Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αν και η παρουσία του Σάντορ Φερέντζι στη ψυχαναλυτική κοινότητα, χάρη τόσο στη θεωρία του, όσο και στην πρακτική του, είναι πολύ σημαντική, τα έργα του ωστόσο δεν συγκρότησαν ένα τέτοιο θεωρητικό σώμα που να οδηγήσει στη δημιουργία σχολής. Ίσως γιατί δεν ήταν αυτό το ζητούμενο για τον Φερέντζι. Παραμένοντας "περιθωριακός", τροφοδότησε την ελευθερία της σκέψης του, που καθρεφτίζεται, αφενός, στις πρωτοβουλίες που πήρε στην πρακτική του και, αφετέρου, στην προσπάθεια καταγραφής της στα κείμενα του. Αναμφιβήτητα, το διαισθητικό του βλέμμα και η διεισδυτική του σκέψη επηρέασαν...

"Έμαθα ένα σωρό πράγματα από τον Κλωντ Λεβί-Στρως", λέει ο Λακάν. Κατ' αρχάς ότι η συμβολική δομή κυριαρχεί. Δηλαδή; Το κοινωνικό, οι σχέσεις συγγένειας, η ιδεολογία, αλλά επίσης, για τον καθένα, η σχέση του με τον κόσμο, οι σχέσεις που προσφέρουν οι αισθήσεις του, το οικογενειακό του σύμπλεγμα. Στη συνέχεια ότι τα φαντασιακά σενάρια, δηλαδή οι μύθοι και οι τελετουργίες που εγκαθιδρύουν, είναι απαραίτητα για να καλύψουν τις αντιθέσεις της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Τρίτο δίδαγμα: αυτά τα μορφώματα μετασχηματίζονται και αυτό γίνεται σύμφωνα με νόμους που είν...

Στο αριστοτελικό corpus μπορεί να βρει κανείς πλήθος ζητημάτων με τα οποία καταπιάστηκε πολλούς αιώνες αργότερα η ψυχανάλυση και η ψυχιατρική. Ο συγγραφέας μελέτησε για πολλά χρόνια το έργο του σταγειρίτη φιλοσόφου, και δημοσίευσε σειρά μελετών που φανερώνουν την εμβρίθεια και την οξυδέρκειά του αναφορικά με θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους λειτουργούς της ψυχικής υγείας. Στο παρόν βιβλίο ο συγγραφέας εντοπίζει το ενδιαφέρον του σε έξι επιμέρους αριστοτελικά θέματα που κατέχουν κεντρική θέση στην ψυχιατρική και την ψυχανάλυση, μεταξύ των οποίων τον ναρκισσισμό, τα ό...

Γράφουν οι: Pierre Naveau, Paul-Laurent Assoun, Marie-Helene Brousse, Θανάσης Τζαβάρας, Ντόρα Περτέση, Markos Zafiropoulos, Δημήτρις Βεργέτης, Θάνος Λίποβατς, Νίκος Παπαχριστόπουλος, Κυριακή Σαμαρτζή, Νατάσα Κατσογιάννη, Pierre-Gilles Gueguen, Francois Leguil, Νίκος Σιδέρης

"Ο πολιτισμός αντιμετωπίζει την επικίνδυνη επιθετική τάση του ατόμου εξασθενίζοντάς την, αφοπλίζοντάς την, αναθέτοντας την επιτήρησή της σε μια αρχή στο εσωτερικό του, η οποία μοιάζει με κατοχική δύναμη σε μια κατακτημένη πόλη". Το κύριο θέμα του βιβλίου είναι ο ασυμφιλίωτος ανταγωνισμός των απαιτήσεων των ενστίκτων και των περιορισμών που επιβάλλει ο πολιτισμός. [...] Το βιβλίο είναι και θα παραμείνει επίκαιρο, γιατί κρατά μπροστά στον άνθρωπο έναν καθρέφτη μέσα στον οποίο μπορεί να δει όλα τα καλά και όλα τα κακά της ύπαρξής του κατά τη διάρκεια της μακραίωνης, μεγαλει...

