Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα δύο φροϋδικά κείµενα της παρούσας συλλογής συγκαταλέγονται στα γραπτά που θεωρούνται ότι αφορούν την ψυχαναλυτική τεχνική. Ωστόσο, τα τεχνικά λεγόµενα γραπτά του Φρόυντ αφορούν κυρίως µια ψυχαναλυτική µέθοδο που επινοήθηκε από τον ίδιο τον Φρόυντ πρωτίστως ως µέθοδος κατανόησης του ανθρώπινου ασυνείδητου ψυχισµού και περιλαµβάνει κάποιες βασικές αρχές σχετικά γενικές και αφηρηµένες, αποθαρρύνοντας τη φαντασίωση µιας τεχνικής επί της οποίας έχουµε τον πλήρη έλεγχο. Το πρώτο κείµενο συνιστά µια θεωρητική περισσότερο εξέταση του φαινοµένου της µεταβίβασης, το οποίο ο Φρό...

Η ανάλυση εργάζεται με τη διαισθητική σκέψη της οποίας η λειτουργία είναι ασυνείδητη. Μια θεωρία συνειδητή δεν είναι το άμεσο κίνητρο των παρεμβάσεών της, αλλά όλο αυτό που εμπλέκει εμμέσως μια θεωρία υπονοούμενη η οποία φέρεται σε αυτό. Η θεωρία, στη συγγραφή, είναι μια εργασία κατόπιν-εορτής που αναζητά να διατυπώσει τη βιωμένη εμπειρία των αρχών της κούρας και όλων αυτών που συντονίζουν και ελέγχουν τον αναλυόμενο. Η διαισθητική σκέψη επιτρέπει να κατανοηθεί το "ψυχαναλυτικό γεγονός" και το ακέραιο μέσα από συγκεκριμένες αναφορές των οποίων κάθε στοιχείο είναι εξακριβωμέ...

Δεκάδες λόγια, απροετοίμαστα, ανεπιτήδευτα, παιδεμένα· μικρά κατορθώματα της ομιλίας, διακριτικά μνημεία αξιοπρέπειας μες στην αντιξοότητα, που αναδύθηκαν φευγαλέα, αποκαλύπτοντας μορφές σημαδιακές στη μαγική σκηνή της ψυχανάλυσης. Όπως ειπώθηκαν εκεί κι ακούστηκαν, έτσι διαβάζονται· με ημερωμένη συγκίνηση, με σεβασμό, με το κεφάλι γερμένο λίγο πλάι και με το βλέμμα να φεύγει κάθε τόσο πάνω πλάγια ή λοξά και κάτω - προς το διαλογισμό ή τη μνήμη. Ψιχία ψυχής, μουσική ξεχασμένη κι αντίδωρο γόνιμο, που σώζουν ό,τι πιο πολύτιμα ανθρώπινο μες στη φτηνή χλιδή των ημερών μας. Π...

10.000 πωλήσεις μέχρι σήμερα! Μια σκληρή κριτική του Φρουδικού Έργου που μόλις πριν λίγα χρόνια επιβεβαιώθηκε από το συλλογικό "παγκόσμιο" έργο: Η "Μαύρη Βίβλος της Ψυχανάλυσης". Το βιβλίο αυτό σε όλη του την έκταση αποτελεί μια ενιαία μελέτη ολόκληρου του Φρουδικού έργου και παρουσιάζει την πρωτοτυπία ότι είναι ταυτόχρονα και περιγραφικό των βασικών θεωρητικών άρχων της Ψυχαναλύσεως, και αναλυτικό, όπου χρειάζεται της ψυχαναλυτικής θεωρίας, αλλά είναι ακόμη και μια ολοκληρωμένη κριτική σε βάθος από τη σκοπιά της ματεριαλιαστικής φιλοσοφίας και μεθοδολογίας.

