Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε ύφος λογοτεχνικό και ρηξικέλευθο, ο Adam Phillips εξετάζει μερικά φαινομενικώς συνηθισμένα ζητήματα με τα οποία η ψυχανάλυση δεν έχει ασχοληθεί αρκετά:το γαργάλημα, το φίλημα, την ανησυχία, την πλήξη, τον κίνδυνο, τη μοναξιά, την αταραξία, ακόμα και το πέρδεσθαι. Φωτίζοντας αυτές τις κατά τα άλλα κοινές πτυχές της καθημερινής ζωής, υποστηρίζει ότι η ψυχανάλυση ξεκίνησε ως ένας δεξιοτεχνικός αυτοσχεδιασμός εντός της ιατρικής επιστήμης, ο οποίος όμως υποχώρησε μπροστά στο όνειρο της επιστήμης που αξιώνει πως μόνο τον "εξετασμένο βίο" αξίζει να ζει κανείς. Ο Phillips δείχνε...

...Ο χαρακτήρας συνιστά θυσία του αυθορμητισμού μας. Σήμερα μπορούμε να σκεφθούμε ψυχαναλυτικά τις περιπτώσεις όπου πάσχουν οι διαδικασίες της εσωτερίκευσης και το Εγώ λειτουργεί με ελλείμματα ψυχοποίησης. Στο μέτρο που δεν λειτουργεί επαρκώς η συμβολοποίηση το Εγώ οργανώνει στοιχεία του χαρακτήρα, που αναλαμβάνουν τις λειτουργίες της μητέρας - περιβάλλον. Οργανώνει τις δυσκολίες απαρτίωσης με "διοικητικές αποφάσεις", συνήθεις τρόπους συμπεριφοράς. Με τα στοιχεία του χαρακτήρα ρυθμίζουμε με "γεωγραφικές λύσεις" την απόσταση από το αντικείμενο που δεν έχουμε επαρκώς εσωτε...

Ο ψυχαναλυτικός λόγος επέτρεψε το ξετύλιγμα πρωτόγνωρων νημάτων που αφορούν στην ψυχική, στην σωματική και στην κοινωνική πραγματικότητα της πορείας κάθε ανθρώπινης ζωής. Το ψυχαναλυτικό μονοπάτι των αναγνωρίσεων είναι δύσβατο. Χαρακτηρίζεται από το πολύπλοκο των προσβάσεων και από ακατάπαυστες χωρο-χρονικές μεταλλαγές. Το διάβα του όμως προσφέρει την συνάρθρωση ελκυστών διαφόρων επιπέδων και την οικείωση με τις δυνάμεις που μας κινούν.

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα. Στην "Εισαγωγή στον ναρκισσισμό" (Zur Einfuhrung des Narzibmus, 1914) o Φρόυντ καταπιάνεται με τα βαθύτερα προβλήματα της σχέσης του Εγώ με τα εξωτερικά αντικείμενα. Στο "Οικονομικό πρόβλημα του μαζοχισμού" (Das Okonomische Problem Des Masochismus, 1924) επιχειρείται μια σύνδε...

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα. Στο σύγγραμμα "Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του εγώ" (Massenpsychologie und Ich-Analyse), που γράφτηκε το 1921, ο Φρόυντ προσεγγίζει την ψυχολογία των μαζών ως αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχολογίας του ατόμου. Παράλληλα αναζητά τα ιδιαίτερα στοιχεία που καθορίζουν τη δυναμική...

Στο αμείλικτο στόχαστρο του ρηξικέλευθου Γάλλου διανοητή μπαίνουν αυτή τη φορά ο Ζίγκμουντ Φρόυντ και το δημιούργημά του. Κατά τον Ονφρέ, ο φροϋδισμός και η ψυχανάλυση στηρίζονται σε μια σειρά μύθους. Ο Φρόυντ απεχθανόταν τη φιλοσοφία και τους φιλοσόφους, αλλά στην πραγματικότητα υπήρξε ένας από αυτούς, υποκειμενικός δημιουργός μιας λογοτεχνικής ψυχολογίας. Σαμάνος, πανάκριβος θεραπευτής και μεταμοντέρνος μάγος, καταφεύγει σε μια μαγική σκέψη όπου ο λόγος του αποτελεί νόμο. Μια όπως πάντα εμπεριστατωμένη κριτική τοποθέτηση που μας κάνει να δούμε υπό ένα διαφορετικό πρίσμα τ...

Η είσοδος στην ανάλυση, που εν τέλει καθορίζει και τη δυνατότητα να υπάρξει πέρασμα, προϋποθέτει ότι το υποκείμενο θα αμφισβητήσει τη θέση του, προϋποθέτει την παρουσία, την τοποθέτηση και την ευθύνη του υποκειμένου. Ντετερμινισμός και ελευθερία, εκεί είναι που το υποκείμενο είναι πιο κοντά στο πραγματικό ή σε ένα μέρος του πραγματικού, για να είμαστε ακριβείς, ταπεινόφρονες και έντιμοι. Και όταν γίνει η είσοδος στην ανάλυση το υποκείμενο δεν μπορεί παρά να παραμείνει δια παντός πλέον εγγεγραμμένο στον αναλυτικό λόγο με τις απαιτήσεις του. Η μετάδοση του ψυχαναλυτικού λό...

