Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λυσσάνε όλοι πλην ελαχίστων. Οι γνωστοί "ανώνυμοι εταίροι": "θέλουμε αλλά οι καιροί δύσκολοι, ύφεση...", οι παρατρεχάμενοι: "προσπαθούμε μα δε φτάνουν, τόσα έξοδα, η άμυνα, πού να...", οι πολλά ορεξάτοι φερέλπιδες: "δε θα μας κάνεις κι όλους το ίδιο!" Το "Φ" παντού. Παντού! Αρχίζω να μπερδεύομαι. Λες να μην ξέρω τι ζητάω; Ν' αρχίσω απ' το "Άλφα;" "Τουλάχιστον φαΐ και φάρμακα για όλους ρε παιδιά!" Κάποιος μου σφυρίζει, "και με τα μεταλλαγμένα, τι θα γίνει;" Ερώτηση δίκοπη. Επιστήμονας, οικολόγος ή παράγοντας; Αυτά στην άκρη. Ξέρουμε καλά ότι φτάνουν και περισσεύουν, αν μοι...

"- Και τώρα που είμαστε δω; Πού είναι η πλατεία; Του Βαρδάρη που είναι; Εδώ είναι μεγαλούπολη, δεν είναι η Θεσσαλονίκη αυτή. Πού πήγανε τα παλιά και τα μαγαζιά τ' ανατολίτικα, κ' οι λάσπες κ' οι στενοί δρόμοι; Τα τράμια που πήγανε; Εδώ πέσαμε σε σωστή πρωτεύουσα, για δες πολυκατοικίες, για δες κακό, για δες τάξη. Σωστή Ευρώπη με τα όλα της. (Κύριες Ελέησον, τι την έκανες Κύριε τη Θεσσαλονίκη;)"

Ζαν Βλαμένος. Ένα κεφάλι μακρουλό. Πεπόνι. Η μύτη ελαφρά γαμψή, το μάτι του αέτειο. Μονόκλ. Το σαγόνι του γερό, τα χείλια του παχιά. Πίπα. Άλεξ Βλαμένου. Δεν έχει τίποτα το σταθερό ούτε στην εμφάνιση ούτε και στους τρόπους της, έξω απ' τη λόξα που κυβερνά όλες τις πράξεις της και την κάνει να μιλά, να φέρεται ή να ντύνεται κατά τη λόξα της στιγμής. Ανδρέας Βλαμένος. Υποκλιθείτε! Υπέρτατος αρχηγός περνά, ο πάτερ φαμίλιας της οικογένειας Βλαμένου, κυρ Αντρέας Βλαμένος -για την ακρίβεια αρχιβλαμένος. Ασπασία Βλαμένου. Τύπος διαχυτικός. Θέλει να είναι απλή και φυσική -γυναίκ...

Με το βιβλίο του "Οι δημοσιογράφοι και οι άλλοι..." ο Δημήτρης Ζαννίδης αναφέρεται ακριβώς σε αυτούς. Και αυτούς, τους εκπροσώπους της λεγόμενης Τετάρτης Εξουσίας και των πολλών άλλων, φανερών και μη εξουσιών, κάνει πρωταγωνιστές σε κάποιες ιστορίες με παράδοξη πλοκή και απρόσμενο τέλος. Ιστορίες γεμάτες ανατρεπτικό χιούμορ και σε ορισμένες περιπτώσεις έντονο αυτοσαρκασμό, με τις οποίες ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας σατιρίζει πρόσωπα και καταστάσεις της καθημερινής πραγματικότητας. Που άλλοι βλέπουν και άλλοι δεν θέλουν να δουν. Και όπως σημειώνει ο ίδιος είναι...

