Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, στον "Πολιτικό" για τη φροντίδα της ψυχής είναι απαραίτητη η γνήσια, καθαρή επιστημονική γνώση, αλλά χρειάζεται, για την επιμέλεια των αμέτρητων ατομικών παραλλαγών, και η προσωπική τέχνη, κατά το παράδειγμα του υφαντουργού, ο οποίος ξέρει να διαπλέκει αρμονικά τις αντίρροπες τάσεις. Ο Φρόυντ λέει, το 1910, ότι η ψυχαναλυτική τεχνική δεν είναι ίδια για τη θεραπεία κάθε νεύρωσης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι για κάποιες ψυχικές δομές ή για ορισμένες φάσεις της θεραπείας είναι απαραίτητη μια πιο ενεργητική, ενισχυτική παρουσία εκ μέρους του ψυχαναλυτή, τ...

Αυτό το μικρό σε έκταση αλλά πυκνό σε σημασίες δοκίμιο σηματοδοτεί μια μεγάλη στροφή στο έργο του Φρόυντ. Γραμμένο λίγο μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και επηρεασμένο, ενδεχομένως, από τις δυνάμεις καταστροφής που αυτός αποδέσμευσε, θα εγκαταλείψει την καθιερωμένη μέχρι τότε ψυχαναλυτική αντίληψη ότι τα ψυχικά φαινόμενα κυριαρχούνται από την παντοδυναμία της αρχής της ευχαρίστησης, εισάγοντας μια έννοια περισσότερο πρωτόγονη, περισσότερο καθοριστική, περισσότερο ζοφερή, την ενόρμηση του θανάτου. Ο Φρόυντ μελετά φαινόμενα όπως αυτό της ψυχαναγκαστικής επανάληψης κ...

Είχε διαπιστώσει πως όλα ανεξαίρετα τα άτομα τείνουν στην αναζήτηση της ηδονής, από τον εγωιστή στον οποίο η στάση αυτή είναι έκδηλη, αφού χρησιμοποιεί τους άλλους για την ικανοποίηση των επιθυμιών του, ως τον αλτρουιστή που βρίσκει τη δική του ικανοποίηση στην απάρνηση των παρορμήσεών του για χάρη του αγαπημένου προσώπου ή στο όνομα μιας αφηρημένης αρχής, όπως η τιμή και το καθήκον. Από ψυχολογική άποψη, φαινόταν τελικά σάμπως κι οι δυο ακραίες περιπτώσεις -τύποι, ο εγωιστής που χρησιμοποιεί τους ομοίους του κι ο αλτρουιστής που θυσιάζεται γι' αυτούς, να 'χαν τον ίδιο σκο...

Mια νέα ιστορία της ψυχιατρικής και της ψυχανάλυσης; Αναμφίβολα. Κυρίως όμως μια διαφορετική ιστορία, γιατί αυτό το έργο διερευνά ξανά τόσο την ανθρώπινη όσο και την επιστημονική περιπέτεια αυτών των δύο πεδίων μέσω μιας πλούσιας εικονογράφησης, ελάχιστα γνωστής, κάποιες φορές ανέκδοτης, που μάλλον έχει αγνοηθεί από όσους συγγραφείς ασχολήθηκαν ως τώρα με το θέμα. Εντούτοις, από την εποχή του Μεσαίωνα, οι άρρωστοι και οι αρρώστιες, οι θεραπευτές και οι θεραπευτικές μέθοδοι, οι χώροι θεραπείας και η καθημερινή ζωή των νοσηλευόμενων δημιούργησαν μια δαψιλή εικονογραφία. Όμ...

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα. Στο σύγγραμμα "Πέραν της Αρχής της Ηδονής" (Jenseits des Lustprinzips), που γράφτηκε το 1920, ο Φρόυντ συνδυάζει την ψυχανάλυση με τη φιλοσοφία και την εξελικτική βιολογία, αναγνωρίζοντας ως γενικό χαρακτηριστικό των ενορμήσεων την τάση να αποκαταστήσουν μία προγενέστερη κατά...

