολύχρωμη όσο οι πίνακές της. Υπέμεινε πολλές αρρώστιες στη διάρκεια της ζωής της, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει. Η επιμονή και το ταλέντο της την έκαναν γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάθε φορά που κάτι όμορφο ή δύσκολο της συνέβαινε, έβρισκε έναν ιδιαίτερο τρόπο για να αντλεί έμπνευση από αυτό στη ζωγραφική της.

"'Γιατί να σου δώσω συνέντευξη; Όλοι οι δημοσιογράφοι είστε λογοκλόποι. Γιατί να σου δώσω τον χρόνο μου"; Ο διαβόητος σκηνοθέτης Σαμ Πέκινπα είχε αφήσει εμβρόντητο τον δημοσιογράφο που τον είχε επισκεφθεί για μια προκαθορισμένη συνέντευξη το 1982. Δεν είχε όμως απόλυτο άδικο. Ο δημοσιογράφος που είχε χτυπήσει το κουδούνι του είχε όντως πάει για να "κλέψει". Ο Πέκινπα είτε το γνώριζε είτε το συναισθανόταν ότι δεν στόχευε μόνο στα λόγια του. Εξού και είχε διαλέξει αυτό τον ακραίο τρόπο για να καταστήσει τον εαυτό του απρόσβλητο από την εχθρική "επίθεση". Και να φανταστεί κανε...