Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα ανορθόδοξο βιβλίο αυτοβοήθειας - ειρωνικό, καυστικό, χιουμοριστικό. Χωρίζεται σε δύο μέρη: "Πώς ο Γούντι Άλεν άλλαξε τη ζωή μου" και "Πώς ο Γούντι Άλεν μπορεί να αλλάξει τη δική σας ζωή". Στο πρώτο, ο ψυχαναλυτής-συγγραφέας Ερίκ Βαρτζμπέντ δείχνει πώς βοηθήθηκε ο ίδιος από τις ταινίες του Γούντι Άλεν, ενώ στο δεύτερο παρουσιάζει θεμελιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος, όπως το άγχος, η ταυτότητα, ο έρωτας, η αλλαγή, μέσα από την ανάλυση των χαρακτήρων του Γούντι Άλεν. Σε αντίθεση με τα κοινά βιβλία αυτοβοήθειας που δίνουν συμβουλές αλλαγής πρ...

Ποια τα σημεία αναφοράς και ποια τα κλινικά και θεωρητικά ορόσημα του ψυχαναλυτή στο ταξίδι του με τον έφηβο , στη χάραξη του πλου, στην τέχνη και την τεχνική της όποιας συμπόρευσης μαζί του; Ταξίδι επισφαλές και αδύνατη συμπόρευση, γιατί το ερώτημα που θέτει ο έφηβος , ακόμη και μέσα από την παθολογία του, είναι σε τελευταία ανάλυση ερώτημα ηθικής τάξεως και ως εκ τούτου σε μεγάλο βαθμό αναπάντητο : "Γιατί να ζήσω σε ένα κόσμο ενηλίκων που δεν διάλεξα και που όσα αφειδώς μου υποσχέθηκαν , τώρα τα διαψεύδουν και μου τα αρνούνται;". Είναι σημαντικό η πρόκληση του εφ...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια επισκόπηση του ιστορικού και θεωρητικού διαλόγου μεταξύ κινηματογράφου και ψυχανάλυσης. Η Vicky Lebeau εξετάζει τη μακρά και άνιση ιστορία των εξελίξεων στη σύγχρονη τέχνη, στην επιστήμη και στην τεχνολογία, που είχε ως αποτέλεσμα να έρθουν σε επαφή η ψυχανάλυση με τον κινηματογράφο στα τέλη του 19ου αιώνα. Η συγγραφέας μελετά όλες τις μετέπειτα συναντήσεις τους και τη γοητεία που ασκούν ως συγκλίνοντες, αλλά διακριτοί, τρόποι προσέγγισης του ονείρου και της επιθυμίας, της εικόνας και της ψευδαίσθησης, του σοκ και της σεξουαλικότητας, ξεκινώντας...

Κάθε ανθρώπινο ον είναι ταγμένο να συναντήσει πολλές συνθήκες αποχωρισμού και απώλειας. Η λέξη πένθος, η οποία ξεπηδά από το ρήμα πάσχω, σηματοδοτεί την αμετάκλητη απουσία ενός ψυχικά πολύτιμου αντικειμένου. Ορίζει ακόμη μια κρίσιμη στιγμή για κάθε υποκείμενο. Η ζωή συνθλίβεται, ο κόσμος αδειάζει και συρρικνώνεται, οι παραστάσεις τρεμοσβήνουν, ο λόγος φτωχαίνει και αγκομαχά, η επικοινωνία με τους άλλους μοιάζει με χάσιμο χρόνου, η μελαγχολική καταβρόχθιση προβάλλει απειλητικά. Όμως αυτό το οδυνηρό εντύπωμα κινητοποιεί μια σύνθετη ψυχική εργασία που ίσως αποτελέσει μια πολύ...