Το μικρό αυτό σε όγκο βιβλίο είναι το κατ’ εξοχήν βιβλίο του Φρόυντ που εισάγει μια νέα αρχή, και από πολλές απόψεις αποτελεί τομή στο οικοδόμημα της σκέψης του. Βρίθει από ιδέες, πολλές από τις οποίες ήταν νέες, ή τουλάχιστον νέα ήταν η συνύφανσή τους σε μια νέα σύνθεση. Το εξέχον χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι ουσιαστικά η καινοφανής σύμπλεξη της ψυχανάλυσης με την φιλοσοφία και την εξελικτική βιολογία. Έτσι το Πέραν της αρχής της ηδονής, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Φρόυντ εκπροσωπεί την επιδίωξή του «να προσδιοριστούν σταθερά μερικές από τις σημαντικότερες ιδέε...

Το θέμα πότε τελειώνει μια ψυχανάλυση, πώς τελειώνει, αν τελειώνει, τι εμποδίζει το τέλος της, αν πετυχαίνει τον σκοπό της, τη θεραπεία -την "απαλλαγή ενός ανθρώπου από τα νευρωτικά συμπτώματα, τις αναστολές και τις ανωμαλίες του χαρακτήρα"- και για ποιους λόγους τυχόν αποτυγχάνει, υπερβαίνει κατά πολύ το πεδίο της τεχνικής, γιατί για τον Φρόυντ ούτε οι χειρισμοί, ούτε οι όποιες ιδιαίτερες παρεμβάσεις αποτελούν αντικείμενο του "Περατή και μη περατή ανάλυση". Είτε πρόκειται για τη νόσηση, την ίαση ή εν τέλει την υγεία, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει σε μια υποσημείωση ο...

Ο θάνατος αποτελεί για τον άνθρωπο έναν ορίζοντα που δεν μπορεί να υπερβεί. Ο συγγραφέας προσπαθεί να καταδείξει το ρόλο που παίζει το χρήμα -το πάθος του χρήματος- στο φόβο του θανάτου και στο ψευδαισθητικό του ξόρκισμα.

Περιεχόμενα - Βέρα Παύλου: Εισαγωγικό σημείωμα - Sigmund Freud, "Χαρακτήρας και πρωκτικός ερωτισμός (1908)" - Sandor Ferenczi, "Η οντογένεση του ενδιαφέροντος για το χρήμα" - Alain Gibeault, "Συμβολική του χρήματος και ψυχανάλυση" - Marilia Aisenstein, "Ορισμένες σκέψεις για το χρήμα και τη μεταβιβαστική νεύρωση σε αναφορά με τον άνθρωπο με τα ποντίκια" - Pierre Sullivan, "Το νόημα του χρήματος: S. Freud, K. Marx, T. Bernhard"

Η ψυχανάλυση είναι αναμνημόνευση. Σε αντιστοιχία με την πλατωνική πίστη, δεν απαρνήθηκε ποτέ το ιδεώδες μίας πλήρους αναμνημόνευσης. Ο Φρόιντ τονίζει ότι: "Όλα τα ουσιώδη διασώζονται, ακόμη και αυτό που φαίνεται ότι είναι εντελώς ξεχασμένο υπάρχει με κάποιο τρόπο και σε κάποιο μέρος, αλλά είναι απλά καταχωνιασμένο και δεν βρίσκεται στη διάθεση του ατόμου. Είναι απλά ζήτημα της αναλυτικής τεχνικής αν μπορεί να επιτευχθεί η πλήρης ανάδυσή του μέσα στη μνήμη". Στο λεξιλόγιο της ψυχανάλυσης απουσιάζει η λέξη λήθη. Δεν υπάρχει ο ορισμός της· δεν δηλώνονται οι περιπτώσεις που...

Πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, το "Πλησιάζοντας τον θάνατο" της Elisabeth Kubler-Ross κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά. Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες ψυχολογικές μελέτες του 20ού αιώνα, που επηρέασε βαθιά τους τομείς της ψυχικής υγείας και της έρευνας σχετικά με τον άνθρωπο. Η Αμερικανοελβετίδα ψυχίατρος, όπως είναι πολύ γνωστό, εισήγαγε τη θεωρία για τα "πέντε στάδια του πένθους" που διατρέχει ο καταληκτικός ασθενής: άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή. Μέσω συνεντεύξεων και συνομιλιών, η Kubler-Ross διερεύνησε πώς ο επικε...

Πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, το "Πλησιάζοντας τον θάνατο" της Elisabeth Kubler-Ross κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά. Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες ψυχολογικές μελέτες του 20ού αιώνα, που επηρέασε βαθιά τους τομείς της ψυχικής υγείας και της έρευνας σχετικά με τον άνθρωπο. Η Αμερικανοελβετίδα ψυχίατρος, όπως είναι πολύ γνωστό, εισήγαγε τη θεωρία για τα "πέντε στάδια του πένθους" που διατρέχει ο καταληκτικός ασθενής: άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή. Μέσω συνεντεύξεων και συνομιλιών, η Kubler-Ross διερεύνησε πώς ο επικε...

Η αλληλεπίδραση παιδιού-μητέρας έχει μελετηθεί πολύ περισσότερο από την πλευρά της επίδρασης που ασκεί η μητέρα προς το παιδί και λιγότερο από εκείνη του παιδιού προς τη μητέρα και γενικότερα προς το περιβάλλον. Το βιβλίο του Τρύφωνα Ζαχαριάδη εξετάζει μέσα από μια ψυχαναλυτική οπτική τις ποικίλες αλληλεπιδράσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των γονέων και των παιδιών. Συγκεκριμένα, αποκαλύπτει σταδιακά με ποιους τρόπους η οικογενειακή αυτή αλληλόδραση επηρεάζει την κοινωνική, την εργασιακή αλλά και την ερωτική ζωή των μελλοντικών ενηλίκων. Με επιστημονικό λόγο και συχνά...

Το βιβλίο αυτό εξετάζει μέσα από μια ψυχαναλυτική οπτική τις ποικίλες αλληλεπιδράσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των γονιών και των παιδιών. Συγκεκριμένα, αποκαλύπτει σταδιακά με ποιους τρόπους η οικογενειακή αυτή αλληλόδραση επηρεάζει την κοινωνική, την εργασιακή αλλά και την ερωτική ζωή των μελλοντικών ενηλίκων. Με επιστημονικό λόγο και συχνά με βιωματική γραφή, ο συγγραφέας προσφέρει πλήθος παραστατικών κλινικών παραδειγμάτων που συμβάλλουν απλόχερα στην ολοκληρωμένη πληροφόρηση σχετικά με το "οικογενειακό δράμα" το οποίο όλοι έχουμε ξεδιπλώσει στην προσωπική μας διαδρομή....

Ο καθένας μας κουβαλάει την πρώτη του οικογένεια. Αυτή είναι η εσωτερική μας ομάδα. Με σιγουριά, μια κι έχουμε εξοικειωθεί με τους ψυχικούς συναγελασμούς αυτής της οικογένειας, θα την περιφέρουμε με ασυνείδητο τρόπο -αλλά και πολύ συνειδητά κάποιες φορές- ως φυσική συμπεριφορά στους δημόσιους συγχρωτισμούς, στις εργασιακές σχέσεις, αλλά και στις ερωτικές μας συναλλαγές. Ο τρόπος που συντροφεύουμε τους φίλους, τους εραστές και τον εαυτό μας οργανώνεται ως συναισθηματική παιδεία σε αυτή την οικογένεια. Το παιδί αναζητά πρότυπα και τα αντιγράφει. Ο απόγονος που μεγαλώνουμε,...

Η πολιτική του ψυχαναλυτή πραγματώνεται κατ' ουσίαν στην καθοδήγηση της θεραπείας που αναλαμβάνει. Πρόκειται για "πολιτική" επειδή κινητοποιείται η "εξουσία" και δη η εξουσία του λόγου και της μεταβίβασης, δηλαδή η ισχύς της λίμπιντο και της απόλαυσης. Ο ψυχαναλυτής, ως θεματοφύλακας της εξουσίας, τη χρησιμοποιεί και τη χειρίζεται, όχι βέβαια προς ίδιον όφελος, αλλά "σύμφωνα με την επιθυμία του", τις πτυχές της οποίας ανέδειξε ο Λακάν μιλώντας για "επιθυμία του ψυχαναλυτή", και εξειδικεύοντας έτσι τον άνευ προηγουμένου χαρακτήρα της στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τα καυτ...