Το κύριο θέμα του βιβλίου είναι ο ασυμφιλίωτος ανταγωνισμός των απαιτήσεων των ενστίκτων και των περιορισμών που επιβάλλει ο πολιτισμός. [...] Το βιβλίο είναι και θα παραμείνει επίκαιρο, γιατί κρατά μπροστά στον άνθρωπο έναν καθρέφτη μέσα στον οποίο μπορεί να δει όλα τα καλά και όλα τα κακά της ύπαρξής του κατά τη διάρκεια της μακραίωνης, μεγαλειώδους πορείας του προς τον πολιτισμό που δημιούργησε.

"[...] Κάτι δεν λειτουργεί μεταξύ ανδρών και γυναικών. Δεν σας λέω τίποτα καινούριο, ήταν ανέκαθεν γνωστό. Αναμφίβολα, υποφέρουμε ανέκαθεν από αυτό. Λέω αναμφίβολα, γιατί δεν παραπονιόμασταν ανέκαθεν. Από πότε παραπονιόμαστε γι' αυτό; Θα μπορούσαμε να μελετήσουμε το θέμα, θα μπορούσαμε να το κάνουμε αντικείμενο μιας μελέτης του πολιτισμού. Σε κάθε περίπτωση, είναι ξεκάθαρο ότι από τον Φρόυντ και μετά σίγουρα παραπονιόμαστε γι' αυτό. Σε σημείο μάλιστα που ο Λακάν, χωρίς περιστροφές, να φτάσει να πει, σχετικά με την αναλυτική διαδικασία: "Στην ανάλυση μιλάμε για το γαμήσι και...

Ο Πιέρ Μαρτύ, Ιδρυτής του Ινστιτούτου Ψυχοσωματικής του Παρισιού, εγκαινίασε και συνέβαλε ενεργά στην εξέλιξη της κλινικής πρακτικής και της θεωρίας γύρω από την προσέγγιση του ανθρώπινου όντος ως άρρηκτης ψυχοσωματικής μονάδας. Με σταθερή βάση τη φροϋδική σκέψη, ως ψυχαναλυτής και δάσκαλος αφιέρωσε τεράστιο κομμάτι της ζωής του στη μετάδοση και ανταλλαγή της εμπειρίας του, η οποία αφορά την ανθρώπινη ψυχική λειτουργία ως σύνολο εξελικτικών εσωτερικών μηχανισμών υπό την επήρεια των ενστίκτων ζωής και θανάτου. Η αλλεργική σχέση αποτελεί πρόδρομο κείμενο, μανιφέστο μιας εφ...

Ο Geza Roheim (1891-1953), ούγγρος ψυχαναλυτής, μέλος του αρχικού φροϋδικού κύκλου και εκπαιδευμένος ανθρωπολόγος με σημαντικό επιτόπιο στην Αυστραλία, στη Μελανησία, στο Κέρας της Αφρικής και στην ιθαγενή Αμερική, ήταν ο άνθρωπος που θεμελίωσε ουσιαστικά την εθνοψυχανάλυση. Ανάμεσα στο γόνιμο θεωρητικό έργο του, άφησε πεθαίνοντας ένα μεγάλον όγκο αδημοσίευτου υλικού, περιλαμβανομένου ενός αριθμού χειρογράφων έτοιμων για δημοσίευση. Το πρώτο και σημαντικότερο από αυτά, επιμελημένο από τον συνεργάτη του Warner Muensterberger, εκδόθηκε αμέσως σχεδόν μετά τον θάνατό του με...