Το μικρό αυτό βιβλίο αποτελείται από δυο μέρη, αφενός τους πίνακες και αφετέρου μια σύντομη μελέτη σχετική με το ζήτημα που διεθνώς αποκαλείται mandala. Οι πίνακες αποτελούν το πρωτογενές ζωγραφικό υλικό, το οποίο οδηγεί στη συνέχεια στην αντίστοιχη μελέτη, στην προσπάθεια να ερμηνευτεί και αφομοιωθεί αυτό το υλικό. Τα σχέδια αυτά δεν διεκδικούν βέβαια ιδιαίτερες καλλιτεχνικές δάφνες, αλλά αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της όλης εργασίας, αφού είναι η πρώτη ύλη και το κίνητρο για τα υπόλοιπα. Η όλη διαδικασία πρέπει να ιδωθεί ως συνιστώσα μιας ευρύτερης προσπάθειας εσωτερι...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Πρόλογος Εισαγωγή 1. Προκαταρκτικό 1.1 Ο πόνος ως συναίσθημα 1.2 Ο πόνος ως οριακό συναίσθημα 1.3 Τρεις κατηγορίες του πόνου α. Ο πόνος ως έσχατο συναίσθημα β. Ο πόνος ως σύμπτωμα γ. Ο πόνος ως αντικείμενο και σκοπός της ευχαρίστησης 2. Ψυχαναλυτική θεωρία του σωματικού πόνου 2.1 Τραυματισμός 2.2 Αναστάτωση 2.3 Αντίδραση 3. Ο ψυχικός πόνος 3.1 Η διαδικασία 3.2 Ο αγαπημένος άλλος 3.3 Εν είδει συμπεράσματος Βιβλιογραφία

"Ο Σαράντης Θανόπουλος, ένας Έλληνας "μετανάστης" ψυχαναλυτής που ζει και εργάζεται στην Ιταλία, στο παρόν πόνημά του καταγράφει την περιπλάνησή του στη δική του ψυχαναλυτική, και όχι μόνο, Ιθάκη, εστιάζοντας ιδιαίτερα στον χώρο της ψυχαναλυτικής ερμηνείας. Η τελευταία αναδύεται ως μια μορφοποίηση των ψυχικών διαδικασιών που επισυμβαίνουν στον αναλυτή - σε συνάρτηση με εκείνες του αναλυόμενου. "Βασικό άξονα της αναλυτικής σχέσης συνιστά, για τον Σαράντη Θανόπουλο, η υστερική ταύτιση η οποία επιτρέπει την ανάπτυξη μιας βαθιάς αμοιβαίας επικοινωνίας μεταξύ των πρωταγωνιστώ...

Στα δύο μικρής έκτασης αλλά μεγάλης θεωρητικής και κλινικής σημασίας κείμενα των Claude Leger και Jean-Pierre Drapier, ευελπιστούμε ότι οι αναγνώστες -ειδικοί και μη- θα βρουν μια εμπεριστατωμένη εισαγωγική παρουσίαση των πολυδαίδαλων σχέσεων της ψυχιατρικής με την ψυχανάλυση, καθώς και της ευθύνης που η δεύτερη καλείται να επωμισθεί, ιδιαίτερα σήμερα που η περιγραφική φαινομενολογία του συμπτώματος επεκτείνεται ολοένα, επιβάλλοντας τη σιωπή του υποκειμένου.

Τα κείμενα που δημοσιεύονται σ' αυτή την έκδοση είναι ομιλίες και σεμινάρια που έγιναν από την Κολέτ Σολέρ, ψυχαναλύτρια, μαθήτρια του Λακάν, στην Αθήνα. Η ομιλία "Η γυναικεία οδύνη" έγινε τον Μάιο 2009 στην Στοά του Βιβλίου. Το Σεμινάριο "Τα καταθλιπτικά συναισθήματα" δόθηκε επίσης τον Μάιο 2009. Και το Σεμινάριο με θέμα "Συναισθήματα του ασυνειδήτου ως πραγματικό" δόθηκε τον Οκτώβριο του 2011, στα πλαίσια των εκάστοτε θεματικών της Κλινικής Εκπαίδευσης του Λαχανικού Πεδίου. Πρόκειται για μια παρουσίαση και ανάπτυξη των επεξεργασιών της σε αναφορά στη διδασκαλία τ...

Είναι γεγραμμένες στις συνειδήσεις όλων των ασχολούμενων με την ιστορία της ψυχανάλυσης οι έντονες διαφωνίες και αμφισβητήσεις που είχε ο Σαντόρ Φερέντσι (Sandor Ferenczi) και στη συνέχεια ο Όττο Ρανκ (Otto Rank) με τον Σίγκμουντ Φροϋντ (Sigmund Freud). Σ’ αυτό τον Τόμο, όπου αυτοί οι δύο σημαντικοί πυλώνες της ψυχαναλυτικής σκέψης έγραψαν από κοινού, δεν υπάρχει καμία άμεση αναφορά αυτών των διαφορών τους. Παρουσιάζοντας την συνεργασία τους στο ψυχαναλυτικό συνέδριο του Βερολίνου το 1922 θέτουν ορισμένα θεμελιώδη ερωτήματα για την ψυχανάλυση, την σχέση θεωρίας και πράξης κ...

