Ιστορία της βυζαντινής λογοτεχνίας

Τα γραπτά και τα σεμινάρια του Γερμανού μελετητή και ακαδημαϊκού Καρλ Κρουμπάχερ αποτέλεσαν σταθμό στη σύγχρονη μελέτη του βυζαντινού πολιτισμού και βάση για την εξειδικευμένη εκπαίδευση των βυζαντινών λογίων σε όλα τα μέρη του κόσμου. Εκπαιδευμένος στα κλασικά πανεπιστήμια της Λειψίας και του Μονάχου, ο Κρουμπάχερ στράφηκε στη μεσαιωνική λογοτεχνία και συνέγραψε το μνημειώδες έργο Ιστορία της Βυζαντινής Λογοτεχνίας, ενώ ίδρυσε περιοδικό που αποτέλεσε το κεντρικό όργανο για τις διεθνείς βυζαντινές σπουδές. Στον τρίτο τόμο της Ιστορίας, τμήμα τρίτον, ο Κρουμπάχερ εξετάζει τη δημώδη ελληνική λογοτεχνία. Όπως στις λατινικές και εκλατινισμένες χώρες διαπλάστηκαν παράλληλα προς την ενιαία γραπτή γλώσσα δημοτικά ιδιώματα, κατά τον ίδιο τρόπο και στην ελληνική Ανατολή απομακρύνθηκε με το πέρασμα του χρόνου η ζώσα γλώσσα από τη συνολικά αμετάβλητη γραπτή γλώσσα. Την απλή και δημοτική γλώσσα, οι Έλληνες την ονόμασαν δημώδη, απλή, απλοελληνική, καθομιλουμένη, Ρωμαίικη σε αντίθεση προς την αττική, ελληνική και την κοινή διάλεκτο. Ο τόμος περιλαμβάνει: Εισαγωγή, Ποίηση (διδακτικά και περιστατικά ποιήματα - παντοία, μυθολογικά και ιστορικά ποιήματα εθνικής υποθέσεως, μυθιστορίες ρωμαντικές έμμετρες, έχουσαι υποθέσεις αρχαίας, ρωμαντικά ποιήματα μεσαιωνικής και εν μέρει δυτικής υποθέσεως, αι περί τα ζώα ιστορίες), Πεζά (Βαρλαάμ και Ιωσαφάτ, Συντίπας, Στεφανίτης και Ιχνηλάτης, Βίος Αισώπου, Ασίζαι των βασιλείων Ιερουσαλήμ και Κύπρου, χρονογραφίες Γεωργίου Μαχαιρά και Γεωργίου Βουστρώνη, παροιμίες, παραφράσεις και μεταφράσεις), Παράρτημα - Επίτομος Βυζαντινή Ιστορία υπό Ερρ. Γκέλτσερ (οι προ του Ιουστινιανού χρόνοι, ο αιών του Ιουστινιανού και των διαδόχων αυτού, η δυναστεία του Ηράκλειου και ο κατά του Ισλαμισμού αγών, η δια των Ισαύρων βασιλέων αναγέννηση και η εικονομαχία, υψίστη ακμή του κράτους επί της μακεδονικής δυναστείας, παρακμή του κράτους, Κομνηνοί και Άγγελοι, η αυτοκρατορία της Νίκαιας, η δια των Παλαιολόγων ανασύσταση του κράτους και η κατάλυση αυτού).