Για τη Σαλόμε παρέμεινε η μορφή του Φρόυντ έως το τέλος της ζωής της - όπως του έγραφε το 1935 - "ένα πρόσωπο πατέρα ως σκέπη". Την ευγνωμοσύνη, που ένιωθε ότι χρωστούσε σ' αυτόν ως δάσκαλό της, την εκφράζει και ο τίτλος του παρόντος βιβλίου. "Το ευχαριστώ μου στον Φρόυντ" (1931), γραμμένο σε μορφή επιστολής, αποτελεί απότιση φόρου τιμής στο πρόσωπό του ως κύριου εκπροσώπου της Ψυχανάλυσης. Το "Ευχαριστώ μου στον Φρόυντ" εκτός από μια επιστολιμαία ανασκόπηση των γνώσεων, που προσέφερε στη συγγραφέα η ψυχανάληση διά του προσώπου του Φρόυντ, εκφράζει και υπεράσπιση της ορθ...

Το ανά χείρας βιβλίο του Πατρίκ Αβράν είναι ένα έργο διαλόγου μεταξύ ψυχαναλυτικής πρακτικής και θεωρίας με παιδιά και εφήβους. Η δημοσιοποίηση των περιπτώσεων, η έκθεση της αναλυτικής εργασίας στην κριτική και τα σχόλια του κοινού γίνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε ο αναγνώστης αισθάνεται ότι ο συγγραφέας σκέπτεται συνέχεια τους αναλυόμενους με παρούσα στον νου του τη διάκριση ατόμου και υποκειμένου. [...] Το παιδί που υποφέρει από συμπτώματα, εμπόδια στο να μπορέσει να αναπτυχθεί σύμφωνα με την "εν δυνάμει ενέργεια του", μπορεί να υποκειμενοποιήσει τα συμπτώματα αυτά, εάν ο α...

Ο Φρόυντ υποστήριζε τον διαχωρισμό της ψυχανάλυσης από τις νευροεπιστήμες, θεωρώντας ακόμα πρόωρο τον συγκερασμό των δύο πεδίων. Στις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα, όμως, και μετά την αποκρυπτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, έννοιες όπως συνείδηση και ασυνείδητο μπορούν πλέον να συζητηθούν όχι μόνο στο πλαίσιο της ψυχανάλυσης, αλλά και στο επίπεδο της νευροβιολογίας. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας προέκυψε από τη συνάντηση των δύο αυτών επιστημονικών κλάδων, η οποία βασίστηκε στην κοινή διαπίστωση ότι κάθε εμπειρία αφήνει πίσω της ένα ίχνος. Η ψυχανάλυση...

Ο Wilfred Bion είναι αναμφίβολα ένας από τους σημαντικότερους και πιο πρωτότυπους ψυχαναλυτές και στοχαστές του περασμένου αιώνα. Στο βιβλίο του "Δεύτερες σκέψεις" περιέχονται κείμενα που έγραψε τις δεκαετίες 1950 και 1960, στα οποία διατυπώνονται οι θεμελιώδεις θέσεις του για την ψύχωση και την θεραπεία της, την προβλητική ταύτιση, το οιδιπόδειο, αλλά και μια σειρά θεωριών του γύρω από την ψυχαναλυτική κατάσταση, τη σκέψη, το όνειρο και την επιστημολογία της ψυχανάλυσης. Ο Bion βασίσθηκε πάνω σε θέσεις της θεωρίας του S. Freud και της M. Klein και ανέπτυξε την δική του...

Η ανθρώπινη σχέση φαίνεται να έχει τη δική της μοίρα, η οποία ενδέχεται να είναι συνεχής ή να τη χαρακτηρίζουν ασυνέχειες, μπορεί να ξεκινά από τη γέννηση ή να εισβάλει ξαφνικά, να είναι άνθρωπος, γεγονός ή ασθένεια, να κάνει μια ζωή ν’ ανθίζει ή να μαραίνεται, να οδηγεί στην ευτυχία ή στον όλεθρο. Στην παρούσα εργασία η συγγραφέας χαράζει ανάγλυφα το τοπίο της μοίρας με παραδείγματα λίγο ώς πολύ γνωστών προσωπικοτήτων από την ιστορία, την τέχνη και τη φιλοσοφία, με πρώτο στόχο να εισαγάγει ερωτήματα που περιμένουν απαντήσεις.

