Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το έργο του Δημήτρη Λέτσιου κατέχει πλέον δίκαια μια θέση στην ιστορία της ελληνικής μεταπολεμικής φωτογραφίας, πολύ πέρα από την εκτίμηση και την αναγνώριση που του έχει επιφυλάξει η γενέτειρα πόλη του Βόλου. Αν, όμως, ένα κρίσιμο μέρος του έργου αυτού ταυτίζεται με τις ατέρμονες περιηγητικές εξορμήσεις στο Πήλιο και στην ευρύτερη θεσσαλική ενδοχώρα, πώς απεικόνισε ο σημαντικός δημιουργός την ιδιαίτερη πατρίδα του; Μελετώντας το υλικό του Λέτσιου που αφορά την πόλη του Βόλου η πρώτη παρατήρηση που έρχεται στο νου είναι ότι θεματογραφικά η πρώτη ύλη του διατηρεί τον ίδιο β...

Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Μεγάρου Εϋνάρδου (24 Ιανουαρίου έως 24 Μαρτίου 2012). Ο Δημήτρης Παπαδήμος γεννήθηκε στο Κάιρο το 1918, όταν ακόμα ήκμαζε εκεί η ελληνική παροικία. Με τη φωτογραφία πειραματίστηκε από τα εφηβικά του χρόνια, ενώ από νωρίς εκδήλωσε την επιθυμία να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Συστηματικά όμως ασχολήθηκε με τη φωτογραφία στα χρόνια της υπηρεσίας του ως στρατιωτικού φωτογράφου στις Ελληνικές Δυνάμεις Μέσης Ανατολής και στο Γραφείο Τύ...

Πρόκειται για ένα πανόραμα φωτογραφιών που μας μεταφέρει στην Ελλάδα των προηγούμενων χρόνων. Το έργο χωρίζεται σε οκτώ θεματικές ενότητες που συνοδεύονται από κείμενα λαογραφικού ενδιαφέροντος και ολοκληρώνεται με την ιστορική αναδρομή η οποία συνδέει το πλούσιο παρελθόν με το δυναμικό παρόν του τόπου. Το λεύκωμα εκτός από αισθητική ευχαρίστηση, μπορεί να αποτελέσει εργαλείο για τον μελετητή της λαογραφίας, της παράδοσης, της ιστορίας και της φωτογραφίας.

Τον Σεπτέμβρη του 2004, ο Σάκης, οι δύο Γεώργηδες, ο Ανέστης, ο Δημήτρης, ο Ιορδάνης, μια άτυπη φωτογραφική ομάδα, ξεκινά να καταγράψει τα δρώμενα της περιοχής μας. Η ομάδα δεν λογάριασε χρόνο, κόπο, έξοδα. Σήμερα, μετά ένα χρόνο, Σεπτέμβρης 2005, παρουσιάζει τη δουλειά της χάρη στην αμέριστη συμπαράσταση του κ. Δημάρχου, Θωμά Μαργαρίτη. [...] Ευχαριστώ τους δημιουργούς. Αλέξανδρος Κόντης.

Από τον Απρίλιο μέχρι το Μάιο του 1912, ο ιταλικός στόλος καταλαμβάνει τα Δωδεκάνησα -που ήδη τελούσαν υπό οθωμανική κατοχή- και υψώνει στην πόλη της Ρόδου την ιταλική σημαία, η οποία θα συνεχίζει να κυματίζει στο ιστό για 31 ολόκληρα χρόνια -μέχρι το 1943- ως δείγμα ιταλικής κατοχής. Το ανά χείρας φωτογραφικό λεύκωμα είχε πρωτοεκδοθεί πριν από 90 σχεδόν χρόνια -το 1913- με τον τίτλο: "Le isole dell' Egeo occupate dalle Armi Italiane". Όταν πρωτοξεφύλλισα το αντίτυπο που μού δόθηκε με το Γιάννη Μαχαιρίδη, εκστασιάστηκα από την πρωτοποριακή, για την εποχή του, εκδοτική τ...

