Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Μότσαρτ δεν προσέχει μόνο τη μελωδία, όπως οι Ιταλοί ή την απαγγελία, όπως ο Cluck και οι Γάλλοι. Εννοεί προπαντός να εμφανίσει μουσικό έργο και η ποίηση "να είναι η ευπειθής κόρη της μουσικής", κατορθώνει όμως να τα συμβιβάσει όλα, να μη θυσιάσει ούτε τη μελωδία ούτε την απαγγελία. Η σύλληψή του αποτελεί σύνθεση τέλειας ισορροπίας. Πωλ Λαντορμύ

Ό,τι καλύτερο από άποψη θεατρικού εφφέ έχω γράψει ως τώρα, είναι ο "Ριγκολέττο". Υπάρχουν σ' αυτόν δραματικές καταστάσεις ασυνήθιστης έντασης, αντιθέσεις, ορμή, πάθος... Η σκηνή του κουαρτέτου θα παραμείνει πάντα μία από τις καλύτερες από την άποψη της δραματικής έντασης και για τη σκηνή αυτή το θέατρό μας μπορεί να είναι υπερήφανο... Τζ. Βέρντι ... Η μυθική ενεργητικότητα του "Τροβατόρε" είναι επιβλητική, ο λυρικός ρομαντισμός του ακαταμάχητος... Κυρίως είναι για τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια των μελωδιών της που συνεχίζει να είναι από τις πιο αγαπημένες όπε...

Ο Πουτσίνι είναι μια ιδιόμορφη μεγαλοφυία... Κατά τη γνώμη μου κανένας δεν έχει συνθέσει με τόση οικονομία για το μουσικό θέατρο... Ήταν αυτός που πέτυχε ένα σχεδόν τέλειο συμβιβασμό ανάμεσα στη σκηνή και τη μουσική... (Δημήτρης Μητρόπουλος) Η Μπαττερφλάυ αποτελεί για μένα το πιο ειλικρινές κ' εκφραστικό έργο που έχω συνθέσει μέχρι σήμερα. (Τζ. Πουτσίνι)

... Τα ποιητικά και λυρικά ευρήματα του Πουτσίνι στην "Μποέμ" ξεπερνούν κάθε φραγμό και οδηγούν στη δημιουργία ενός πραγματικού αριστουργήματος, γεμάτου ρεαλισμού κι ανθρωπιάς... (Γεώργιος Ν. Δρόσος) ...Με την "Τόσκα" πέτυχε ο Πουτσίνι, τόσο από την άποψη περιεχομένου όσο και μουσικής, την πλήρη απομάκρυνση από την tragedie larmoyane, όπως παραστάθηκε στη Μανόν Λεσκώ, την Μποέμ και την Μπαττερφλάυ. Στο έργο του αυτό αναπτύσσει ένα εμφαντικά δυναμικό ύφος, που θα βρει το κορύφωμα του στην Τουραντώ. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια μεγάλη όπερα, βυθισμένη σε σκούρα, σκοτει...

Στ' αλήθεια, δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που είδα το φως της μέρας. Θυμάμαι όμως το Σάμ, γιατί ήταν σαν κι εμένα... Ούρλιαζε σαν μωρό... ο Σαμ ήταν παλληκάρι. Ποτέ δεν έμαθα το επίθετό του, δεν προλάβαμε να την βρούμε οι δυο μας, γιατί αυτοί την πέφτουν άγρια στους κίναιδους, την πέφτουν άγρια στους δρόμους, την έπεσαν πιο άγρια στο Σαμ. Μάθαμε πως τον έπιασαν, τον πέταξαν στην κλούβα, του 'δεσαν τα μάτια, τον κλώτσαγαν. Εμάς, μας πήραν τα ρούχα και τα πράγματα και μας γέμισαν σκονάκια. Τότε, είδα το Σαμ που έπεφτε φτύνοντάς τους στα μάτια. Τώρα, κλείνω τα μάτια μου, μαθ...