Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας διάσημος, πολυβραβευμένος συγγραφέας, ο Μάρκος, αδυνατεί για αρκετό διάστημα να γράψει. Η απόγνωση τον έχει καταβάλει, ο εκδότης τον πιέζει, οι αναγνώστες περιμένουν το επόμενο αριστούργημά του, η εικόνα της επιτυχίας, που πρέπει με κάθε θυσία να διαφυλαχτεί, κινδυνεύει να καταρρεύσει. Η επίκληση της Μούσας, που σχηματοποιείται στο πρόσωπο της Αλίκης, δεν θα τον διευκολύνει στην ανάκαμψη της δημιουργικής του πορείας. Αντιθέτως, θα τον παρασύρει σε μια οδυνηρή πορεία εσωτερικής αναζήτησης. Το βραβευμένο έργο της Δελίνας Βασιλειάδη (Α΄ Βραβείο στον Πανελλήνιο και Παγκ...

Το θεατρικό κείμενο, αναφορά στο έργο Endgame του Σ. Μπέκετ, γράφτηκε γιατί ήθελα να μιλήσω για τα όρια της ελευθερίας, όπως ο ίδιος τα βιώνω. Τα όρια της καθαυτό ζωής. Βιολογικά, πνευματικά, κοινωνικά και οντολογικά. Μεγάλο θα μου πείτε εγχείρημα και υπέρτατη φιλοδοξία, αφού επιχειρώ να καταπιαστώ με τα μείζονα θέματα της ίδιας της ύπαρξης, χωρίς να διαθέτω και την φιλοσοφική σκευή. Μάλιστα μπορεί και να αγγίζω τα όρια της ύβρεως, αφού "μεταχειρίζομαι" τον Μπέκετ. Δικαίως θα ρωτούσατε, τι θα μπορούσα να προσθέσω εγώ σε ό,τι, επί του προκειμένου,έχει πει αυτός ο μεγάλος δ...

"Το ανάκτορο στην Άνω Τούμπα" είναι η λαχτάρα του νόστου, η απόδειξη του αγώνα ζωής του εκπατρισμένου, του οικονομικού μετανάστη Έλληνα. Του Έλληνα που έπρεπε να φύγει από τη χώρα του, για να βρει τρόπο να επιβιώσει. Είναι η διαβεβαίωση στη γενέτειρα πως δεν την ξέχασε, πως δεν τη θεώρησε ποτέ μητριά πατρίδα. Η ηρωίδα του θεατρικού έργου κοιτώντας πίσω, στον χρόνο που την έκανε από παιδί, γυναίκα, και στη συνέχεια βλέποντας μπροστά, στα χρόνια που έγινε μητέρα και απόκτησε παιδιά κι εγγόνια, θέλει κάπου να βρει ένα στέρεο καρφί, να κρεμάσει τα ημερολόγια με τα όνειρα της ζω...

Ο στρατηγός Αμφιτρύων λείπει καιρό τώρα στο πεδίο της μάχης μακρία απ' την πατρίδα του, την αρχαία πόλη της Θήβας. Σε μιαν ανάπαυλα του πολέμου, αποφασίζει να επιστρέψει και να συναντήσει για λίγο τη σύζυγό του Αλκμήνη. Οπότε, στέλνει μήνυμα με το δούλο του Σωσία να ετοιμαστεί εκείνη και να τον περιμένει. Αλλά, όταν φτάνει στο σπίτι, αρχίζει να καταλαβαίνει μια παράξενη σκευωρία, στημένη απ' τον ίδιο το Δία: Ο πατέρας θεών κι ανθρώπων, ποθώντας ερωτικά την Αλκμήνη, έχει λάβει τη μορφή του πολεμιστή κι ο ολύμπιος αγγελιαφόρος Ερμής, ως βοηθός του ανώτατου θεού, αυτή του δούλ...

Τι σημαίνει θυμάμαι και τι σημαίνει ξεχνώ στην εποχή της απόλυτης καταγραφής; Πώς η μνήμη ορίζει την ταυτότητα; Ποια είναι η πολιτική της μνήμης; Τι είναι αληθινό και τι όχι, σε μια ανάμνηση θολή σαν την πραγματικότητα και διαυγή σαν την παραίσθηση; "Η Μόνικα Βίτι δεν θυμάται πια. Ούτε καν εμένα και εσένα, να την κοιτούμε σε έναν κόσμο άδειο από ανθρώπους. Κοιτάζοντάς την, σχεδόν σαν να την παρηγορούμε". Στο βιβλίο περιλαμβάνεται επίσης ο ποιητικός μονόλογος "Ο Άμλετ στην Κυψέλη".

