Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με το βιβλίο του "Οι δημοσιογράφοι και οι άλλοι..." ο Δημήτρης Ζαννίδης αναφέρεται ακριβώς σε αυτούς. Και αυτούς, τους εκπροσώπους της λεγόμενης Τετάρτης Εξουσίας και των πολλών άλλων, φανερών και μη εξουσιών, κάνει πρωταγωνιστές σε κάποιες ιστορίες με παράδοξη πλοκή και απρόσμενο τέλος. Ιστορίες γεμάτες ανατρεπτικό χιούμορ και σε ορισμένες περιπτώσεις έντονο αυτοσαρκασμό, με τις οποίες ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας σατιρίζει πρόσωπα και καταστάσεις της καθημερινής πραγματικότητας. Που άλλοι βλέπουν και άλλοι δεν θέλουν να δουν. Και όπως σημειώνει ο ίδιος είναι...

Ζαν Βλαμένος. Ένα κεφάλι μακρουλό. Πεπόνι. Η μύτη ελαφρά γαμψή, το μάτι του αέτειο. Μονόκλ. Το σαγόνι του γερό, τα χείλια του παχιά. Πίπα. Άλεξ Βλαμένου. Δεν έχει τίποτα το σταθερό ούτε στην εμφάνιση ούτε και στους τρόπους της, έξω απ' τη λόξα που κυβερνά όλες τις πράξεις της και την κάνει να μιλά, να φέρεται ή να ντύνεται κατά τη λόξα της στιγμής. Ανδρέας Βλαμένος. Υποκλιθείτε! Υπέρτατος αρχηγός περνά, ο πάτερ φαμίλιας της οικογένειας Βλαμένου, κυρ Αντρέας Βλαμένος -για την ακρίβεια αρχιβλαμένος. Ασπασία Βλαμένου. Τύπος διαχυτικός. Θέλει να είναι απλή και φυσική -γυναίκ...

"- Και τώρα που είμαστε δω; Πού είναι η πλατεία; Του Βαρδάρη που είναι; Εδώ είναι μεγαλούπολη, δεν είναι η Θεσσαλονίκη αυτή. Πού πήγανε τα παλιά και τα μαγαζιά τ' ανατολίτικα, κ' οι λάσπες κ' οι στενοί δρόμοι; Τα τράμια που πήγανε; Εδώ πέσαμε σε σωστή πρωτεύουσα, για δες πολυκατοικίες, για δες κακό, για δες τάξη. Σωστή Ευρώπη με τα όλα της. (Κύριες Ελέησον, τι την έκανες Κύριε τη Θεσσαλονίκη;)"

Λυσσάνε όλοι πλην ελαχίστων. Οι γνωστοί "ανώνυμοι εταίροι": "θέλουμε αλλά οι καιροί δύσκολοι, ύφεση...", οι παρατρεχάμενοι: "προσπαθούμε μα δε φτάνουν, τόσα έξοδα, η άμυνα, πού να...", οι πολλά ορεξάτοι φερέλπιδες: "δε θα μας κάνεις κι όλους το ίδιο!" Το "Φ" παντού. Παντού! Αρχίζω να μπερδεύομαι. Λες να μην ξέρω τι ζητάω; Ν' αρχίσω απ' το "Άλφα;" "Τουλάχιστον φαΐ και φάρμακα για όλους ρε παιδιά!" Κάποιος μου σφυρίζει, "και με τα μεταλλαγμένα, τι θα γίνει;" Ερώτηση δίκοπη. Επιστήμονας, οικολόγος ή παράγοντας; Αυτά στην άκρη. Ξέρουμε καλά ότι φτάνουν και περισσεύουν, αν μοι...

Κατέβηκα στον Πειραιά, άφησα το αυτοκίνητο , ανέβηκα στο καράβι, κατέβηκα στην καμπίνα, άφησα τις βαλίτσες κι ανέβηκα στο κατάστρωμα για να χαρώ τη θέα. Το υπερωκεάνιο θα ξεκινούσε σε μισή ώρα. Προς το παρόν η μόνη θέα που είχα ήταν το Τελωνείο του Πειραιά, αλλά αυτό δεν είχε σημασία. Ένιωθα σπουδαία, όταν ένας καμαρότος ήρθε και στάθηκε μπροστά μου. - "Τι κάνετε εδώ;" με ρώτησε - "Ρηλάξ", είπα.

Κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο όπως ο ΣΑΜ, δεν είμαι σίγουρος αν έχω γράψει παραμύθι ή εφιάλτη. Με παρηγορεί όμως μια σεμνή σκέψη: το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και στον Δάντη! Όταν τέλειωσε τη Θεία Κωμωδία, δεν ήξερε πού τον είχε πάει τελικά το μπαλάκι: στην Κόλαση ή στον Παράδεισο; Τελικά το μπαλάκι τον πήγε εκεί που ήθελε εκείνο. Αυτή είναι η μαγεία της δουλειάς μας. Δίνεις μια στο μπαλάκι και μετά ταξιδεύεις μαζί του. Ο ΣΑΜ ανήκει στη φυλή αυτή. Με έστειλε όπου ήθελε εκείνος. Η αρχική μου πρόθεση ήταν να γράψω μια προφητική σάτιρα με σεξουαλικές προεκτάσεις. (Όταν έχεις...

