Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θα θέλατε να κάνετε πιο ενδιαφέρουσα μια υγιή σχέση, να διώξετε τη φθορά, να σώσετε μια σχέση που παραπαίει ή να ζητήσετε συγγνώμη για ό,τι πλήγωσε τον ή τη σύντροφό σας; Όλοι έχουμε ανάγκη από μια ζωή γεμάτη αγάπη, όλοι χρειαζόμαστε τη συμπαράσταση και τη συναισθηματική εγγύτητα του ή της συντρόφου μας. Σε αυτό το βιβλίο, η Dr. Sue Johnson μας δίνει απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα, παρέχοντάς μας έναν οδικό χάρτη για να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Το βιβλίο αυτό βασίζεται στην κλινική εμπειρία της συγγραφέως, είναι γραμμένο με πολύ χιούμορ, σε κατανοητή γλώσσα...

Μια σειρά επτά σύντομων "μαθημάτων", που διερευνούν το μυστήριο και το θαύμα του έρωτα: από το τυχαίο γεγονός της συνάντησης έως και το γεγονός του τέλους ή της διάρκειας του έρωτα· διάρκεια που είναι μυστηριώδης και θαυμαστή, όπως το γεγονός κάθε πρώτης συνάντησης.

Το βιβλίο αποτελείται από τις σημειώσεις του ίδιου του Winnicott από τους τελευταίους έξι μήνες της ανάλυσης του "Δρα Α." η οποία έλαβε χώρα σε δύο φάσεις, η μία τη δεκαετία του 1940 και η άλλη τη δεκαετία του 1950. H εισαγωγή έχει γίνει από τον Masud Khan, μάλιστα τα κείμενα τα οποία περιλαμβάνονται στο βιβλίο συγκεντρώθηκαν από τον ίδιο, προφανώς με τις ευλογίες της Clare Winnicott. Ο Winnicott είχε ήδη γράψει γι’ αυτόν τον ασθενή στο κείμενο "Απόσυρση και παλινδρόμηση" (που περιλαμβάνεται στον τόμο "Από την παιδιατρική στην ψυχανάλυση"), σηματοδοτώντας το ενδιαφέρον του...

"Στους χώρους της ψυχικής υγείας, η ψυχανάλυση δεν αντλεί το κύρος και την αυθεντία της από το πρόσωπο του αναλυτή αλλά από τον χώρο που προσφέρει στον ασθενή για να διερευνήσει την αλήθεια του. Αυτή η αλήθεια καταλαμβάνει μία ιδιαίτερη θέση, μιας και δεν αποκτάται ούτε με το τίμημα ψυχολογικών κατασκευών που φιλοδοξούν να δώσουν έναν κορεσμό και μια ικανοποίηση του ψυχικού, ούτε με τη διατύπωση κάποιου χρησμού του ασυνειδήτου που οφείλουμε να αποκωδικοποιήσουμε, ούτε με την κατασκευή συμβατικών πεδίων αλήθειας. Ο αναλυτής, αντιπαραβάλλοντας τα κεκτημένα της δικής του ανάλυ...

Μα ποιος ήταν τελικώς ο Λακάν; Ένας από τους μεγάλους στοχαστές της εποχής μας, που όμως θεωρούσε το στοχασμό ως σύμπτωμα και τη σκέψη ως μια μορφή πάθησης; Ένας ιδεολόγος που σαγήνεψε τη νεολαία; Ένας αγύρτης που εξαπατούσε τον κόσμο χρησιμοποιώντας με αυθαίρετο τρόπο τον επιστημονικό λόγο; Στο βιβλίο αυτό ο Αλέν Βανιέ συνοψίζει τις κυριότερες θεωρίες του Ζαν Λακάν. Παρακολουθεί τη διαδρομή και την εξέλιξη της σκέψης του. Υπό αυτήν την έννοια, δεν είναι μόνο μια παρουσίαση του Λακάν, αλλά και μια συμπύκνωση του έργου του.

Η ψυχανάλυση έχει πλέον πεθάνει, ή µήπως πρέπει να ερµηνεύσουµε τις συχνές επιθέσεις που δέχεται για τα θεωρητικά της "σφάλµατα" και τις κλινικές της "απάτες" ως ενδείξεις για την ανθεκτικότητά της; Σε αυτό το δοκίμιο ο Slavoj Zizek υπερασπίζεται µε πάθος τον Λακάν και αποδεικνύει ότι η ψυχανάλυση εξακολουθεί να είναι ηθικά επίκαιρη. Παραδοσιακά, η ψυχανάλυση υποτίθεται ότι έδινε στον ασθενή τη δυνατότητα να υπερβεί τα εμπόδια που περιόριζαν την πρόσβαση στη "φυσιολογική" σεξουαλική απόλαυση. Σήμερα, όμως, βομβαρδιζόμαστε συνεχώς και από παντού µε διαφορετικές εκδοχές τη...