Στις 4 Οκτωβρίου του 1974 η Anne Sexton φόρεσε το παλιό γούνινο παλτό της μητέρας της, πήρε ένα ποτήρι βότκα και πήγε στο γκαράζ. Μπήκε στο αυτοκίνητο, έβαλε μουσική και άναψε τη μηχανή - περιμένοντας καρτερικά να τη σκοτώσει το γκάζι. Δεν άφησε κανένα σημείωμα. "Το Είδος Της" είναι ένας μονόλογος εμπνευσμένος από τη ζωή και την ποίηση της αμερικανίδας ποιήτριας Anne Sexton (1928-1974). Μια γυναίκα αναθυμάται τα σημαντικά γεγονότα της ζωής της, επαναφέρει πρόσωπα, λέξεις, εικόνες, στιγμές, τραύματα και θραύσματα ευτυχίας. Διατρέχει τη ζωή της, μέσα από την ποίησή της,...

Διαβάζοντας το θεατρικό έργο της Πέννυς Μηλιά "Ισπανικό καλοκαίρι" δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτε για το καλοκαίρι αυτό στην Ισπανία, που έχει στοιχειώσει τη ζωή και την ψυχή των τεσσάρων ηρώων. Το συμπληρώνουμε όμως με τη φαντασία μας. Η συγγραφέας μάς δίνει τα εργαλεία. Και αυτό είναι ένα μεγάλο προσόν για το έργο: όντας απολύτως ρεαλιστικό, αφήνει ταυτόχρονα κενά, για να συμπληρωθούν από εμάς. Τα πρόσωπα μιλούν αλογόκριτα. Λένε πράγματα που, στις μοντέρνες κοινωνίες που ζούμε, ντρεπόμαστε να πούμε, ακόμη και αν τα σκεφτόμαστε: "Και τι είναι, ρε, ο άνθρωπος αν δεν α...

"Επτά γυναίκες. Επτά αφηγήσεις. Επτά εξομολογήσεις ζωής. Κοινός τους άξονας το πέρασμα από τη μια πατρίδα στην άλλη. Πέρασμα που έγινε με αρκετές στερήσεις, πολλή μοναξιά, αλλά αστείρευτη αγάπη και όρεξη για ζωή. Η πατρίδα σαν μια ανάμνηση ενός τόπου στον οποίο δεν μπορείς να επιστρέψεις και το πέρασμα στη συνειδητοποίηση πως πατρίδα είναι όπου και να' σαι, πατρίδα είναι εκεί που ζεις, εκεί που όλα μοιάζουν αυτονόητα". Όταν πριν από μερικά χρόνια η Μαρία Τσιμά έχοντας φτιάξει ένα αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο, άρχισε να συγκεντρώνει και να καταγράφει μ΄ ένα κασετόφωνο στο...

Με αφετηρία ένα επεισόδιο από το μυθιστόρημα "Ο παλαιός των ημερών" του Παύλου Μάτεσι, ο Άκης Δήμου ιστορεί τη ζωή στην ορεινή Αρκαδία των τελευταίων χρόνων του 19ου αιώνα. Οι τέσσερις ήρωες του έργου, ένας περιφερόμενος θαυματοποιός, ένας χωρικός, η γυναίκα του και ένας πλανόδιος θεατρίνος, διατρέχουν ένα παράφορο τοπίο τριγμών που ακροβατεί ανάμεσα στον Χριστιανισμό και την αρχαιολατρία, αφηγούμενοι, ο καθένας με τον τρόπο του, τους αναβαθμούς και τα στάσιμα της θρησκείας των δαιμονικών θαυμάτων και των "απαγορευμένων" ερώτων. Μυστικισμός, παγανισμός και παραδοξότητα, τα...