Ετυμολογικώς η λέξη "Εποπτεία" προέρχεται από το ρήμα εποπτεύω, επιβλέπω· δηλαδή ένας πιο έμπειρος και γνώστης του αντικειμένου, επιβλέπει το έργο ενός άλλου με λιγότερη γνώση και εμπειρία με στόχο να τον βοηθήσει στο έργο του. Ψυχαναλυτική εποπτεία είναι μια μέθοδος διδασκαλίας, κατά συνέπεια ο επόπτης είναι δάσκαλος κλινικού υλικού. Το πόνημα αυτό από την Παιδίατρο-Ψυχίατρο παιδιών και ενηλίκων και Ψυχαναλύτρια Δρ Αθηνά Αλεξανδρή που παρουσιάζεται από τις ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις δεν στοχεύει να καλύψει το θέμα "Εποπτεία" το οποίο έχει πρωτίστως αναλυθεί από εξαιρετικά βιβλ...

όνειρο με Σινόπουλο - όνειρο με Ρούσσο - όνειρο με Μ. - όνειρο με Ψυχοπαίδη - όνειρο με γιο - όνειρο με Κ. και Μ. - όνειρο με γιάφκα - όνειρο με Χειμωνά - όνειρο με Ράπτη - όνειρο με Πετσόπουλο - όνειρο με μάνα - όνειρο με εκμαγείο και φέρετρο - όνειρο με φίδι - όνειρο με Μπότσογλου - όνειρο με Παρθένο Μαρία - όνειρο με Ντελόπουλο - όνειρο με Μπακουνάκη - όνειρο με Ελευθερία - όνειρο με Κ. - όνειρο με Βοζίκη - όνειρο με Μαρωνίτη - όνειρο με εξεταστή - όνειρο με Κεχαγιά - όνειρο με πατέρα - όνειρο με Σταυρίδη - όνειρο με Διαμαντοπούλου - όνειρο με πανσέληνο - όνειρο με...

Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ είναι από τις προσωπικότητες της ψυχολογίας για τις οποίες όλοι έχουν ακουστά, αλλά τα γραπτά τους είναι λιγότερο οικεία ... Το "Τι είπε στ’ αλήθεια ο Γιουνγκ" προσφέρει μια εξαιρετική εισαγωγή στις κυριότερες ιδέες του Γιουνγκ, σε μια γλώσσα προσιτή στον καθένα. Ο Έ. Ά. Μπένετ ήταν προσωπικός φίλος του. Αντάλλασσαν ιδέες για πολλά χρόνια, έτσι αυτά που έχει να πει διαθέτουν μια αυθεντικότητα που δύσκολα συναντάμε σε άλλες πραγματείες για τον Γιουνγκ. Κάθε τολμηρή εικασία, κάθε σαρωτική θεωρία της ξεχωριστής εξηντάχρονης σταδιοδρομίας του ως...

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα. Στην "Ψυχοπαθολογία της Καθημερινής Ζωής" ("Zur Psychopathologie des Alltagslebens", 1901), ο Φρόυντ αναζητά κρυμμένες προθέσεις, ενδόμυχες επιθυμίες και καταπιεσμένες σκέψεις, καλυμμένες πίσω από φαινόμενα όπως το ξέχασμα κύριων ονομάτων, η παρανάγνωση και η παραδρομή στη γρ...

Τι λόγο μπορεί να αρθρώσει ο ψυχαναλυτής απέναντι στο βιττγκενσταϊκό φιλόσοφο; Μπορεί ο φιλόσοφος να διορθώσει τον σοφό; Είναι σε θέση να διαφωνήσουν ή να συμφωνήσουν πάνω στο ίδιο ζήτημα; Πώς τοποθετείται το βιττγκενσταϊκό αίτημα για θεραπεία, καθαρότητα και ακρίβεια απέναντι στην ψυχαναλυτική τεχνοτροπία της "μετέωρης προσοχής"; Από την άλλην, πώς προσλαμβάνεται ο αναλυτικός λόγος μέσα στο γλωσσοαναλυτικό πλαίσιο;