Το πώς η Φύση ορίζει τις δυνατότητες του Λόγου, το πώς ο Λόγος ορίζει τις δυνατότητες της νόησης να αναπαραστήσει και να αντιληφθεί τη Φύση, βρίσκει μέσα στην ψυχανάλυση μια εκρηκτική συνθήκη που το οδηγεί στα άκρα. Το ένα άκρο ορίζεται από την έκπτωση του ψυχικού που ως αδέσμευτη άλογη ενέργεια χτυπά το σώμα. Το άλλο άκρο ορίζεται από τον άσαρκο ψευδαισθησιακό λόγο. Στο ένα άκρο η ψυχοσωματική νόσος, στο άλλο το παραλήρημα. Στο ενδιάμεσο, πλήθος σωματοψυχικών λειτουργιών, όπως το όνειρο, η αντιληπτική εικόνα, η αναπαράσταση, η ανάμνηση, η φαντασίωση, η συνειδητή σκέψη, επι...

Το πώς η Φύση ορίζει τις δυνατότητες του Λόγου, το πώς ο Λόγος ορίζει τις δυνατότητες της νόησης να αναπαραστήσει και να αντιληφθεί τη Φύση, βρίσκει μέσα στην ψυχανάλυση μια εκρηκτική συνθήκη που το οδηγεί στα άκρα. Το ένα άκρο ορίζεται από την έκπτωση του ψυχικού που ως αδέσμευτη ά-λογη ενέργεια χτυπά το σώμα. Το άλλο άκρο ορίζεται από τον άσαρκο ψευδαισθησιακό λόγο. Στο ένα άκρο η ψυχοσωματική νόσος, στο άλλο το παραλήρημα. Στο ενδιάμεσο, πλήθος σωματοψυχικών λειτουργιών, όπως το όνειρο, η αντιληπτική εικόνα, η αναπαράσταση, η ανάμνηση, η φαντασίωση, η συνειδητή σκέψη, επ...

Το ασυνείδητο μάς είναι άγνωστο. Ζει και βασιλεύει χωρίς να το γνωρίζουμε. Είναι γεμάτο από επιθυμίες μικρές και μεγάλες, οι οποίες στοχεύουν στην ικανοποίησή τους αδιαφορώντας για το κόστος και τις συνέπειές τους. Ως αποτέλεσμα, το Ασυνείδητο μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες, ακόμη και κινδύνους, στον φέροντα και σε άλλους. Στα κεφάλαια που αποτελούν το παρόν πόνημα της Ψυχαναλύτριας, Ψυχίατρου, Παιδοψυχιάτρου Αθηνάς Αλεξανδρή, ιδρυτικού μέλους της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας και της Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, γίνεται αναζήτηση και μελέτη του Ασυνείδητου σε...

Με αυτό το βιβλίο οι ψυχαναλυτές Βασίλης Παπαδάκος και Ζωή Φραγκοπούλου μας εισάγουν στη φροϋδική και λακανική σκέψη. Η ιδιόμορφη αυτή εισαγωγή περιλαμβάνει δέκα δοκίμια που πραγματεύονται βασικές έννοιες της ψυχανάλυσης. Το υλικό τους προήλθε από την ανάγνωση των φροϋδικών και λακανικών κειμένων, σε συνδυασμό με την καθημερινή κλινική εμπειρία των συγγραφέων. Η επιλογή των συγκεκριμένων εννοιών έγινε αφενός με βάση ερωτήματα που αναδύθηκαν σταδιακά μέσα από την πρακτική και αφετέρου απορίες σχετικά με την απόδοση στα ελληνικά φροϋδικών και λακανικών όρων. Σκοπός των συγγρα...

Ο όρος αρνητικό χρησιμοποιείται στην ψυχαναλυτική ορολογία συνήθως ως απαξιωτικός προσδιορισμός. Όμως ο Freud είχε την αντίληψη ότι είναι μια κρίσιμη έκφραση, η οποία δεν συνδέεται μόνο με παθολογικές διεργασίες, αλλά διατρέχει ολόκληρη την ψυχική ζωή. Εκείνος που επεξεργάστηκε ιδιαίτερα το "αρνητικό" είναι ο Andre Green. Εκκινώντας από τη φιλοσοφική σκέψη του Hegel, τις ψυχαναλυτικές συνεισφορές του Winnicott, του Bion και άλλων, αλλά αντλώντας και από πλούσια κλινική εμπειρία, ο Green οργάνωσε μια πολυεπίπεδη έννοια που άνοιξε νέες προοπτικές στην ψυχαναλυτική πράξη κα...