Βρισκόμαστε εν μέσω της δικτατορίας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα, την Κυριακή του Πάσχα, 9 Απριλίου 1972. Ένα ζευγάρι λέει ψέματα στους συγγενείς του, για να μην αναγκαστεί να ξαναπάει στο χωριό. Και ενώ πιστεύουν πως έχουν επιτέλους καταφέρει να μείνουν έστω και για μία ημέρα μόνοι, αρχίζουν να τους επισκέπτονται πρώην εραστές, χουντικοί, ένα τάγμα φαντάρων με σούβλες και αρνιά, καθώς και μία αγάπη από το παρελθόν. "Φάρσα για έξι πρόσωπα και δύο ηθοποιούς", το έργο του Γιάννη Καλαβριανού και της Μαρίας Κοσκινά είναι μια κωμωδία έντονων ρυθμών, που σατιρίζει πρόσωπα και κ...

Μια μικροσκοπική γυναίκα, κάπως αλλόκοτη, σε παραλήρημα, τρέχει συνεχώς, μόνη της και καταϊδρωμένη, πάνω σε έναν διάδρομο γυμναστηρίου. Μουσική στη διαπασών. Πάνω στην τελευταίας τεχνολογίας κορδέλα του διαδρόμου ξεδιπλώνει έναν ιδιότυπο, χειμαρρώδη λόγο. Μονολογεί για τη ζωή της, τις σπουδές της, για το γραφείο της και μοιάζει περήφανη και ικανοποιημένη για τις μέχρι τώρα κατακτήσεις της. Καθώς συνεχίζεται όμως η πορεία πάνω στον διάδρομο, αρχίζει να διαφαίνεται η "σκοτεινή" πλευρά των πραγμάτων και η τρομακτική αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα χιλιάδες χιλιόμετρα που διαν...

Ο μεγάλος Λευκάδιος Ραψωδός Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, στα περίφημα επικολυρικά του ξεσπάσματα, αποκαλύπτει με ρωμαλέο λόγο και ασυγκράτητα δυνατό συναισθηματισμό, τις συγκλονιστικά υψηλοθώρητες εθνικές ώρες, όπου τούτος ο φτωχός και μαρτυρικός λαός έστηνε οδοφράγματα αντίστασης και ζούσε σε χαρακώματα αγώνων. Εμβιώνοντας, σαν πολυσύνθετα μαρτυρική και μαρτυρικά Ρωμαίικη ύπαρξη τις πολλές και μεγάλες τραγωδίες, που μέσα στο ασυγκράτητο κύλισμα του χρόνου και της ιστορίας, έφερνε στις πονεμένες του ράχες ο λαός μας, τις μεταποιούσε σε λόγο, τις στέλνει σαν ύμνο, τις αποθέτει σα...

Σε κάποιο φιλοσοφικό πόνημα ο συντάκτης του κειμένου έθετε το ερώτημα: "Διαβάζοντας τους Προσωκρατικούς αναρωτιέσαι συχνά, πώς άραγε θα ήταν σήμερα ο κόσμος αν αυτοί οι τέσσερις πέντε άνθρωποι δεν είχαν υπάρξει;" και λίγο πιο κάτω συνέχιζε: "Κάθε πόσους αιώνες γεννιέται ένας Πλάτωνας και ένας Αριστοτέλης; Πέρασαν ήδη είκοσι πέντε αιώνες και δεν φάνηκαν δεύτεροι!". Αλήθεια πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν αυτοί δεν θα είχαν υπάρξει; Αν αυτοί δεν έθεταν τα θεμέλια σε όλες τις επιστήμες που γνωρίζουμε σήμερα; Το ερώτημα αυτό με απασχόλησε αρκετά. Αναζητώντας μια απάντηση, σ'...

Κάθε πρωί η Γυναίκα σηκωνόταν κι έστρωνε το κρεβάτι της προσεκτικά, σαν κάποιος να επέβλεπε την επίδοσή της. Πήγαινε και έφευγε από τη δουλειά της πάντα στην ώρα της. Κάποτε, στα νιάτα της, είχε μπλεξίματα αλλά αυτά είχαν πια περάσει. Τώρα προσπαθούσε να ζήσει μια ήρεμη ζωή, μοναχική, ίσως από επιλογή, ίσως όχι. Μέχρι που μια μέρα το μέλλον έγινε ακόμα πιο αβέβαιο. Και ένας φάκελος θα της έδειχνε αν θα επιζούσε ή όχι. Τι σκέφτεται ένας άνθρωπος τη στιγμή αυτή; Πώς έρχεται η ροή των σκέψεων, και πώς τις βάζεις σε μια τάξη; Και γιατί αυτό να ενδιαφέρει και κάποιον άλλον πέραν...

