Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η πολυεθνική συνεύρεση σκιτσογράφων -28 από την Ευρώπη και Αμερική και 28 από τη χώρα μας- που με τον ζήλο και τη δημιουργικότητά τους κατάφεραν να δώσουν εξαιρετικά δείγματα εμπνευσμένου και ευφυούς έργου, αποτελώντας σημαντική περιουσία και παρακαταθήκη για την πόλη της Πάτρας, είναι από μόνο του ένα αξιομνημόνευτο γεγονός. Η Πάτρα, ήδη με την έναρξη των εορτασμών της ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, δίνει το στίγμα της πόλης-κέντρου διεθνών σχέσεων και πολιτιστικών συναντήσεων προς έναν κοινό στόχο, αναδεικνύοντας παράλληλα την ιδιαίτερη πολιτιστική της ταυτότητα....

Μια μονογραφία της εικαστικού Μαρίας Λοϊζίδου, η οποία επιχειρεί να αναπτύξει τη σημασία της συλλογικότητας στη πορεία μιας δουλειάς, μέσα απο τη δική της προσωπική ματιά, στην εξέλιξη του έργου της από το 1981 έως σήμερα.

Κείμενα, φωτογραφίες και συνεντεύξεις -ψηφίδες μνήμης- που αλληλοσυμπληρώνονται κι επιχειρούν ν' ανασυνθέσουν μια εικόνα του Μάνου Χατζιδάκι. Η επιλογή της ύλης έγινε από κομμάτια που δημοσιεύτηκαν στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο από το 1966 ώς το 2004. Τώρα, παρουσιάζονται, συγκεντρωμένα, σε μια έκδοση, για να δημιουργήσουν ένα αντιστικτικό πλέγμα φωνών, που αποκαλύπτει το οξύ και ανατρεπτικό πνεύμα του μεγάλου συνθέτη.

Το όνομά μου είναι Λεονάρντο ντα Βίντσι και έζησα την περίοδο της Αναγέννησης. Ήμουν αρχιτέκτονας, μουσικός, γλύπτης, επιστήμονας, εφευρέτης και μαθηματικός. Αυτά που έμαθα από τη φύση και την επιστήμη με ενέπνευσαν να φτιάξω πίνακες που έδειχναν πραγματικοί και είχαν μεγάλη λεπτομέρεια. Το σπουδαιότερο έργο μου είναι Ο Μυστικός Δείπνος, μια μοναδική τοιχογραφία σε ένα μοναστήρι· αλλά όλοι με θυμούνται για το πορτρέτο της Μόνα Λίζα - ένας από τους πιο διάσημους πίνακες σε όλο τον κόσμο.

Το Τζούντο, ο Δρόμος της Ηπιότητας, μια ιδανική μορφή σωματικής άσκησης και ένα αποτελεσματικό σύστημα αυτοάμυνας, γεννήθηκε από τις κλασσικές ιαπωνικές πολεμικές τέχνες. Το βιβλίο αυτό, γραμμένο από τον δημιουργό τού Κόντοκαν Τζούντο, είναι μοναδικά ολοκληρωμένο και αποτελεί τον πλέον επίσημο οδηγό για την πολεμική αυτή τέχνη. Πριν από εκατό χρόνια, ο Τζίγκορο Κάνο μελέτησε την ξιφασκία και την πάλη σώμα με σώμα. Μην καταφέρνοντας να βρει μια βασική αρχή που να τις διέπει, ξεκίνησε να ασχολείται με τη δημιουργία μιας νέας πολεμικής τέχνης, η οποία θα απηχούσε την αρχή τη...

Οι δυτικοί άνθρωποι πραγματικά εκπλήσσονται όταν βλέπουν τις ιαπωνικές μαχητικές μεθόδους να αναφέρονται ως "τέχνες", να εννοούνται δηλαδή συνολικά ως μια από τις "άμορφες εκφράσεις" της ιαπωνικής ψυχής, εκφράσεις δηλαδή του "εσώτερου ανθρώπου". Η διάσταση αυτή των μεθόδων μάχης δεν είναι άμεσα διακριτή σε κάποιον ανεξοικείωτο με τον ιαπωνικό πολιτισμό, εκτός αν πρόκειται για κάποιον που αρκείται στη θεώρηση των μεθόδων αυτών ως έξυπνων πράξεων που συνιστούν μια "τέχνη" καθαρά σωματικής φύσης. Μια ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη περιμένει τον Δυτικό όταν αυτός ανακαλύπτει την "άτε...

Έχοντας αναπτυχθεί μέσα από τις αδιάκοπες πολεμικές συρράξεις της μεσαιωνικής Ιαπωνίας, τα μπουτζούτσου, οι πολεμικές τέχνες, πρόσφεραν στον πολεμιστή την τεχνική κατάρτιση και την ψυχολογική υποστήριξη που θα τον προετοίμαζαν για να χρησιμοποιήσει τα όπλα του στη μάχη. Το "Κλασικές πολεμικές τέχνες" δίνει έμφαση στην έντονα πρακτική διάσταση που είχαν οι τέχνες αυτές, μέσα από την περιγραφή δεκαέξι διαφορετικών μορφών μπουτζούτσου, ένοπλων και άοπλων.

Το Κιούντο, ο "Δρόμος του Τόξου", είναι η παλαιότερη από τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες της Ιαπωνίας, και εκείνη που είναι πιο κοντά στον "Δρόμο του Πολεμιστή", το Μπουσίντο. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Εουγκέν Χέριγκελ, παρουσίασε στη Δύση τον κόσμο του Κιούντο με το κλασικό του έργο "Ζεν και η τέχνη της τοξοβολίας", όμως μέχρι τώρα το Κιούντο δεν είχε παρουσιαστεί από Ιάπωνα δάσκαλο σε κάποια άλλη γλώσσα πλην της ιαπωνικής. Στο "Κιούντο:Η ουσία και η πρακτική της ιαπωνικής τοξοβολίας", ο Χιντεχάρου Ονούμα και οι Αμερικανοί μαθητές του, Νταν και Τζάκι ΝτεΠρόσ...