"Τον Κρίστοφ Χάιτσμαν, ζωγράφο, τον έπεισε ο διάβολος, την πρώτη φορά υπό την μορφή ευυπόληπτου ευγενούς, (ν. 1) να δεσμευθεί μέσω γραπτής συμφωνίας να γίνει υιός του. Ένα έτος αργότερα εξηναγκάσθη από μία φρικτή μορφή (ν. 2), με τρομακτικές απειλές, να δηλώσει υπακοή δεσμευόμενος εγγράφως με το ίδιο του το αίμα. Και αν έτη 1677, την 8η Σεπτεμβρίου, απηλευθερώθη από την υποτέλειά του στον διάβολο μέσω της φιλεύσπλαχνης Μητέρας του Θεού, της Μαρίας (ν. 3), στο Τσέλλ". Το κείμενο το οποίο συνόδευε τον μεγάλο πίνακα του Χάιτσμαν, τον οποίο ο Φρόυντ αναφέρει ως "εξώφ...

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα. Στο σύγγραμμα "Πέραν της Αρχής της Ηδονής" (Jenseits des Lustprinzips), που γράφτηκε το 1920, ο Φρόυντ συνδυάζει την ψυχανάλυση με τη φιλοσοφία και την εξελικτική βιολογία, αναγνωρίζοντας ως γενικό χαρακτηριστικό των ενορμήσεων την τάση να αποκαταστήσουν μία προγενέστερη κατά...

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα. Στο σύγγραμμα "Ο Πολιτισμός Πηγή Δυστυχίας" (Das Unbehagen in der Kultur), που γράφτηκε το 1929, ο Φρόυντ ασχολείται με τις θεμελιώδεις συγκρούσεις μεταξύ του πολιτισμού και του ατόμου, αναγνωρίζοντας ως πρωταρχικό πρόβλημα την αντίθεση ανάμεσα στην αναζήτηση του ατόμου για ε...

Οι ιδέες της ψυχανάλυσης έχουν διαποτίσει τον Δυτικό πολιτισμό, ως πλαίσιο μέσω του οποίου κατανοούμε τη συναισθηματική μας ζωή. Ο Φρόιντ εξακολουθεί πάντα να αποτελεί σημείο αναφοράς. Παρά την πλούσια σχετική βιβλιογραφία, γνωρίζουμε ελάχιστα για τη σύγχρονη ψυχανάλυση. Το "Ανακαλύψτε την ψυχανάλυση" προσπαθεί να καλύψει αυτή την έλλειψη. Παρουσιάζει την ψυχανάλυση ως ενοποιημένη "θεωρία του ασυνείδητου" με πολλές διαφορετικές θεωρητικές και θεραπευτικές προσεγγίσεις, εξηγεί κάποιους από τους ιδιότυπους τρόπους με τους οποίους σκέφτονται οι ψυχαναλυτές, συνδέει την ψυχανάλ...

Ο Wilfred R. Bion με την οπτική του υπογραμμίζει ότι η άσκηση της βιαιότητας και η καταστροφική σφυρηλάτηση του ατόμου αποκαλύπτει τη βαθιά πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχικής δραστηριότητας, η οποία χάρη στη χρήση των καταστροφικών της τάσεων βρίσκει άνοιγμα προς τη ζωή. Το έργο του φέρνει αντιμέτωπες, νοητικά και συναισθηματικά, δύο κεντρικές όψεις της ανθρώπινης ψυχικής λειτουργίας, εκείνης του κινδύνου κι εκείνης της ψύχωσης, σε σχέση με την εξελικτική συνεισφορά της νευρωτικής λειτουργίας, γεγονός που τον κάνει να διαφέρει από τους σύγχρονους του χώρου. Στο βιβλίο αυτ...

Ανοίξτε τα μάτια, μας λέει η Alice Miller σε κάθε της βιβλίο. Ανοίξτε τα μάτια κι αντικρίστε όσα υπομείνατε στην παιδική σας ηλικία. Τα τείχη που χτίζουμε για να προστατευτούμε από την ανάμνηση των οδυνηρών εμπειριών των παιδικών μας χρόνων είναι ψηλά και ισχυρά, αλλά όχι απόρθητα. Μέσα από την προσωπική της ιστορία, μαρτυρίες παιδιών, επιστολές αναγνωστών της, αλλά και κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, η Μiller προτείνει να δοκιμάσουμε τον απαγορευμένο καρπό της απωθημένης γνώσης: να εγκαταλείψουμε για λίγο τον παράδεισο των ψευδαισθήσεων και της απατηλής βεβαιότητας ως...

