Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο συγγραφέας μας φέρνει σε επαφή με 353 δημοτικά άσματα, υποδείγματα μιας τέχνης που παρήλθε, ενός πολιτισμού αρχαίου πάνω στους καημούς, τους πόθους και τις λαχτάρες του ανθρώπου αυτού του τόπου. Τ' αναλύει, τα ταξινομεί, τα παραθέτει με τα πλουμίδια όλης τους της τέχνης. Έργο μεγαλόπνοο και εμπεριστατωμένο, μελέτη χρόνων και αγάπης.

Ήδη από τα προεπαναστατικά χρόνια μέχρι και σήμερα οι περισσότεροι ειδικοί επιστήμονες, ερευνητές και διανοούμενοι, έλληνες και ξένοι, διακηρύσσουν ότι η ελληνική δημοτική ποίηση εκφράζει την ψυχή και το πνεύμα των Ελλήνων και αποτελεί την ισχυρότερη απόδειξη για τη συνέχεια του Ελληνισμού. Όμως αυτό, μετά το 1974, αμφισβητείται από μερικούς έλληνες επιστήμονες, μέσα στο πλαίσιο της πολεμικής τους όχι μόνον εναντίον του εθνικισμού, όπως αυτός εκφράστηκε μέσω της ελληνοχριστιανικής ρητορικής και συνθηματολογίας κατά την περίοδο της δικτατορίας, αλλά και της ίδιας της ένν...

...Η ανθρώπινη ομορφιά, το κάλλος, κατέχει ιδιάζουσα θέση στην ιστορία του πολιτισμού, εν πολλοίς ως αξία καθ' εαυτήν. Η ωραία γυναίκα ως κόρη, νύφη, σύζυγος, αδελφή, αλλά και ο ωραίος άνδρας, στους πολλαπλούς ρόλους του, θαυμάστηκαν για τα κάλλη τους. Η εξωτερική ομορφιά, η εικόνα, λειτουργούσε και λειτουργεί, ιδιαίτερα σήμερα, ως μέσον κοινωνικής καταξίωσης και αποδοχής. Το ωραίο αποτελεί ουσιαστικό γνώρισμα της εμφάνισης και της προσωπικότητας. Το κάλλος είναι η καλύτερη συστατική επιστολή. Στην παρούσα έκδοση ερευνάται πως ο λαός είδε και ύμνησε την ανθρώπινη ομορ...

Δύο από τα ανέκδοτα κείμενα του συγγραφέα και μελετητή Θεμιστοκλή Πέτρου. Στο πρώτο η πολυετής ενασχόλησή του με το αγαπημένο του δημοτικό τραγούδι, την προέλευση και τις εκφάνσεις του, καταλήγει σε μια πρωτότυπη ανασκόπηση του θέματος, γλαφυρή, σφαιρική όσο και ευσύνοπτη. Στο δεύτερο μέρος η ενασχόληση αυτή, μετουσιωμένη σε έμμετρο λόγο, αξιοποιείται για να εκφράσει θέματα καθημερινά μα και συγχρόνως υπαρξιακά σε ένα εντυπωσιακό πεζοτράγουδο στα χνάρια του δημοτικού τραγουδιού.

Ο τόμος αυτός περιέχει μελέτες για το ελληνικό δημοτικό τραγούδι. Ο Βάλτερ Πούχνερ από τις παραλογές και τους θρήνους έως τα θρησκευτικά άσματα και τα ριζίτικα εξετάζει τα τραγούδια ως μια κατ' εξοχήν ποιητική πράξη με συγκεκριμένες λειτουργίες που επιτελείται σε μία κοινότητα που τα δημιουργεί και τα μεταδίδει προφορικά. Τα θέματα στα οποία εστιάζει ο συγγραφέας είναι το ιστορικό τραγούδι για την πολιορκία της Βιέννης από τους Τούρκους, οι απηχήσεις της τραγωδίας Ερωφίλη στην προφορική παράδοση, ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα που εμπνέουν τη σύνθεση νέων τραγουδιών, η...