Συλλογή διηγημάτων-χρονογραφημάτων με κεντρικό θέμα την προσμονή έλευσης του Χρόνη στη ζωή της 'Εφης

"Χορέψαμε τσικ του τσικ. Μάγουλο με μάγουλο. Όλα ήταν τόσο ωραία ώστε ξέχασα τη δραματική λύση. - Δραματική λύση; - Το λογαριασμό. Ήρθε μέσα σ' ένα άσπρο χαρτάκι, διακριτικός σαν κρινόφυλλο. Με πήρε το ρίγος. Αν ποτέ γίνω πολιτευόμενος, θα εισηγηθώ να καταργηθούν οι λογαριασμοί. Οι παντός είδους λογαρισμοί. - Και πώς πλήρωσες; - Άφησα το ρολόι μου, τη γραβάτα μου, το σακάκι μου και το λόγο της τιμής μου. Τα κράτησαν όλα, εκτός από τον τελευταίο.

[...] Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να λύσει τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της ανεργίας, των ασθενειών, των ναρκωτικών, της βίας ή της απληστίας των ανθρώπων αλλά να σκορπίσει λίγο γέλιο στον αναγνώστη του, λίγο γέλιο που έχει καταντήσει σήμερα είδος εν ανεπαρκεία κι αν το πετύχει, θα έχει πετύχει και το σκοπό για τον οποίο γράφηκε. (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

"Ήταν ένα πούρο και στην άκρη του πούρου κρεμόταν ένας παχουλός κύριος, ένας καλοθρεμμένος και λιπαρός κύριος, με κατακόκκινα μάγουλα, του βάραγες το ένα κι έσκαζε ρόιδι το άλλο. Γενικά ένας κύριος από εκείνους που στάζουνε ευτυχία και εμπνέουνε σεβασμό, που φοράνε σοβαρότατες μαύρες ρεμπούμπλικες..."

"Είναι βατράχια τενόροι, βατράχια μπάσοι, βατράχια σοπράνο, βατράχια όλων των φωνητικών αποχρώσεων. Μπορεί να σπουδάσανε σε βιεννέζικο κονσερβατουάρ. Σίγουρα τραγουδάνε εμένα. "Έλληνα, Έλληνα κουτέ, Έλληνα, Έλληνε φτωχέ, Έλληνα, Έλληνα, που κάνεις τον έξυπνο και βγαίνει πάντα εις βάρος σου... Έλληνα, Έλληνα, τι ήθελες και κουβαλήθηκες εδώ στη χώρα των γιγάντων, των γιγάντων;"..."

Όλοι οι ήρωες αυτού του βιβλίου είναι αληθινοί και βιώνουν, άλλοι μέσα σε σπαρακτική κορύφωση και άλλοι με χιούμορ και σαρκασμό, εικόνες της προσωπικής τους ζωής. [...]

Αγαπητοί αναγνώστες(τριες), όπως διαπιστώνουμε όλοι μας το γέλιο στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια κάθε μέρα λιγοστεύει παρά την οικονομική μας ευημερία και την τεχνολογική μας πρόοδο, που είναι πρωτοφανής στην εποχή μας και αυξάνεται κάθε μέρα με ταχείς ρυθμούς. Ένας από τους σπουδαιότερους λόγους που το κάνει αυτό νομίζω πως είναι τα πολυποίκιλα προβλήματα της σύγχρονης ζωής αλλά και η νοοτροπία και απληστία του σύγχρονου ανθρώπου. [...] Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να λύσει τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της ανεργίας, των ασθενειών, των ναρκωτικών, της βίας ή της...

"Ο Μίλων γεννήθηκε ακριβώς το 1933. Δεν έπνιξε δυο τερατώδεις όφεις, ως ο Ηρακλής, ούτε ουράνια φαινόμενα ανήγγειλαν τη γέννησή του, σαν μερικούς προφήτες. Ήταν όμως ένα αγοράκι γερό, με γκριζοπράσινα μάτια και νευρωμένο κορμάκι". Τα κείμενα αυτά δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο περιοδικό "Ο Ταχυδρόμος". "Ο μυστικός πράκτωρ" από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο του 1965 και "Η τρίτη ακτίνα του φεγγαριού" από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 1966. Το πρώτο έχει κυκλοφορήσει το 1966 ως βιβλίο τσέπης.