Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μελέτημα θέτει ως στόχο αυτόν που η συγγραφέας αποκαλεί υπερβατικό άνθρωπο, δηλαδή τον άνθρωπο που δυσκολεύεται ή αδυνατεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να την αποφεύγει υπερβαίνοντάς την. Η υπέρβαση των συναισθημάτων εξετάζεται με παραδείγματα από ανθρώπους της τέχνης, όπως τον Edward Albee και τον Ingmar Bergman, οι οποίοι με διαφορετικούς τρόπους υπερέβησαν τις δύσκολες σχέσεις που είχαν με μέλη της οικογένειάς τους. Ανιχνεύεται, τέλος, και μια ιδιαίτερα ισχυρή και ενδιαφέρουσα σχέση της υπέρβασης με τη ρητή ή την άρρητη ενοχή.

Παρατηρείται συχνά ότι οι εποπτευόμενοι ψυχαναλυτές αμελούν να αναφερθούν στη φυσική Παρουσία των θεραπευόμενών τους όταν συζητούν με τον επόπτη τους. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς, όταν ερωτηθούμε για τον ρόλο της Παρουσίας στη ζωή μας, είτε μιλούμε με κάποια αμηχανία είτε δεν έχουμε να πούμε ουσιώδη πράγματα, γεγονός που δεν συμβαίνει όταν το θέμα είναι η Απουσία, για την οποία οι παρατηρήσεις μας είναι πάντοτε περισσότερο ξεκάθαρες. Στο δοκίμιο αναλύεται η Παρουσία τόσο στην ψυχαναλυτική διαδικασία όσο και στη ζωή μας, εξετάζονται οι ποικίλε...

Στο παρόν μελέτημα θίγονται παραδείγματα όπου τα συναισθήματά μας, αν δεν βρουν τον κατάλληλο αποδέκτη που να μπορεί να τα εμπεριέξει, παγιδεύονται μέσα μας και μας αλώνουν ακόμα και για χρόνια. Συναισθήματα όπως ο φόβος, ο πόνος, η ζήλια, ο φθόνος αναζητούν τον κατάλληλο "άλλον" ώστε να βρουν διέξοδο και να ανακουφίσουν τον άνθρωπο που πονάει. Τον ρόλο αυτό μπορεί να τον έχει κάποιος πολύ κοντινός μας άνθρωπος, κάποιος όχι τόσο κοντινός αλλά με παρόμοια ψυχική πραγματικότητα, ή ο αναλυτής στο αναλυτικό πλαίσιο. Όπως και να έχει, το ζητούμενο πάντοτε είναι να σπάσει...

Η ανθρώπινη σχέση φαίνεται να έχει τη δική της μοίρα, η οποία ενδέχεται να είναι συνεχής ή να τη χαρακτηρίζουν ασυνέχειες, μπορεί να ξεκινά από τη γέννηση ή να εισβάλει ξαφνικά, να είναι άνθρωπος, γεγονός ή ασθένεια, να κάνει μια ζωή ν’ ανθίζει ή να μαραίνεται, να οδηγεί στην ευτυχία ή στον όλεθρο. Στην παρούσα εργασία η συγγραφέας χαράζει ανάγλυφα το τοπίο της μοίρας με παραδείγματα λίγο ώς πολύ γνωστών προσωπικοτήτων από την ιστορία, την τέχνη και τη φιλοσοφία, με πρώτο στόχο να εισαγάγει ερωτήματα που περιμένουν απαντήσεις.

Ετυμολογικώς η λέξη "Εποπτεία" προέρχεται από το ρήμα εποπτεύω, επιβλέπω· δηλαδή ένας πιο έμπειρος και γνώστης του αντικειμένου, επιβλέπει το έργο ενός άλλου με λιγότερη γνώση και εμπειρία με στόχο να τον βοηθήσει στο έργο του. Ψυχαναλυτική εποπτεία είναι μια μέθοδος διδασκαλίας, κατά συνέπεια ο επόπτης είναι δάσκαλος κλινικού υλικού. Το πόνημα αυτό από την Παιδίατρο-Ψυχίατρο παιδιών και ενηλίκων και Ψυχαναλύτρια Δρ Αθηνά Αλεξανδρή που παρουσιάζεται από τις ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις δεν στοχεύει να καλύψει το θέμα "Εποπτεία" το οποίο έχει πρωτίστως αναλυθεί από εξαιρετικά βιβλ...

Το θέμα της Ενοχής με τις έμμεσες και άμεσες συνέπειές της, έχει απασχολήσει από την αρχαιότητα πολλούς έμπειρους Ψυχοθεραπευτές και διάσημους ερευνητές του χώρου. Είναι αίσθημα που μπορεί να είναι συνειδητό ή ασυνείδητο, να το προβάλλει κάποιος, να το αρνείται, να το μεταθέτει, να το απωθεί, να ενοχοποιεί άλλους ή να το μετουσιώνει. Είναι γνωστό ότι η ενοχή συνοδεύεται από τον φόβο για την τιμωρία της ένοχης πράξης. Η τελευταία μπορεί να εμπίπτει στη δικαιοδοσία του κοινού Ποινικού Δικαίου αλλά και στη δικαιοδοσία του Υπερεγώ, το οποίο π.χ. του απαγορεύει να είνα...