Ένας λαός, όπως οι Έλληνες, που έδωσε τιτάνιους αγώνες για τη λευτεριά του, θα πρέπει να βάλει τη δική του σφραγίδα στον τόπο που λέγεται Ελλάδα, για να φεγγοβολά, όπως η θωριά του μπαρουτοκαπνισμένου αγωνιστή του Εικοσιένα κι όλων των αγωνιστών στους εθνικούς αγώνες της φυλής, που με τις υπεράνθρωπες πράξεις τους έκαναν τον κόσμο να παραμιλάει με θαυμασμό γι' αυτούς. Γιατί, ο λαός της Ελλάδας, έκανε πράξη και θυσία το όραμά του για τη λευτεριά και τη συνέχεια του γένους. Πόσο σοφά στην απλότητά τους και στη σύλληψή τους είναι τα λόγια του Φώτη Κόντογλου: "Εμείς οι Έλληνε...

Περιεχόμενα: - Ιστορικά τραγούδια - Κλέφτικα τραγούδια - Ακριτικά τραγούδια - Παραλογαίς - Τραγούδια της αγάπης - Νυφιάτικα τραγούδια - Ναναρίσματα - Κάλανδα, Βαΐτικα - Τραγούδια της ξενιτειάς - Μοιρολόγια - Μοιρολόγια του Κάτω κόσμου και του Χάρου - Γνωμικά τραγούδια - Εργατικά και βλάχικα - Περιγελαστικά - Επίμετρον: Α΄. Δημώδη άσματα των μέσων χρόνων - Β΄. Τραγούδια εις ελληνικάς διαλέκτους - Πίναξ των συντετμημένων λέξεων - Πηγαί οπόθεν παρελήφθησαν τ' άσματα.

Συλλογή κρητικών δημοτικών τραγουδιών από τον οικισμό Κουσέ Ηρακλείου Κρήτης.

Όπως κάθε τόπος, κάθε γεωγραφικό διαμέρισμα μικρό ή μεγάλο, έχει τα δικά του εκφραστικά πολιτιστικά στοιχεία μέσα στα οποία περιλαμβάνεται και το Δημοτικό τραγούδι, έτσι και τα χωριά μας, τα Κατσανοχώρια Ιωαννίνων, έχουν τα δικά τους εκφραστικά πολιτιστικά στοιχεία, συνεπώς και Δημοτικά τραγούδια. Είναι γνωστό πως σε κάθε τόπο το Δημοτικό τραγούδι είναι η ευγενικώτερη έκφραση των αισθημάτων του λαού του, η πηγαία έκφραση του ψυχικού του μεγαλείου που με τον τρόπο που κάθε φορά εκδηλώνεται, οδηγεί τον άνθρωπο σ' επίπεδα ψυχικής ανατάσεως, εισάγοντας τον σε αντίστοιχα συνα...

Η μουσική παράδοση για κάθε λαό είναι στοιχείο της ιστορικής, κοινωνικής και πολιτιστικής του συνέχειας. Δημιουργός και ποιητής των δημοτικών -παραδοσιακών τραγουδιών μας είναι ο ίδιος ο λαός μας, ο οποίος εκφράζεται με τον αυθορμητισμό του και τη θαυμάσια γλωσσοπλαστική ικανότητα δημιουργίας. Η δημοτική ποίηση είναι γεμάτη παλμό και συναίσθημα και αποκαλύπτει τις αγωνίες, τα πάθη, τις λαχτάρες, τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τα οράματα, τους έρωτες, τα κατορθώματα, τα ήθη και έθιμα του λαού μας στους αιώνες που πέρασαν. Το παρόν βιβλίο περιλαμβάνει επιλεγμένα τραγούδ...

