Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δε μιλούσε, μόνο ακούγαμε τους ίδιους ήχους στο ίδιο κρεβάτι κι είχαμε τυλιχτεί κι είχαμε γίνει ένα και δεν μπορεί να καταλάβαινα λάθος. Αποκλείεται. Ήταν μια απόλυτη αγκαλιά και μακάρι να γινόταν κάτι εκείνη τη στιγμή και να άλλαζε ο Κόσμος και να μην ξέραμε τίποτα και κανέναν έξω από την πόρτα του σπιτιού και να μη μας ξέρανε. Οι άνθρωποι τη στιγμή που πλησιάζουν στον έρωτα, τη μικρούλα εκείνη στιγμή που τείνουν προς τον έρωτα κανονικά οφείλουν να γίνονται αόρατοι. Μου φάνηκε πως αγαπούσα. Κι αυτά που σκεφτόταν τα ήξερα όλα, γιατί και τις σκέψεις τις ξένες μπορείς να τις σκέφτεσαι, αρκεί μονάχα να είσαι αγκαλιά και να σκέφτεσαι τον άλλο σαν να είναι μακριά ο άλλος. Ήδη. Να έχεις κάποιον αγκαλιά και να τον σκέφτεσαι σαν να λείπει. Ίσως αυτό ονομάζεται Έρωτας.