Πολιτικές διαχείρισης των γενοσήμων φαρμάκων στην Ελλάδα

Η εφαρμογή πληθώρας μέτρων με έμφαση στον άμεσο έλεγχο του επιπέδου της φαρμακευτικής δαπάνης έχει αποτελέσει κύριο πυλώνα παρέμβασης της πολιτικής συγκράτησης του κόστους στη χώρα μας. Ωστόσο η επίτευξη των στρατηγικών στόχων ενός συστήματος υγείας προϋποθέτει τη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου ρεαλιστικού αναπτυξιακού σχεδίου το οποίο δεν θα λαμβάνει μόνο βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα. Η έννοια όμως του ολοκληρωμένου σχεδίου στην αγορά του φαρμάκου φαίνεται να αποτελεί μια περίπλοκη και πολυδιάστατη διαδικασία, δεδομένης της συνύπαρξης τριών διαφορετικών υποαγορών, ήτοι των γενοσήμων, των εκτός και των εντός προστασίας φαρμάκων. Υπό το πρίσμα αυτό, μια συνεκτική πολιτική φαρμάκου οφείλει να συμπεριλάβει και τις τρεις υποαγορές στη διαδικασία ανάπτυξης του στρατηγικού και επιχειρησιακού της σχεδιασμού. Στο πλαίσιο αυτό, το παρόν βιβλίο εστιάζει στην αναζήτηση κατάλληλων στην ελληνική πραγματικότητα παρεμβάσεων στη μη προστατευμένη αγορά του φαρμάκου, οι οποίες θα επιτρέψουν τη μέγιστη αξιοποίηση των θετικών αποτελεσμάτων που δύνανται να φέρουν τα γενόσημα φάρμακα στο σύστημα υγείας. Η μεθοδολογική προσέγγιση που ακολουθήθηκε στο παρόν βιβλίο στηρίζεται στην ανάλυση των ευρωπαϊκών πρακτικών και στη μελέτη των πιθανών επιπτώσεων των εφαρμοζόμενων μέτρων, λαμβάνοντας υπόψη τη διαφοροποίηση των διαφόρων συστημάτων υγείας και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας. Υπό το πρίσμα αυτό, τόσο η πλήρης αποτύπωση της αποτελεσματικότητας της πολιτικής γενοσήμων σε διεθνές επίπεδο, όσο και η παράλληλη μελέτη της ελληνικής αγοράς του φαρμάκου επέτρεψαν την ανεύρεση κατάλληλων εναλλακτικών παρέμβασης. Οι παρεμβάσεις αυτές εστιάζουν στη συμπεριφορά των διαμορφωτών της ζήτησης και της προσφοράς και δύνανται να λειτουργήσουν συνδυαστικά προς μια κατεύθυνση πλήρους αξιοποίησης των θετικών στοιχείων των γενόσημων φαρμάκων, με σκοπό την επίτευξη των κύριων στόχων της φαρμακευτικής πολιτικής και της πολιτικής υγείας.