Ιστορία ενός γαϊδάρου

Ανδρέας Λασκαράτος (1811-1900) Σατιρικός ποιητής και πεζογράφος. Μαθήτευσε στα ελληνικά και ιταλικά γράμματα με δασκάλους το Νεόφυτο Βάμβα, τον Ανδρέα Κάλβο και το Βικ. Ναννούτση. Σπούδασε νομικά στο Παρίσι και στην Πίζα, από όπου έλαβε και το πτυχίο του. Επέστρεψε στα Επτάνησα για να ασκήσει τη δικηγορία. Το 1846 παντρεύτηκε την Πην. Κοργιαλένιου, που υπήρξε το στήριγμα του στις δύσκολες μέρες της ζωής του. Το 1850 απέτυχε στην υποψηφιότητα του για τη Νομοθετική Συνέλευση των Επτανήσων. Η ορθογραφία του προξένησε αντιδράσεις· γι' αυτό και έφυγε στο Λονδίνο, όπου δίδαξε ελληνικά και ιταλικά. Το 1854 επανήλθε στην Κεφαλονιά, όπου και έγραψε "Τα μυστικά της Κεφαλονιάς". Αφορίζεται από την Εκκλησία το 1856. Η περιπετειώδης ζωή του συνεχίστηκε με τη μετοίκησή του σε Ζάκυνθο και Λονδίνο. Επιστρέφοντας στα Επτάνησα -και μετά από σύντομο εγκλεισμό στη φυλακή- αρθρογραφεί και εκδίδει βιβλία (Απόκριση στον αφορεσμό του 1856, Στιχουργήματα κ.ά.). Στο "Ιστορία ενός γαϊδάρου" σκιαγραφούνται με διεισδυτικότητα και δηκτικότητα ανθρώπινοι χαρακτήρες, όπου άλλο είναι το "φαίνεσθαι" και άλλο το "είναι". Χαρακτηριστικό δείγμα της γραφής αυτής, ο κατεξοχήν φιλόσοφος του ζωικού βασιλείου, ο γάιδαρος.