Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σπανίως, πιστεύω, η επίδραση του Βάγκνερ ήταν τόσο δυνατή και καθοριστική πάνω σ’ έναν μη μουσικό όσο σ’ εμένα... Το πάθος μου για το μαγευτικό έργο του δε με εγκατέλειψε ποτέ απ’ την ημέρα που, ανακαλύπτοντάς το, αποφάσισα να το μελετήσω και να το αναλύσω. Οι απολαύσεις που αυτό το έργο μού προσέφερε, τα διδάγματα που του οφείλω, είναι πράγματα που δε θα ξεχάσω ποτέ, όπως δε θα ξεχάσω τις ώρες της βαθιάς χαράς που ένιωσα, μόνος με τον εαυτό μου, μέσα στο πλήθος των θεατών. Ώρες γεμάτες υπέροχα ρίγη του μυαλού και των νεύρων. Στιγμές σημαντικές, που αποκάλυπταν τις...

"Πώς είστε εκεί κάτω;" φωνάζει καθώς καρφώνει το δεξιό του πόδι πάνω στη σκηνή δίπλα στο μικρόφωνο, το αριστερό του να κινείται πέρα-δώθε ρυθμικά καθώς βάζει μπρος με τις πρώτες χορδές στην κιθάρα του και αρχίζει να τραγουδάει με την βαριά φωνή του. Ενώ η ατμόσφαιρα είναι από την πρώτη στιγμή υψηλά πυρετώδης, το άρωμα παράνομων ουσιών που επικρατεί σε όλες τις συναυλίες γίνεται περισσότερο πυκνό. Αυτός είναι ο ήχος της επιτυχίας. Ο Μπράιαν Άνταμς έχει καθιερωθεί ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του διεθνούς κυκλώματος: απ' το Λονδίνο στο Λος Άντζελες, απ' το Παρίσι στο Τ...

Συνεχίζοντας την ξέφρενη πορεία του "ανέσυρε στην επιφάνεια τους θρύλους του αμερικάνικου Νότου, το λιντσάρισμα, τους σκλάβους που δραπετεύουν, τους φανατικούς ιεροκήρυκες και τους εγκληματίες με τις ψυχοπαθητικές ορμές" (Q). Θα μπορούσε ίσως κανείς να τον κατηγορήσει ότι προσπαθεί να ρομαντικοποιήσει μια κουλτούρα που του είναι άγνωστη, ο ίδιος όμως φαίνεται να έχει εντρυφήσει στις καταστάσεις που περιγράφει, δεν πέφτει σε παγίδες ανάπλασης εξωτικών μύθων, ίσα ίσα, ακούγεται όλο και πιο Αμερικάνος από δίσκο σε δίσκο. Ο τραγουδιστής "που βγήκε από την κόλαση του Δάντη...

Σε επιστολή του προς τη βαρόνη Ν. φον Μεκ, ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι έγραφε: «...Η ιδέα ότι μια μέρα οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να ερευνήσουν την προσωπική μου ζωή και να κατανοήσουν τις σκέψεις και τα αισθήματα μου, αναλύοντας γεγονότα που με τόση φροντίδα έκρυψα κατά την διάρκεια των ημερών μου, με τρομάζει...». Στο βιβλίο του αυτό, ο Γιώργος Ν. Δρόσος, ερεύνησε όχι μόνο τα γεγονότα τα οποία υπαινίσσεται ο συνθέτης, αλλά ένα τεράστιο υλικό από επιστολές, σημειώσεις, ημερολόγια, άρθρα, κριτικές, βιογραφικά σημειώματα, μονογραφίες και μελέτες που είδαν το φως της δημοσιότη...

Η επιλογή αυτή από τα γράμματα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ καλύπτει ολόκληρη τη ζωή του, από την παιδική ηλικία του μέχρι τον πρόωρο θάνατό του. Τα περισσότερα γράμματα απευθύνονται στον πατέρα του, την αδελφή του και τη σύζυγό του. Για την όσο το δυνατόν πληρέστερη σκιαγράφηση της ιστορίας της ζωής του συνθέτη, παρατίθενται ενδιάμεσα και ορισμένα γράμματα του πατέρα του. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου) Αυτή η επιλογή γραμμάτων του Μότσαρτ καλύπτει όλη τη ζωή του από τότε που ταξίδευε με τον πατέρα του ως παιδί-θαύμα, καταπλήσσοντας και κερδίζοντας το θαυμ...

Αφιερωμένος στη ζωή, το έργο και την εποχή του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, ο έβδομος τόμος της σειράς "Μουσική" εμπεριέχει όλα τα στοιχεία που μας είναι γνωστά μέχρι σήμερα για τον μεγαλύτερο, ίσως, συνθέτη όλων των εποχών. Μέσα από ένα γλαφυρό και απλό κείμενο θα γνωρίσετε τον άνθρωπο και το μουσικό, το στοχαστή και τον αισθηματία, τον πολίτη του κόσμου και τον πατριώτη Μπετόβεν. Ακόμη θα γνωρίσετε τη μοναδική του όπερα, τον "Φιντέλιο", θ' αποκτήσετε έναν πλήρη κατάλογο των έργων του και θα έχετε στη διάθεση σας όλο το υλικό (φωτογραφία, ζωγραφική, χαρακτική, αυτόγραφα), που εί...

Επιθυμείτε, αγαπητέ μου φίλε, ένα σημείωμα για τον βίο του Μότσαρτ. Αναζήτησα ό,τι καλύτερο υπήρχε σχετικά με τον επιφανή αυτόν άνδρα, και είχα ακολούθως την υπομονή να σας μεταφράσω τη βιογραφία που μας έδωσε ο κύριος Schlichtegroll. Μου φαίνεται γραμμένη με θέρμη. Σας την παρουσιάζω, και να συγχωρήσετε το απλό της ύφος. Αντίθετα από τα λεγόμενα του Σταντάλ, η βιογραφία του Μότσαρτ, όπως και η βιογραφία του Χάυδν και του Μεταστάσιου, που είδαν το φως στο διάστημα 1814-1817, είναι προϊόντα "σχεδόν" λογοκλοπής. Στην προκειμένη περίπτωση, πηγή του δεν είναι ο Schlichtegroll,...

Άγγλος τραγουδιστής της δεκαετίας του 80 ο Μάρκ Άλμοντ περιφέρεται σ' αυτό το βιβλίο του στο σαλόνι του Έλληνα Άδωνι και κλαίει, χωρίς να ντρέπεται, για έρωτες που δεν έκανε, για πρόσωπα που γνώρισε και έφυγαν, για αποχαιρετισμούς χωρίς ελπίδα. Μοιάζει σ' αυτό του Ίβυκου και των ποιητών που κλαίνε -σ' όλους τους αιώνες- για τον έρωτα και τους ανθρώπους που υποφέρουν από τους ισχυρούς και τους κακούς. Ο Άλμοντ είναι πάντα ηττημένος. Αλλά με μια ήττα που τον στεφανώνει στη σκοτεινή και μοναχική κάμαρά σας απόψε που φυσάει και βρέχει. Αν, όμως, έχετε και κάποιο δίσκο του στο π...