Στο μελέτημα η συγγραφέας εκθέτει τα αποτελέσματα που μπορεί να έχει στη ζωή ενός ανθρώπου μια μνήμη βίαιου συναισθήματος από την πρώτη βρεφική ή παιδική ηλικία του, την οποία δεν μπορεί να διαχειριστεί. Η άγνωστη, σκοτεινή της προέλευση είναι εκείνη που τον θέτει στο έλεος επικίνδυνων παρορμήσεων αυτοκαταστροφής ή επίθεσης σε άλλους, προκειμένου να εκτονωθεί το συναίσθημα που τον ταλανίζει. Μεγάλη σημασία στην ανάλυση έχουν δύο πράγματα· το πρώτο είναι ο αναλυτής να διαθέτει την εμπειρία και την ετοιμότητα ώστε να εμπεριέξει όλα αυτά που εκκενώνει ο αναλυόμενος. Το δε...

Οι ιδέες της ψυχανάλυσης έχουν διαποτίσει τον Δυτικό πολιτισμό, ως πλαίσιο μέσω του οποίου κατανοούμε τη συναισθηματική μας ζωή. Ο Φρόιντ εξακολουθεί πάντα να αποτελεί σημείο αναφοράς. Παρά την πλούσια σχετική βιβλιογραφία, γνωρίζουμε ελάχιστα για τη σύγχρονη ψυχανάλυση. Το "Ανακαλύψτε την ψυχανάλυση" προσπαθεί να καλύψει αυτή την έλλειψη. Παρουσιάζει την ψυχανάλυση ως ενοποιημένη "θεωρία του ασυνείδητου" με πολλές διαφορετικές θεωρητικές και θεραπευτικές προσεγγίσεις, εξηγεί κάποιους από τους ιδιότυπους τρόπους με τους οποίους σκέφτονται οι ψυχαναλυτές, συνδέει την ψυχανάλ...

Το ένστικτο του θανάτου υφέρπει βαθιά κάτω από το Εγώ και έχει πολλούς τρόπους να εισβάλει στη συνείδηση και να τραντάξει τη ζωή ενός ανθρώπου. Ένας εξ αυτών είναι και το λανθάνον είτε ως μονοσήμαντο ισχυρό αρνητικό συναίσθημα, είτε ως το άθροισμα πολλών συναισθημάτων τα οποία -ως κοινή ασυνείδητη δύναμη- αναζητούν διέξοδο.

Στα δύο μικρής έκτασης αλλά μεγάλης θεωρητικής και κλινικής σημασίας κείμενα των Claude Leger και Jean-Pierre Drapier, ευελπιστούμε ότι οι αναγνώστες -ειδικοί και μη- θα βρουν μια εμπεριστατωμένη εισαγωγική παρουσίαση των πολυδαίδαλων σχέσεων της ψυχιατρικής με την ψυχανάλυση, καθώς και της ευθύνης που η δεύτερη καλείται να επωμισθεί, ιδιαίτερα σήμερα που η περιγραφική φαινομενολογία του συμπτώματος επεκτείνεται ολοένα, επιβάλλοντας τη σιωπή του υποκειμένου.

Το κείμενο αυτό, το οποίο θεωρείται πλέον κλασικό (πρόκειται για την τέταρτη έκδοσή του), αποσκοπεί καταρχάς στο να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες στη διάσταση του ασυνείδητου, στο πλαίσιο των διαταραχών ανάπτυξης των παιδιών - διαταραχές τόσο στο επίπεδο του χαρακτήρα, όσο και σε σωματικό, συναισθηματικό και πνευματικό επίπεδο. Μετά από μια σκόπιμα απλοποιημένη παρουσίαση της φροϋδικής θεωρίας -παρουσίαση που έχει ως στόχο να εισαγάγει σε περισσότερο εξειδικευμένες εργασίες, όπως εκείνες που έχει δημοσιεύσει η Φρανσουάζ Ντολτό, και όχι να υποκαταστήσει τις εργασίες του Φ...

Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται η ψυχαναλυτική ανάγνωση των ομηρικών επών και η κατάδειξη των θεμελιωδών εναρκτήριων ψυχικών κινήσεων του ομηρικού ανθρώπου. Βασιζόμενος σε πλήθος ομηρικών αποσπασμάτων, ο συγγραφέας αναλύει ψυχαναλυτικά, γλωσσολογικά και φιλοσοφικά τις ψυχικές διεργασίες που εκκινούν από τα πρωτόγονα συναισθήματα της έριδας και του χόλου για να οδηγήσουν στην εγκατάσταση των εννοιών του χώρου, του χρόνου και της δημιουργικότητας του λόγου χάρη στην αναγνώριση από τον άνθρωπο της θνητότητάς του. Η αφηγηματικότητα, η δημιουργικότητα και το τραγικό των Ομηρικώ...

Το βιβλίο του Θανάση Τζούλη, καθηγητή της ψυχολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, προσπαθεί να συζεύξει την ψυχανάλυση με την κριτική της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικότερα, εφόσον η τέχνη, όπως ξέρουμε από την εποχή του Πλάτωνα απορρέει κυρίως από το ασυνείδητο του δημιουργού. Ο συγγραφέας συνδυάζει στο θεωρητικό μέρος τη μεθοδολογία της ψυχοκριτικής εργασίας με τη συγκεκριμένη ανάλυση του έργου των συγγραφέων χρησιμοποιώντας ψυχαναλυτικές εργασίες όπως είναι οι: "Ερωτική ενόρμηση και καλλιτεχνική δημιουργία", "Ερωτισμός και αποσπασματικότητα στο έργο του Σο...

Γράφουν οι: Pierre Naveau, Paul-Laurent Assoun, Marie-Helene Brousse, Θανάσης Τζαβάρας, Ντόρα Περτέση, Markos Zafiropoulos, Δημήτρις Βεργέτης, Θάνος Λίποβατς, Νίκος Παπαχριστόπουλος, Κυριακή Σαμαρτζή, Νατάσα Κατσογιάννη, Pierre-Gilles Gueguen, Francois Leguil, Νίκος Σιδέρης