Το βιβλίο του Μάρκου Ζαφειρόπουλου "Λακάν και Λεβί-Στρως ή η Επιστροφή στον Φρόυντ (1951- 1957)" παρουσιάζει και αναλύει τα σημαντικότερα κείμενα του Λακάν από το 1951 μέχρι το 1957, και επισημαίνει τις οφειλές του λακανικού εγχειρήματος στο έργο του Κλωντ Λεβί- Στρως. Κατά τον συγγραφέα, η επιστροφή του Λακάν στον Φρόυντ περνά από τον Λεβί-Στρως, τόσο σε σχέση με κομβικά θεωρητικά ζητήματα (η επικέντρωση στο συμβολικό πεδίο αναφοράς, η σύμπλεξη των τριών τάξεων -του φαντασιακού, του συμβολικού και του πραγματικού, η επινόηση του ονόματος του πατέρα) όσο και σε σχέση...

Τα κείμενα του Λακάν θεωρούνται στρυφνά, ωστόσο, είτε γοητεύουν είτε ενοχλούν, συνιστούν σε κάθε περίπτωση πόλο έλξης. Για τον Μπερτράν Οζιλβί, αυτό το ενδιαφέρον συνδέεται με το αντικείμενο αυτών των κειμένων, με το ύφος τους που προσέδωσε στον Λακάν το χαρακτηριστικό προφίλ του μεγάλου χειραγωγού της γλώσσας και του ασυνειδήτου. Ο Λακάν μιλάει για το ασυνείδητο και την επιθυμία με όρους που αντιβαίνουν τα συνηθισμένα, κάτι που υποχρεώνει τον καθένα να ακούσει το δικό του ασυνείδητο. Ο συγγραφέας δεν εστιάζει στα όψιμα κείμενα του Λακάν, εκείνα που τον έκαναν διάσημο, αλλά...

Τα Σεμινάρια του Ζακ Λακάν (1953-1979) κατέχουν μια σημαντική θέση στην ιστορία του ψυχαναλυτικού κινήματος όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Μουσταφά Σαφουάν, από τους πιο στενούς μαθητές του Γάλλου στοχαστή, συνοψίζει τα δέκα πρώτα Σεμινάρια που παρέδωσε ο Λακάν στο νοσοκομείο της Αγίας Άννας, το διάστημα 1953-1963, παρουσιάζοντας τους τόμους εκείνους που εκδόθηκαν με επιμέλεια του Ζακ Αλέν Μιλέρ, στον οποίο ο Λακάν ανέθεσε την ευθύνη για τη μεταγραφή της προφορικής του διδασκαλίας. Με μια σημαντική τροποποίηση, βασική συνθήκη κάθε απόπειρας κατανόηση...

Το ανθρώπινο ζώο -ένα πλάσμα που μιλάει- δεν εντάσσεται στον κόσμο "κατά φύσιν", ούτε ταυτίζεται με το σώμα του. Η σημερινή αχαλίνωτη επέμβαση της επιστήμης στο ανθρώπινο σώμα -πλαστική χειρουργική, engineering ιστών και οργάνων- προϋποθέτει την καρτεσιανή αντίληψη που διαχωρίζει το υποκείμενο ως cogito από το σώμα-μηχανή. Παρομοίως, η ψυχανάλυση αναδύεται στο ρήγμα που χωρίζει το είναι και το σώμα: αφενός, το ομιλούν ον δεν είναι το σώμα του, αλλά έχει σώμα. Αφετέρου, το έμβιο σώμα δεν είναι ούτε το συμβολικό ούτε το φαντασιακό σώμα, αλλά το σώμα που προσβάλλεται από την α...

Με αυτό ακριβώς μας φέρνουν αντιμέτωπους τα υποκείμενα που αποκαλούμε τοξικομανείς. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα όρια των δυνατοτήτων μας. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με την αμετάκλητη διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στις λέξεις και την απόλαυση, ανάμεσα στη γλώσσα και το ζωντανό σώμα. Η κλινική της τοξικομανίας, με τις αποτυχίες της, τα αδιέξοδά της, τις επαναλήψεις της, μας μαθαίνει ότι υπάρχει πάντοτε μια επιπλέον απόλαυση, μια απόλαυση πέρα από τα ανθρώπινα όρια. Αυτή η απάνθρωπη απόλαυση δεν είναι θεραπεύσιμη και το ζήτημα που τίθεται είναι αν η ψυχανάλυση μπορεί να μας βο...

"Θα σας τη διατυπώσω, τέλος, κατά λέξη, γιατί είναι η μοναδική φράση του Λακάν που θα αναφέρω αυτή τη βραδιά στην οποία περιλαμβάνεται, κατά τη γνώμη μου, ο όρος της σχιζοφρένειας. Όλα τα άλλα αποτελούν μια πολύμοχθη κατασκευή στηριγμένη στον Φρόυντ και σε άλλα κείμενα του Λακάν. Αξίζει λοιπόν να σας τη διαβάσω: "...δεν υπάρχει έμφυλη σχέση, καθότι υπάρχει ένα ζώο που έχει ως κατοικία τη γλώσσα και, εφόσον κατοικεί αυτήν, αυτή αποκτά επίσης λειτουργία οργάνου το οποίο εξ-ιστάμενο μ' αυτό τον τρόπο το καθορίζει με τη λειτουργία του, και μάλιστα πριν αυτήν τη λειτουργία την α...