Αγρότης κ' έμπορος περπατούν σ' ελαιώνα, διαφωνώντας για τα τελευταία, "κοσμοϊστορικά" γεγονότα στην κοντινή πόλη: Κάποιος σπουδαίος φίλος τους εκτελέστηκε. Ένας εργάτης εμφανίζεται ως απρόσμενος συνοδοιπόρος· θέλει να μάθει για όσα συνέβησαν, να καταλάβει τί συντάραξε την πολιτεία κι "άλλαξε την Ιστορία", να πληροφορηθεί για τον εκλειπόντα. Οι δυό τους θυμούνται και διηγούνται, πότε κωμικά και πότε τραγικώτατα, νιώθοντας πως κ' η μνήμη ακόμα είναι επικίνδυνη, σα γίνεται συνείδηση· ιδίως, αν στο τέρμα της πορείας κρύβεται η αποκάλυψη κ' η απολύτως προσωπική επιλογή.

Τα δέκα (10) θεατρικά έργα της Αλμπέρτα Τσοπανάκη από το 1995-2019. Τα περισσότερα παρουσιάστηκαν στη θεατρική της σκηνή, Θέατρο Παραμυθίας, στην ομώνυμη οδό του Μεταξουργείου.

Δεν πρόκειται απλώς για μια θεατρική μετάπλαση της ζωής και της εποχής της Μαρίας Πολυδούρη, για την τραγική περιπέτεια του ανολοκλήρωτου έρωτα δύο μεγάλων ποιητών του μεσοπολέμου, της Μαρίας Πολυδούρη και του Κώστα Καρυωτάκη. Δεν πρόκειται επίσης για μια μεταποιημένη, ελεύθερη σύλληψη, που προσφέρει το υλικό της ολιγόχρονης συνοδοιπορίας τους στη ζωή και στην ποίηση. Ανήκουν και οι δύο στην ιστορία, μετέχουν και μορφοποιούν την ιστορία, και πλήττονται απ’ αυτήν. Ζουν την εποχή τους και κρίνουν αμείλικτα την κοινωνία τους, εκτοξεύουν τη σκέψη τους στην αναπηρία και την α...

Δύο ανώνυμοι άντρες παίζουν ένα αδυσώπητο παιχνίδι μνήμης και λήθης. Ο ένας έχει στα χέρια του τη δύναμη ενός θεού, ο άλλος μοιάζει να βγήκε απ’ τον κόσμο των νεκρών. Υπόβαθρο της ιστορίας είναι η αυτοκτονία ενός στρατιώτη. Μια αυτοκτονία που όλοι οι φορείς της εξουσίας θέλουν να ξεχαστεί, αμαυρώνοντας παράλληλα την μνήμη του αυτόχειρα. Η αυτοκτονία αυτή "σκουριάζει" λησμονημένη. Όμως οι κινητήριες δυνάμεις του σύμπαντος ωθούν τα πράγματα προς την αποκατάσταση της αδικίας.

Κοινός τόπος για όλους είναι η ρευστή ζωή του Νοσοκομείου όπου καθημερινά ανταμώνεις τα πάντα: την ασθένεια και την υγεία, τη χαρά και τη λύπη, τη ζωή και τον θάνατο. Όλα εναλλάσσονται και τίποτα δε μένει ίδιο. Ούτε για τους δύο ήρωες, τη Γάτα το Ψάρι που έτυχε να συναντηθούν ανάμεσα στον θόρυβο και τη σιωπή, όπως ακριβώς είναι οι χαρακτήρες των γιατρών που αντίστοιχα αντιπροσωπεύουν. Η Γάτα και το Ψάρι όμως γνωρίστηκαν περισσότερο απ’ όσο ίσως νόμιζαν. Οι ρόλοι που κλήθηκαν να παίξουν, σύμφωνα με τους κανόνες, ως θύτης και θύμα είναι υπό αμφισβήτηση. Ποιος όμως φτιάχνε...