Το μικρό αυτό κείμενο του Φρόυντ αποτελεί συνοπτική και εκλαϊκευμένη εκδοχή της Ερμηνείας των ονείρων, το οποίο αν και είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο νωρίτερα δεν γνώρισε μεγάλη απήχηση. Με τρόπο σαφή και ακριβή, ο Φρόυντ μας δίνει τις βασικές αρχές της ριζοσπαστικής για την εποχή θεώρησής του, τεκμηριώνοντας μέσα από πολλαπλά παραδείγματα ονείρων τη μέθοδο ερμηνείας του. Μας δείχνει πώς η λαϊκή αντίληψη αλλά και οι πεποιθήσεις των αρχαίων για το όνειρο είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από ό,τι οι θεωρίες των ειδικών της εποχής και μας εξηγεί με απλούς όρους πώς λειτουργεί...

Ψυχαναλύτρια και ψυχοσωματίστρια, μέλος του Διεθνούς Κολεγίου Ψυχανάλυσης και Ανθρωπολογίας, καθώς και του Ινστιτούτου Ψυχοσωματικής του Παρισιού, η Μαρία Πιερράκου ξεκίνησε την επαγγελματική σταδιοδρομία της ως στενοτυπίστρια συνεδρίων και, με αυτή την ιδιότητά της, υπήρξε επί δώδεκα χρόνια η στενοτυπίστρια του Λακάν. Αυτή την εμπειρία της διηγείται σε τούτο το γραμμένο με ένταση μικρό βιβλίο - μια εμπειρία στο νόημα της οποίας μπόρεσε να εμβαθύνει μόνο όταν έγινε και η ίδια αναλύτρια, μη λακανική. Οι διαδοχικές θέσεις της συγγραφέως είναι το στοιχείο που δίνει στο βιβλ...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. Εισαγωγή του επιμελητή 2. Theodor W. Adorno, H Αναθεωρημένη ψυχανάλυση (1946) [μετάφραση: Ζήσης Σαρίκας] 3. Theodor W. Adorno, Κοινωνιολογία και ψυχολογία, I-II (1955) [μετάφραση: Φώτης Τερζάκης] 4. Επίμετρο 1: Talcott Parsons, Ψυχανάλυση και κοινωνική δομή (1954) [μετάφραση: Φώτης Τερζάκης] 5. Επίμετρο 2: Max Horkheimer, O Ernst Simmel και η φροϋδική φιλοσοφία (1948) [μετάφραση: Φώτης Τερζάκης]

Όσο υπάρχει επιθυμία, υπάρχει ζωή. Η επιθυμία επιμηκύνει τη ζωή. Στο βαθμό στον οποίο η επιθυμία μάς διασχίζει, η επιθυμία διευρύνει τον ορίζοντα της ζωής μας. Και όταν κάποιος αρνείται να ακούσει το κάλεσμα της επιθυμίας του, τότε η ζωή αρρωσταίνει.

"Στους χώρους της ψυχικής υγείας, η ψυχανάλυση δεν αντλεί το κύρος και την αυθεντία της από το πρόσωπο του αναλυτή αλλά από τον χώρο που προσφέρει στον ασθενή για να διερευνήσει την αλήθεια του. Αυτή η αλήθεια καταλαμβάνει μία ιδιαίτερη θέση, μιας και δεν αποκτάται ούτε με το τίμημα ψυχολογικών κατασκευών που φιλοδοξούν να δώσουν έναν κορεσμό και μια ικανοποίηση του ψυχικού, ούτε με τη διατύπωση κάποιου χρησμού του ασυνειδήτου που οφείλουμε να αποκωδικοποιήσουμε, ούτε με την κατασκευή συμβατικών πεδίων αλήθειας. Ο αναλυτής, αντιπαραβάλλοντας τα κεκτημένα της δικής του ανάλυ...