Αντικείμενο του λευκώματος είναι η ιστορική διαδρομή της Εγνατίας οδού, της σημαντικής αυτής αρτηρίας που κατασκευάστηκε τον 2ο αι. μ. Χ. συνδέοντας το Δυρράχιο με την Κωνσταντινούπολη και που επέζησε ως τις μέρες μας. Στο πέρασμα των αιώνων παρακολουθούμε την περιπετειώδη ιστορία αυτής της ρωμαϊκής λεωφόρου που διέσχιζε αυτοκρατορίες (ρωμαϊκή, βυζαντινή, οθωμανική) και ένωνε πολλούς λαούς συνθέτοντας έναν μεγάλο υλικό πολιτισμό με πλούσια κατάλοιπα. H απόφαση για την κατασκευή αυτού του ρωμαϊκού άξονα οφειλόταν κυρίως σε στρατιωτικούς λόγους, όμως η Εγνατία σύντομα εξε...

Tο νέο βιβλίο "Eγνατία Oδός, κατασκευή και λειτουργία" των εκδόσεων AΔAM ΠEPΓAMOΣ με φωτογραφίες του Aργύρη Δημ. Δημητράκη δεν είναι άλλο ένα λεύκωμα με ωραίες φωτογραφίες. Eίναι μια μικρή ιστορία για το πως καταφέρνει ο άνθρωπος να ανοίγει δρόμο. Για το πώς φτιάχνεται αυτή η μεγάλη κόκκινη γραμμή στο χάρτη. Eίναι κυρίως η αποτύπωση στο χρόνο ενός από τα έργα που αλλάζουν τη φυσιογνωμία της Eλλάδας. Eίναι η αποτύπωση της στιγμής που γεννιέται ένα έργο που ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια του ελληνικού πολιτισμού και αποκτά διευρωπαϊκή αξία και σημασία. Aλλά πάνω απ όλ...

Τα δάση τους είναι κρυμμένοι βοτανικοί παράδεισοι, ελάχιστα ή αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τις πόλεις. Τα οικοσυστήματά τους λειτουργούν ως ζωντανές εγκυκλοπαίδειες που, αν τις ξεφυλλίζαμε, θα αντικαθιστούσαν πολλούς τόμους φυσιολατρίας. Όχι, οι δρυμοί δεν είναι μόνο πνεύμονες πρασίνου. Αν ισχυριστούμε κάτι τέτοιο από την αρχή, βάζουμε σε προτεραιότητα τις δικές μας ανάγκες, αυτές των ανθρώπων της πόλης, που θεωρούν ότι "το μόνο της ζωής τους ταξίδιον" σε έναν δρυμό ή ένα βουνό αρκεί, για ν' αναπνεύσουν, να περπατήσουν, να αποθηκεύσουν ενέργεια και δυνάμεις. Χώρια που το οξ...

Η έκδοση αυτή αποτελεί προέκταση της μεγάλης έκθεσης με φωτογραφίες του Fred Boissonas που οργανώνεται στο Ριζάρειο Εκθεσιακό Κέντρο Μονοδενδρίου. [...] Η προσπάθεια της Ριζαρείου, με την οργάνωση της έκθεσης στο Μονοδένδρι και την έκδοση του παρόντος βιβλίου, ελπίζουμε ότι θα ανοίξει το δρόμο, δίνοντας σε πρώτη φάση στο μεγάλο κοινό τη δυνατότητα να επικοινωνήσει ουσιαστικότερα με το έργο του Ελβετού φωτογράφου. Προς το σκοπό αυτόν επιλέχθηκαν οι πιο ενδιαφέρουσες και αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες του από τις περιοχές που επισκέφθηκε, συνοδευόμενες από τις λακωνικές λεζ...

"Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη" έγραψε ο ποιητής. Και πράγματι ξεφυλλίζοντας τις σελίδες αυτές ο Αναγνώστης θα βλέπει μία-μία δικαιωμένες τις λέξεις! Πέτρα· της Μάνης ακριβό χαρακτηρισμό: τοπίο, μνημεία, πύργοι, κτίρια και άνθρωποι "που ναι όπως οι βράχοι τους και σουβλεροί κι ολόρθοι" Πικρή· η Μάνη των σκληρών εθίμων, του (γ)δικιωμού, του μοιρολογιού, του ατέλειωτου μόχθου. Δοκιμασμένη· γιατί εκτός από τους ανέμους που λυσσομανούν, βοριάδες και νοτιάδες σε όλες τις παραλλαγές, εχθροί λεφούσια πέρασαν για να την υποτάξουν. Αγέρωχη· γιατί παρ όλα αυτά έμεινε απόρθητη...