Η ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση αποτελεί μια χιλιοειπωμένη ψυχαναλυτική ιστορία που δεν περιβάλλεται από την ίδια λάμψη μ' εκείνη της ανακάλυψης και της έκπληξης που συνοδεύει την υστερική νεύρωση. Πρόκειται όμως, για την ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση, έτσι όπως εμείς οι αναλυτές πιστεύουμε ότι τη γνωρίζουμε. Αναφερόμαστε στη νεύρωση όσων κάνουν ψυχανάλυση, γιατί δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσω, ότι η ψυχιατρική παράδοση δεν είναι καθόλου η ίδια με εκείνη της ψυχανάλυσης. Ο ιδεοψυχαναγκαστικός, όπως τον περιγράφει μέσα από την παράδοσή της η ψυχιατρική, είναι περισσότερο ένα...

Λίγο πριν το τέλος, η ζωή μοιάζει να είναι σε μια πρωτοφανή αναλαμπή. Σαν ο ετοιμοθάνατος "να αναζητούσε να καταπιαστεί ολοκληρωτικά με τον κόσμο προτού εξαφανιστεί". Ο Michel de M' Uzan είναι ο πρώτος που ακολούθησε "μια πορεία που πήγαινε αντίθετα με το ρεύμα εκείνου που γενικά προτείνεται προκειμένου να αντιληφθούμε την ύστατη περίοδο του τέλους της ζωής: αποεπένδυση του κόσμου, αποδοχή του προσεχούς θανάτου, επιτέλεση του πένθους εαυτού", όλα αυτά προέρχονται, για εκείνον, από μια "ναρκισσιστική παρανόηση". Τέσσερα θεμελιώδη κείμενα του Michel de M' Uzan, όλα με...

Κείμενα για τη ζωγραφική (Μπέικον, Κουεκό), τη γλυπτική (Μιχαήλ Άγγελος, Πικάσσο), τη φωτογραφία (Ρεμπυφά), τη σκηνοθεσία (Εστάς, Κρόνενμπεργκ), τους Μυστικούς (Άγγελος Σιλέσιος). Κοινό τους σημείο; Η λέξη και η εικόνα ως μορφές επεξεργασίας του πραγματικού. Με αναφορές στον Φρόυντ και τον Λακάν αναζητείται ένας ευρύτερος τόπος συνύπαρξης τέχνης και ψυχανάλυσης, πέρα από την απόπειρα μιας εφηρμοσμένης ψυχανάλυσης στην τέχνη: η λέξη και η εικόνα ενός του εκκενωμένου από το σεξουαλικό Πράγμα αυτού τόπου, ο οποίος δεν δύναται ούτε να αρθρωθεί ούτε να καταδειχθεί.

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα. Στο σύγγραμμα "Το Εγώ και το Αυτό" (Das Ich Und Das Es), που γράφτηκε το 1923, ο Φρόυντ διατυπώνει τις θεωρίες του για τις ψυχοδυναμικές του Εγώ, του Υπερεγώ και του Αυτό, οι οποίες υπήρξαν καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της ψυχαναλυτικής θεωρίας.

Η ψυχαναλυτική διαδικασία κινείται σε ένα διυποκειμενικό πλαίσιο, όπου ο αναλυτής ακούει, επεξεργάζεται τις προβλητικές ταυτίσεις που έρχονται από την άλλη πλευρά και ερμηνεύει, ενώ ο αναλυόμενος υποδεικνύει συνεχώς τον κατάλληλο ρυθμό, τη σωστή ταχύτητα και τη σωστή δοσολογία των ερμηνευτικών παρεμβάσεων. Αυτό σημαίνει ότι η ανάλυση δεν έχει να κάνει μόνο με ό,τι συνέβη στο παρελθόν αλλά και με ό,τι συμβαίνει "εδώ και τώρα", στην αμεσότητα της θεραπευτικής σχέσης. Σε μια τέτοια οπτική, ο αναλυτής δεν καλείται μόνο να βρει κρυμμένες αλήθειες και να κάνει ανακατασκευές τ...