Μέρος Α΄, "Ησαΐα χόρευε": Δέκα ευθυμογραφήματα γύρω από το γάμο. Σατιρίζονται σ' αυτά όλες οι λόξες αντρογύνων και πεθερικών, που κάνουν τον έγγαμο βίο αβίωτο. Μαζί με τη σάτιρα, όμως, γίνεται και σαφής υπόδειξη του τρόπου που θα μπορούσαν ν' αποφευχθούν όλα αυτά κι ο γάμος ν' αποτελεί ευλογία κι όχι κατάρα. Πολλά έχουν να ωφεληθούν και τ' αντρόγυνα που βρίσκουνται σε διάσταση, κι εκείνα που ζουν αρμονικά, για να μη φτάσουν σε διάσταση. Μέρος Β΄, "Ο φουκαράς ο Χάιτας": Σάτιρα μιας σοβαρώτατης δίκης για ομολογημένο φόνο, που καταλήγει σε φάρσα. Το έργο είναι, φυσικά, γραμμέ...

Μερικοί άλλοι, με συκρίνουνε με το... Μαρξ - τρομάρα τους - ως πατέρας της διαλεχτικής. Ούτε αυτόν τον ξέρω, μα καταλαβαίνω περί τίνος πρόκειται, γιατί όσες φορές αναφερθεί το όνομά του, στον κόσμο των Μακάρων γίνεται χαμός. Οι ψυχές των αφεντάδων φεύγουνε κοψοχολιασμένες κι ο Κέρβερος ουρλιάζει δείχνοντας τα δόντια του. Την αλήθεια του λόγου μου - όχι ακέραια - την είπε ο συγκαιρινός μου Αριστοφάνης... κανένας άλλος! Είναι γεγονός ότι υπήρξα έξυπνο μυαλό, όπως κάθε άντρας άσχημος, καθώς λέει ο Λομπρόζο. Στην ειρωνεία και στον αντίλογο, ήμουνα άφταστος. Στον κύκλο των συναν...

"Βιβλίον ιστορικώτατον άμα και αστειότατον, πραγματευόμενον περί του πώς υπήγασι οι άνθρωποι του Χριστού να ληστεύσωσι και φονεύσωσι τους ανθρώπους του Αντιχρίστου. Συγγραφέν υπό του φαιδροτάτου Τσιφόρου του Νικολάου και γελοιοποιηθέν υπό Μητροπούλου των Κωνσταντίνου".

"Ο Στηβ, το χαρούμενο κάθαρμα, δεν έχει καμιά δουλειά να τριγυρίζει μέσα στο Ναστονάλ. Αλλά να! Άμα υπάρχουν τόσα καπνικά εκατομμύρια μέσα σ' ένα ξενοδοχείο, δεν είναι άσκοπο να πιάσεις ένα δωμάτιο 52. Ακριβώς απέναντι από την άγνωστή του την ξανθή Τζόλδη..."

Φίλες και φίλοι, βρίσκεσθε στο τέλος του βιβλίου μου. Τι σπουδαία και πλούσια λέξη αυτό το "τέλος"! Τι καταστάσεις που κρύβει και πόσες προεκτάσεις δεν παίρνει! Λέμε "τέλος" κι εννοούμε τέρμα. Όπως "τέλος και τελεία". Λέμε "τέλος" και το πάμε στης ζωής μας το κλείσιμο. Από δω βγαίνει και η ευχή "χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών". Αλήθεια, τα μωαμεθανικά, ή τα βουδιστικά πως είναι; Το "τέλος" σημαίνει και ολοκλήρωση. Οπότε τέρμα οι προσθήκες, τα απρόοπτα και οι ανακλήσεις. Γνωστή και η προτροπή "μηδένα προ του τέλους μακάριζε". Το "τέλος" εννοεί χρηματικό αντίτι...

[...] Το ανά χείρας βιβλίο του συγγραφέα είναι μια συλλογή ευθυμογραφημάτων με τίτλο "Τα αλάνια της οδού Αμαρτίας", που βασίζονται κυρίως σε δικαστικές υποθέσεις, τις οποίες μελέτησε και παρακολούθησε από την έδρα ως πρωτοδίκης πρόεδρος πρωτοδικών και εφέτης. [...] Ο Άγγελος Λιάπης επέλεξε με προσοχή τους ήρωές του, τους ευαισθητοποίησε και πρόσθεσε όπου χρειαζόταν τη δική του φαντασία, δίνοντας, όμως, πάντοτε αληθοφάνεια στους ανθρώπινους χαρακτήρες. Η αφήγηση του είναι ρέουσα, η δομή του κειμένου καλά προυπολογισμένη και ο μύθος αναπτύσσεται με φυσικότητα μέχρι την...