Το "Λειτουργία και πεδίο της ομιλίας και της γλώσσας στην ψυχανάλυση" είναι το εναρκτήριο κείμενο του λακανισμού. Με αυτό ο Λακάν έγινε ο Λακάν. Μέχρι το θάνατό του συνέχισε να λέει: "Είμαι καταρχάς εκείνος που εκφώνησε την Ομιλία της Ρώμης". Πώς να χαρακτηρίσουμε την προσπάθεια του Λακάν σε αυτό το κείμενο; Στοχεύει στα θεμέλια της ψυχανάλυσης. Δεν κάνει μια μερική πολεμική, στο τάδε ή το δείνα σημείο της κλινικής. Θέτει υπό αμφισβήτηση και την ίδια τη σύλληψη αυτού που δρα στην ψυχανάλυση και, ταυτόχρονα, τα ίδια της τα θεμέλια. Προσφέρει έναν νέο ορισμό του ασυνειδήτου...

Κείμενα για τη ζωγραφική (Μπέικον, Κουεκό), τη γλυπτική (Μιχαήλ Άγγελος, Πικάσσο), τη φωτογραφία (Ρεμπυφά), τη σκηνοθεσία (Εστάς, Κρόνενμπεργκ), τους Μυστικούς (Άγγελος Σιλέσιος). Κοινό τους σημείο; Η λέξη και η εικόνα ως μορφές επεξεργασίας του πραγματικού. Με αναφορές στον Φρόυντ και τον Λακάν αναζητείται ένας ευρύτερος τόπος συνύπαρξης τέχνης και ψυχανάλυσης, πέρα από την απόπειρα μιας εφηρμοσμένης ψυχανάλυσης στην τέχνη: η λέξη και η εικόνα ενός του εκκενωμένου από το σεξουαλικό Πράγμα αυτού τόπου, ο οποίος δεν δύναται ούτε να αρθρωθεί ούτε να καταδειχθεί.

«Η λίμπιντο είναι η θεωρητική σύλληψη του Freud ως προς την ψυχική όψη της σεξουαλικής ενέργειας». Έτσι ξεκινά ο Roger Kennedy αυτή τη συναρπαστική πραγμάτευση των ζητημάτων που αφορούν τη λίμπιντο και τις μεταλλαγές της σεξουαλική ενόρμησης. Διατρέχοντας την πορεία εξέλιξης της σκέψης του Freud αλλά και της ψυχανάλυσης εν γένει, με παραδείγματα από την αρχαία τραγωδία, την κλινική πρακτική, τη λογοτεχνία, και με αναφορές στις προσεγγίσεις άλλων αναλυτών και στοχαστών, όπως του Lacan, του Abraham, της Klein, του Winnicott, του Green, του Marcuse, ο συγγραφέας διερωτάται...

Ο σημαιοφόρος του Οθέλλου χλεύασε σε μια σκηνή τον κόσμο μας: «Οι σπαθιές στο κορμί μας, κύριοί μου, πονάνε περισσότερο απ' τη χαμένη μας υπόληψη». Δίκαια συνηγορεί ο κυνικός εκείνος στρατιώτης της Αναγέννησης υπέρ του σώματος. Παρ' όλα ταύτα του διαφεύγει ότι κι ο ίδιος, συνήγορος όντας του σώματος, δεν κάνει άλλο παρά να αγορεύει, να επιχειρηματολογεί, να «λογοδοτεί». Κάθε λογοδοσία είναι μια απολογία. Απευθύνεται στην ιδιότροπη ανθρώπινη τάξη, χαρακτηριστικό της οποίας είναι ότι στηρίζεται ακριβώς στον λόγο τιμής, και στην κοινωνική υπόληψη. Οργανώνει τις ανθρώπινες κοιν...

Ο ψυχαναλυτικός λόγος επέτρεψε το ξετύλιγμα πρωτόγνωρων νημάτων που αφορούν στην ψυχική, στην σωματική και στην κοινωνική πραγματικότητα της πορείας κάθε ανθρώπινης ζωής. Το ψυχαναλυτικό μονοπάτι των αναγνωρίσεων είναι δύσβατο. Χαρακτηρίζεται από το πολύπλοκο των προσβάσεων και από ακατάπαυστες χωρο-χρονικές μεταλλαγές. Το διάβα του όμως προσφέρει την συνάρθρωση ελκυστών διαφόρων επιπέδων και την οικείωση με τις δυνάμεις που μας κινούν.