Μου αρέσουν όλα τα είδη της φωτογραφίας, αλλά δεν κουράζομαι ποτέ να φωτογραφίζω έξω, στο φυσικό φως. Από το πρώτο χάραμα μέχρι να 'ρθει η νύχτα, το φως σ' αυτή τη γωνιά της γης αλλάζει διαρκώς όλη τη μέρα, όλο το χρόνο, μεταμορφώνοντας λεπτομέρειες αόρατες πριν λίγο. Φως, άλλοτε εκτυφλωτικό, άλλοτε μαλακό, άλλοτε σκληρό και αδυσώπητο, άλλοτε πύρινο και διεισδυτικό, άλλοτε λεπτό και ευαίσθητο, σχεδόν πνευματικό... "Αγγελικό και μαύρο φως".

Βαθιά στα δάση της βροχής του Αμαζονίου, της νοτιοανατολικής Ασίας και της Ινδονησίας, ομάδες ή μοναχικά άτομα, ψάχνουν όλο τον χρόνο ανάμεσα στα φυλλώματα ή σκαρφαλώνουν ψηλά στα δένδρα ψάχνοντας για κάτι πολύ όμορφο, σπάνιο, που ίσως ποτέ δεν ξαναντίκρυσε ανθρώπου μάτι. Πρόκειται για τους κυνηγούς ορχιδέας. Οι λάτρεις του είδους έχουν οργανωθεί σε ομίλους και κάθε χρόνο ειδικευμένα τουριστικά γραφεία πραγματοποιούν δεκάδες προγραμματισμένα ταξίδια με αυτό το σκοπό. Όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτά ελπίζουν ότι θα είναι αυτοί οι τυχεροί που θα προσθέσουν ακόμη ένα καινούργιο...

Βαθιά στα δάση της βροχής του Αμαζονίου, της νοτιοανατολικής Ασίας και της Ινδονησίας, ομάδες ή μοναχικά άτομα, ψάχνουν όλο τον χρόνο ανάμεσα στα φυλλώματα ή σκαρφαλώνουν ψηλά στα δένδρα ψάχνοντας για κάτι πολύ όμορφο, σπάνιο, που ίσως ποτέ δεν ξαναντίκρυσε ανθρώπου μάτι. Πρόκειται για τους κυνηγούς ορχιδέας. Οι λάτρεις του είδους έχουν οργανωθεί σε ομίλους και κάθε χρόνο ειδικευμένα τουριστικά γραφεία πραγματοποιούν δεκάδες προγραμματισμένα ταξίδια με αυτό το σκοπό. Όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτά ελπίζουν ότι θα είναι αυτοί οι τυχεροί που θα προσθέσουν ακόμη ένα καινούργιο...

Δεν είναι εύκολο να αποφασίσει κανείς, εάν το εγχείρημα του Γιάννη και του Χαρίτωνα Μπεκιάρη είναι κατ' εξοχήν γεωγραφική αποτύπωση, ιστορική καταγραφή, προσωπικό ημερολόγιο ή εκλεκτική αισθητική αναζήτηση. Με την πεποίθηση ότι μάλλον πρόκειται για όλα τα παραπάνω μαζί, και με την παράλληλη γνώση ότι η μύηση κατά τα Ελευσίνια μυστήρια αποσκοπούσε στη συμφιλίωση με το θάνατο και στα προσδοκώμενα της μεταθανάτιας ζωής, δεν θα ήταν, ίσως, άτοπο να υπαινιχθεί κανείς ότι η μύηση στο σύγχρονο τοπίο της Ελευσίνας, με οδηγό το φακό τους, αποσκοπεί στη συμφιλίωση με την ίδια την Ελε...

Συμπληρώνονται φέτος 30 χρόνια λειτουργίας των Αισχυλείων. Ο καθιερωμένος πλέον θεσμός που η συνέχισή του λειτουργεί σαν θεϊκός νόμος της θεσμοφόρου Δήμητρας, γεννά βαρεία ευθύνη σ' αυτόν που αποφασίζει, αφού αναπόφευκτα καλεί στο ύψος ενός διαλόγου με το μυστικό και λαμπρό παρελθόν του τόπου. Το Μυστήριο που η Ελευσίνα υψώνει, όπως το εξέφρασε ο Άγγελος Σικελιανός στην Ελευσίνια διαθήκη του, είναι ο πνευματικός της πυρήνας, που διατηρείται αναλλοίωτος στο πέρασμα των αιώνων και με αργούς ρυθμούς και μέτρο ορίζει την καλλιτεχνική έκφραση. Στο πρόσωπο της Ελευσίνας συνυπάρ...