Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

H παρούσα συλλογή περιλαμβάνει τη μετάφραση, για πρώτη φορά στα ελληνικά, ενός σπουδαίου -καίτοι παραγνωρισμένου- μονόπρακτου του Samuel Beckett με τίτλο "Δεύτερο Πρόχειρο Σχέδιο για Ένα Θεατρικό" ("Rough for Theatre II"), και πέντε δοκίμια τα οποία διεξέρχονται ορισμένα καίρια σημεία τής προβληματικής που αφορά στη μετάβαση από το μοντέρνο στο μεταμοντέρνο θέατρο, με παράλληλες αναφορές σε άλλες μορφές τέχνης: Από τον μπαρόκ νατουραλισμό τού Michelangelo Merisi da Caravaggio στον ρεαλισμό τού Henrik Ibsen, από το Θέατρο του Παραλόγου τού Samuel Beckett, ήτοι μίας ουδικής [...

Όταν υπάρχει περίσσεια εικόνων του ανθρώπου παντού, όταν οι εικόνες του πολλαπλασιάζονται, όταν υπάρχουν πάρα πολλές ιδέες περί του ανθρώπου, πολλά κέντρα μελετών για τον άνθρωπο, πολλές επιστήμες του ανθρώπου, ο άνθρωπος πρέπει να το βουλώνει, να διαγράφει την κεφαλή του, να εξαλείφει την εικόνα του, να απολακτίζει το πρόσωπό του, να ξαναρχίζει από το μηδέν, να απαλλάσσεται απ' αυτά που νομίζει πώς ξέρει για τον εαυτό του, και να επιστρέφει στο θέατρο, να παίζει, να κλείνει τα μάτια, να ακούει εκ νέου, να βλέπει τον εαυτό του να αναγεννάται εκ του λόγου του, να βλέπει το λ...

Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει μελετήματα που καλύπτουν ένα ευρύ χρονικό φάσμα, από την αρχαιότητα έως τον 20ό αιώνα. Θέμα των περισσότερων κειμένων είναι το ιερό με τις διάφορες εκφάνσεις του το οποίο αναζητείται στη συμπλοκή του με το δράμα και τη σκηνή στην πατερική γραμματεία, στην εκκλησιαστική λατρεία και σε θεατρικούς συγγραφείς (όπως ο Ο' Νήλ, ό Ουίλλιαμς ή ο Τερζάκης), αν και παρουσιάζονται έργα στα οποία κύριος σκοπός είναι η καταγραφή και η ανάδειξή τους (όπως στην περίπτωση του Μ. Καραγάτση και του Παύλου Νιρβάνα). Άλλες στιγμές η ερευνητική ματιά εστιάζει στον μαρα...

* Ήταν... ένας ηθοποιός Συνέβη στην τηλεόραση. Εκατομμύρια μάτια κι αυτιά το είδαν και το άκουσαν. Τηλεοπτικό παιχνίδι γνώσεων. Παρουσιαστής της εκπομπής ηθοποιός. Διαβάζει την ερώτηση: "Ποιός ήταν ο Αιμίλιος Βεάκης;" Περνάει το τρίλεπτο. Ο ερωτηθείς δεν ξέρει. Αναλαμβάνει να μας... διαφωτίσει ο παρουσιαστής. Αποφαίνεται με... σιγουριά: "Ένας ηθοποιός!" Και πάει παρακάτω. Ένα περιστατικό με δύο ανατριχιαστικές όψεις: τον τηλεθεατή που δεν είχε ακούσει ποτέ τι ήταν ο Βεάκης. Και -τραγικότερο- τον... ηθοποιό που ισχυρίζεται ανύποπτος -μπροστά σ' εκατομμύρια αυτιά και μάτια-...

Χωρίς τους "Αστερίσκους", ο τόπος θα ήταν ένα τέλμα. Γιώργος Ιωάννου. Ο αξέχαστος Γιώργος Ιωάννου είχε αφιερώσει ένα από τα τελευταία του βιβλία, τα "Κοιτάσματα", στον Κώστα Νίτσο, το "Ιερόν τέρας του Τύπου". Στο "Φυλλάδιό" του (τεύχος 5-6/1982, σσ. 79-80) επανέρχεται κι αφιερώνει έναν ολόκληρο "Θύσανο" στο περιοδικό "Θέατρο" και ιδιαίτερα στους "Αστερίσκους". Γράφει: Νιώθω επιτακτικά την ανάγκη να μιλήσω για ορισμένα καλά περιοδικά. Θέλω να κάμνω λόγο γι' αυτές τις προσπάθειες, ώστε να τις προσέχουν όσο το δυνατό πιο πολλοί. Κι έτσι αρχίζω από το περιοδικό "Θέατρο" του...

Η Έλλη Σολοµωνίδου αν και γεννηθείσα εις Ψυχικό έλκει την καταγωγή της από την Σµύρνην, λόγω πατρός, και από την Κωνσταντινούπολιν, λόγω µητρός. Ο Χάρολντ Πίντερ ο οποίος εγεννήθη στο Hackney, ένα ανατολικό προάστιο του Λονδίνου το ίδιο έτος µε τον Πάρι Τακόπουλο, µε κάποιαν καθυστέρησιν ολίγων µηνών, έλκει την ιδικήν του εβραϊκή καταγωγή, από την Ουγγαρία και κατ' άλλους από την Πορτο-γαλία, όπου φέρονται γεννηθέντες και οι δύο γονείς του σε µια από τις δύο χώρες. Ο Πάρις Τακόπουλος πάλι γεννηθείς εν Παλαιώ Φαλήρω, όπου παραθερίζανε το θέρος του 1930 οι εν Κωνσταντινουπόλ...

Αυτό το βιβλίο, με τον Μπρουκ σε διαλογική συζήτηση, είναι ένα άνοιγμα στο θάμβος για όλους εμάς που δουλεύουμε στο θέατρο ή διδάσκουμε ή στοχαζόμαστε πάνω σ’ αυτό. Είναι αλήθεια ότι μας βοηθά να κατανοήσουμε ακόμα περισσότερο τα προηγούμενα αριστουργήματά του, αλλά ο ενθουσιασμός του για νέους τρόπους προσέγγισης της θεατρικής δουλειάς, χωρίς προκαθορισμένους κανόνες και φιλοσοφίες, είναι αυτός που καθιστά τούτο το βιβλίο ίσως το πιο χρήσιμο από τα βιβλία για τον Μπρουκ - και το βασικό συμπλήρωμα της δικής του στοχαστικής φωνής στα τέσσερα προηγούμενα βιβλία του. Είναι σίγ...

Γράφει ο Μάνος Στεφανίδης, προλογίζοντας το βιβλίο της Κάτιας Γέρου "Αλλάζοντας τους παλμούς της καρδιάς": "Τι παράξενο, τι γοητευτικό το παιχνίδι του θεάτρου, η ανηλεής έκθεση των γυμνών σωμάτων, μήπως και εμφανιστεί κάπου, κάπως, αυτό το σκοτεινό αγρίμι που ονομάζουμε ψυχή... Και πόσο βαθιά, πόσο πολύ οφείλει κανείς να σκάψει στο χώμα μήπως και κάπου, κάπως εμφανιστεί ένα κομμάτι αμόλυντου ουρανού. Γιατί, εντέλει, σημαντικό δεν είναι να σύρεις ένα κομμάτι ουρανού στο παλκοσένικο. Το σημαντικό είναι να πείσεις το κοινό από κάτω πως ό,τι βλέπουν είναι ουρανός. Και όχι μό...