Η συγκριτική αυτή μελέτη επιχειρεί να συμβάλει στην αναζήτηση της κατασκευής και του ποιητικού χαρακτήρα τόσο του μεσαιωνικού ελληνικού έπους του "Διγενή Ακρίτη" - διασκευή escorial - όσο και των ποντιακών δημοτικών τραγουδιών και κυρίως των ηρωικών. Επίσης, στη διαφώτιση ζητημάτων του έπους, όπως της βαθύτερης σχέσης των συστημάτων έκφρασης του κειμένου του "Διγενή Ακρίτη" Escorial με την προφορική λαϊκή ποιητική παράδοση του τόπου σύνθεσης του έπους, της αρχικής γλωσσικής μορφής του και της σημασίας των λογοτύπων που απαντούν τόσο στο κείμενο του χειρογράφου του Escorial...

Ο Δημήτρης Θ. Λιπέρτης είναι, μαζί με τον Βασίλη Μιχαηλίδη, κορυφαίος διαλεκτικός ποιητής της Κύπρου. Γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1866 και πέθανε στη Λευκωσία το 1937. Υπήρξε διδάσκαλος ξένων γλωσσών. Η αγάπη του προς τον κόσμο της κυπριακής υπαίθρου και η συνεχής συναναστροφή του μ' αυτόν, τον πλούτισε με την ομορφιά και τη σοφία των ανθρώπων της επαρχίας. Ακριβώς αυτού του κόσμου αποδίδει τις χαρές και τις λύπες, τα πάθη και τις ελπίδες, τις πτώσεις και τις ανατάσεις. Είναι ειδυλλιακός και λυρικώτατος ποιητής ο Δ. Λιπέρτης. Όλη η γραφικότητα και το ήθος της παλαιάς αγροτικής...

[...] Το σύντομο χρονικό αυτής της ερευνητικής περιπέτειας ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2006, όταν εντελώς τυχαία έπεσε στην αντίληψή μου ένας φάκελος επιγραφόμενος "Ο Μενούσης", ο οποίος συγκαταλεγόταν στα κατάλοιπα του Φίλιππου Ηλιού στο Βιβλιολογικό Εργαστήρι "Φίλιππος Ηλιού" (ΒΕΦΗ), όπου και σήμερα ανήκει. [...] Το τραγούδι δεν θέλει να διηγηθεί μια συγκεκριμένη ιστορία· δεν θέλει να εξυμνήσει κάποιο πρόσωπο ηρωικό και να αφηγηθεί τα κατορθώματά του· είναι ένα τραγούδι-τύπος με δυσδιάκριτη ηθική στόχευση -αν βέβαια υπόκειται κάτι τέτοιο. Είναι ίσως η ακεραιότητα της τιμής...

Πολλά έχουν γραφεί για το πασίγνωστο τραγούδι "Της Αγιά-Σοφιάς", του οποίου ιδίως ο καταληκτήριος στίχος, στις πλέον διαδεδομένες εκδοχές του άσματος, έχει γνωρίσει τεράστια απήχηση στη νεοελληνική κοινωνία, διαχρονικά. Την εξέλιξη ακριβώς αυτού του στίχου-μοτίβου (και ειδικά του δεύτερου ημιστιχίου του), ανάλογα με τις εκάστοτε ιδεολογικές συνιστώσες, επιχειρεί να αναδείξει η παρούσα σύντομη επισκόπηση, παρακολουθώντας τις συναφείς παραλλαγές του από τις αρχές του 19ου αιώνα και εξής, όπως αυτές αποτυπώνονται σε συλλογές ή μεμονωμένες δημοσιεύσεις δημοτικών τραγουδιών, σε...

Τα αρβανίτικα κείμενα και τραγούδια, όπως και τα αρβανίτικα γλωσσάρια που εκδίδω, εκτός από την γλωσσική τους σπουδαιότητα και μοναδικότητα, ξεδιπλώνουν ένα κόσμο που ζει έντονα και που αγωνίζεται, αφήνοντας μέσα από τη γλώσσα του το χρονικό της ιστορικής του διαδρομής και πορείας. Τ. Γ.