Στο βιβλίο περιγράφονται οι κεντρικές ψυχαναλυτικές θεωρίες και άμυνες, καθώς και δέκα τυπολογίες προσωπικότητας: η ψυχοπαθητική, η ναρκισσιστική, η σχιζοειδής, η παρανοϊκή, η καταθλιπτική και η μανιακή, η μαζοχιστική, η ιδεοψυχαναγκαστική, η υστερική και η διασχιστική.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μία μαρτυρία. Σύμφωνα με το ψυχαναλυτικό ήθος προέρχεται από συλλογή και καταγραφή λόγων βαρύτατα άρρωστων παιδιών και εφήβων στο πλαίσιο μιας προσωπικής ψυχαναλυτικής τους σχέσης με την συγγραφέα. Η ανάδυση του πρωτογενούς αυτού υλικού δεν μπορεί παρά να εκπλήξει: τα άρρωστα παιδιά και εφήβους απασχολεί πολύ περισσότερο η θέση τους μέσα στην επιθυμία των γονέων τους, στην οικογένειά τους, από την ασθένεια αυτή καθεαυτή .

Οι εκδόσεις Νήσος, η Εταιρεία Μελέτης των Επιστημών του Ανθρώπου και τα "Τοπικά" κλείνουμε φέτος 20 χρόνια και γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας με αυτόν τον επετειακό τόμο. Επιλέξαμε λοιπόν τα ωραιότερα από τα μικρά κείμενα, αληθινά διαμάντια, με τα οποία κλείνουν οι τόμοι των τοπικών: Πάουλ, Κάρολ, Κλάιστ, Φρόιντ, Χάινε, Χέγκελ. Προσθέσαμε ένα "έκτακτο δώρο" στον επετειακό μικρό αυτό τόμο, το κείμενο του Μπένγιαμιν που είχε δημοσιευτεί στον "Πολίτη" (μία από τις μεγάλες απώλειες για τη δημόσια σφαίρα και την κριτική). Γοητευτικά κείμενα, προκλητική σκέψη, καθαρές ιδέες - εργ...

«Γι' αυτό μπορεί το σύμπτωμα να διαβαστεί, επειδή είναι ήδη το ίδιο εγγεγραμμένο σε μια διαδικασία γραφής». Ιδού η κλασική θέση του Λακάν που ορίζει το σύμπτωμα σαν σημαίνουσα δομή όπως αυτό συμβαίνει με κάθε μόρφωμα του ασυνειδήτου. Εκ φύσεως το ασυνείδητο κωδικοποιεί. Το μήνυμά του, τα λεγόμενα «μορφώματα του ασυνειδήτου», συμπεριλαμβανομένου του συμπτώματος, οφείλει επομένως να αποκωδικοποιηθεί. Απαιτεί να "διαβαστεί". Η ασυνείδητη «γνώση» είναι καθαρή γνώση δίχως στόχο και προθετικότητα, ακέφαλη γνώση. «Ιδανικός εργαζόμενος» το ασυνείδητο, ειρωνεύεται ο Λακάν, διότι το...

Καθίσταται, προφανές ότι ο ναρκισσισμός ενός ατόμου αναπτύσσει μεγάλη έλξη σε εκείνους που έχουν απαλλαγεί από κάθε ίχνος ναρκισσισμού και βρίσκονται σε αναζήτηση ερωτικού αντικειμένου. Η γοητεία του παιδιού βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο ναρκισσισμό του, στο γεγονός ότι αρκείται στον εαυτό του, στο ότι είναι απρόσιτο. Παρόμοια, η γοητεία ορισμένων ζώων που δείχνουν να μην νοιάζονται για μας, όπως οι γάτες και τα μεγάλα κυνηγετικά ζώα, ακόμη και ο μεγάλος εγκληματίας και ο χιουμορίστας εκβιάζουν το ενδιαφέρον μας, όταν τους απεικονίζει η ποίηση, λόγω αυτού του συνεπούς ναρκι...