Με αυτό ακριβώς μας φέρνουν αντιμέτωπους τα υποκείμενα που αποκαλούμε τοξικομανείς. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα όρια των δυνατοτήτων μας. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με την αμετάκλητη διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στις λέξεις και την απόλαυση, ανάμεσα στη γλώσσα και το ζωντανό σώμα. Η κλινική της τοξικομανίας, με τις αποτυχίες της, τα αδιέξοδά της, τις επαναλήψεις της, μας μαθαίνει ότι υπάρχει πάντοτε μια επιπλέον απόλαυση, μια απόλαυση πέρα από τα ανθρώπινα όρια. Αυτή η απάνθρωπη απόλαυση δεν είναι θεραπεύσιμη και το ζήτημα που τίθεται είναι αν η ψυχανάλυση μπορεί να μας βο...

Η Λου Σαλομέ δημοσίευσε το περιεκτικό αυτό κείμενο το 1917 -ενόσω ακόμη η φροϋδική αυτοψία της σεξουαλικότητας ήταν "κόκκινο πανί" για την αστική ηθική, αλλά και για το επιστημονικό κατεστημένο. Θέματα-ταμπού όπως η ομοφυλοφιλία, η αιμομιξία, ο σαδομαζοχισμός, η ηδονοβλεψία, ο παιδικός ερωτισμός, δίνουν στη μαθήτρια του Φρόυντ την ευκαιρία να προκαλέσει ανοιχτά την εποχή της. Αλλά μήπως αυτή η "σφηκοφωλιά των προκαταλήψεων", την οποίαν αντιμάχεται, δεν κάνει αισθητή την παρουσία της και στη δική μας εποχή;

Στο βιβλίο περιγράφονται οι κεντρικές ψυχαναλυτικές θεωρίες και άμυνες, καθώς και δέκα τυπολογίες προσωπικότητας: η ψυχοπαθητική, η ναρκισσιστική, η σχιζοειδής, η παρανοϊκή, η καταθλιπτική και η μανιακή, η μαζοχιστική, η ιδεοψυχαναγκαστική, η υστερική και η διασχιστική.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μία μαρτυρία. Σύμφωνα με το ψυχαναλυτικό ήθος προέρχεται από συλλογή και καταγραφή λόγων βαρύτατα άρρωστων παιδιών και εφήβων στο πλαίσιο μιας προσωπικής ψυχαναλυτικής τους σχέσης με την συγγραφέα. Η ανάδυση του πρωτογενούς αυτού υλικού δεν μπορεί παρά να εκπλήξει: τα άρρωστα παιδιά και εφήβους απασχολεί πολύ περισσότερο η θέση τους μέσα στην επιθυμία των γονέων τους, στην οικογένειά τους, από την ασθένεια αυτή καθεαυτή .

Οι εκδόσεις Νήσος, η Εταιρεία Μελέτης των Επιστημών του Ανθρώπου και τα "Τοπικά" κλείνουμε φέτος 20 χρόνια και γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας με αυτόν τον επετειακό τόμο. Επιλέξαμε λοιπόν τα ωραιότερα από τα μικρά κείμενα, αληθινά διαμάντια, με τα οποία κλείνουν οι τόμοι των τοπικών: Πάουλ, Κάρολ, Κλάιστ, Φρόιντ, Χάινε, Χέγκελ. Προσθέσαμε ένα "έκτακτο δώρο" στον επετειακό μικρό αυτό τόμο, το κείμενο του Μπένγιαμιν που είχε δημοσιευτεί στον "Πολίτη" (μία από τις μεγάλες απώλειες για τη δημόσια σφαίρα και την κριτική). Γοητευτικά κείμενα, προκλητική σκέψη, καθαρές ιδέες - εργ...

«Γι' αυτό μπορεί το σύμπτωμα να διαβαστεί, επειδή είναι ήδη το ίδιο εγγεγραμμένο σε μια διαδικασία γραφής». Ιδού η κλασική θέση του Λακάν που ορίζει το σύμπτωμα σαν σημαίνουσα δομή όπως αυτό συμβαίνει με κάθε μόρφωμα του ασυνειδήτου. Εκ φύσεως το ασυνείδητο κωδικοποιεί. Το μήνυμά του, τα λεγόμενα «μορφώματα του ασυνειδήτου», συμπεριλαμβανομένου του συμπτώματος, οφείλει επομένως να αποκωδικοποιηθεί. Απαιτεί να "διαβαστεί". Η ασυνείδητη «γνώση» είναι καθαρή γνώση δίχως στόχο και προθετικότητα, ακέφαλη γνώση. «Ιδανικός εργαζόμενος» το ασυνείδητο, ειρωνεύεται ο Λακάν, διότι το...