Είναι γεγραμμένες στις συνειδήσεις όλων των ασχολούμενων με την ιστορία της ψυχανάλυσης οι έντονες διαφωνίες και αμφισβητήσεις που είχε ο Σαντόρ Φερέντσι (Sandor Ferenczi) και στη συνέχεια ο Όττο Ρανκ (Otto Rank) με τον Σίγκμουντ Φροϋντ (Sigmund Freud). Σ’ αυτό τον Τόμο, όπου αυτοί οι δύο σημαντικοί πυλώνες της ψυχαναλυτικής σκέψης έγραψαν από κοινού, δεν υπάρχει καμία άμεση αναφορά αυτών των διαφορών τους. Παρουσιάζοντας την συνεργασία τους στο ψυχαναλυτικό συνέδριο του Βερολίνου το 1922 θέτουν ορισμένα θεμελιώδη ερωτήματα για την ψυχανάλυση, την σχέση θεωρίας και πράξης κ...

Με αυτό ακριβώς μας φέρνουν αντιμέτωπους τα υποκείμενα που αποκαλούμε τοξικομανείς. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα όρια των δυνατοτήτων μας. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με την αμετάκλητη διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στις λέξεις και την απόλαυση, ανάμεσα στη γλώσσα και το ζωντανό σώμα. Η κλινική της τοξικομανίας, με τις αποτυχίες της, τα αδιέξοδά της, τις επαναλήψεις της, μας μαθαίνει ότι υπάρχει πάντοτε μια επιπλέον απόλαυση, μια απόλαυση πέρα από τα ανθρώπινα όρια. Αυτή η απάνθρωπη απόλαυση δεν είναι θεραπεύσιμη και το ζήτημα που τίθεται είναι αν η ψυχανάλυση μπορεί να μας βο...

Η Λου Σαλομέ δημοσίευσε το περιεκτικό αυτό κείμενο το 1917 -ενόσω ακόμη η φροϋδική αυτοψία της σεξουαλικότητας ήταν "κόκκινο πανί" για την αστική ηθική, αλλά και για το επιστημονικό κατεστημένο. Θέματα-ταμπού όπως η ομοφυλοφιλία, η αιμομιξία, ο σαδομαζοχισμός, η ηδονοβλεψία, ο παιδικός ερωτισμός, δίνουν στη μαθήτρια του Φρόυντ την ευκαιρία να προκαλέσει ανοιχτά την εποχή της. Αλλά μήπως αυτή η "σφηκοφωλιά των προκαταλήψεων", την οποίαν αντιμάχεται, δεν κάνει αισθητή την παρουσία της και στη δική μας εποχή;

"Ο Σαράντης Θανόπουλος, ένας Έλληνας "μετανάστης" ψυχαναλυτής που ζει και εργάζεται στην Ιταλία, στο παρόν πόνημά του καταγράφει την περιπλάνησή του στη δική του ψυχαναλυτική, και όχι μόνο, Ιθάκη, εστιάζοντας ιδιαίτερα στον χώρο της ψυχαναλυτικής ερμηνείας. Η τελευταία αναδύεται ως μια μορφοποίηση των ψυχικών διαδικασιών που επισυμβαίνουν στον αναλυτή - σε συνάρτηση με εκείνες του αναλυόμενου. "Βασικό άξονα της αναλυτικής σχέσης συνιστά, για τον Σαράντη Θανόπουλο, η υστερική ταύτιση η οποία επιτρέπει την ανάπτυξη μιας βαθιάς αμοιβαίας επικοινωνίας μεταξύ των πρωταγωνιστώ...

Στα δύο μικρής έκτασης αλλά μεγάλης θεωρητικής και κλινικής σημασίας κείμενα των Claude Leger και Jean-Pierre Drapier, ευελπιστούμε ότι οι αναγνώστες -ειδικοί και μη- θα βρουν μια εμπεριστατωμένη εισαγωγική παρουσίαση των πολυδαίδαλων σχέσεων της ψυχιατρικής με την ψυχανάλυση, καθώς και της ευθύνης που η δεύτερη καλείται να επωμισθεί, ιδιαίτερα σήμερα που η περιγραφική φαινομενολογία του συμπτώματος επεκτείνεται ολοένα, επιβάλλοντας τη σιωπή του υποκειμένου.